In other countries, quite different

In other countries, quite different norms apply to the validity of causal proofs. Often, of course, they have only been established through social conflicts. In view of the globally intermeshed risks of modernization, the judges in Japan have decided they will no longer interpret the impossibility of a rigorous proof of causality to the detriment of the victims and thus ultimately against everyone. They already recognize a causal connection if statistical correlations can be established between

pollution levels and certain diseases. Those plants that emit such pollutants can then be made legally responsible and sentenced to corresponding damage payments. In Japan, a number of firms were obliged to make enormous payments to injured parties in a series of spectacular environmental trials. For the victims in Germany, the causal denial of the injuries and illnesses they have experienced must seem like sheer scorn. As the arguments they collect and advance are blocked, they experience the loss of reality in a scientific rationality and practice that have always confronted their self-produced risks and dangers blindly and like a stranger.
A Phony Trick : Acceptable Levels
There are other ‘cognitive toxic floodgates’ under the control of risk scientists. They also have really great magic at their command: abracadabra!, shimsalabim! This is celebrated in certain areas as the ‘acid rain dance’ – in plain language, acceptable level determination or maximum concentration regulation, both expressions for not having a clue. But since that never happens to scientists, they have many words for it, many methods, many figures. A central term for ‘I don’t know either’ is ‘acceptable level’. Let us spell out this term.
In connection with risk distribution, acceptable levels for ‘permissible’ traces of pollutants and toxins in air, water and food have a meaning similar to that of the principle of efficiency for the distribution of wealth: they permit the emission of toxins and legitimate it to just that limited degree. Whoever limits pollution has also concurred in it. Whatever is still possible is, by social definition, ‘harmless’ – no matter how harmful it might be. Acceptable values may indeed prevent the very worst from happening, but they are at the same time ‘blank checks’ to poison nature and mankind a bit. How big this ‘bit’ can be is what is at stake her. The question of whether plants, animals and people can withstand a large or a small bit of toxin, and how large a bit, and what ‘withstand’ means in this context – such are the delightful horror questions from the toxin and antitoxin factories of advanced civilization which are at stake in the determination of acceptable levels.
