Book 4, The Dragonblood Warrior – C

Book 4, The Dragonblood Warrior – Chapter 12, The Desolate Snow

Alice had previously believed that she no longer held too deep of an affection for Linley, but when she saw him once again face to face, especially when she saw the disbelieving look on his face, she felt pain in her heart.

“Big brother Linley.” Alice called out to him.

Linley’s snow-white face held not a speck of blood. He stood there, stunned, for a long time.

“Swish!” Letting out an enraged scream, the little Shadowmouse, Bebe, transformed into a vicious black blur and charged directly towards Alice and Kalan. Although Bebe was now highly intelligent, he was still a magical beast, and still possessed the vicious cruelty of beasts.

He could keenly sense the disbelief and despair in Linley’s heart. He was going to get revenge.

Bebe’s body suddenly enlarged by one size, and in the blink of an eye, appeared by Kalan and Alice. Bebe’s sharp claws gleamed with cold light, freezing the hearts of those two. They didn’t even have the chance to dodge or to speak!

“Return!” Linley’s voice suddenly rang out.

The dark blur that was Bebe shuddered, then landed on the snow, brushing right by Kalan’s face. Bebe turned his head to stare at Linley. “Squeak squeak!” He called out, while at the same time he began to argue mentally with Linley.

Linley slowly, but firmly, shook his head.

Bebe glanced at Alice and Kalan with his cold, cruel eyes, then turned. Once more mysteriously shrinking back to his usual size, he transformed into a cruel shadow once more and leapt onto Linley’s shoulders. Just judging from his superficial cuteness, no one could’ve imagined how terrifying he actually could be.

“Huff, huff.” Only now did Kalan began to gasp for breath. Sweat was beaded on his forehead, and with terror, he stared at Bebe, perched on Linley’s shoulders.

Alice stared at Linley. She took a deep breath. “Big brother Linley, I know that right now, in your heart, you must be in a lot of pain. It’s not convenient for us to talk about this on the street. Let’s go to a nearby tavern and have a good talk there. Okay?”

Linley nodded. He did not speak.

…

On the Dry Road, within a lavish hotel. Linley and Alice each sat on opposite sides of a table. As for Kalan, he quite intelligently ran off to sit in a corner of the room, not daring to get close enough to disturb them. He had just barely escaped with his life from Bebe’s near-assault. Kalan really was terrified of Linley.

The table was made of polished black marble. On it were two cups of warm fruit wine.

Linley and Alice were facing each other silently.

After a long silence, Alice let out a tiny sigh. “Big brother Linley. I’ve wronged you terribly in this affair. This entire time, I’ve refused to meet with you because I wanted you to be mentally prepared. At the very least, I didn’t want the two of us to part ways as enemies.”

“Enemies?” In his heart, Linley laughed bitterly, but he didn’t speak. He just quietly listened, looking at Alice.

Alice continued. “Big brother Linley. I admit that in the beginning, I really, really liked you. I had also thought about us getting married and having kids. But after we were together for a long time, I realized that in many ways, we really weren’t a good fit.”

Linley finally spoke. “In many ways? Alice, I don’t just like your strengths, I also accept your weaknesses. I believe that when two people are together, they should make allowances for each other and try to understand each other. No two people will be a perfect, flawless couple without a hint of discord.”

Alice bit her lips. With her two hands, she picked up her cup of fruit wine and took a sip.

“Back when we were younger, when we first met, I was fifteen.” Alice spoke only after a long period of collecting her thoughts. “In my heart, you were the hero who saved me, descending from the heavens. I once thought you were my earth, my sky, my whole world, but I now realize that isn’t the case. Aside from these things, family is important as well.”

Linley was startled.

“Big brother Linley, you’ve always been so filled with vitality, and you are also very good to me. You are very hard working as well. I must admit that you are very perfect. But…this isn’t enough. For example, this time, when my father went gambling, he lost several hundred thousand gold coins! But all big brother Kalan had to do was ask his family to help, and this matter was easily resolved.”

Alice looked at Linley. “Big brother Linley, this is something you aren’t capable of doing. Although my father is a gambler and an alcoholic, he’s still my father.”

“Just because of this?” Linley said gently.

“No.” Alice continued. “Not just this. I’ve discovered that big brother Kalan has always been very good to me as well. He grew up alongside me, and I’m very familiar with him. But with regards to you, I’ve always felt as though you’ve been shrouded by a layer of mist. I can’t see you clearly.”

“You are a genius magus at the number one magus institute in the continent, and at age 15, you were able to have your own private exhibition booth at the Proulx Gallery. By the sound of it, you are very perfect, but because of that perfection, I feel like I can’t see you clearly.”

Alice’s voice grew lower. “The most important thing is, the two of us are always in separate places. At the beginning, it wasn’t so bad, but as time went on, I got tired. I’m used to always having someone by my side, just like how big brother Kalan is always by my side.”

After saying all of these things, Alice fell silent.

Linley was silent as well.

After a long time passed, enough for the wine to grow cold, Linley spoke. “Alice, do you remember what we once said to each other? I once said to you, I can directly come live with you. But you told me, no. You don’t want to interrupt my training.”

“But now, you say that I’m never with you?” A very pained smile was on Linley’s face.

Alice wanted to speak, but there was nothing she could say.

Everything she had just said was just excuses.

Looking at Alice, Linley continued. “Alice, do you remember that first time we were together in a hotel, you said to me, you hoped that if my love for you disappeared, I would tell you and wouldn’t hide it from you. You would quietly leave me.”

Linley suppressed his agitation, forcing himself to remain calm. “Back then, I also said, if you ever feel like you’ve lost your feelings for me, I too would hope that you would tell me directly and not lie to me. I, too, would quietly leave.”

Alice’s eyes grew moist.

