Chapter 196 – The final truth (1)Pa

Chapter 196 – The final truth (1)

Page after page, written in black and white, was actually…

The Crown Prince saw the huge change in Su Zian’s expression, and a trace of doubt flashed through his eyes. He walked up a few steps and stood by Su Zian’s side, leaning in sideways to look.

However, Su Zian’s actions were like a bird startled by the twang of a bow. He rapidly sprang back with movements that were faster than lightning.

His Highness the Crown Prince was disgruntled!

The paranoid Crown Prince’s gave a glare full of dark maliciousness and displeasure at Su Zian. An angry resentfulness appeared in his heart.

This Su Zian was simply too brazen!

Su Luo was also staring somewhat inquisitively at the blue leather book in Su Zian’s hands. However, it was a pity that she was too far away from Su Zian’s position and was unable to clearly see the words written in the book.

Now, the only unperturbed person at the scene was none other than the Venerable Beichen.

His beautiful pair of liquid eyes burned with radiance. The corner of his eyes were slightly raised, carrying an expression that showed he had expected it, and with the appearance of watching a play.

However, he seem to dislike this play as not being wonderful enough, and one only saw him gave a meaningful glance at the black-clothed person by his side.

The black-clothed man understood and nodded his head. Afterwards, his body immediately disappeared from where it stood.

When his body reappeared, he was already only an arm’s length away from Su Zian.

The knife-like thin hands of the black-clothed person was quick as lightning, pinched straight towards Su Zian’s throat.

In Su Zian’s mind, the image of the Crown Prince’s imperial bodyguard being exterminated by the black-clothed man’s two fingers appeared. He subconsciously and instinctively sent a palm attack towards the black-clothed man.

However, the black-clothed man’s move was merely an empty maneuver. His intent was not to kill Su Zian, but rather to steal the blue leather book in his hand.

So, just when Su Zian counterattacked, he leaned sideways and avoided it. Two fingers like iron clamps hit Su Zian’s pulse, holding him in place.

Su Zian’s hand immediately lost all its strength, and the fingers holding the blue leather book became powerless as the book slid down.

Who knew what the black-clothed man was thinking, he single-handedly caught the blue leather book. It seemed like he had accidentally snapped the string that bound the blue leather book together. Naturally, apart from the instigator of this, Beichen Ying, and Su Luo who had paid close attention to the black-clothed man, nobody else noticed.

“Quickly return it to me!!!” Su Zian immediately became anxious!

The things inside that book absolutely must not be taken away by Beichen Ying. Otherwise, not only him, but also the entire Su Manor would die without a burial site!

The black-clothed man used his silence as answer, he quietly stood behind Beichen Ying. His entire body was enveloped in the shadows, unsympathetic, as if he didn’t exist.

Su Zian saw that his words were ineffective against him, he turned his head and glared at Beichen Ying with utter discontent: “Venerable Beichen! That is my Su family’s…secret martial arts manual! The secret manual can’t be passed on to others! It absolutely cannot end up in others’ hands. So please, you must return this book to me! Otherwise——”

“Otherwise what?” Beichen Ying had both hands crossed behind his back. With an arrogant manner of someone in a higher position, he slanted a glance at Su Zian. His expression was rather like that of a person who had made an exception for Su Zian.

“Otherwise….” Su Zian bit down on his back molars, his ashen-colored face was unswervingly determined. He was only seen coldly shouting out, word by word: “Otherwise, my Su Manor will certainly hunt all of you down and kill you all in the end!”

Before, Beichen Ying was so arrogant in not giving him face and Su Zian had still endured it all. However, now because of a very small book, he would go to war, inside this…there was something extremely fishy going on.

What was it that was written in that little blue leather book that could make Su Zian so worried to such a degree?

As for Su Zian’s claim of the so-called secret martial arts manual, no matter what, Su Luo wouldn’t believe it.

Now Su Luo was somewhat curious, what was really written in that little blue leather book?

When Beichen Ying heard what he said, he started to laugh uproariously. He was laughing so hard that he almost couldn’t breathe, with great difficulty, he finally restrained his laughter: “Hunt down and kill in the end? Ha, ha, ha, I’m so scared.”

