「……As one would expect, your action

「……As one would expect, your actions are intolerable……since you’ve been using the Magician’s Guild’s name, I’m sure that Celes knows about this, right?」
「U, ughh……You’re wrong……I’m……I’m not mistaken!!」
Galak started to run.
If he were to go into the Man-Eating Forest like this, it would have become a bit of a problem, but since he steadily headed towards town, it was a good thing.
Rem apologized to Diablo and Shera.
「……It would seem that you’ve been wrapped up in my circumstances. I am sorry.」
「Don’t worry about it.」
I’m the one that made the resentment bigger, is what Diablo thought. He didn’t think that Galak was that much of a troublesome person.
Thinking about the gains and losses, it was best not to get involved with him anymore, so naturally, thinking that he should do that, he did this and that.
——Personal communication really is difficult.
Shera stood in front of Selsio who had sunk down. It was a distance where he could reach her if he extended his hand, but it didn’t look like he had the energy to “try and take her back by force” anymore.
「Are you alright? You’re able to go back, right? Since it seems that this forest is a dangerous place, be careful.」
「Ah, uuh……」
「Also, could you report this to Nii-san? That I absolutely won’t be coming back. I’m not Nii-san’s possession——Right now, I’m Diablo and Rem’s companion!」
Without waiting for a reply, Shera turned around.
Blood had rushed to her cheeks.
And then, she said 「Let’s go back! Let’s go back! I’m hungry!」 and smiled.
Rem mixed in a sigh.
「……Just when did we become companions?」
「Didn’t you say that you liked me?」
「……I did not say that. It only meant that I did not hate that determination of yours.」
「Huh, are you being shy? Aren’t your cheeks a bit red?」
「Kuh……You baka Shera!」
「What’s with that all of a sudden!?」

——I’m, a companion?

Diablo froze up.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

「…… อย่างที่คาดหวัง การกระทำของคุณเป็นแน่...ตั้งแต่ที่เคยใช้ของหมอผีชื่อกิลด์ ฉันแน่ใจว่า Celes ทราบข้อมูลนี้ ขวา? ร้านอาหาร「U เข้าถึงด่วน... คุณผิด... ผม ผมไม่เข้าใจผิด!! 」Galak เริ่มต้นการเรียกใช้ถ้าเขาจะไปเข้าป่า Man-Eating เช่นนี้ มันจะได้กลายเป็นบิตของปัญหา แต่เนื่องจากเขาเรื่อย ๆ มุ่งหน้าสู่เมือง มันเป็นสิ่งดีเหลือเสียใจ Diablo และแม็ก「…… มันจะดูเหมือนว่า คุณได้ถูกห่อในสถานการณ์ของฉัน ขอร้านอาหาร「Don't กังวล. ร้านอาหารผมที่ทำความไม่พอใจที่ใหญ่ขึ้น เป็นความคิดของ Diablo เขาก็ไม่คิดว่า Galak เป็นที่มากของคนลำบากคิดเกี่ยวกับกำไรและขาดทุน มันเป็นการมีส่วนร่วมกับเขาอีกต่อไป ตามธรรมชาติ คิดว่า เขาควรทำเช่นนั้น เขาได้— — สื่อสารจริง ๆ เป็นเรื่องยากแม็กยืนอยู่ด้านหน้าของ Selsio ที่ได้อับปางลง มันเป็นระยะทางที่เขาสามารถเข้าถึงเธอถ้าเขาขยายมือของเขา แต่มันไม่ได้ดูเหมือนเขามีพลังงาน "ลอง และรับเธอกลับ โดยแรง" อีกต่อไป「Are คุณไร คุณสามารถกลับไป ขวา เพราะดูเหมือนว่า ป่านี้เป็นสถานที่อันตราย ระวังการร้านอาหาร「Ah, uuh...ร้านอาหาร「Also สามารถคุณรายงานนี้ Nii ซัง ที่ผมอย่างจะไม่สามารถกลับมา ฉันไม่ได้ครอบครองของ Nii-ซาน — — ตอนนี้ ฉันสหาย Diablo และเรมส! ร้านอาหารโดยไม่ต้องรอการตอบกลับ แม็กหันไปรอบ ๆเลือดมีวิ่งไปแก้มของเธอแล้ว เธอบอกว่า ของ 「Let กลับไป ลองกลับไป ฉันหิว! ร้านอาหาร และยิ้มส่วนที่เหลือผสมในอก「…… เพียงเมื่อเราได้กลายเป็นสหาย? ร้านอาหาร「Didn't ที่คุณบอกว่า คุณชอบผม? ร้านอาหาร「…… ผมไม่ได้บอกที่ มันเท่านั้นหมายถึง ว่า ฉันไม่ได้เกลียดที่กำหนดของคุณด้วยร้านอาหาร「Huh คุณกำลังอาย แก้มคุณแดงบิต? ร้านอาหาร「Kuh ... คุณ baka เฌอ! ร้านอาหาร「What ของที่จู่ ๆ 」— — ฉัน คู่หูDiablo แช่แข็งขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