We do not wish to concern ourselves here with the fact that values [Werte], even acceptable values [Grenzwerte] at one time were a matter for ethics, not chemistry. Thus we are dealing with the ‘Decree on Maximum Amounts of Agricultural and Other Chemicals as Well as of Other Pesticides in or on Foodstuffs and Tobacco Products’, to quote the clumsy official language, that is, with the residual biological ethics of developed industrial civilization. This remains, however, peculiarly negative. It expresses the formerly self-evident principle that people should not poison one another. More accurately it should have read: not completely poison. For ironically, it permits the famous and controversial bit. The subject of this decree then, is not the prevention of, but the
65
permissible extent of poisoning. That it is permissible is no longer an issue on the basis of this decree. Acceptable levels in this sense are the retreat lines of a civilization supplying itself in surplus with pollutants and toxic substances. The really rather obvious demand for non-poisoning is rejected as utopian. At the same time, the bit of poisoning being set down becomes normality. It disappears behind the acceptable values. Acceptable values make possible a permanent ration of collective standardized poisoning. They also cause the poisoning they allow not to have occurred, by declaring the poisoning that did occur harmless. If one has adhered to the acceptable values, then in this sense one has not poisoned anyone or anything – no matter how mush toxin is actually contained in the foodstuffs one produces. This indicates that production of toxins and so on is not only a question of which industries, but of fixing acceptable levels. It is, then, a matter of coproduction across institutional and systemic boundaries, political, bureaucratic and industrial.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเทศ บรรทัดฐานแตกต่างใช้ให้ถูกต้องของหลักฐานเชิงสาเหตุ มักจะ แน่นอน พวกเขามีเพียงการสร้างผ่านความขัดแย้งทางสังคม มุมมองความเสี่ยงทั่วโลก intermeshed ของความทันสมัย ผู้พิพากษาในประเทศญี่ปุ่นได้ตัดสินใจที่พวกเขาจะไม่ตีความเป็นไปได้ทำการพิสูจน์อย่างเข้มงวดของ causality ให้ร้ายของเหยื่อและที่สุดกับทุกคน พวกเขาได้รู้จักเชื่อมสาเหตุถ้าสามารถสร้างความสัมพันธ์ทางสถิติระหว่าง

ระดับมลพิษและโรคบางอย่าง แล้วจะทำที่โรงงานที่ปล่อยสารมลพิษดังกล่าวพิพากษากับการชำระเงินความเสียหายที่เกี่ยวข้อง และรับผิดชอบตามกฎหมาย ในญี่ปุ่น จำนวนบริษัทมีหน้าที่ต้องชำระเงินมหาศาลให้ผู้บาดเจ็บในชุดของการทดลองสิ่งแวดล้อมที่งดงาม สำหรับผู้ประสบภัยในเยอรมนี ปฏิเสธเชิงสาเหตุของการบาดเจ็บและการเจ็บป่วยที่พวกเขาเคยต้องไปเหมือนชนที่แท้จริง เป็นอาร์กิวเมนต์เหล่านั้นเก็บ และเลื่อนถูกบล็อค พวกเขามีประสบการณ์สูญเสียจริง ใน rationality วิทยาศาสตร์และปฏิบัติที่มีมักจะเผชิญหน้ากับอันตรายและความเสี่ยงที่ตนเองผลิตของพวกเขาอย่างคนตาบอด และ เหมือนคนแปลกหน้าเป็นการ