Everyone could tell that Beichen Ying’s words were sarcastic.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 196 - The Truth สุดท้าย (1) หน้าหลังหน้าเขียนในสีดำและสีขาวเป็นจริง ... มกุฎราชกุมารเห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในการแสดงออกซูเซียนและร่องรอยแห่งความสงสัยประกายผ่านดวงตาของเขา เขาเดินขึ้นไม่กี่ขั้นตอนและยืนอยู่เคียงข้างซูเซียนของพิงในด้านข้างจะมอง. อย่างไรก็ตามการกระทำซูเซียนของได้เหมือนนกตกใจหางเสียงของโบว์ที่ เขาอย่างรวดเร็วผุดกลับมาพร้อมกับการเคลื่อนไหวที่เร็วกว่าฟ้าผ่า. เสด็จมกุฎราชกุมารไม่พอใจ! หวาดระแวงมกุฎราชกุมารให้แสงจ้าเต็มรูปแบบของการปองร้ายความมืดและความไม่พอใจที่ซูเซียน resentfulness โกรธปรากฏตัวในหัวใจของเขา. นี้ซูเซียนเป็นเพียงหน้าด้านเกินไป! ซู Luo ก็ยังจ้องมองค่อนข้างอยากรู้อยากเห็นในหนังสือหนังสีฟ้าในมือของซูเซียน แต่ก็เป็นที่น่าเสียดายว่าเธอไกลเกินไปจากตำแหน่งซูเซียนและไม่สามารถที่จะเห็นได้อย่างชัดเจนคำที่เขียนในหนังสือเล่มนี้. ตอนนี้คนที่ใจเย็น ๆ เท่านั้นในที่เกิดเหตุไม่มีใครอื่นนอกจากเป็นที่เคารพนับถือ Beichen. คู่ที่สวยงามของเขา ตาของเหลวเผาด้วยความกระจ่างใส มุมของดวงตาของเขาถูกยกสูงขึ้นเล็กน้อยถือเป็นการแสดงออกที่แสดงให้เห็นว่าเขาคาดว่าจะมีมันและมีลักษณะของการดูเล่นได้. แต่เขาดูเหมือนจะไม่ชอบละครเรื่องนี้จะไม่เป็นที่ยอดเยี่ยมพอและคนเดียวที่เห็นเขาให้มีความหมาย ทันทีที่คนดำสวมโดยด้านข้างของเขา. ชายสีดำสวมเข้าใจและพยักหน้า หลังจากนั้นร่างกายของเขาหายไปในทันทีจากการที่มันยืนอยู่. เมื่อร่างกายของเขากลับมาเขาได้แล้วเพียง แต่ความยาวของแขนห่างจากซูเซียน. มีดเหมือนมือบางของคนดำสวมได้อย่างรวดเร็วเป็นฟ้าผ่าบีบตรงไปยังซูเซียนของ คอ. ในใจของซูเซียนของภาพของบอดี้การ์ดอิมพีเรียลมกุฎราชกุมารที่ถูกทำลายโดยคนดำสวมนิ้วมือทั้งสองปรากฏ เขาจิตใต้สำนึกและสัญชาตญาณส่งโจมตีปาล์มที่มีต่อชายสีดำสวม. อย่างไรก็ตามการย้ายคนดำสวมเป็นเพียงการซ้อมรบที่ว่างเปล่า ความตั้งใจของเขาไม่ได้จะฆ่าซูเซียน แต่จะขโมยหนังสือหนังสีฟ้าในมือของเขา. ดังนั้นเพียงแค่เมื่อซูเซียน counterattacked เขาโน้มตัวไปด้านข้างและหลีกเลี่ยงมัน สองนิ้วเหมือนหนีบเหล็กตีชีพจรซูเซียนของเขาถืออยู่ในสถานที่. มือซูเซียนหายไปความแข็งแรงทั้งหมดทันทีและนิ้วมือถือหนังสือหนังสีฟ้ากลายเป็นอำนาจที่เป็นหนังสือที่เลื่อนลง. ใครจะรู้ว่าสิ่งที่ชายสีดำสวมคิด