The media of Afghanistan includes p

The media of Afghanistan includes printing, broadcasting and digital. It is mainly in Pashto and Dari (Persian) languages. Although it was tightly controlled under the Taliban government from 1996 to late 2001, the state media gradually relaxed press restriction and private media began growing rapidly in the last decade.

In 2013, Reporters Without Borders listed the media environment of Afghanistan as 128 out of 179, with 1st being most free. The country jumped 22 places compared to the previous year mainly because no journalists have been jailed.[1] Journalists in the country operate in one of the world's most complex and contested information environments. At times, the lines between propaganda, intelligence and journalism blur, and some journalists covering Taliban activities have been accused of treachery or arrested, while others have been kidnapped, beaten or harassed by Taliban insurgents

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สื่อของอัฟกานิสถานประกอบพิมพ์ สัญญาณ และดิจิตอล มันเป็นส่วนใหญ่ภาษาพาชโตและดารี (ภาษาเปอร์เซีย) แม้ว่าจะถูกควบคุมอย่างเข้มงวดภายใต้รัฐบาลตอลิบานปี 1996 ปี 2001 สื่อของรัฐผ่อนคลายข้อจำกัดกดค่อย ๆ และสื่อส่วนตัวเริ่มเติบโตอย่างรวดเร็วในทศวรรษใน 2013 ผู้สื่อข่าวฟรี โดยไม่มีเส้นขอบแสดงสภาพแวดล้อมสื่อของอัฟกานิสถานเป็น 128 ที่ 179 กับ 1 ถูกสุด ประเทศเพิ่มขึ้นสถาน 22 เมื่อเทียบกับปีก่อนหน้านี้ เพราะว่านักข่าวไม่มีการคุก [1] นักข่าวในประเทศที่ทำงานในสภาพแวดล้อมของโลกมากที่สุดซับซ้อน และประกวดข้อมูลอย่างใดอย่างหนึ่ง เวลา เบลอเส้นระหว่างโฆษณาชวนเชื่อ ข่าวกรอง และวารสารศาสตร์ และนักข่าวบางที่ครอบคลุมกิจกรรมตอลิบานของการทรยศหักหลัง หรือถูกจับ กุม ในขณะที่คนอื่น ๆ มีการลักพาตัว ตี หรือการคุกคาม โดยพวกก่อการร้ายตอลิบาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สื่ออัฟกานิสถานรวมถึงการพิมพ์การกระจายเสียงและดิจิตอล มันเป็นส่วนใหญ่ใน Pashto และ Dari (เปอร์เซีย) ภาษา แม้ว่ามันจะถูกควบคุมอย่างเข้มงวดภายใต้รัฐบาลตอลิบานจาก 1996 ถึงปลายปี 2001 สื่อของรัฐค่อยๆข้อ จำกัด กดผ่อนคลายและสื่อเอกชนเริ่มเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วในทศวรรษที่ผ่านมา. ในปี 2013 ผู้สื่อข่าวไร้พรมแดนที่ระบุสภาพแวดล้อมสื่ออัฟกานิสถานเป็น 128 จาก 179 มี 1 เป็นอิสระมากที่สุด ประเทศที่เพิ่มขึ้น 22 สถานที่เมื่อเทียบกับปีก่อนส่วนใหญ่เป็นเพราะนักข่าวไม่ได้รับการตัดสินจำคุก. [1] ผู้สื่อข่าวในประเทศที่ทำงานในหนึ่งมากที่สุดในโลกที่ซับซ้อนและสภาพแวดล้อมการประกวดข้อมูล ในบางครั้งเส้นแบ่งระหว่างการโฆษณาชวนเชื่อสติปัญญาและเบลอสื่อสารมวลชนและนักข่าวบางครอบคลุมกิจกรรมที่ตอลิบานได้รับการกล่าวหาว่าทรยศหักหลังหรือถูกจับในขณะที่คนอื่น ๆ ได้ถูกลักพาตัวไปตีหรือคุกคามโดยพวกก่อการร้ายตอลิบาน