French New Wave (Le Nouvelle Vague)

French New Wave (Le Nouvelle Vague) ซึ่งหมายถึงกลุ่มผู้สร้างภาพยนตร์ฝรั่งเศสในช่วงปี 1958 -1964
ผู้ที่มีบทบาทสำคัญในการก่อตั้งได้แก่
Francois Truffaut, Jean Luc Godard , Claude Chabrol, Jacques Rivette และ Eric Rohmer
ซึ่งเคยเป็นนักวิจารณ์ภาพยนตร์ให้กับนิตยสาร “Cahiers du Cinéma” และผู้กำกับอย่าง Agnés Varda and Louis Malle ที่มาเข้าร่วมกับ French New Wave
ในช่วงปลายยุค 1950s ถึง 1960s ตอนต้นผู้สร้างภาพยนตร์รุ่นใหม่ในหลายประเทศได้สร้างคลื่นลูกใหม่ของตนเอง
อย่างเช่นเรื่อง Angry Young Men ของ แต่การที่ผู้กำกับในกลุ่ม French New Wave เคยเป็นนักทฤษฎี
นักวิจารณ์มาก่อนถือเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้กระแสของคลื่นลูกใหม่ของฝรั่งเศสดูจะมีอิทธิพลสูงที่สุด นิตยสาร Cahiers du Cinéma ยกย่องผลงานภาพยนตร์ฝรั่งเศสในช่วง 1930s ของ Jean Renoir และ Jean Vigo
และผลงาน Neo-Realism ของอิตาลีอย่าง Roberto Rossellini และ Vittorio De Sica และยังรวมทั้งผู้กำกับในฮอลลีวูดอย่าง Alfred Hitchcock, Nicholas Ray
และ Howard Hawks ซึ่งพวกเขาเหล่านี้ถือว่าเป็นนักประพันธ์ (Author) ของผลงานในแต่ละคน
ทั้งที่ต่างก็ทำงานอยู่ภายใต้ระบบสตูดิโอ แต่ลักษณะเด่นในผลงานของแต่ละคนในทุกๆเรื่อง
ทำให้ได้ชื่อว่าเป็นนักประพันธ์ ซึ่งกลายมาเป็น ทฤษฎีประพันธกร (Authors Theory)


ผู้กำกับ French New Wave ใช้เทคโนโลยีใหม่ที่สร้างขึ้นมาในช่วง 1950s ตอนปลายในการถ่ายทำ
โดยทำงานในสถานที่จริงมากกว่าในสตูดิโอ ใช้กล้อง Hand Held ซึ่งพัฒนาโดยบริษัท Eclair company
ช่วยลดต้นทุนในการผลิตภาพยนตร์ลงเพราะการถ่ายทำในสตูดิโอนั้นต้องใช้ค่าใช้จ่ายสูง
และยังกระตุ้นให้ผู้กำกับมีอิสระในการสร้างงานศิลปะมากขึ้น ภาพยนตร์ของ French New Wave จะมีความเป็นธรรมชาติ
เหมือนจริงเนื่องจากถ่ายในสถานที่จริง โดยมักจะใช้โลเกชั่นในปารีสเป็นส่วนใหญ่
หรือเมืองที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆ ที่สวยงามในฝรั่งเศส บทสนทนาในภาพยนตร์เป็นธรรมชาติ อย่างที่คนทั่วไปพูดกัน
ผู้กำกับมักจะกระตุ้นให้นักแสดงกล่าวบทสนทนาสด บางครั้งอาจมีการพูดแทรกกันเกิดขึ้นเหมือนในชีวิตจริง
นอกจากนี้ลักษณะผลงานของผู้กำกับ French New Wave ยังมีสไตล์การตัดต่อต่างจากภาพยนตร์ฮอลลีวูดที่ทะลักเข้ามาในฝรั่งเศสช่วงนั้น
โดยจะตัดต่อแบบไม่ต่อเนื่อง ทำให้คนดูระลึกอยู่เสมอว่ากำลังชมภาพยนตร์อยู่ อย่างเช่นการใช้ Jump Cut หรือ Insert ภาพที่นอกเหนือจากในเรื่อง
และการถ่ายแบบ Long Take ลักษณะการตัดต่อนั้นยังขึ้นอยู่กับเรื่องราวที่นำเสนอในภาพยนตร์นั้นๆ