“It isn’t a big deal that you are now with Kalan. But I wish you didn’t deceive me. For you to now be with Kalan behind my back and not openly explain things to me, to let me continue to harbor hope in my heart, to let me wait for you time and time again….do you know how it feels to wait for someone like that?”

Linley’s body began to tremble. “September 29th, that was the first day you missed our meeting. I waited from midnight until nearly dawn. Every minute, every second, was hard to endure. When I returned to school, I was thinking, was it because I made you angry the previous time? So I wanted to make you happy. Like an idiot, I went to buy memory crystals to record the scenes of all the places around the Institute. I hoped that when we were not together, when you missed me, you could watch me.”

“Carrying these two memory crystal balls, in mid-October, I once again went to you, my heart filled with hope. But once again, you weren’t there.”

“In my heart, I started to grow restless. But I held firm. Because I remember that promise that we made each other. I believed that if you were going to leave me, you would let me know first. That’s why I held firm. The end of October, mid-November, I went as well. But in the end…”

Linley stood up, regarding Alice with a bitter smile on his lips. “I came again today. But I’m lucky. This time, you didn’t continue to deceive me.”

The tears were welling up in Alice’s eyes.

“Big brother Linley-”

Linley opened up his backpack and removed those two memory crystal balls. As he did so, Linley couldn’t help but think back to how he had gone everywhere in his school to record scenes. Thinking back to it, he felt himself to be such a fool.

“These two memory crystals, I’ve carried from the Ernst Institute to Fenlai City four times now. But now…they are meaningless.”

Linley was holding a memory crystal ball in each hand. Those two crystal balls suddenly collided….

“Smash!”

Countless cracks appeared on the surface of each crystal ball. Linley’s hands went limp, and the two crystal balls dropped to the floor. “Crash!” With a splintering sound, they each split into over ten pieces, rolling about on the floor of the hotel. The splintering sound was very clear and high, and caused all the patrons of the hotel to turn and look at them.

Alice could no longer restrain her tears, which began to pour down her face.

“Big brother Linley, in the future, will we still be friends?” Tears blurring her vision, Alice raised her head to look at Linley.

On his feet, Linley looked at Alice, but he didn’t answer her question. After a while, a faint smile appeared on his face. “Alice, if I’m not mistaken, we started our relationship on November 29th of last year. Today is also November 29th. It’s been a full year. Thank you. At least you’ve given me some beautiful memories.”

Suddenly turning, Linley directly left via the front door of the hotel.

The entire hotel was silent. Kalan, previously in a corner, hurriedly ran over to Alice. As he did so, he ran over and stepped on some pieces of the shattered crystal balls. The crystalline sounds of the memory crystals being further shattered echoed in the hotel.

“Alice, are you okay?” Kalan embraced Alice comfortingly.