เทคนิค Phony A: ระดับที่ยอมรับ
มีอื่น ๆ 'รับรู้พิษ floodgates' ภายใต้การควบคุมของนักวิทยาศาสตร์ความเสี่ยง พวกเขายังมีมหัศจรรย์ดีจริง ๆ คำสั่งของพวกเขา: abracadabra !, shimsalabim นี้มีการเฉลิมฉลอง ในบางพื้นที่เป็น "ฝนกรดเต้น' – ในภาษาธรรมดา กำหนดระดับที่ยอมรับได้ หรือการ ควบคุมความเข้มข้นสูงสุด นิพจน์ทั้งที่ไม่ตั้งใจ แต่เนื่องจากที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับนักวิทยาศาสตร์ มีคำหลายเรื่อง วิธีการมากมาย ตัวเลขจำนวนมาก ระยะกลางสำหรับ 'อย่าใด' เป็น 'ยอมรับ ' เราสะกด term. นี้
พร้อมกับการกระจายความเสี่ยง ระดับยอมรับได้สำหรับ 'อนุญาต' ร่องรอยของสารมลพิษและสารพิษในอากาศ น้ำและอาหารมีความหมายที่คล้ายกันกับหลักการของประสิทธิภาพของการแจกของให้เลือกมากมาย: พวกเขาอนุญาตให้มีการปล่อยก๊าซของสารพิษ และถูกต้องให้เพียงจำกัดองศา ใครจำกัดมลพิษมียังข้อคิดเห็นในการ หากเป็นไปได้ยังได้ ตามคำนิยามทางสังคม 'อันตราย' – ไม่เป็นอันตรายอย่างไรมันอาจจะ ค่าที่ยอมรับได้อาจแน่นอนป้องกันเลวมากขึ้น แต่เดียวกันเวลา 'ว่างเช็ค' วางยาธรรมชาติและมนุษย์เป็นบิต ขนาดนี้ 'บิต' สามารถเป็นสิ่งที่เดิมพันของเธอ คำถามที่ว่าพืช สัตว์ และคนสามารถทนต่อขนาดใหญ่หรือเล็ก ของสาร พิษ และขนาดเล็ก และอะไร 'ทนต่อ' หมายถึงในบริบทนี้ – เช่นเป็นที่สยองขวัญที่เว่อร์ถามจากโรงงานยาต่อต้านพิษและสารพิษของอารยธรรมขั้นสูงที่อยู่ในภาวะเสี่ยงในการกำหนดระดับที่ยอมรับ
เราไม่ต้องกังวลตัวเองที่นี่กับความจริงที่ค่า [Werte], ยอมรับได้แม้ค่า [Grenzwerte] ในครั้งเดียวได้เรื่องคุณธรรม เคมีไม่ ดังนั้น เรากำลังเผชิญกับ 'ปัจจุบันสูงสุดยอดของเกษตรและอื่น ๆ เคมีภัณฑ์เช่นสารกำจัดศัตรูพืชอื่น ๆ ใน หรือ บนอาหารและผลิตภัณฑ์ยาสูบณ' ใบเสนอราคาทางภาษาป้ำ ๆ คือ มีจริยธรรมชีวภาพเหลืออารยธรรมพัฒนาอุตสาหกรรม นี้ยังคง อย่างไรก็ตาม ลบศาสนา มันแสดงหลักเดิมวีรกรรมที่คนควรไม่พิษอีกแบบหนึ่ง แม่นยำควรได้อ่าน: พิษอย่างสมบูรณ์ไม่ สำหรับจำนวนมาก จะอนุญาตให้บิตการแย้ง และมีชื่อเสียง เรื่องของพระราชกำหนดนี้แล้ว ไม่ป้องกันของ แต่
65
ขอบเขตที่อนุญาตของการเป็นพิษ ว่า มันเป็นที่อนุญาตจะไม่ปัญหาตามพระราชกำหนดนี้ ระดับที่ยอมรับในความรู้สึกนี้มีใบผ่อนอารยขายเองในส่วนเกินกับสารมลพิษและสารพิษ จริง ๆ ค่อนข้างชัดเจนความต้องการไม่ใช่พิษถูกปฏิเสธเป็นสรร ในเวลาเดียวกัน บิตของพิษกำหนดลงเป็น normality มันหายไปหลังค่ายอมรับได้ ค่าที่ยอมรับได้เป็นอาหารแบบถาวรของพิษมาตรฐานรวม พวกเขายังทำให้เกิดเป็นพิษที่พวกเขาให้ไม่ให้เกิดขึ้น โดยการประกาศเป็นพิษที่ไม่ได้เกิดอันตราย ถ้าหนึ่งในค่าที่ยอมรับ ได้ปฏิบัติตาม แล้ว ในนี้หนึ่งไม่มียาพิษใครหรืออะไร – ไม่ว่าพิษ mush จริงอยู่ในอาหารหนึ่งให้ นี้บ่งชี้ว่า การที่ผลิตสารพิษ และอื่น ๆ ไม่เฉพาะคำถามที่อุตสาหกรรม แต่แก้ไขระดับยอมรับได้ มันเป็น แล้ว เรื่องของ coproduction ข้ามสถาบัน และระบบขอบเขต การเมือง ราชการ และอุตสาหกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในประเทศอื่น ๆ ที่แตกต่างกันค่อนข้างบรรทัดฐานนำไปใช้กับการพิสูจน์ความถูกต้องของสาเหตุ บ่อยครั้งที่แน่นอนที่พวกเขาได้รับการจัดตั้งขึ้นเพียง แต่ผ่านความขัดแย้งทางสังคม ในมุมมองของความเสี่ยง intermeshed ทั่วโลกของความทันสมัยผู้พิพากษาในประเทศญี่ปุ่นได้ตัดสินใจที่พวกเขาจะไม่เป็นไปไม่ได้แปลความหมายของหลักฐานที่เข้มงวดของเวรกรรมเพื่อความเสียหายของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายและทำให้ในท้ายที่สุดกับทุกคน พวกเขาได้รับรู้การเชื่อมต่อความสัมพันธ์เชิงสาเหตุถ้าสถิติที่สามารถสร้างขึ้นระหว่างระดับมลพิษและโรคบางอย่าง พืชที่ปล่อยสารมลพิษดังกล่าวนั้นจะสามารถทำหน้าที่ตามกฎหมายและตัดสินให้สอดคล้องการชำระเงินความเสียหาย ในประเทศญี่ปุ่นจำนวน บริษัท จำเป็นต้องชำระเงินมหาศาลให้กับบุคคลที่ได้รับบาดเจ็บในชุดของการทดลองด้านสิ่งแวดล้อมที่งดงาม สำหรับผู้ประสบภัยในประเทศเยอรมนี, การปฏิเสธสาเหตุของการบาดเจ็บและการเจ็บป่วยที่พวกเขาจะต้องมีประสบการณ์ดูเหมือนดูถูกเลี่ยง ในฐานะที่เป็นข้อโต้แย้งที่พวกเขาเก็บรวบรวมและล่วงหน้าจะถูกบล็อกพวกเขามีประสบการณ์การสูญเสียของความเป็นจริงในเหตุผลทางวิทยาศาสตร์และการปฏิบัติที่มีการเผชิญหน้ากับความเสี่ยงที่ตัวเองผลิตของพวกเขาและอันตรายสุ่มสี่สุ่มห้าและไม่ชอบคนแปลกหน้าเสมอเคล็ดลับปลอม: ระดับที่ยอมรับได้มี 'องค์ความรู้อื่น ๆ ประตูระบายน้ำเป็นพิษ 'ภายใต้การควบคุมของนักวิทยาศาสตร์ที่มีความเสี่ยง พวกเขายังมีความมหัศจรรย์ที่ดีจริงๆที่คำสั่งของพวกเขา: ไม่มีความหมาย, shimsalabim! นี้จะมีการเฉลิมฉลองในบางพื้นที่เป็น 'เต้นฝนกรด - ในภาษาธรรมดาการกำหนดระดับที่ยอมรับหรือระเบียบเข้มข้นสูงสุดสำนวนทั้งที่ไม่ได้มีเงื่อนงำ แต่ตั้งแต่ที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับนักวิทยาศาสตร์ที่พวกเขามีหลายคำมันหลายวิธีที่ตัวเลขจำนวนมาก ระยะกลางสำหรับ 'ผมไม่ทราบว่าทั้ง' เป็น 'ในระดับที่ยอมรับ' ให้เราสะกดออกในระยะนี้ในการเชื่อมต่อกับการกระจายความเสี่ยงในระดับที่ยอมรับได้สำหรับร่องรอย 'อนุญาต' ของสารมลพิษและสารพิษในอากาศน้ำและอาหารที่มีความหมายคล้ายกับหลักการของการที่มีประสิทธิภาพสำหรับการกระจายความมั่งคั่งของพวกเขาอนุญาตให้มีการ การปล่อยสารพิษและถูกต้องตามกฎหมายได้เพียงแค่ระดับที่ จำกัด ว่า ใครก็ตามที่ จำกัด มลพิษยังได้เห็นอยู่ในนั้น สิ่งที่ยังคงเป็นไปได้คือโดยนิยามทางสังคม 'อันตราย' - ไม่ว่าวิธีการที่เป็นอันตรายก็อาจจะมี ค่าที่ยอมรับได้แน่นอนอาจป้องกันไม่ให้เลวร้ายมากจากสิ่งที่เกิดขึ้น แต่พวกเขาในเวลาเดียวกัน 'เช็คเปล่า' กับธรรมชาติและมนุษย์พิษบิต วิธีการใหญ่นี้บิต 'จะเป็นสิ่งที่เป็นเดิมพันของเธอ คำถามที่ว่าพืชสัตว์และคนที่สามารถทนต่อขนาดใหญ่หรือบิตขนาดเล็กของสารพิษและวิธีการที่มีขนาดใหญ่สักหน่อยและสิ่งที่ 'ทน' หมายถึงในบริบทนี้ - เช่นนี้เป็นคำถามที่น่ากลัวน่ารื่นรมย์จากสารพิษและยาปฏิชีวนะของโรงงานที่ทันสมัย อารยธรรมที่มีส่วนร่วมในการกำหนดระดับที่ยอมรับได้เราไม่ต้องการที่จะกังวลเกี่ยวกับตัวเองที่นี่ด้วยความจริงที่ว่าค่า [Werte], ค่าที่ยอมรับได้ [Grenzwerte] ที่ครั้งหนึ่งมีเรื่องจริยธรรมที่ไม่เคมี ดังนั้นเราจะจัดการกับ 'พระราชกำหนดปริมาณสูงสุดของสารเคมีทางการเกษตรและอื่น ๆ รวมทั้งของสารกำจัดศัตรูพืชอื่น ๆ ในหรือบนเครื่องบริโภคและผลิตภัณฑ์ยาสูบ' พูดภาษาราชการเงอะงะกล่าวคือมีจริยธรรมทางชีวภาพที่เหลือของอารยธรรมอุตสาหกรรมที่พัฒนาแล้ว . นี้ยังคง แต่เชิงลบโดยเฉพาะ มันเป็นการแสดงออกถึงหลักการเดิมของตัวเองที่เห็นได้ชัดว่าคนที่ไม่ควรวางยาพิษคนอื่น ถูกต้องมากขึ้นก็ควรได้อ่าน: ไม่ได้รับพิษอย่างสมบูรณ์ สำหรับแดกดันจะอนุญาตให้บิตที่มีชื่อเสียงและความขัดแย้ง เรื่องของคำสั่งนี้แล้วไม่ได้ป้องกัน แต่65 ขอบเขตที่อนุญาตเป็นพิษ ที่ได้รับอนุญาตไม่มีปัญหาบนพื้นฐานของพระราชกฤษฎีกานี้ ระดับที่ยอมรับได้ในความรู้สึกนี้เป็นสายการล่าถอยของอารยธรรมการจัดหาตัวเองในส่วนเกินที่มีมลพิษและสารพิษ ความต้องการจริงๆค่อนข้างชัดเจนที่ไม่เป็นพิษถูกปฏิเสธเป็นยูโทเปีย ในเวลาเดียวกันบิตของพิษที่ถูกตั้งค่าลงจะกลายเป็นปกติ มันหายไปหลังค่าที่ยอมรับได้ ค่าที่ยอมรับได้ให้เป็นไปได้ปันส่วนถาวรของพิษที่เป็นมาตรฐานร่วมกัน นอกจากนี้ยังก่อให้เกิดความเป็นพิษพวกเขาอนุญาตให้ไม่ได้เกิดขึ้นโดยการประกาศเป็นพิษที่ไม่เกิดขึ้นไม่เป็นอันตราย หากใครได้ยึดติดกับค่าที่ยอมรับได้แล้วในความรู้สึกนี้ยังไม่ได้วางยาพิษใครหรืออะไร - ไม่ว่าสารพิษข้าวต้มที่มีจริงในอาหารหนึ่งผลิต นี้แสดงให้เห็นว่าการผลิตของสารพิษและอื่น ๆ ที่ไม่ได้เป็นเพียงคำถามของอุตสาหกรรมซึ่ง แต่การแก้ไขระดับที่ยอมรับได้ มันเป็นแล้วเรื่องของบูรณาข้ามเขตแดนสถาบันและระบบการเมืองระบบราชการและอุตสาหกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในประเทศอื่น ๆ , เกณฑ์ที่แตกต่างกันค่อนข้างใช้เพื่อความถูกต้องของหลักฐานเชิงสาเหตุ บ่อยๆ แน่นอน พวกเขาได้สร้างผ่านความขัดแย้งทางสังคม ในมุมมองของความเสี่ยงทั่วโลก intermeshed ของนวัตกรรมผู้พิพากษาในญี่ปุ่นได้ตัดสินใจที่พวกเขาจะไม่ตีความเป็นไปไม่ได้ของหลักฐานที่เคร่งครัดของความเป็นเหตุเป็นผลเพื่อความเสียหายของเหยื่อ และดังนั้นจึง สุด กับทุกคน พวกเขาได้เชื่อมความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ ถ้าสถิติสามารถสร้างขึ้นระหว่าง

มลพิษระดับและบางโรคบรรดาพืชที่ปล่อยมลพิษดังกล่าวแล้วสามารถทำถูกต้องตามกฎหมายที่รับผิดชอบ และพิพากษาให้สอดคล้องความเสียหายการชําระเงิน ในประเทศญี่ปุ่น หลายบริษัทก็ต้องจ่ายเงินมหาศาลให้ผู้เสียหายในชุดของการทดลองสิ่งแวดล้อมที่งดงาม สำหรับผู้ที่ตกเป็นเหยื่อในเยอรมัน ปฏิเสธความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของการบาดเจ็บและการเจ็บป่วยพวกเขามีประสบการณ์ต้องดูเหมือนเชียร์หรอกเป็นข้อคิดที่พวกเขาเก็บรวบรวมและล่วงหน้าจะถูกบล็อก พวกเขาพบการสูญเสียของความเป็นจริงในเหตุผลทางวิทยาศาสตร์และการปฏิบัติที่ต้องเผชิญหน้ากับความเสี่ยงหรือไม่ และอันตรายสุ่มสี่สุ่มห้าเหมือนคนแปลกหน้า
เคล็ดลับปลอม : ระดับ
ยอมรับมีความรู้ความเข้าใจ พิษ floodgates ' ภายใต้การควบคุมของนักวิทยาศาสตร์ที่ความเสี่ยง พวกเขายังมีเวทมนตร์ที่ดีจริงๆที่คำสั่งของพวกเขาโอมเพี้ยง ! shimsalabim , ! นี้คือการเฉลิมฉลองในบางพื้นที่ เช่น ฝนกรด เต้น ' ' ( ในภาษาธรรม การตรวจวัดระดับความเข้มข้นสูงสุด หรือ ระเบียบ ทั้งสีหน้าที่ไม่ได้มีเงื่อนงำ แต่มันไม่เคยเกิดขึ้นกับนักวิทยาศาสตร์ ก็มีหลายคำนะ วิธีการ หลาย ตัวเลข กลาง คำว่า ' ไม่รู้สิ ' ' ระดับ 'ให้เราสะกดคำนี้ .
