Lu Bu continued. “When I grew up, I

Lu Bu continued. “When I grew up, I joined our great Han army. Winter was when foreigners come and plunder us. In the Battle of Jiuyuan, our Han army of a hundred and twenty three strong was trapped by thirty thousand Wuwan in the middle of wilderness! Thirty thousand Wuwan heavy cavalries! In that battle, my weapon broke apart, one after another, I changed my weapons. In that battle, my war horse died, one after another, I changed my horse. My armor was dyed red by the blood, unable to wash off. A hundred and twenty three men, only three survived! Amongst them was I, Lu Bu, Lu Fengxian! Never had I beg for forgiveness! Do you know how many Wuwan died by my hands?!”

Lu Bu extended his fingers. “A hundred and twenty three men. A hundred and twenty died. We defeated the Wuwan cavalry of thirty thousand, killed seven thousand!”

Whenever Lu Bu mention numbers, Xu Huang and Li Dian’s hearts trembled. A hundred against thirty thousand! That’s three hundredfold! Enemies three hundred times as many! Lu Bu also thought that he was certainly going to die too. Who would’ve imagined that because he went berserk and killed so many, the Wuwan grew afraid of him and issued an order to flee. Only then did Lu Bu managed to survive.

“Afterwards, I started working under Ding Yuan, Ding Jianyang. Bing Province Heavy Cavalries, we fought against the Wuwan and the Liaodong! From those foreigners, from those prairie wolves, and from those Han Dynasty officials, I learned of one thing - surrendering meant death! Had I surrender to those wolves, then perhaps I would’ve already become a cluster of bones on the prairie! Had I surrender to the Wuwan, then perhaps I would either be their slave or be killed by them!” Lu Bu smiled as he looked at Xu Huang and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lu Bu อย่างต่อเนื่อง "เมื่อฉันโตขึ้น ผมเข้าร่วมกองทัพฮั่นของเราดีขึ้น ฤดูหนาวได้ เมื่อชาวต่างชาติมาปล้นเรา ในการต่อสู้ของ Jiuyuan กองทัพฮั่นของเราเป็นร้อย และยี่สิบสามแรงติด โดย Wuwan สามสิบพันกลางป่า Wuwan สามสิบพัน cavalries หนัก ในที่รบ อาวุธของฉันยากจนกัน หนึ่ง ฉันเปลี่ยนอาวุธของฉัน ในการรบที่ ม้าสงครามของฉันเสีย ชีวิต หนึ่ง เปลี่ยนม้าของฉัน เกราะของฉันถูกย้อมสีแดงเลือด ไม่สามารถล้างออก สามร้อย และยี่สิบคน สามรอด ในหมู่พวกเขาเป็นฉัน Lu Bu ลูเฟิงเสียน ไม่เคยขอให้อภัย คุณรู้จำนวน Wuwan ตาย ด้วยมือของฉัน!"Lu