Es’kia Mphahlele’s Down Second Aven

Es’kia Mphahlele’s Down Second Avenue is an autobiographical book that recounts his experiences of Apartheid in South Africa. The book recounts Es’kia’s life story from A – Z – from when he was a young boy living in Marabastad ( in Pretoria) through to when he became an adult and fled the country to go into exile. Es’kia’s account of life under apartheid is vivid: painting the hardships he experienced even as a young boy living with his grandmother.

The story begins with the young Eseki (nickname), aged five, and his brother and sister taken to live with their paternal grandmother in the little village of Maupaneng, seventy-five miles out of Pietersburg town. Their parents instead remained in Pretoria because of work: Father was a shop messenger and mother a domestic servant. As a child, Eseki listened to stories told by Old Segone at the fire place. Old Segoe was a great story – teller.

One day, Eseki was surprised at the story he heard – it was about the black man and the white man.

“The Black man must enter the white man’s house through the back door. The Black man does most of the dirty work… Black man cleans the streets but mustn’t walk freely on the pavement; Black man must build houses for the white man but cannot live in them; Black man cooks the white man’s food but eats what is left over.” – p6

When Eseki was twelve, his mother came to fetch him, his brother and sister away from their grandmother. But back in Marabastad, things turned out not too good for the family because of an unlikeable and abusive father.

“We’d never really known father before. And now living close to him and seeing him at close quarters, I realised that his face was unlikeable.” – p14

Eseki’s mother eventually moved the family away to live with her mother at Second Avenue. There, Eseki proved himself a brilliant student; he gained a first class pass at standard six, went on to St.Peters School in Rosettenville which was a white suburb south of Johannesburg city. Though her mother earned 3 pounds a month in domestic service, she was enthusiastic about sending Eseki to school.

“You’ll come back and be able to look after yourself and the two you’re leaving behind.” – p113

Eseki later moved on to Adam’s college and then to University of South Africa to earn Honours degree in English becoming the first to receive an M.A in English with distinction. He then took up various teaching posts. Later, after Eseki criticised the Bantu education and government policies, he lost his job as a teacher. Finding another teaching post was not possible because the government of the day had its eyes on him. Eseki eventually left South Africa, fleeing first to Nigeria and then to other countries.