Le Weekend (1967)








ภาพยนตร์โดย Jean Luc Godard เรื่องราวเกี่ยวกับคู่สามีภรรยา Roland และ Corinne Durand
ขับรถไปนอกเมืองเพื่อไปเยี่ยมบ้าน Corinne ที่ Oinville โดยมีจุดประสงค์ที่จะฆ่าพ่อเพื่อเอาเงินมรดก
แต่ระหว่างทางพวกเขากับต้องเจอกับรถติดอย่างหนัก การปฏิวัติ สงครามกลางเมือง

Le Weekend เป็นภาพยนตร์แนว French New Wave ที่นำแนวคิดลัทธิ Marxism
แนวคิดเรื่องวัตถุนิยมมาเกี่ยวโยงกับสภาพชีวิตของชนชั้นกลางฝรั่งเศสในยุคนั้นด้วย
อย่างเช่นในฉากที่รถของ Roland และ Corinne ไฟไหม้ Corrinne กลับเป็นห่วงแต่กระเป๋า Hermes ของตัวเอง
ซึ่งเป็นตัวสะท้อนความฟุ่มเฟื่อยของชนชั้นกลางที่ต้องการแสดงออกให้เป็นที่ยอมรับในสังคมเมือง
เนื้อหาสะท้อนสังคมฝรั่งเศสตามลักษณะของ French New Wave และนอกจากนี้ยังสะท้อนให้เห็นถึงสังคมฝรั่งเศสกับปัญหาเรื่องวัตถุนิยมที่มาจากสังคมแบบททุนนิยม

ภาพยนตร์เปิดเรื่องที่การนั่งคุยกันที่ระเบียงระหว่าง Corrinne, Roland และเพื่อนของ Roland ที่ดูเป็นComedy ทั่วไป
จนมาถึงฉากที่น่าจะเป็นฉากที่ติดอยู่ในความทรงจำของคนดูนั่นก็คือฉากอุบัติเหตุรถยนต์ที่รถติดยาว Roland และ Corinne
ขับรถกันมาถึงหางแถวของขบวนรถที่ติดเป็นแถวยาว พวกเขาพยายามออกเลนซ้ายเพื่อแซงไป
เป็นการถ่าย Long Tracking Shot นานกว่า 10 นาทีตามคู่สามีภรรยาที่พยายามขับรถไปหาต้นตอที่ทำให้รถติด
ซึ่งการถ่าย Long take ที่โดดเด่นในซีนนี้ เป็นลักษณะหนึ่งในงานของ French New Wave ตามที่กล่าวมาในข้างต้นแล้ว







