The movement of animals is a promin

The movement of animals is a prominent behavioral
activity that has interested ecologists for decades
(Roberts, 1942; Stickel and Cope, 1947; Hamerstrom Jr
and Hamerstrom, 1949). Movement often occurs in response
to short-term needs related to the availability of
prey (Andrews et al., 2009), predation risk (Rettie and
Messier, 2001), reproductive opportunities (Warner,
1995) or environmental conditions (Johnson et al.,
2002). Because of these relationships between movement
and the ecology of populations or communities,
movement is fundamental to a number of contemporary
conservation problems (Nathan et al., 2008; Schick et
al., 2008). As examples, 1) corridors are commonly used
to link fragments of terrestrial habitat, and the effectiveness
of corridor design depends critically on the
movement behavior of target species (Chetkiewicz et al.,
2006); 2) the success of no-take Marine Protected Areas
depends on knowledge of fish movement within home
ranges (Moffitt et al., 2009); and 3) for many species,
the ability of species to persist in the face of global climate
change depends fundamentally on their ability to
find and relocate to suitable habitats (Hulme, 2005).
Historically, practical limitations in measuring
movement resulted in a bias towards small-scale studies
on easily observable species or population-level models
of dispersal (Morales and Ellner, 2002). However, advances
in telemetric transmitters, receivers, and data
loggers have now made studying movement practical
for a number of taxa (Cooke et al., 2004), leading to a
substantial increase in effort devoted to movement
ecology (Holyoak et al., 2008). Even so, marine species
arguably present one of the more exigent situations for
empirical studies of movement behavior (Fedak et al.,
2002). Such species may be distant from shore, can
range over large spatial scales, and spend all (or most)
of their time submerged, resulting in a relative lag in
understanding the movement ecology of marine taxa
compared to terrestrial species. Despite the challenges
of working with marine species, understanding where
animals go and why they go there is critical for conservation
and management of ocean ecosystems. In this
paper, we tackle this challenge in bluntnose sixgill
sharks Hexanchus griseus.
Of particular interest are those large fishes that are
vulnerable to human activities (i.e., fishing) or that exert
a large influence on community structure. Sharks, for

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเคลื่อนที่ของสัตว์เป็นการเด่นพฤติกรรมกิจกรรมที่มีความสนใจ ecologists สำหรับทศวรรษที่ผ่านมา(โรเบิตส์ ปี 1942 Stickel และรับมือ 1947 เจอาร์ Hamerstromและ Hamerstrom, 1949) การเคลื่อนไหวมักจะเกิดขึ้นในการตอบสนองต้องการระยะสั้นที่เกี่ยวข้องกับความพร้อมของเหยื่อ (แอนดรูวส์ et al., 2009), ความเสี่ยง predation (Rettie และเมซีเย 2001), โอกาสสืบพันธุ์ (วอร์เนอร์1995) หรือสภาพแวดล้อม (Johnson et al.,2002) เนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่างการเคลื่อนไหวเหล่านี้และนิเวศวิทยาของประชากรหรือชุมชนเคลื่อนไหวเป็นพื้นฐานของทันสมัยปัญหาอนุรักษ์ (นาธาน et al., 2008 Schick ร้อยเอ็ดal., 2008) เป็นตัวอย่าง 1) โดยทั่วไปใช้ทางเดินการเชื่อมโยงบางส่วนของถิ่นที่อยู่ภาคพื้น ประสิทธิภาพของทาง ออกเหลืออยู่ขึ้นพฤติกรรมการเคลื่อนไหวของชนิดเป้าหมาย (Chetkiewicz et al.,2006); 2) ความสำเร็จของพื้นที่คุ้มครองทางทะเลไม่ใช้ขึ้นอยู่กับความรู้ของการเคลื่อนไหวของปลาภายในบ้านช่วง (Moffitt et al., 2009); และ 3) สำหรับหลายชนิดความสามารถของพันธุ์เข้มหน้าสภาพภูมิอากาศโลกเปลี่ยนแปลงขึ้นอยู่กับพื้นฐานความสามารถในการค้นหา และย้ายไปอยู่อาศัยที่เหมาะสม (Hulme, 2005)อดีต ข้อจำกัดของการปฏิบัติในการวัดเคลื่อนไหวทำให้เกิดความโน้มเอียงไปทางการศึกษาระบุพันธุ์ได้ observable หรือโมเดลระดับประชากรของ dispersal (ราเลสและ Ellner, 2002) อย่างไรก็ตาม ความก้าวหน้าในกระ telemetric ผู้รับ และข้อมูลช่วยบันทึกและขณะนี้ได้ย้ายที่เรียนปฏิบัติจำนวน taxa (คุก et al., 2004), นำไปสู่การพบเพิ่มขึ้นในความพยายามเพื่อรองรับการเคลื่อนไหวนิเวศวิทยา (Holyoak et al., 2008) สายพันธุ์อื่น ๆ แม้ ทะเลว่าปัจจุบันสถานการณ์เพิ่มเติม exigent การอย่างใดอย่างหนึ่งการศึกษาผลของพฤติกรรมการเคลื่อนไหว (Fedak et al.,2002) . พันธุ์ดังกล่าวอาจจะห่างไกลจากฝั่ง สามารถช่วงผ่านพื้นที่เกล็ดขนาดใหญ่ และการใช้จ่ายทั้งหมด (หรือส่วนใหญ่)เวลาของน้ำท่วม เกิดความล่าช้าที่เกี่ยวข้องในเข้าใจความเคลื่อนไหวของระบบนิเวศวิทยาของทะเล taxaเปรียบเทียบกับพันธุ์ภาคพื้น แม้ มีความท้าทายการทำงานกับสายพันธุ์ทะเล ความเข้าใจสัตว์ไป และทำไมพวกเขาไปมีความสำคัญสำหรับการอนุรักษ์และการจัดการระบบนิเวศทะเล ในที่นี้กระดาษ เราแสวงความท้าทายนี้ใน bluntnose sixgillฉลาม Hexanchus griseusสนใจโดยเฉพาะเป็นปลาที่มีขนาดใหญ่ที่การกิจกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์ (เช่น ตกปลา) หรือที่ออกแรงอิทธิพลใหญ่ในโครงสร้างชุมชน ปลาฉลาม สำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเคลื่อนไหวของสัตว์ เป็นที่โดดเด่นพฤติกรรม
กิจกรรมที่มี ecologists สนใจมานานหลายทศวรรษ
( โรเบิร์ต 1942 ; stickel และรับมือ 1947 ; hamerstrom JR
และ hamerstrom 1949 ) การเคลื่อนไหวที่มักจะเกิดขึ้นในการตอบสนองความต้องการระยะสั้นที่เกี่ยวข้องกับ