But by this time, Alice had been reduced to a puddle of tears. Despite be

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จอง 4 นักรบ Dragonblood-บทที่ 12 หิมะอ้างว้าง อลิซได้ก่อนหน้านี้เชื่อว่า เธอไม่จัดเกินไปลึกของการเป็นโรคสำหรับ Linley แต่เมื่อเธอเห็นเขา ครั้งเผชิญหน้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นดู disbelieving บนใบหน้าของเขา เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจของเธอ"บรา Linley" อลิเรียกมาเพื่อเขาหน้า snow-white ของ Linley จัดไม่ speck ของเลือด เขายืน ตกตะลึงไป เป็นเวลานาน"สวิช" ให้ออกการกรี๊ดสนั่น Shadowmouse น้อย แจ็คกี้ แก่นดำอึมครึมเบลอ และเรียกเก็บเงินโดยตรงต่ออลิซและ Kalan แม้ว่าแจ็คกี้ตอนนี้สูงอัจฉริยะ เขายังสัตว์วิเศษ และยังคง ต้องโหดร้ายอึมครึมของสัตว์เขา keenly สามารถรู้สึกการ disbelief และความหวังในหัวใจของ Linley เขากำลังจะได้รับแก้แค้นร่างกายของแจ็คกี้ก็ขยายขนาดหนึ่ง และ ในชั่วพริบตา ปรากฏ Kalan และอลิซ เล็บคมของแจ็คกี้ gleamed ไฟเย็น แช่แข็งหัวใจของสองคน แม้ไม่มีโอกาสที่ จะหลบ หรือ จะพูด"กลับ" ทันใดนั้นเสียงของ Linley รังออกมืดเบลอว่า ถูกแจ็คกี้ shuddered แล้วที่ดินบนหิมะ แปรง ด้วยใบหน้าของ Kalan แจ็คกี้เปิดศีรษะจ้อง Linley "สารภาพสารภาพ" เขาเรียก ในขณะที่ในเวลาเดียวกัน เขาเริ่มการโต้เถียงกับ Linley จิตใจLinley ช้า แต่แน่น หนา จับหัวของเขาแจ็คกี้ glanced อลิซและ Kalan กับตาเย็น โหดร้าย แล้วเปิด เขาหายไปอย่างลึกลับอีกครั้งหดตัวกลับสู่ขนาดปกติของเขา เปลี่ยนเป็นเงาโหดร้ายอีกครั้ง และหลุดออกมาบนไหล่ของ Linley เพียงตัดสินจากความน่ารักของเขาผิวเผิน ไม่มีใครสามารถได้จินตนาการน่ากลัวว่าเขาจะสามารถ"หายใจเร็ว ๆ หายใจเร็วๆ" เฉพาะตอนนี้ ไม่ได้ Kalan เริ่มหอบ เหงื่อมีลูกปัดบนหน้าผากของเขา และ ด้วยความหวาดกลัว เขาจ้องไปที่แจ็คกี้ บนไหล่ของ Linleyอลิจ้องไปที่ Linley เธอเอาลมหายใจ "บรา Linley ฉันรู้ว่า ขวาตอนนี้ ในหัวใจของคุณ คุณต้องมากปวด ไม่สะดวกที่เราจะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้บนถนน การทาเวิร์นในบริเวณใกล้เคียง และได้พูดคุยดีมี ดีหรือไม่"Linley พยักหน้า เขาไม่ได้พูด…ถนนแห้ง ภายในโรงแรมแห่งนั้น Linley และอลิซแต่ละเสาร์ด้านตรงข้ามของตาราง ส่วน Kalan เขาค่อนข้างฉลาดวิ่งออกอยู่ในมุมของห้องพัก อันไม่เข้าใกล้พอที่จะรบกวนพวกเขา เขาเพิ่งจะได้หนีกับชีวิตจากของแจ็คกี้ใกล้โจมตี Kalan จริง ๆ เป็นคนกลัวของ Linleyตารางถูกทำจากหินอ่อนสีดำสวยงาม เมื่อนั้นสองถ้วยไวน์อุ่นLinley และอลิซได้หันอยู่เบื้องหลังหลังจากเงียบยาว อลิให้ออกล่องเล็ก ๆ "บรา Linley ผมได้ wronged คุณแย่มากในเรื่องนี้ เวลาทั้งหมดนี้ ฉันได้ปฏิเสธกับคุณ เพราะผมต้องการคุณจะได้เตรียมใจ น้อยมาก ไม่ต้องเราส่วนวิธีสองเป็นศัตรูกัน""ศัตรู" ในหัวใจของเขา Linley พิรี้พิไรหัวเราะ แต่ไม่ได้พูด เขาเพียงเงียบ ๆ ฟัง ดูอลิอลิอย่างต่อเนื่อง "บรา Linley ยอมรับว่า ในการเริ่มต้น จริง ๆ จริง ๆ เสียดายคุณ ฉันยังมีความคิดเกี่ยวกับเราแต่งงานและมีการรับเด็ก แต่หลังจากที่เราได้ร่วมกันเป็นเวลานาน ฉันรู้ว่า ในหลาย ๆ เราจริง ๆ ไม่พอดี"Linley พูดสุดท้าย "ในหลายวิธี อลิซ ไม่เพียงชอบจุดแข็งของคุณ ฉันยังยอมรับจุดอ่อนของคุณ ผมเชื่อว่า เมื่อคนสองคนอยู่ด้วยกัน พวกเขาควรให้เงินช่วยเหลือสำหรับแต่ละอื่น ๆ และพยายามเข้าใจกัน ไม่สองคนจะเป็นคู่โก ซุก โดยไม่มีคำแนะนำของความบาดหมาง"อลิซมากริมฝีปากของเธอ ด้วยมือทั้งสองของเธอ เธอรับเธอถ้วยไวน์ผลไม้ และเอาจิบ"เมื่อเรามีอายุน้อยกว่า เมื่อเราแรกพบ กลับผม fifteen" อลิซพูดหลังจากรวบรวมความคิดของเธอเป็นนาน "ในหัวใจของฉัน คุณมีฮีโร่ที่บันทึกฉัน จากมากไปน้อยจากฟากฟ้า ฉันเคยคิดว่า คุณมีโลกของฉัน ท้องฟ้าของฉัน โลกทั้งโลกของฉัน แต่ฉันตอนนี้รู้ที่ไม่ใช่กรณี นอกเหนือจากสิ่งเหล่านี้ ครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน"Linley ถูก startled"บรา Linley คุณได้เสมอแล้วจึงเต็มไป ด้วยพลัง และคุณยังดีกับฉัน คุณอยู่ยากมากทำงานด้วย ข้าพเจ้าต้องยอมรับว่า คุณเหมาะมาก แต่...