นอกจากนี้ลักษณะของ French New Wave ที่ปรากฎในเรื่อง Le Weekend
นี้ยังมีการถ่ายทำที่โลเกชั่นจริงในปารีส และนอกเมืองที่มีวิวทิวทัศน์น่าสนใจ
การใช้แสงธรรมชาติอย่างในฉากที่เพื่อนของ Roland นั่งคุยกับ Corrinne ในห้องนอนใส่แค่เสื้อชั้นในก็เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนว่า
ใช้แสงตามธรรมชาติ ไม่ต้องมานั่งจัดไฟให้สว่าง ทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นลักษณะงานของ French New Wave
ทั้งนั้น ภาพยนตร์ฝรั่งเศสในยุคนั้นจะมีเนื้อหาเพื่อความบันเทิงโดยเฉพาะ
แต่ผลงานของ French New Wave จะสะท้อนปัญหาสังคม ประเด็นที่เกิดขึ้นในสังคมฝรั่งเศสลงไปในภาพยนตร์ด้วย
อย่าง Le Weekend ที่สร้างขึ้นหลังสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลงไปประมาณ 20 ปี
ความตึงเครียดต่างๆในยุโรปต่างคลี่คลายลง เป็นช่วงที่ผู้คนต่างรู้สึกว่าโลกจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นกระบวนการที่ผลักดันให้พลเมืองมีสิทธิเท่าเทียมกันดำเนินขึ้นอย่างต่อเนื่อง
แต่ในภาพยนตร์กลับตรงกันข้ามกับสภาพสังคมในตอนนั้น ประชาชนก่อจราจลเพื่อต้องการเสรีภาพที่แท้จริง แล้วการปฏิวัติก็ไปจบลงที่กลุ่มมนุษย์กินคน
เปรียบกับผู้คนที่หลงในวัตถุ ทุนนิยมจนไม่สนใจศีลธรรม ไม่สนใจสังคม ขอให้ตัวเองอยู่รอดเป็นพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฝรั่งเศสใหม่คลื่นซึ่งหมายถึงกลุ่มผู้สร้างภาพยนตร์ฝรั่งเศสในช่วงปี (เลอแรมนูเวลคลุม) 1958-1964 ผู้ที่มีบทบาทสำคัญในการก่อตั้งได้แก่รีสฟรนคอยส์ Truffaut, Jean Luc Godard โคลด Chabrol, Jacques Rivette และ Eric Rohmer ซึ่งเคยเป็นนักวิจารณ์ภาพยนตร์ให้กับนิตยสาร "Cahiers du สไตล์" และผู้กำกับอย่างที่มาเข้าร่วมกับ Agnés วาร์ดาและ Louis Malle ฝรั่งเศสนิวเวฟ ในช่วงปลายยุคมินิถึง 1960S ตอนต้นผู้สร้างภาพยนตร์รุ่นใหม่ในหลายประเทศได้สร้างคลื่นลูกใหม่ของตนเอง อย่างเช่นเรื่องชายหนุ่มโกรธนั้น ๆ แต่การที่ผู้กำกับในกลุ่มฝรั่งเศสใหม่คลื่นเคยเป็นนักทฤษฎี นักวิจารณ์มาก่อนถือเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้กระแสของคลื่นลูกใหม่ของฝรั่งเศสดูจะมีอิทธิพลสูงที่สุดนิตยสารสไตล์ Cahiers du ยกย่องผลงานภาพยนตร์ฝรั่งเศสในช่วง 1930s นั้น ๆ และเรอนัวร์ Jean Jean Vigo ของอิตาลีอย่างและผลงานนีโอสมจริง Roberto Rossellini และริโอเดอ Sica และยังรวมทั้งผู้กำกับในฮอลลีวูดอย่างอัลเฟรดฮิตช์ค็อก เรย์นิโคลัส และเหยี่ยว Howard ของผลงานในแต่ละคนซึ่งพวกเขาเหล่านี้ถือว่าเป็นนักประพันธ์ (ผู้เขียน) ทั้งที่ต่างก็ทำงานอยู่ภายใต้ระบบสตูดิโอแต่ลักษณะเด่นในผลงานของแต่ละคนในทุกๆเรื่อง ทำให้ได้ชื่อว่าเป็นนักประพันธ์ซึ่งกลายมาเป็นทฤษฎีประพันธกร (ผู้เขียนทฤษฎี)ผู้กำกับฝรั่งเศสใหม่คลื่นตอนปลายในการถ่ายทำใช้เทคโนโลยีใหม่ที่สร้างขึ้นมาในช่วงมินิ โดยทำงานในสถานที่จริงมากกว่าในสตูดิโอใช้กล้องจับมือซึ่งพัฒนาโดยบริษัท Eclair บริษัท ช่วยลดต้นทุนในการผลิตภาพยนตร์ลงเพราะการถ่ายทำในสตูดิโอนั้นต้องใช้ค่าใช้จ่ายสูง และยังกระตุ้นให้ผู้กำกับมีอิสระในการสร้างงานศิลปะมากขึ้นภาพยนตร์ของฝรั่งเศสใหม่คลื่นจะมีความเป็นธรรมชาติ เหมือนจริงเนื่องจากถ่ายในสถานที่จริงโดยมักจะใช้โลเกชั่นในปารีสเป็นส่วนใหญ่ หรือเมืองที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวอื่น ๆ ที่สวยงามในฝรั่งเศสบทสนทนาในภาพยนตร์เป็นธรรมชาติอย่างที่คนทั่วไปพูดกัน ผู้กำกับมักจะกระตุ้นให้นักแสดงกล่าวบทสนทนาสดบางครั้งอาจมีการพูดแทรกกันเกิดขึ้นเหมือนในชีวิตจริง นอกจากนี้ลักษณะผลงานของผู้กำกับฝรั่งเศสใหม่คลื่นยังมีสไตล์การตัดต่อต่างจากภาพยนตร์ฮอลลีวูดที่ทะลักเข้ามาในฝรั่งเศสช่วงนั้น โดยจะตัดต่อแบบไม่ต่อเนื่องทำให้คนดูระลึกอยู่เสมอว่ากำลังชมภาพยนตร์อยู่อย่างเช่นการใช้กระโดดตัดหรือใส่ภาพที่นอกเหนือจากในเรื่อง และการถ่ายแบบนำลักษณะการตัดต่อนั้นยังขึ้นอยู่กับเรื่องราวที่นำเสนอในภาพยนตร์นั้น ๆ ยาววันหยุดสุดสัปดาห์เลอ (1967)ภาพยนตร์โดยเรื่องราวเกี่ยวกับคู่สามีภรรยา Jean Luc Godard โรแลนด์และ Corinne Durand ขับรถไปนอกเมืองเพื่อไปเยี่ยมบ้าน Corinne Oinville โดยมีจุดประสงค์ที่จะฆ่าพ่อเพื่อเอาเงินมรดก แต่ระหว่างทางพวกเขากับต้องเจอกับรถติดอย่างหนักการปฏิวัติสงครามกลางเมือง วันหยุดสุดสัปดาห์เลอเป็นภาพยนตร์แนวฝรั่งเศสใหม่คลื่นที่นำแนวคิดลัทธิลัทธิมากซ์ แนวคิดเรื่องวัตถุนิยมมาเกี่ยวโยงกับสภาพชีวิตของชนชั้นกลางฝรั่งเศสในยุคนั้นด้วยอย่างเช่นในฉากที่รถของโรแลนด์และ Corinne ไฟไหม้ Corrinne กลับเป็นห่วงแต่กระเป๋า Hermes ของตัวเอง