. . . . . . 「เป็นหนึ่งจะคาดหวังว่า การกระทำของคุณจะเหลือทน . . . . . . . เนื่องจากคุณได้ใช้ชื่อกิลด์ของผู้วิเศษ ผมแน่ใจว่า เซเลสรู้เรื่องนี้ใช่ไหม 」「วู อึ๋ย . . . . . . . คุณคิดผิด . . . . . . . ผม . . . . . . . ผมไม่ผิด ! ! 」galak เริ่มวิ่งถ้าเขาไปในป่ากินคนอย่างนี้ มันก็จะเป็นปัญหานิดหน่อย แต่เขายังคงมุ่งหน้าเมือง , มันเป็นสิ่งที่ดีเรมขอโทษ Diablo และ เฌอร่า .「 . . . . . . . ดูเหมือนว่าคุณจะได้รับห่อขึ้นในสถานการณ์ของฉัน ฉันขอโทษ 」「ไม่ต้องห่วง 」ผมเป็นคนที่ทำให้ความขุ่นเคืองที่ใหญ่กว่า คือ สิ่งที่ Diablo เลย เขาไม่คิดว่า galak นั่นมากคนลำบากคิดเกี่ยวกับกำไรและขาดทุน , มันเป็นที่ดีที่สุดที่จะไม่ยุ่งกับเขาอีกเลย ทำให้คิดว่าเขาควรทำอย่างนั้น เขาทำอย่างนั้นอย่างนี้-- การสื่อสารส่วนบุคคลจริง ๆเป็นเรื่องยากเฌอร่ายืนอยู่หน้า selsio ที่จมลง มันคือระยะทางที่เขาสามารถเข้าถึงเธอได้ถ้าเขาขยายมือของเขา แต่มันดูไม่เหมือนว่าเขามีกำลังที่จะลอง และพาเธอกลับมา โดยบังคับ " อีกต่อไป「เป็นอะไร ? คุณสามารถกลับไปใช่มั้ย ? เพราะดูเหมือนว่า ป่าแห่งนี้เป็นสถานที่อันตราย ระวัง 」「อ่า อ่า . . . . . . . 」「ยังได้รายงานเรื่องนี้ให้ ดังนั้น ซาน ว่าผมจะไม่กลับไป ผมไม่ได้เป็นเจ้าของดังนั้นซาน -- ตอนนี้ผม Diablo และ REM เป็นคู่หู ! 」โดยไม่รอฟังคำตอบ เฌอร่าหันกลับมาเลือดได้รีบวิ่งไปที่แก้มของเธอแล้วเธอก็บอกว่า「กลับเถอะ กลับเถอะ ฉันหิวแล้ว 」และยิ้มเรม ผสม ใน ถอนหายใจ「 . . . เมื่อเรากลายเป็นสหาย ? 」「คุณไม่ได้พูดว่าคุณชอบฉัน ? 」「 . . . . . . . ผมไม่ได้บอกอย่างนั้น มันหมายถึงว่า ผมไม่ได้เกลียดที่กำหนดของคุณ 」「ฮะ เธออาย ? ไม่ใช่แก้มเป็นสีแดงละ 」「คา . . . . . . . นายมันบ้าเฌอร่า ! 」「อะไรอย่างนี้ ! ? 」. . . . . . ผม คู่หู ?Diablo แข็งทื่อ