นี้ไม่เพียงพอ ตัวอย่าง ขณะนี้ เมื่อพ่อไปพนัน เขาหายไปหลายแสนเหรียญทอง แต่พี่ใหญ่ทั้งหมด Kalan ทำได้ถูกขอให้ครอบครัวช่วย และแก้ไขเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดาย"อลิซดูที่ Linley "บรา Linley นี้เป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถทำ แม้ว่าพ่อเป็นนักการพนันและแอลกอฮอล์การ เขายังคงเป็นพ่อ""เพียงด้วยเหตุนี้" Linley กล่าวเบา ๆ"หมายเลข" อลิอย่างต่อเนื่อง "ไม่ใช่แค่นี้ ฉันได้ค้นพบว่าพี่ใหญ่ Kalan ได้เสมอดีกับผมเช่น เขาเติบโตขึ้นควบคู่ไปกับฉัน และฉันคุ้นเคยกับเขา แต่เกี่ยวกับคุณ ฉันได้มักจะรู้สึกว่าคุณได้ป่าไม้ โดยชั้นของหมอก ไม่เห็นคุณชัดเจนขึ้น""คุณ magus อัจฉริยะสถาบัน magus หมายเลขหนึ่งในทวีป และที่อายุ 15 คุณก็สามารถมีบูธนิทรรศการส่วนตัวของคุณเองเก็บ Proulx เสียงของมัน คุณเหมาะมาก แต่เนื่องจากความสมบูรณ์แบบนั้น ฉันรู้สึกเหมือนมองไม่เห็นคุณชัดเจน"เสียงของอลิซเติบโตต่ำกว่า "สิ่งสำคัญที่สุดคือ เราทั้งสองมักจะอยู่ในสถานแยกต่างหาก ต้น มันไม่ได้เลว แต่เป็นไปเวลา ผมเบื่อ ฉันเคยมีเสมอโดยด้านข้างของฉัน พี่ใหญ่วิธี Kalan อยู่เคียงข้างฉันเสมอเหมือน"หลังจากพูดสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด อลิตกเงียบLinley ถูกสภาพดีหลังจากที่เวลานานผ่าน ไวน์เติบโตเย็น Linley พูดพอ "อลิซ คุณจำเราเคยพูดกันหรือไม่ ฉันเคยกล่าวคุณ ฉันสามารถตรงมาอยู่กับคุณ แต่คุณบอก ฉันไม่ คุณไม่ต้องการหยุดฝึกของฉัน""แต่ตอนนี้ คุณพูดว่า ฉันไม่ใช่กับคุณ" ยิ้มมาก pained อยู่บนหน้าของ Linleyอลิซอยากพูด แต่ไม่มีอะไรที่เธอสามารถพูดทุกอย่างที่เธอมีว่า เป็นเพียงข้อแก้ตัวมองที่อลิซ Linley ต่อ "อลิซ คุณจำว่า ครั้งแรกที่เราอยู่ด้วยกันในโรงแรม คุณพูดกับฉัน คุณหวังว่า ถ้ารักคุณหายไป ฉันจะบอกคุณ และจะไม่ซ่อนมันจากคุณ คุณจะเงียบ ๆ ทิ้งฉัน"Linley ระงับอาการกังวลต่อเขา บังคับให้ไปสงบสติอารมณ์ตัวเอง "กลับแล้ว ฉันยังกล่าว ว่า ถ้าคุณเคยรู้สึกเหมือนคุณได้สูญเสียความรู้สึกกับฉัน ฉันเกินไปหวังว่า คุณจะบอกโดยตรง และได้อยู่กับฉัน เกินไป จะเงียบ ๆ ปล่อย"อลิตาโตชุ่มชื่น"ไม่เป็นไรที่คุณมีตอนนี้ Kalan แต่ฉันต้องการคุณไม่ได้หลอกลวงฉัน คุณจะ มี Kalan หลังของฉัน และอธิบายสิ่งที่อย่างไม่เปิดเผยให้ฉัน จะให้ฉันทำท่าความหวังในหัวใจของฉัน ให้ฉันรอคุณอีกครั้ง...คุณรู้ว่ามันรู้สึกต้องรอหาคนเช่นนั้น"ร่างกายของ Linley เริ่มสั่นเครือ "29 กันยายน ที่เป็นวันแรกที่คุณพลาดการประชุม ผมรอจากเที่ยงคืนจนถึงเกือบรุ่งเช้า ทุกนาที ทุกวินาที ยากที่จะทน เมื่อผมกลับไปโรงเรียน ผมคิด ถูกเนื่องจากผมทำให้คุณโกรธเวลาก่อนหน้านี้หรือไม่ ดังนั้น ฉันต้องการที่จะทำให้คุณมีความสุข เช่นคนบ้า ผมไปซื้อผลึกหน่วยความจำบันทึกฉากสถานที่ทั้งหมดรอบ ๆ สถาบัน ฉันหวังว่า เมื่อเราไม่ร่วมกัน เมื่อคุณพลาดฉัน คุณสามารถดูฉัน""ลูกบอลเหล่านี้หน่วยความจำสองคริสตัล การถือครองในกลางเดือนตุลาคม ครั้งยิ้มคุณ หัวใจของฉันเต็มไป ด้วยความหวัง แต่อีกครั้ง คุณไม่มี""ในหัวใจของฉัน ฉันเริ่มเติบโตกระสับกระส่าย แต่ผมจัดของบริษัท เพราะผมจำได้ว่า สัญญาที่เราทำกัน เชื่อว่า ถ้าคุณจะทิ้งฉัน คุณต้องแจ้งให้ทราบก่อน คือเหตุผลที่ทำไมผมจัดของบริษัท สิ้นเดือนตุลาคม พฤศจิกายนกลาง ฉันก็เช่นกัน แต่ในสุด..."ยืนขึ้น Linley เกี่ยวกับอลิดีขมบนริมฝีปากของเขา "ผมมาวันนี้อีกครั้ง แต่ฉันโชคดี เวลานี้ คุณไม่ได้ต่อหลอกฉัน"น้ำตาเอ่ออลิตา"บรา Linley-"Linley เปิดเป้ของเขา และเอาบรรดาลูกคริสตัลสองหน่วยความจำ ได้นั้น Linley ไม่สามารถช่วย แต่คิดว่า กลับไปว่าเขาได้ไปทุกโรงเรียนของเขาฉากเรกคอร์ด เขาคิดไปกลับ รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโง่"ผลึกเหล่านี้หน่วยความจำ 2 ฉันได้ดำเนินการจาก สถาบันเอิร์นสท์ Fenlai เมืองครั้งที่ 4 ตอนนี้ แต่ตอนนี้...