ซึ่งเป็นตัวสะท้อนความฟุ่มเฟื่อยของชนชั้นกลางที่ต้องการแสดงออกให้เป็นที่ยอมรับในสังคมเมือง เนื้อหาสะท้อนสังคมฝรั่งเศสตามลักษณะของฝรั่งเศสใหม่คลื่นและนอกจากนี้ยังสะท้อนให้เห็นถึงสังคมฝรั่งเศสกับปัญหาเรื่องวัตถุนิยมที่มาจากสังคมแบบททุนนิยม ภาพยนตร์เปิดเรื่องที่การนั่งคุยกันที่ระเบียงระหว่าง Corrinne โรแลนด์และเพื่อนของโรแลนด์ ที่ดูเป็นComedy ทั่วไป จนมาถึงฉากที่น่าจะเป็นฉากที่ติดอยู่ในความทรงจำของคนดูนั่นก็คือฉากอุบัติเหตุรถยนต์ที่รถติดยาวโรแลนด์และ Corinne ขับรถกันมาถึงหางแถวของขบวนรถที่ติดเป็นแถวยาวพวกเขาพยายามออกเลนซ้ายเพื่อแซงไปนาทีตามคู่สามีภรรยาที่พยายามขับรถไปหาต้นตอที่ทำให้รถติดเป็นการถ่ายยาวติดตามยิงนานกว่า 10 ซึ่งการถ่ายลองใช้ที่โดดเด่นในซีนนี้เป็นลักษณะหนึ่งในงานของนิวเวฟฝรั่งเศสตามที่กล่าวมาในข้างต้นแล้ว นอกจากนี้ลักษณะของฝรั่งเศสใหม่คลื่นที่ปรากฎในเรื่องเลอวันหยุดสุดสัปดาห์ นี้ยังมีการถ่ายทำที่โลเกชั่นจริงในปารีสและนอกเมืองที่มีวิวทิวทัศน์น่าสนใจ การใช้แสงธรรมชาติอย่างในฉากที่เพื่อนของ Corrinne นั่งคุยกับโรแลนด์ในห้องนอนใส่แค่เสื้อชั้นในก็เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนว่า ใช้แสงตามธรรมชาติไม่ต้องมานั่งจัดไฟให้สว่างทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นลักษณะงานของฝรั่งเศสนิวเวฟ ทั้งนั้นภาพยนตร์ฝรั่งเศสในยุคนั้นจะมีเนื้อหาเพื่อความบันเทิงโดยเฉพาะ แต่ผลงานของฝรั่งเศสใหม่คลื่นจะสะท้อนปัญหาสังคมประเด็นที่เกิดขึ้นในสังคมฝรั่งเศสลงไปในภาพยนตร์ด้วย เลอเชิงแบบอย่างทางวันหยุดที่สร้างขึ้นหลังสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลงไปประมาณ 20 ปี ความตึงเครียดต่างๆในยุโรปต่างคลี่คลายลงเป็นช่วงที่ผู้คนต่างรู้สึกว่าโลกจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นกระบวนการที่ผลักดันให้พลเมืองมีสิทธิเท่าเทียมกันดำเนินขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ในภาพยนตร์กลับตรงกันข้ามกับสภาพสังคมในตอนนั้นประชาชนก่อจราจลเพื่อต้องการเสรีภาพที่แท้จริงแล้วการปฏิวัติก็ไปจบลงที่กลุ่มมนุษย์กินคน เปรียบกับผู้คนที่หลงในวัตถุทุนนิยมจนไม่สนใจศีลธรรมไม่สนใจสังคมขอให้ตัวเองอยู่รอดเป็นพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ (เลอแวลล์คลุมเครือ) 1958 Truffaut ฌองลุคโกดาร์ด, Claude Chabrol ฌาค Rivette และเอริค "คายเออร์สดู่โรงภาพยนตร์" และผู้กำกับอย่าง agnes Varda และหลุยส์มัลล์ที่มาเข้าร่วมกับฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ในช่วงปลายยุค 1950 ถึงปี 1960 โกรธชายหนุ่มของ แต่การที่ผู้กำกับในกลุ่มฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ นิตยสาร Cahiers du ภาพยนตร์ยกย่องผลงานภาพยนตร์ฝรั่งเศสในช่วงทศวรรษที่ 1930 ของ Jean Renoir และฌองโก้และผลงาน Neo-ธรรมชาติของอิตาลีอย่างโรแบร์โตรอสเซลลินีและ Vittorio De Sica อัลเฟรดฮิตช์ค็อกนิโคลัสเรย์และโฮเวิร์ดเหยี่ยว (ผู้เขียน) ซึ่งกลายมาเป็นทฤษฎีประพันธกร (ผู้เขียนทฤษฎี) ผู้กำกับคลื่นลูกใหม่ของฝรั่งเศส 1950 ใช้กล้องมือถือซึ่งพัฒนาโดย บริษัท เอแคลร์ ภาพยนตร์ของฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ ที่สวยงามในฝรั่งเศสบทสนทนาในภาพยนตร์เป็นธรรมชาติ คลื่นลูกใหม่ของฝรั่งเศส อย่างเช่นการใช้ไปตัดหรือแทรก ใช้เวลานาน วันหยุดสุดสัปดาห์ (1967) ภาพยนตร์โดยฌองลุคโกดาร์ดเรื่องราวเกี่ยวกับคู่สามีภรรยาโรลันด์และคอรินน์ คอรินน์ที่ Oinville การปฏิวัติสงครามกลางเมืองLe วันหยุดสุดสัปดาห์เป็นภาพยนตร์แนวฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ที่นำแนวคิดลัทธิ โรลันด์และคอรินน์ไฟไหม้ Corrinne กลับเป็นห่วง แต่กระเป๋า Hermes คลื่นลูกใหม่ของฝรั่งเศส Corrinne โรลันด์และเพื่อนของ Roland ที่ดูเป็นตลก Roland และ ยิงติดตามยาวนานกว่า 10 ใช้เวลานานที่โดดเด่นในซีนนี้เป็นลักษณะหนึ่งในงานของฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ ฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ที่ปรากฎในเรื่อง Le Roland นั่งคุยกับ Corrinne ไม่ต้องมานั่งจัดไฟให้สว่างทั้งหมดนี้ล้วน แต่เป็นลักษณะงานของฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ทั้งนั้น ฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่จะสะท้อนปัญหาสังคม Le วันหยุดสุดสัปดาห์ 20 ทุนนิยมจนไม่สนใจศีลธรรมไม่สนใจสังคมขอให้ตัวเองอยู่รอดเป็นพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ ( เลอมานูแวลคลุมเครือ ) ซึ่งหมายถึงกลุ่มผู้สร้างภาพยนตร์ฝรั่งเศสในช่วงปี 2501 - 2507