ว่างของเหยื่อ ( แอนดรู et al . , 2009 ) , ความเสี่ยงการปล้นสะดม ( rettie และ
เมสซิเยร์ , 2001 ) , โอกาสการสืบพันธุ์
( วอร์เนอร์1995 ) หรือสภาพสิ่งแวดล้อม (
จอห์นสัน et al . , 2002 ) เพราะของเหล่านี้ความสัมพันธ์ระหว่างการเคลื่อนไหว
และนิเวศวิทยาของประชากรหรือชุมชน ,
เคลื่อนไหวเป็นพื้นฐานของตัวเลขของปัญหาการอนุรักษ์ร่วมสมัย
( นาธาน et al . , 2008 ;
ชิค et al . , 2008 ) ตัวอย่าง 1 ) ซึ่งมักใช้ในการเชื่อมชิ้นส่วนบก

ที่อยู่อาศัย และประสิทธิผลออกแบบทางเดินขึ้นอยู่กับวิกฤตบน
พฤติกรรมการเคลื่อนที่ของชนิดของเป้าหมาย (
chetkiewicz et al . , 2006 ) 2 ) ความสำเร็จของไม่ใช้ทางทะเลพื้นที่คุ้มครอง
ขึ้นอยู่กับความรู้ของปลาการเคลื่อนไหวภายในบ้าน
ช่วง ( มอฟฟิต et al . , 2009 ) ; และ 3 ) หลายสายพันธุ์
ความสามารถของ ชนิด อยู่ในหน้าของการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศโลกขึ้นอยู่กับพื้นฐานของความสามารถ


ค้นหาและย้ายไปยังแหล่งที่อยู่อาศัยที่เหมาะสม ( ฮูล์ม , 2005 ) .
ในอดีต ข้อจำกัดในทางปฏิบัติในการวัดการเคลื่อนไหวทำให้เกิดอคติต่อ

ศึกษาขนาดเล็กในชนิดที่สังเกตได้ง่าย หรือประชากรระดับนางแบบ
ของการแพร่กระจาย ( โมราเลสและ ellner , 2002 ) อย่างไรก็ตาม ความก้าวหน้า
ใน telemetric เครื่องรับ และข้อมูลที่คนตัดไม้ได้ทำตอนนี้เรียน

การเคลื่อนไหวปฏิบัติสำหรับจำนวนของแทกซา ( Cooke et al . , 2004 ) ส่งผลให้มีการเพิ่มขึ้นอย่างมากในความพยายามทุ่มเท

( นิเวศวิทยาการเคลื่อนไหว holyoak et al . , 2008 ) ดังนั้นแม้ , สัตว์ทะเลชนิด
อย่างปัจจุบันหนึ่งในสถานการณ์ฉุกเฉินเพิ่มเติมสำหรับการศึกษาเชิงประจักษ์ของพฤติกรรมการเคลื่อนไหว (

fedak et al . , 2002 ) เช่นสายพันธุ์อาจจะไกลจากฝั่ง ช่วงเหนือระดับสามารถ
พื้นที่ขนาดใหญ่และใช้เวลาทั้งหมด ( หรือส่วนใหญ่ )
เวลาของพวกเขาในผลในความล่าช้าในญาติ
เข้าใจขบวนการนิเวศวิทยาทางทะเลและทางบก
เมื่อเทียบกับสายพันธุ์ แม้จะมีความท้าทายของการทำงานกับสัตว์ทะเลชนิด

เข้าใจแล้วสัตว์ไปทำไม พวกเขาไปที่นั่น มีการอนุรักษ์
และการจัดการระบบนิเวศของมหาสมุทร . ในกระดาษนี้
, เราจะแก้ไขปัญหาท้าทายใน bluntnose sixgill

hexanchus griseus ฉลาม .ที่น่าสนใจโดยเฉพาะเป็นปลาขนาดใหญ่ที่
ต่อกิจกรรมของมนุษย์ เช่น ปลา ) หรือออกแรง
มีอิทธิพลใหญ่ในโครงสร้างชุมชน ฉลามสำหรับ