จะไม่ "Linley กำลังจับลูกบอลคริสตัลหน่วยความจำในแต่ละมือ บรรดาลูกคริสตัลสองทันทีฮาล์..."ชน"รอยแตกนับไม่ถ้วนที่ปรากฏบนพื้นผิวของแต่ละลูกบอลคริสตัล มือของ Linley ไป limp และสองคริสตัลลูกหล่นพื้น "ผิดพลาด" มีเสียง splintering พวกเขาแต่ละแบ่งเป็นกว่าสิบชิ้น กลิ้งเกี่ยวกับชั้นของโรงแรม Splintering เสียงชัดเจนมาก และสูง และเกิดสมาชิกทั้งหมดของโรงแรมให้เปิด และมองพวกเขาอลิซไม่สามารถกลั้นน้ำตาของเธอ ที่เริ่มที่จะเทลงใบหน้าของเธอ"บรา Linley ในอนาคต เรายังคงจะเพื่อน" น้ำตาเบลอวิสัยทัศน์ของเธอ อลิยกศีรษะของเธอดู Linleyในเท้า Linley มองอลิ แต่เขาไม่ตอบคำถามของเธอ หลัง รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏบนใบหน้าของเขา "อลิซ ถ้าฉันไม่อยู่ดาวตามปกติ เราเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเราในวันที่ 29 พฤศจิกายนของปีที่แล้ว วันนี้ก็วันที่ 29 พฤศจิกายน จะได้รับทั้งปี ขอบคุณ ที่ คุณได้ให้ฉันบางความทรงจำที่สวยงาม"ก็เปลี่ยน Linley ตรงซ้ายผ่านประตูด้านหน้าของโรงแรมโรงแรมเงียบได้ Kalan ก่อนหน้านี้ในมุม รีบวิ่งผ่านไปอลิซ ได้นั้น เขาวิ่งผ่าน และเหยียบบางชิ้นของลูกคริสตัลมลาย เสียงผลึกผลึกหน่วยความจำเพิ่มเติมกำลังซวนได้พูดย้ำใน"อลิซ เป็นคุณล่ะ" Kalan กอดอลิ comfortinglyแต่ โดยเวลานี้ อลิซได้ลดลงไปบ่อน้ำตา แม้จะมี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เล่ม 4, นักรบ Dragonblood - บทที่ 12 Desolate หิมะอลิซได้ก่อนหน้านี้เชื่อว่าเธอจัดขึ้นไม่ลึกเกินไปของความรักสำหรับ Linley แต่เมื่อเธอเห็นเขาต้องเผชิญอีกครั้งกับใบหน้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นรูปลักษณ์เชื่อของเขา ใบหน้าเธอรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจของเธอ. "พี่ใหญ่ Linley." อลิซที่เรียกว่าออกไปเขา. ใบหน้าหิมะสีขาว Linley ที่ถือไม่ได้จุดของเลือด เขายืนอยู่ที่นั่นตะลึงเป็นเวลานาน. "หวด" ปล่อยออกมากรี๊ดโกรธ, Shadowmouse เล็ก ๆ น้อย ๆ , เบเบ้, กลายเป็นหินสีดำเบลอและพุ่งตรงไปทางอลิซและกาลัน ถึงแม้ว่าตอนนี้เบเบ้ฉลาดมากเขาก็ยังคงเป็นสัตว์ที่มีมนต์ขลังและยังคงมีความโหดร้ายหินของสัตว์. เขาอย่างดีที่สุดรู้สึกได้ถึงความเชื่อและความสิ้นหวังในหัวใจของ Linley เขากำลังจะได้รับการแก้แค้น. ร่างกายของเบเบ้ก็ขยายขนาดโดยหนึ่งและในพริบตาที่ปรากฏโดยกาลันและอลิซ กรงเล็บที่คมชัดของเบเบ้ gleamed กับแสงเย็นแช่แข็งในหัวใจของทั้งสอง พวกเขาไม่ได้มีโอกาสที่จะหลบหรือพูดคุย! "กลับมา!" เสียงของ Linley ก็ดังออกมา. เบลอเข้มที่เป็น Bebe สั่นแล้วร่อนลงบนหิมะแปรงฟันที่ถูกต้องโดยใบหน้าของกาลัน Bebe หันหัวของเขาจ้องที่ Linley "สารภาพรับสารภาพ!" เขาเรียกว่าออกมาในขณะที่ในเวลาเดียวกันเขาก็เริ่มที่จะเถียงกับจิตใจ Linley. Linley ช้า แต่มั่นคงส่ายหัว. Bebe เหลือบมองไปที่อลิซและกาลันกับความหนาวเย็นของเขาตาโหดร้ายหันแล้ว อีกครั้งอย่างลึกลับหดกลับไปขนาดปกติของเขาเขากลายเป็นเงาที่โหดร้ายอีกครั้งและกระโจนลงบนไหล่ของ Linley เพียงแค่การตัดสินจากความน่ารักของเขาผิวเผินไม่มีใครสามารถคิดได้ว่าน่ากลัวจริง ๆ แล้วเขาอาจจะเป็น. "หอบอารมณ์โกรธ." ไม่เพียง แต่ตอนนี้กาลันเริ่มเหนื่อยหอบ เหงื่อก็ลูกปัดบนหน้าผากของเขาและด้วยความหวาดกลัวเขาจ้องมองมาที่เบเบ้, เกาะอยู่บนไหล่ของ Linley. อลิซจ้องที่ Linley เธอเอาลมหายใจลึก "พี่ใหญ่ Linley ฉันรู้ว่าตอนนี้อยู่ในหัวใจของคุณคุณจะต้องอยู่ในอาการปวดมาก มันไม่สะดวกสำหรับเราที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่บนถนน ลองไปที่ร้านเหล้าใกล้เคียงและมีการพูดคุยที่ดีมี เอาล่ะ? " Linley พยักหน้า เขาไม่ได้พูด. ... บนถนนแห้งภายในโรงแรมที่หรูหรา Linley และอลิซในแต่ละนั่งอยู่บนด้านตรงข้ามของตาราง สำหรับกาลันเขาค่อนข้างชาญฉลาดวิ่งออกไปนั่งอยู่ในมุมของห้องไม่กล้าที่จะได้ใกล้ชิดพอที่จะรบกวนพวกเขา เขาเพิ่งหนีออกมาแทบจะไม่กับชีวิตของเขาจากเบเบ้ใกล้-โจมตี กาลันจริงๆกลัวของ Linley. โต๊ะที่ทำจากหินอ่อนสีดำเงา เมื่อวันที่มันเป็นสองถ้วยไวน์ผลไม้ที่อบอุ่น. Linley และอลิซกำลังเผชิญหน้ากันอย่างเงียบ ๆ . หลังจากที่เงียบไปนานอลิซให้ออกถอนหายใจเล็ก ๆ "พี่ใหญ่ Linley ฉันได้ทำผิดมหันต์คุณในเรื่องนี้ ซึ่งตลอดเวลาที่ฉันได้ปฏิเสธที่จะพบกับคุณเพราะผมอยากให้คุณที่จะต้องเตรียมใจ อย่างน้อยที่สุดผมไม่ได้ต้องการที่เราสองคนจะร่วมเป็นศัตรู. " "ศัตรู" ในหัวใจของเขา Linley หัวเราะอย่างขมขื่น แต่เขาไม่ได้พูด เขาเพียง แต่ฟังเงียบ ๆ มองหาที่อลิซ. อลิซยังคง "พี่ใหญ่ Linley ผมยอมรับว่าในช่วงแรก ๆ ที่ผมชอบคุณจริงๆ ผมคิดยังเกี่ยวกับเราแต่งงานและเด็กที่มี แต่หลังจากที่เราอยู่ด้วยกันมาเป็นเวลานานฉันตระหนักว่าในหลาย ๆ ด้านที่เราไม่ได้เป็นแบบที่ดี. " Linley ก็พูด "ในหลาย ๆ วิธี? อลิซผมไม่ได้เช่นเดียวกับจุดแข็งของคุณผมยังยอมรับจุดอ่อนของคุณ ผมเชื่อว่าเมื่อคนสองคนอยู่ด้วยกันพวกเขาควรจะทำให้ค่าใช้จ่ายสำหรับแต่ละอื่น ๆ และพยายามที่จะเข้าใจซึ่งกันและกัน ไม่มีคนสองคนจะเป็นที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติทั้งคู่โดยไม่ต้องคำใบ้ของความขัดแย้ง. " อลิซกัดริมฝีปากของเธอ ด้วยสองมือของเธอเธอหยิบถ้วยของเธอไวน์ผลไม้และเอาจิบ. "กลับเมื่อเราเป็นเด็กเมื่อเราพบกันครั้งแรกผมก็สิบห้า." อลิซพูดเฉพาะหลังจากที่ระยะเวลาที่ยาวนานของการเก็บรวบรวมความคิดของเธอ "ในหัวใจของฉันคุณเป็นฮีโร่ที่บันทึกฉันที่ลงมาจากสวรรค์ ผมเคยคิดว่าคุณเป็นโลกของฉันท้องฟ้าของฉันโลกทั้งโลกของฉัน แต่ตอนนี้ผมตระหนักดีว่าเป็นกรณีที่ไม่ นอกเหนือจากสิ่งเหล่านี้ครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน. " Linley ก็ต้องสะดุ้ง. "พี่ใหญ่ Linley คุณได้รับเสมอเต็มไปด้วยพลังและคุณยังดีมากสำหรับผม คุณกำลังทำงานหนักมากเช่นกัน ผมต้องยอมรับว่าคุณมีความสมบูรณ์แบบมาก แต่ ... นี้ไม่เพียงพอ ยกตัวอย่างเช่นเวลานี้เมื่อพ่อของฉันไปเล่นการพนันที่เขาหายไปหลายร้อยหลายพันเหรียญทอง! แต่ทั้งหมดที่พี่ใหญ่กาลันต้องทำคือขอให้ครอบครัวของเขาที่จะช่วยและเรื่องนี้ได้รับการแก้ไขได้อย่างง่ายดาย. " อลิซมองที่ Linley "พี่ใหญ่ Linley นี้เป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถทำ แม้ว่าพ่อของผมเป็นนักการพนันที่มีแอลกอฮอล์และเขายังคงเป็นพ่อของฉัน ". "เพียงเพราะเรื่องนี้?" Linley กล่าวเบา ๆ . "ไม่ใช่" อลิซยังคง "ไม่เพียงแค่นี้ ฉันได้ค้นพบว่าพี่ชายใหญ่กาลันได้เสมอที่ดีมากสำหรับผมเช่นกัน เขาเติบโตขึ้นมาพร้อมกับผมและผมมีความคุ้นเคยกับเขา แต่ด้วยเรื่องที่เกี่ยวกับคุณผมรู้สึกเสมอว่าคุณได้รับการห่อหุ้มด้วยชั้นของหมอก ฉันไม่สามารถมองเห็นคุณได้อย่างชัดเจน. " "คุณเป็นหมอผีอัจฉริยะที่หมายเลขหนึ่งสถาบันหมอผีในทวีปยุโรปและตอนอายุ 15 คุณมีความสามารถที่จะมีบูธนิทรรศการส่วนตัวของคุณเองที่ Proulx แกลลอรี่ ด้วยเสียงของมันคุณมีความสมบูรณ์แบบมาก แต่เพราะความสมบูรณ์แบบที่ฉันรู้สึกเหมือนฉันไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนคุณ. " เสียงของอลิซเติบโตที่ลดลง "สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเราสองคนมักจะอยู่ในสถานที่แยกต่างหาก ที่จุดเริ่มต้นมันก็ไม่ได้เลวร้าย แต่เมื่อเวลาผ่านไปผมก็เริ่มเบื่อ ฉันใช้มักจะมีคนเคียงข้างฉันเช่นเดียวกับวิธีการที่พี่ชายคนโตกาลันอยู่เสมอโดยด้านข้างของฉัน. " หลังจากที่บอกว่าทุกสิ่งเหล่านี้อลิซเงียบ. Linley เงียบเช่นกัน. หลังจากที่เวลานานผ่านไปพอสำหรับ ไวน์ที่จะเติบโตเย็น Linley พูด "อลิซ, คุณจำสิ่งที่เราเคยพูดถึงกัน? ผมเคยพูดกับคุณผมโดยตรงสามารถมาอยู่กับคุณ แต่คุณบอกผมว่าไม่มี คุณไม่ต้องการที่จะขัดขวางการฝึกอบรมของฉัน. " "แต่ตอนนี้คุณบอกว่าผมไม่เคยกับคุณ?" รอยยิ้มที่เจ็บปวดมากอยู่บนใบหน้าของ Linley. อลิซต้องการที่จะพูด แต่ก็ไม่มีอะไรที่เธอจะบอกว่า. เธอทุกอย่าง ได้กล่าวว่าได้รับเพียงแค่ข้อแก้ตัว. มองไปที่อลิซ Linley อย่างต่อเนื่อง "อลิซที่คุณจำได้ว่าครั้งแรกที่เราอยู่ด้วยกันในโรงแรมที่คุณบอกกับผมว่าที่คุณหวังว่าถ้าความรักของฉันสำหรับคุณหายไปฉันจะบอกคุณและจะไม่ซ่อนมันจากคุณ คุณอย่างเงียบ ๆ จะออกจากฉัน. " Linley ระงับการกวนของเขาบังคับตัวเองให้อยู่ในความสงบ "กลับมาแล้วผมก็บอกว่าถ้าคุณเคยรู้สึกว่าคุณได้สูญเสียความรู้สึกของคุณสำหรับฉันฉันก็หวังว่าคุณจะบอกเราได้โดยตรงและไม่ได้อยู่กับผม ฉันเหมือนกันอย่างเงียบ ๆ จะออก. " ตาของอลิซเติบโตชื้น. "มันไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่ที่คุณอยู่ในขณะนี้กับกาลัน แต่ผมหวังว่าคุณจะไม่หลอกลวงฉัน สำหรับคุณที่ตอนนี้อยู่กับกาลันด้านหลังของฉันและไม่ตรงไปตรงมาอธิบายสิ่งที่ฉันจะให้ฉันยังคงท่าเรือหวังในหัวใจของฉันจะให้ฉันรอเวลาและเวลาอีกครั้ง ... .do คุณรู้ว่ามันรู้สึกที่จะรอ คนอย่างนั้น? " ร่างกาย Linley เริ่มสั่น "29 กันยายนว่าเป็นวันแรกที่คุณพลาดการประชุมของเรา ฉันรอตั้งแต่เที่ยงคืนจนถึงเช้าเกือบ ทุกนาทีทุกวินาทีเป็นเรื่องยากที่จะทน เมื่อผมกลับไปที่โรงเรียนผมก็คิดว่ามันเป็นเพราะผมที่ทำให้คุณโกรธครั้งก่อนหน้านี้หรือไม่ ดังนั้นผมจึงต้องการที่จะทำให้คุณมีความสุข เหมือนคนงี่เง่าผมไปซื้อผลึกหน่วยความจำในการบันทึกภาพทุกสถานที่รอบ ๆ สถาบัน ผมหวังว่าเมื่อเราไม่ได้อยู่ด้วยกันเมื่อคุณคิดถึงฉันคุณสามารถดูฉัน. " "การดำเนินการทั้งสองลูกคริสตัลหน่วยความจำในช่วงกลางเดือนตุลาคมผมไปอีกครั้งกับคุณหัวใจของฉันเต็มไปด้วยความหวัง แต่อีกครั้งคุณไม่ได้มี. " "ในหัวใจของฉันฉันเริ่มที่จะเติบโตกระสับกระส่าย แต่ฉันถือ บริษัท เพราะผมจำได้ว่าสัญญาที่เราทำในแต่ละอื่น ๆ ที่ ผมเชื่อว่าถ้าคุณกำลังจะทิ้งฉันคุณจะแจ้งให้เราทราบแรก นั่นเป็นเหตุผลที่ผมจัด บริษัท ปลายเดือนตุลาคม, ช่วงกลางเดือนพฤศจิกายนผมก็เช่นกัน แต่ในท้ายที่สุด ... " Linley ยืนขึ้นเกี่ยวกับอลิซด้วยรอยยิ้มขมขื่นบนริมฝีปากของเขา "ผมมาอีกครั้งในวันนี้ แต่ฉันโชคดี เวลานี้คุณไม่ได้ยังคงที่จะหลอกลวงฉัน. " น้ำตาถูก welling ขึ้นในสายตาของอลิซ. "พี่ใหญ่ Linley-" Linley เปิดกระเป๋าเป้สะพายหลังและลบออกทั้งสองลูกคริสตัลทรงจำของเขา ในขณะที่เขาทำเช่นนั้น Linley ไม่สามารถช่วย แต่คิดว่ากลับไปว่าเขาได้ไปทุกที่ในโรงเรียนของเขาในการบันทึกฉาก คิดกลับไปว่าเขารู้สึกว่าตัวเองเป็นเช่นคนโง่. "ทั้งสองผลึกหน่วยความจำฉันได้ดำเนินการจากเอิร์นส์สถาบัน Fenlai เมืองสี่ครั้งในขณะนี้ แต่ตอนนี้ ... พวกเขามีความหมาย. " Linley ถือลูกบอลคริสตัลหน่วยความจำในแต่ละมือ ทั้งสองลูกคริสตัลชนก็ ... . "ชน" รอยแตกนับไม่ถ้วนที่ปรากฏบนพื้นผิวของแต่ละลูกบอลคริสตัล มือ Linley เดินปวกเปียกและทั้งสองลูกคริสตัลลดลงไปกองกับพื้น "ความผิดพลาด" ด้วยเสียงที่แตกพวกเขาแยกในแต่ละกว่าสิบชิ้นกลิ้งไปมาบนพื้นที่ของโรงแรม เสียงที่แตกเป็นอย่างมากที่ชัดเจนและสูงและก่อให้เกิดลูกค้าทั้งหมดของโรงแรมที่จะเปิดและมองไปที่พวกเขา. อลิซไม่สามารถยับยั้งน้ำตาของเธอซึ่งเริ่มที่จะเทลงใบหน้าของเธอ. "พี่ใหญ่ Linley ในอนาคตจะ เรายังคงเป็นเพื่อน? "น้ำตาเบลอวิสัยทัศน์ของเธออลิซยกหัวของเธอจะมองไปที่ Linley. บนเท้าของเขา Linley มองไปที่อลิซ แต่เขาไม่ยอมตอบคำถามของเธอ หลังจากที่ในขณะรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏบนใบหน้าของเขา "อลิซถ้าฉันไม่ผิดเราเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเราในวันที่ 29 เดือนพฤศจิกายนของปีที่ผ่านมา วันนี้ยังเป็นที่ 29 พฤศจิกายน มันเป็นหนึ่งปีเต็ม ขอบคุณ อย่างน้อยคุณทำให้ฉันมีบางความทรงจำที่สวยงาม. " ทันใดนั้นเลี้ยวซ้าย Linley โดยตรงผ่านทางประตูด้านหน้าของโรงแรม. โรงแรมทั้งหมดก็เงียบ กาลัน, ก่อนหน้านี้ในมุมรีบวิ่งไปที่อลิซ ขณะที่เขาทำเช่นนั้นเขาวิ่งไปและก้าวขึ้นไปบนชิ้นส่วนของลูกคริสตัลแตกบางส่วน เสียงของผลึกคริสตัลหน่วยความจำถูกแตกต่อไปสะท้อนในโรงแรม. "อลิซ, คุณโอเค?" อลิซกาลันกอดปลอบ. แต่คราวนี้อลิซได้รับการลดลงบ่อน้ำตา แม้จะเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เล่ม 4 , ดราก้อนบลัดนักรบ–บทที่ 12 , อ้างว้างหิมะ