ผู้ที่มีบทบาทสำคัญในการก่อตั้งได้แก่ฟร ซัวส์ ทรุฟโฟต์ ฌอง ลุค โกดาร์ดโคลดชาโบรล , ฌาก ริแวตและ Eric Rohmer
,ซึ่งเคยเป็นนักวิจารณ์ภาพยนตร์ให้กับนิตยสาร " cahiers du cin é ma " และผู้กำกับอย่าง AGN ) ของวาร์ดา และหลุยส์มาลล์ที่มาเข้าร่วมกับฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่
ในช่วงปลายยุคถึง 1950 1960 ตอนต้นผู้สร้างภาพยนตร์รุ่นใหม่ในหลายประเทศได้สร้างคลื่นลูกใหม่ของตนเอง
อย่างเช่นเรื่องโกรธชายหนุ่มของแต่การที่ผู้กำกับในกลุ่มฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่เคยเป็นนักทฤษฎี
นักวิจารณ์มาก่อนถือเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้กระแสของคลื่นลูกใหม่ของฝรั่งเศสดูจะมีอิทธิพลสูงที่สุดนิตยสาร cahiers du cin é ma ยกย่องผลงานภาพยนตร์ฝรั่งเศสในช่วง Jean Renoir และ 1930 ของฌองวีโก้
และผลงานสัจนิยมใหม่ของอิตาลีอย่างโรแบร์โต รอสเซลลินีและวิตตอริโอ เดอ กาและยังรวมทั้งผู้กำกับในฮอลลีวูดอย่าง Alfred Hitchcock , นิโคลาส เรย์
และอาเดลีแลนด์ซึ่งพวกเขาเหล่านี้ถือว่าเป็นนักประพันธ์ ( ผู้เขียน ) ของผลงานในแต่ละคน
ทั้งที่ต่างก็ทำงานอยู่ภายใต้ระบบสตูดิโอแต่ลักษณะเด่นในผลงานของแต่ละคนในทุกๆเรื่อง
ทำให้ได้ชื่อว่าเป็นนักประพันธ์ซึ่งกลายมาเป็นทฤษฎีประพันธกร ( ทฤษฎีผู้เขียน )