เขาโดดเดี่ยวเดียวดายจับหนังสือหนังสีฟ้า มันดูเหมือนว่าเขาได้ตั้งใจ snapped สตริงที่ผูกพันหนังสือหนังสีฟ้าด้วยกัน ธรรมชาตินอกเหนือจากการยุยงของนี้, Beichen Ying และซู Luo ที่ได้ให้ความสนใจใกล้เคียงกับคนดำนุ่งห่มผ้าไม่มีใครสังเกตเห็น. "ได้อย่างรวดเร็วส่งกลับมาให้ฉัน !!!" ซูเซียนทันทีกลายเป็นกังวล! สิ่งที่อยู่ภายใน หนังสือที่อย่างจะต้องไม่ถูกนำออกไปโดย Beichen Ying มิฉะนั้นไม่เพียง แต่เขา แต่ยังทั้งซู Manor จะตายโดยสถานที่ฝังศพเป็นคนแรก! ชายสีดำสวมเงียบของเขาใช้เป็นคำตอบของเขาอย่างเงียบ ๆ ยืนอยู่ข้างหลัง Beichen Ying . ทั้งร่างกายของเขาถูกห่อหุ้มอยู่ในร่มเงาเห็นใจราวกับว่าเขาไม่ได้อยู่ซูเซียนเห็นว่าคำพูดของเขาไม่ได้ผลกับเขาเขาหันหัวของเขาและจ้องที่ Beichen ยิ่งกับความไม่พอใจที่สุด: "หลวง Beichen! นั่นคือครอบครัวของซูของฉัน ... ความลับคู่มือศิลปะการต่อสู้! คู่มือความลับไม่สามารถส่งผ่านไปยังคนอื่น ๆ ! มันอย่างไม่สามารถจบลงในมือของคนอื่น ดังนั้นโปรดคุณต้องกลับหนังสือเล่มนี้ให้ฉัน! Otherwise-- " " มิฉะนั้นอะไร? "Beichen Ying ได้มือทั้งสองข้ามด้านหลังของเขา ด้วยลักษณะที่หยิ่งผยองของคนที่อยู่ในตำแหน่งที่สูงขึ้นเขาเป๋เหลือบซูเซียน การแสดงออกของเขาค่อนข้างเหมือนคนที่ได้ทำข้อยกเว้นสำหรับซูเซียนได้. "มิฉะนั้น ... ." ซูเซียนบิตลงบนฟันกรามด้านหลังของเขาใบหน้าขาวซีดสีของเขาก็ตั้งใจแน่วแน่ เขาเป็นเพียงเห็นอย่างเย็นชาตะโกนออกมาทีละคำ: "มิฉะนั้นซูคฤหาสน์ของฉันแน่นอนจะล่าทั้งหมดของคุณลงและฆ่าทุกท่านในที่สุด" ก่อน Beichen Ying หยิ่งเพื่อไม่ให้เขาต้องเผชิญและซูเซียนมี ยังคงต้องทนมันทั้งหมด อย่างไรก็ตามในขณะนี้เพราะเป็นหนังสือที่มีขนาดเล็กมากที่เขาจะไปทำสงครามภายในนี้ ... มีอะไรบางอย่างคาวมากที่เกิดขึ้น. มันคืออะไรที่ได้รับการบันทึกไว้ในหนังสือหนังที่เล็ก ๆ น้อย ๆ สีฟ้าที่จะทำให้ซูเซียนกังวลไปเช่นการศึกษาระดับปริญญา ? ในฐานะที่เป็นสำหรับการเรียกร้องซูเซียนของสิ่งที่เรียกว่าความลับคู่มือศิลปะการต่อสู้ไม่ว่าสิ่งที่ซู Luo จะไม่เชื่อว่ามัน. ตอนนี้ซู Luo ค่อนข้างขี้สงสัย, สิ่งที่ถูกเขียนจริงๆในหนังสือหนังสีน้ำเงินที่น้อย? เมื่อ Beichen Ying ได้ยิน สิ่งที่เขาพูดเขาเริ่มที่จะหัวเราะระงม เขาได้รับการหัวเราะอย่างหนักเพื่อที่เขาเกือบจะไม่สามารถหายใจด้วยความยากลำบากในที่สุดเขาก็ยับยั้งเสียงหัวเราะของเขาว่า "ล่าและฆ่าในที่สุด? ฮ่าฮ่าฉันกลัวดังนั้น. " ทุกคนสามารถบอกได้ว่าคำ Beichen Ying ของถูกเหน็บแนม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 196 –ความจริงสุดท้าย ( 1 )หน้าหลังหน้า เขียนด้วยสีดำและสีขาว ถูกจริง ๆ . . . . . . .