Bu ขยายนิ้วมือของเขา "คนสามร้อย และยี่สิบ ร้อย และยี่สิบตาย เราแพ้ทหารม้า Wuwan ของสามสิบพัน ฆ่าพันเจ็ด"เมื่อ Lu Bu พูดถึงตัวเลข Xu Huang และ Li Dian หัวใจ trembled ร้อยกับพันสามสิบ นั่นคือสาม hundredfold ศัตรูสามร้อยครั้งเป็นจำนวนมาก Lu Bu ยังคิดว่า เขาแน่นอนจะตายเกินไป ใครจะเคยคิดว่า เพราะเขาก็โกรธ และเสียชีวิตจำนวนมาก Wuwan เติบโตกลัวเขา และออกใบสั่งต้องหนี จากนั้น ได้ Lu Bu จัดการเพื่อความอยู่รอด"หลังจากนั้น ฉันเริ่มต้นการทำงานภายใต้ดิงหยวน เจี้ยนหยางดิง Cavalries หนักจังหวัด Bing เราสู้กับการ Wuwan และการ Liaodong จากชาวต่างชาติเหล่านั้น จากเหล่าหมาป่าทุ่งหญ้า และ จากเจ้าหน้าที่เหล่านั้นราชวงศ์ฮั่น ผมได้เรียนรู้สิ่งหนึ่ง - ยอมจำนนต่อหมายถึง ตาย มีฉันยอมจำนนเหล่าหมาป่า แล้วบางทีฉันจะได้กลายเป็นคลัสเตอร์ของกระดูกในทุ่งหญ้า มีฉันยอมจำนน Wuwan แล้วบางทีผมจะเป็นทาสของพวกเขา หรือถูกฆ่าตาย โดยพวกเขา" Lu Bu ยิ้มเป็นเขาดู Xu Huang และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Lu Bu อย่างต่อเนื่อง "เมื่อผมโตขึ้นผมได้เข้าร่วมกองทัพฮั่นที่ดีของเรา ฤดูหนาวก็คือตอนที่ชาวต่างชาติที่มาปล้นเรา ในการต่อสู้ของ Jiuyuan ฮันกองทัพของเราหนึ่งร้อยยี่สิบสามที่แข็งแกร่งถูกขังอยู่โดยสามหมื่น Wuwan ในช่วงกลางของถิ่นทุรกันดาร! สามหมื่น Wuwan Cavalries หนัก! ในการสู้รบที่อาวุธของฉันยากจนห่างกันหนึ่งหลังจากที่อื่นผมเปลี่ยนอาวุธของฉัน ในการสู้รบที่ม้าศึกของฉันเสียชีวิตหลังจากนั้นอีกหนึ่งผมเปลี่ยนม้าของฉัน เกราะของฉันถูกย้อมสีแดงเลือดไม่สามารถที่จะล้างออก หนึ่งร้อยยี่สิบสามคนเพียงสามรอดชีวิต! ในหมู่พวกเขาคือผม, บูลูลู Fengxian! ไม่เคยมีฉันขอให้อภัย! คุณรู้หรือไม่ว่าหลาย Wuwan ตายด้วยมือของฉัน ?! " Lu Bu ขยายนิ้วมือของเขา "หนึ่งร้อยยี่สิบสามคน หนึ่งร้อยยี่สิบเสียชีวิต เราแพ้ม้า Wuwan ของสามหมื่นเจ็ดพันฆ่า! " เมื่อใดก็ตามที่บูลูพูดถึงตัวเลขซิหลงและหัวใจของลิเตียนกลัวจนตัวสั่น ร้อยกับสามหมื่น! นั่นคือสามร้อย! ศัตรูสามร้อยเท่า! Lu Bu ยังคิดว่าเขาได้อย่างแน่นอนจะตายมากเกินไป ใครจะเคยคิดว่าเพราะเขาไปโกรธและฆ่าจำนวนมากดังนั้นการเติบโต Wuwan กลัวเขาและออกคำสั่งให้หนี ไม่เพียงแล้ว Lu Bu การจัดการเพื่อความอยู่รอด. "หลังจากนั้นผมเริ่มทำงานภายใต้ Ding หยวน Ding Jianyang Bing จังหวัดหนัก Cavalries เราต่อสู้กับ Wuwan และ Liaodong! จากชาวต่างชาติเหล่านั้นจากบรรดาหมาป่าทุ่งหญ้าและจากบรรดาเจ้าหน้าที่ของราชวงศ์ฮั่นของผมได้เรียนรู้สิ่งหนึ่ง - ยอมจำนนหมายถึงตาย! ถ้าผมยอมให้หมาป่าเหล่านั้นแล้วบางทีฉันจะได้อยู่แล้วกลายเป็นกลุ่มของกระดูกในทุ่งหญ้าที่! ถ้าผมยอมแพ้ไป Wuwan แล้วบางทีฉันอาจจะเป็นทาสของพวกเขาหรือไม่ก็ถูกฆ่าตายโดยพวกเขา! "บูลูยิ้มในขณะที่เขามองไปที่ซิหลงและ