ผู้กำกับฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ใช้เทคโนโลยีใหม่ที่สร้างขึ้นมาในช่วง 1950 ตอนปลายในการถ่ายทำ
โดยทำงานในสถานที่จริงมากกว่าในสตูดิโอใช้กล้องมือถือซึ่งพัฒนาโดยบริษัท Eclair บริษัท
ช่วยลดต้นทุนในการผลิตภาพยนตร์ลงเพราะการถ่ายทำในสตูดิโอนั้นต้องใช้ค่าใช้จ่ายสูง
และยังกระตุ้นให้ผู้กำกับมีอิสระในการสร้างงานศิลปะมากขึ้นภาพยนตร์ของฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่จะมีความเป็นธรรมชาติ
เหมือนจริงเนื่องจากถ่ายในสถานที่จริงโดยมักจะใช้โลเกชั่นในปารีสเป็นส่วนใหญ่ที่สวยงามในฝรั่งเศสบทสนทนาในภาพยนตร์เป็นธรรมชาติอย่างที่คนทั่วไปพูดกัน

หรือเมืองที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆผู้กำกับมักจะกระตุ้นให้นักแสดงกล่าวบทสนทนาสดบางครั้งอาจมีการพูดแทรกกันเกิดขึ้นเหมือนในชีวิตจริง
นอกจากนี้ลักษณะผลงานของผู้กำกับฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ยังมีสไตล์การตัดต่อต่างจากภาพยนตร์ฮอลลีวูดที่ทะลักเข้ามาในฝรั่งเศสช่วงนั้น
โดยจะตัดต่อแบบไม่ต่อเนื่องทำให้คนดูระลึกอยู่เสมอว่ากำลังชมภาพยนตร์อยู่อย่างเช่นการใช้กระโดดตัดค็อคแทรกภาพที่นอกเหนือจากในเรื่อง
และการถ่ายแบบใช้เวลานานลักษณะการตัดต่อนั้นยังขึ้นอยู่กับเรื่องราวที่นำเสนอในภาพยนตร์นั้นๆ


เลอสุดสัปดาห์ ( 1967 )