เจ้าชายเห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในการแสดงออก ซู เซียน และร่องรอยของความสงสัยแวบผ่านดวงตาของเขา เขาเดินไม่กี่ก้าวและยืน โดย ซู เซียนก็ข้าง เอียงไปด้านข้างเพื่อดูอย่างไรก็ตาม การกระทำของ ซู เซียน คือ เหมือนนกสะดุ้งกับเสียงแหลมของโบว์ เขาดีดตัวกลับอย่างรวดเร็ว ด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วกว่าสายฟ้าองค์รัชทายาทกำลังไม่พอใจ !การหวาดระแวงขององค์รัชทายาทให้แสงจ้าที่เต็มไปด้วยความมุ่งร้ายที่มืดและความไม่พอใจที่ซูเซียน . การ resentfulness โกรธปรากฏในใจของเขานี่ ซู เซียนเป็นเพียงเกินไปหน้าด้าน !ซูหลัวก็จ้องค่อนข้างซอกแซกที่หนังสือหนังสีน้ำเงินในมือ ซูเซียน . อย่างไรก็ตาม น่าเสียดายที่เธออยู่ไกลเกินไปจากตำแหน่ง ซู เซียน และไม่สามารถที่จะเห็นคำที่เขียนไว้ในหนังสือตอนนี้ คนเท่านั้น เพื่อสะดวกในที่เกิดเหตุก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก 2536 ที่เคารพของเขาสวยคู่ตาของเหลวนั้นมีโสภา มุมของดวงตาของเขายกขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับสีหน้าที่แสดงให้เห็นว่าเขาได้คาดการณ์ไว้ และด้วยลักษณะของการเล่นแต่ดูเหมือนเขาจะไม่ชอบเล่นแบบนี้ไม่ยอดเยี่ยมพอ และเห็นเขาให้รวดเร็วมีความหมายที่สีดำผ้าคนที่อยู่ข้างๆเขาเสื้อสีดำชายเข้าใจ พลางพยักหน้า หลังจากนั้น ร่างกายของเขาทันที หายไปจากที่ยืนเมื่อร่างกายของเขากลับมา เขาก็แค่ความยาวของแขนหนีจากซูเซียน .มีดเหมือนมือบางของสีดำหุ้มคนรวดเร็วหยิกตรงต่อ ซู เซียน ก็คอซู เซียน ในความคิด ภาพขององค์รัชทายาทของ Imperial บอดี้การ์ดต้องถูกกำจัดออกไปโดยสวมเสื้อสีดำของผู้ชายสองนิ้วปรากฏ เขาด้วยจิตใต้สำนึก และสัญชาตญาณส่งฝ่ามือโจมตีต่อ ดำ เสื้อผ้าผู้ชายแต่เลื่อนสีดำผ้าของมนุษย์เป็นเพียงการซ้อมรบที่ว่างเปล่า เจตนาของเขาที่จะไม่ฆ่า ซู เซียน แต่ขโมยหนังสือหนังสีน้ำเงินในมือของเขาดังนั้น เมื่อ ซูเซียนตีโต้ เขาโน้มตัวไปด้านข้าง และหลีกเลี่ยงมัน สองนิ้วเหมือนคีมเหล็กตีชีพจร ซู เซียน ก็จับเขาในสถานที่มือ ซูเซียนทันทีสูญเสียความแข็งแรง และนิ้วมือถือหนังสือหนังสีฟ้า