ในการเชื่อมต่อกับการกระจายความเสี่ยงในระดับที่ยอมรับได้สำหรับ ' อนุญาต ' ร่องรอยของมลพิษและสารพิษในอากาศ น้ำ และอาหารที่มีความหมายคล้ายกันกับหลักการของประสิทธิภาพในการกระจายความมั่งคั่งที่พวกเขาอนุญาตให้มีการปล่อยสารพิษและถูกต้องตามกฎหมาย มันแค่ จำกัด ปริญญาตรี ใครก็ตามที่จำกัดมลพิษยังเห็นด้วยเลยก็ยังคงเป็นไปได้ โดยนิยามสังคม ' อันตราย ' –ไม่ว่าวิธีการที่เป็นอันตราย มันอาจจะ ค่าที่ยอมรับได้แน่นอน อาจป้องกันไม่ให้ร้ายไม่ให้เกิดขึ้น แต่ในเวลาเดียวกัน ' ตรวจสอบ ' ว่างพิษธรรมชาติและมนุษย์นิดหน่อย วิธีการใหญ่ ' บิต ' สามารถเป็นสิ่งที่เป็นเดิมพันของเธอ ถามว่าพืชสัตว์และผู้คนสามารถทนต่อขนาดใหญ่หรือเล็กของสารพิษและวิธีการที่มีขนาดใหญ่หน่อย และสิ่งที่ ' ทน ' หมายถึงในบริบทนี้ ( เช่นคำถามสยองขวัญที่สวยงามจากสารพิษและสารต้านชีวพิษโรงงานของอารยธรรมขั้นสูงซึ่งเป็นเดิมพันในการตัดสินใจในระดับที่ยอมรับได้
เราไม่ต้องมากังวลกับความจริงที่ว่าค่า [ werte ]แม้ค่าการยอมรับ [ grenzwerte ] ในครั้งเดียวคือเรื่องจริยธรรม ไม่ใช่เคมี ดังนั้นเราจะจัดการกับ ' กฤษฎีกาสูงสุดยอดของการเกษตรและสารเคมีอื่นๆ รวมทั้งสารกำจัดศัตรูพืชอื่น ๆในหรือบนอาหารและผลิตภัณฑ์ยาสูบ ' อ้าง ซุ่มซ่าม ภาษาราชการ คือ มีตกค้างทางจริยธรรมพัฒนาอารยธรรมอุตสาหกรรม นี้ยังคงอยู่อย่างไรก็ตาม แผลงเป็นลบ มันแสดงถึงหลักการเดิมตนเองว่าคนไม่ควรวางยาอีกแบบหนึ่ง ถูกต้องมันควรจะอ่าน : ไม่มีพิษ สำหรับแดกดันมันอนุญาตให้มีชื่อเสียง และขัดแย้งนิดหน่อย เรื่องของกฎหมายนี้แล้วไม่ป้องกัน แต่ 65

สิ่งที่ขอบเขตของพิษว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่มีปัญหาบนพื้นฐานของคำสั่งนี้ ระดับที่ยอมรับในความรู้สึกนี้จะถอยสายอารยธรรมขายเองเกินดุลกับมลพิษและสารพิษ จริง ๆค่อนข้างชัดเจนความต้องการไม่มีพิษถูกปฏิเสธเป็นอุดมคติ . ในเวลาเดียวกัน , บิตของพิษถูกตั้งลงเป็นปกติ .มันจะหายไปหลังค่าที่ยอมรับได้ ค่าที่ยอมรับได้ทำให้เป็นไปได้ส่วนถาวรของกลุ่มมาตรฐานที่เป็นพิษ พวกเขายังก่อให้เกิดพิษพวกเขาอนุญาตให้ไม่ต้องเกิดขึ้น โดยประกาศว่า ก็เกิดเป็นพิษ เป็นอันตราย ถ้าใครได้ตามค่าที่ยอมรับได้แล้วในความรู้สึกนี้ได้ไม่แพ้ใคร หรืออะไรก็ตาม ซึ่งไม่ว่าข้าวต้มสารพิษจริงที่มีอยู่ในอาหารที่ผลิต นี้บ่งชี้ว่า การผลิตสารพิษและอื่น ๆที่ไม่ได้เป็นเพียงปัญหาที่อุตสาหกรรม แต่การแก้ไขในระดับที่ยอมรับได้ มันก็เรื่องของ coproduction ข้ามสถาบัน และระบบการเมือง ระบบราชการ และขอบเขตอุตสาหกรรม .