ฌอง ลุค โกดาร์ดภาพยนตร์โดยเรื่องราวเกี่ยวกับคู่สามีภรรยาและดูแรนด์
ชื่อโรแลนด์ขับรถไปนอกเมืองเพื่อไปเยี่ยมบ้าน Corinne ที่ oinville โดยมีจุดประสงค์ที่จะฆ่าพ่อเพื่อเอาเงินมรดก
แต่ระหว่างทางพวกเขากับต้องเจอกับรถติดอย่างหนักการปฏิวัติสงครามกลางเมือง

เลอ สุดสัปดาห์เป็นภาพยนตร์แนวฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่แนวคิดเรื่องวัตถุนิยมมาเกี่ยวโยงกับสภาพชีวิตของชนชั้นกลางฝรั่งเศสในยุคนั้นด้วย

ที่นำแนวคิดลัทธิมาร์กซิสม์อย่างเช่นในฉากที่รถของโรแลนด์และ Corinne ไฟไหม้ Corrinne กลับเป็นห่วงแต่กระเป๋า Hermes ของตัวเอง

ซึ่งเป็นตัวสะท้อนความฟุ่มเฟื่อยของชนชั้นกลางที่ต้องการแสดงออกให้เป็นที่ยอมรับในสังคมเมืองเนื้อหาสะท้อนสังคมฝรั่งเศสตามลักษณะของฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ภาพยนตร์เปิดเรื่องที่การนั่งคุยกันที่ระเบียงระหว่าง Corrinne และนอกจากนี้ยังสะท้อนให้เห็นถึงสังคมฝรั่งเศสกับปัญหาเรื่องวัตถุนิยมที่มาจากสังคมแบบททุนนิยม

,และเพื่อนของโรแลนด์โรแลนด์ที่ดูเป็นตลกทั่วไปจนมาถึงฉากที่น่าจะเป็นฉากที่ติดอยู่ในความทรงจำของคนดูนั่นก็คือฉากอุบัติเหตุรถยนต์ที่รถติดยาวและ Corinne

โรแลนด์ขับรถกันมาถึงหางแถวของขบวนรถที่ติดเป็นแถวยาวพวกเขาพยายามออกเลนซ้ายเพื่อแซงไป
เป็นการถ่ายยาวยิงนานกว่า 10 นาทีตามคู่สามีภรรยาที่พยายามขับรถไปหาต้นตอที่ทำให้รถติด
ติดตามซึ่งการถ่ายใช้เวลานานที่โดดเด่นในซีนนี้เป็นลักษณะหนึ่งในงานของฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ตามที่กล่าวมาในข้างต้นแล้ว







นอกจากนี้ลักษณะของฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่สุดสัปดาห์
ที่ปรากฎในเรื่องเลอนี้ยังมีการถ่ายทำที่โลเกชั่นจริงในปารีสและนอกเมืองที่มีวิวทิวทัศน์น่าสนใจ

นั่งคุยกับ Corrinne ในห้องนอนใส่แค่เสื้อชั้นในก็เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนว่าการใช้แสงธรรมชาติอย่างในฉากที่เพื่อนของโรแลนด์ใช้แสงตามธรรมชาติไม่ต้องมานั่งจัดไฟให้สว่างทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นลักษณะงานของฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ภาพยนตร์ฝรั่งเศสในยุคนั้นจะมีเนื้อหาเพื่อความบันเทิงโดยเฉพาะ

ทั้งนั้นแต่ผลงานของฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่จะสะท้อนปัญหาสังคมประเด็นที่เกิดขึ้นในสังคมฝรั่งเศสลงไปในภาพยนตร์ด้วย
.
ที่สร้างขึ้นหลังสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลงไปประมาณ 20 สุดสัปดาห์อย่างเลอความตึงเครียดต่างๆในยุโรปต่างคลี่คลายลงเป็นช่วงที่ผู้คนต่างรู้สึกว่าโลกจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นกระบวนการที่ผลักดันให้พลเมืองมีสิทธิเท่าเทียมกันดำเนินขึ้นอย่างต่อเนื่อง
แต่ในภาพยนตร์กลับตรงกันข้ามกับสภาพสังคมในตอนนั้นประชาชนก่อจราจลเพื่อต้องการเสรีภาพที่แท้จริงแล้วการปฏิวัติก็ไปจบลงที่กลุ่มมนุษย์กินคน
เปรียบกับผู้คนที่หลงในวัตถุทุนนิยมจนไม่สนใจศีลธรรมไม่สนใจสังคมขอให้ตัวเองอยู่รอดเป็นพอ