In Down Second Avenue, Mphahlele who passed away in 2008, left a memoir true to life under the apartheid era, showing what it was like for a black man to live under apartheid and yet still rise amidst all odds. Down Second Avenue was first published in 1959 by Faber & Faber (and later by Picador Africa in 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Es'kia Mphahlele ลงของถนนสายที่สองเป็นหนังสืออัตชีวประวัติที่เล่าประสบการณ์ของเขาในการแบ่งแยกสีผิวในแอฟริกาใต้ หนังสือเล่มนี้เล่าเรื่องราวชีวิต Es'kia จาก A - Z - จากตอนที่เขาเป็นเด็กหนุ่มที่อาศัยอยู่ใน Marabastad (ในพริทอเรี) ผ่านไปเมื่อเขากลายเป็นผู้ใหญ่และหนีออกนอกประเทศไปเป็นเชลย บัญชี Es'kia ชีวิตภายใต้การแบ่งแยกสีผิวสดใส. ภาพวาดความยากลำบากที่เขามีประสบการณ์แม้ในขณะที่เด็กหนุ่มที่อาศัยอยู่กับยายของเขาเรื่องเริ่มต้นด้วยหนุ่ม Eseki (ชื่อเล่น) อายุห้าและพี่ชายและน้องสาวถูกนำตัวไปอยู่กับพวกเขาของเขา พ่อแม่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ของ Maupaneng เจ็ดสิบห้าไมล์ออกจากเมือง Pietersburg พ่อแม่ของพวกเขาแทนยังคงอยู่ในพริทอเรีเพราะการทำงาน: พ่อเป็นผู้ส่งสารร้านค้าและแม่ของคนรับใช้ในประเทศ เป็นเด็ก Eseki ฟังเรื่องราวการบอกเล่าจากเก่า Segone ในสถานที่เกิดไฟไหม้ เก่า Segoe เป็นเรื่องที่ดี - หมอดู. วันหนึ่ง Eseki รู้สึกประหลาดใจที่เขาได้ยินเรื่อง - มันเป็นเรื่องของคนผิวดำและคนขาว. "ชายผิวดำต้องเข้ามาในบ้านของคนขาวผ่านประตูหลัง ชายผิวดำไม่มากที่สุดของการทำงานที่สกปรก ... ชายผิวดำทำความสะอาดถนน แต่ต้องไม่เดินบนทางเท้าได้อย่างอิสระ; ชายผิวดำจะต้องสร้างบ้านสำหรับคนขาว แต่ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ในพวกเขา; ชายผิวดำพ่อครัวอาหารที่คนขาว แต่กินสิ่งที่เหลืออยู่มากกว่า "-. p6 เมื่อ Eseki เป็นสิบสองแม่ของเขามาถึงเรียกเขาว่าพี่ชายและน้องสาวออกไปจากคุณยายของพวกเขาของเขา แต่กลับมาอยู่ใน Marabastad สิ่งที่เปิดออกไม่ดีเกินไปสำหรับครอบครัวเพราะพ่อ unlikeable และไม่เหมาะสม. "เราไม่เคยรู้จักกันจริงๆพ่อก่อน และตอนนี้อาศัยอยู่ใกล้ชิดกับเขาและเห็นเขาอย่างใกล้ชิดฉันตระหนักว่าใบหน้าของเขา unlikeable. "- P14 แม่ Eseki ในที่สุดย้ายครอบครัวไปอยู่กับแม่ของเธอที่ถนนสายที่สอง มี Eseki พิสูจน์ตัวเองเป็นนักเรียนที่ยอดเยี่ยม; เขาได้รับการส่งผ่านชั้นที่หกมาตรฐานเดินตรงไปยังโรงเรียนใน St.Peters Rosettenville ซึ่งเป็นย่านชานเมืองสีขาวใต้ของเมืองโจฮันเน แม้ว่าแม่ของเธอได้รับ£ 3 เดือนในการให้บริการในประเทศเธอก็มีความกระตือรือร้นเกี่ยวกับการส่ง Eseki ไปโรงเรียน. "คุณจะกลับมาและสามารถที่จะดูแลตัวเองและสองคุณกำลังจะออกจากที่อยู่เบื้องหลัง." - P113 Eseki ต่อมาย้าย ที่วิทยาลัยของอดัมแล้วกับมหาวิทยาลัยเซาท์แอฟริกาจะได้รับปริญญาเกียรตินิยมในภาษาอังกฤษกลายเป็นคนแรกที่จะได้รับปริญญาโทในภาษาอังกฤษมีความแตกต่าง จากนั้นเขาก็เอาขึ้นโพสต์การเรียนการสอนต่างๆ ต่อมาหลังจากที่ Eseki วิพากษ์วิจารณ์การศึกษาเป่าและนโยบายของรัฐบาลที่เขาสูญเสียงานของเขาเป็นครู ค้นหาโพสต์การเรียนการสอนอื่นเป็นไปไม่ได้เพราะรัฐบาลของวันที่มีตาที่มีต่อเขา Eseki ในที่สุดแอฟริกาใต้หนีแรกที่ประเทศไนจีเรียและจากนั้นไปยังประเทศอื่น ๆ . ในลง Second Avenue, Mphahlele ที่ล่วงลับไปแล้วในปี 2008 เหลือชีวิตประจำวันจริงในการดำรงชีวิตภายใต้ยุคแบ่งแยกสีผิวแสดงให้เห็นว่ามันเป็นเหมือนสำหรับคนผิวดำจะมีชีวิตอยู่ ภายใต้การแบ่งแยกสีผิวและยังคงเพิ่มขึ้นท่ามกลางอัตราต่อรอง ลงถนนสายที่สองได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1959 โดยการกำจัด & ร้าง (และต่อมาโดย Picador แอฟริกาในปี 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

es'kia mphahlele ลงถนนสายที่สองเป็นหนังสืออัตชีวประวัติที่เล่าประสบการณ์ของการแบ่งแยกสีผิวในแอฟริกาใต้ หนังสือเล่าเรื่องราวชีวิต es'kia จาก– Z ( จากตอนที่เขาเป็นเด็กหนุ่มที่อาศัยอยู่ใน marabastad ( แอฟริกาใต้ ) ผ่านไปเมื่อเขาเป็นผู้ใหญ่ และหนีออกนอกประเทศไปในการเนรเทศ es'kia บัญชีชีวิตภายใต้การแบ่งแยกเป็นสดใส :จิตรกรรม ความยากลำบากที่เขามีประสบการณ์เป็นถึงหนุ่มที่อาศัยอยู่กับยายของเขา . . . . . .