กลายเป็นอำนาจเป็นหนังสือเลื่อนลงใครรู้อะไร สีดำ ผ้าเป็นคนคิด เค้าดันจับหนังสือหนังสีฟ้า ดูเหมือนเขามีเผลองับเชือกที่มัดหนังสือหนังสีน้ำเงินด้วยกัน ธรรมชาติ ห่างจากผู้บงการเรื่องนี้ เป่ยเฉินหยิน และ ซู ลู ที่เคยจ่ายปิดความสนใจสีดำผ้าผู้ชาย ไม่มีใครสังเกตเห็น" รีบกลับมาให้ฉัน ! ! ! ! ! ! ! ! " ซู เซียนก็วิตกสิ่งที่อยู่ภายในหนังสือเล่มนั้นจะต้องไม่โดน beichen ยิ๋ง มิฉะนั้น ไม่ใช่แค่เขา แต่ยังคฤหาสน์ซูทั้งหมดจะตายโดยไม่มีหลุมฝังศพ !สีดำผ้าผู้ชายใช้ความเงียบเป็นคำตอบ เขาแอบยืนหลัง 2536 ยิ๋ง ร่างกายของเขาทั้งหมดถูกห่อหุ้มในเงามืด ใจจืดใจดำ ราวกับว่าเขาไม่มีตัวตนซู เซียนเห็นถ้อยคำของเขาไม่ได้ผลกับเขา เขาหันศีรษะของเขาและจ้องมอง beichen ยิ่งกับเปล่งไม่พอใจ " เคารพเป่ยเฉิน ! เป็นครอบครัวซูของฉัน . . . ศิลปะการต่อสู้ลับคู่มือ ! คู่มือลับไม่สามารถส่งผ่านไปยังคนอื่น มันไม่สามารถไปอยู่ในมือของคนอื่น ได้โปรด คุณต้องคืนหนังสือเล่มนี้มาให้ฉัน ไม่งั้น . . . "" ไม่อย่างนั้น อะไร ? " เป่ยเฉิน Ying ได้ทั้งสองมือไขว้ไว้ข้างหลัง กับท่าทางหยิ่งบางคนในตำแหน่งที่สูงกว่า เขาเอียงมอง ซูเซียน . สีหน้าของเขาค่อนข้างเหมือนคนที่ได้ทำข้อยกเว้นสำหรับ ซูเซียน ." ไม่งั้น . . . . . . . " ซูเซียนบิตลงบนกรามหลังของเขา ใบหน้าซีดเผือดสีของเขาแน่วแน่มุ่งมั่น เขาเห็นแต่เย็นชาตะโกน , คำโดยคำ : " ไม่งั้นคฤหาสน์ซูของฉันแน่นอนจะล่าทั้งหมดของคุณและจะฆ่าคุณในตอนท้าย "ก่อนหน้านี้ เป่ยเฉิน Ying เป็นหยิ่งใน ไม่ ให้ เขา ใบหน้า และ ซู เซียนก็ยังอดทนมันทั้งหมด อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ เพราะในหนังสือน้อยมาก เขาจะทำสงคราม ข้างในนี้ . . . . . . . มีบางอย่างสิ่งไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้นอะไรที่เขียนอยู่ในหนังสือที่หนังสีฟ้าเล็ก ๆที่สามารถทำให้ ซูเซียนกังวลเช่นปริญญา ?สำหรับ ซูเซียนเรียกร้องของสิ่งที่เรียกว่าความลับศิลปะการต่อสู้คู่มือ ไม่ว่าสิ่งที่ ซู ลู ไม่เชื่อมันตอนนี้ซูหลัวค่อนข้างขี้สงสัย อะไรก็เขียนไว้ในหนังสือเล่มสีฟ้าหนังที่น้อยเป่ยเฉิน Ying เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด เขาเริ่มหัวเราะเซ็งแซ่ . เขาหัวเราะหนักมากจนเขาแทบจะหายใจไม่ออก ด้วยความยากลำบาก ในที่สุดเขาก็ยับยั้งเสียงหัวเราะของเขา : " ล่าและฆ่าในที่สุด ฮ่า ฮ่า ฮ่า ผมกลัว "ทุกคนสามารถบอกได้ว่าเป่ยเฉิน Ying คำพูดแดกดัน