เรื่องราวเริ่มต้นด้วย eseki หนุ่ม ( ชื่อเล่น ) อายุห้าและน้องชายและน้องสาวไปอยู่กับยาย บิดาของหมู่บ้านเล็ก ๆน้อย ๆของ maupaneng ไมล์ 75 ออกในปีเตอร์สเบิร์ก เมือง พ่อแม่แทนอยู่ใน พริทอเรีย เพราะงานพ่อเป็นทูตที่ร้าน และแม่เป็นคนรับใช้ในประเทศ เป็นเด็ก eseki ฟังเรื่องราวบอกแก่ segone ที่สถานที่ไฟไหม้ เก่า segoe เป็นเรื่องราวที่ดี–หมอดู

วันนึง eseki ประหลาดใจในเรื่องที่เขาได้ยิน และมันเกี่ยวกับคนดำและคนขาว

" คนดำคนขาวต้องเข้าบ้านทางประตูหลังผู้ชายผิวดำ ไม่ มาก ของ งานสกปรก . . . ผู้ชายสีดำ ล้างถนน แต่ไม่ควรเดินบนทางเท้า ; คนผิวดำต้องสร้างบ้านให้คนขาว แต่ไม่สามารถอยู่ในนั้น คนดำ คนขาว แต่ทำอาหารกินอะไรจะเหลือ " ( P6

เมื่อ eseki อายุสิบสอง แม่ของเขามารับเขา พี่ชาย และน้องสาวไปจากคุณย่า . แต่ใน marabastad กลับมา ,เรื่องออกมาไม่ค่อยดีสำหรับครอบครัวเพราะไม่เหมือนอายุ และคำด่าพ่อ

" เราเคยรู้จักท่านมาก่อน และตอนนี้อาศัยอยู่ใกล้ชิดกับเขา และเห็นเขาใกล้ชิดฉันตระหนักว่าใบหน้าของเขาไม่เหมือนอายุ " ( p14

eseki แม่ก็ย้ายครอบครัวไปอยู่กับแม่ของเธอในวินาที Avenue มี eseki พิสูจน์ตัวเองเป็นนักศึกษาที่ยอดเยี่ยม ;เขาได้รับผ่านชั้นแรกที่มาตรฐานหก ไปโรงเรียนใน rosettenville ซึ่งอยู่ชานเมืองสีขาวทางใต้ของเมือง Johannesburg . แม้ว่าแม่ของเธอได้ 3 ปอนด์ ต่อเดือน ในการให้บริการในประเทศ เธอกระตือรือร้นเกี่ยวกับการส่ง eseki โรงเรียน

" คุณจะกลับมาและสามารถที่จะดูแลตัวเองและสองคุณทิ้งไว้เบื้องหลัง " – p113

eseki ต่อมาย้ายไปยังวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยอดัมของแอฟริกาใต้จะได้รับเกียรตินิยมในสาขาภาษาอังกฤษเป็นครั้งแรกที่จะได้รับเป็นเมตร เป็นภาษาอังกฤษกับความแตกต่าง จากนั้นเขาก็เอาขึ้นโพสต์การสอนต่าง ๆ หลังจาก eseki วิจารณ์การศึกษาบันตูและนโยบายของรัฐบาล เขาสูญเสียงานของเขาในฐานะที่เป็นครูการค้นหากระทู้สอนคนอื่นไม่ได้ เพราะรัฐบาลของวันได้จับจ้องเขา eseki ในที่สุดออกจากแอฟริกาใต้ หนีก่อนไปไนจีเรียและประเทศอื่น ๆ .

ในลง mphahlele Avenue ที่สองที่เสียชีวิตใน 2008 , จากการจริงในชีวิตภายใต้การแบ่งแยกสีผิวนะคะแสดงอะไรมันเหมือนผู้ชายสีดำอยู่ภายใต้การแบ่งแยกสีผิว และยังเพิ่มขึ้นท่ามกลางการเดิมพันทั้งหมด ลงถนนสายที่สองถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1959 โดย Faber &เฟ ( และต่อมาโดยปิกาดอร์แอฟริกาในปี 2004 )