อลิสเคยเชื่อว่าเธอไม่จัดเกินไปลึกของความรักสำหรับ Linley แต่เมื่อเธอเห็นเขาอีกครั้งที่หน้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็น ไม่เชื่อดูหน้าหล่อนรู้สึกเจ็บปวดในใจของเธอ

" พี่ลินลีย์ " อลิซเรียกเขา

ลินลีย์ก็ขาวจั๊วะหน้าจัดไม่รอยด่างของเลือดเขายืนตะลึงอยู่นาน

" เฟี้ยว ! " ปล่อยให้ออกโกรธกรี๊ดเล็กๆ shadowmouse เบเบ กลายเป็นเบลอ , สีดำหินและคิดค่าบริการไปสู่ อลิซ และระยะยาว . แม้ว่าเบเบ้ตอนนี้ฉลาดมาก เขายังเป็นสัตว์วิเศษ และยังคงมีความโหดร้ายเลวทรามของสัตว์

เขาอย่างดีที่สุดรู้สึกไม่น่าเชื่อและความสิ้นหวังในใจ Linley .เขาจะแก้แค้น

bebe ร่างกายก็ขยายขนาด และในชั่วพริบตา ปรากฏโดยกะลันและอลิส bebe คมกรงเล็บแสงสว่างกับแสงเย็นแช่แข็งหัวใจของทั้งสอง พวกเขาไม่ได้มีโอกาสที่จะหลบหรือพูด

" กลับมา ! " เสียงลินลีย์ก็ดังขึ้นด้วย

ที่มืด เบลอที่เบเบ้ก็แล้วลงบนหิมะแปรงขวาหน้าคาเลน . เบเบ้หันหัวไปมอง ลินเลย์ " ยอม ยอม ! " เขาเรียก ในขณะที่ในเวลาเดียวกันเขาเริ่มเถียงใจกับ Linley

Linley ช้า แต่แน่น ส่ายหน้า

เบ๊ชายตามองอลิซและระยะยาวกับนิสัยเย็นชา โหดร้าย สายตาก็เปลี่ยน อีกครั้งอย่างลึกลับกลับไปขนาดปกติลดขนาดเขาแปลงร่างเป็นเงาที่โหดร้ายอีกครั้งแล้วกระโจนลงบนไหล่ของ Linley . แค่ดูจากผิวเผิน ความน่ารักของเขา ไม่มีใครเคยคิดไหม ว่าน่ากลัวจริง ๆ แล้วเขาได้ . . . .

" ฉุนจริงๆ " ตอนนี้ทำกะลันเริ่มหอบหายใจ เหงื่อเป็นลูกปัดบนหน้าผากของเขา และด้วยความหวาดกลัว เขาจ้องมองดูเบเบ้ , เกาะอยู่บนไหล่ของ Linley

อลิสจ้องลินเลย์เธอเอาลมหายใจลึก " พี่ชาย ลินเลย์ ผมรู้ ว่าตอนนี้ ในใจของคุณ คุณจะต้องเจ็บปวดมาก มันไม่ค่อยสะดวกสำหรับเราที่จะพูดคุยเกี่ยวกับมันบนถนน ไปร้านเหล้าใกล้เคียงคุยกันดีๆที่นั่น โอเค ? "

ลินลีย์พยักหน้า เขาไม่พูด

. . . . . . .

บนถนนแห้ง ภายในโรงแรมหรูหรา ลินลีย์และอลิซแต่ละนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ เป็นสำหรับระยะยาว ,เขาค่อนข้างฉลาด หนีไปนั่งที่มุมห้อง ไม่กล้าเข้าใกล้พอที่จะรบกวนพวกเขา เขาเพิ่งจะหนีกับชีวิตของเขาจาก bebe ใกล้โจมตี กะลันจริงๆกลัว Linley

โต๊ะเป็นหินอ่อนสีดำขลับ มันเป็นไวน์ผลไม้ที่อบอุ่นสองถ้วย

Linley และอลิซเผชิญกันเงียบ ๆ .

หลังจากที่เงียบมานานอลิซถอนหายใจเล็กๆ " พี่ชาย ลินเลย์ ฉันก็ผิดมหันต์ในความสัมพันธ์นี้ เวลาทั้งหมดนี้ ฉันปฏิเสธที่จะพบกับคุณ เพราะฉันอยากให้คุณเตรียมใจไว้ อย่างน้อยที่สุด ผมไม่อยากให้เราสองคนต้องจากกันศัตรูเป็น " ศัตรู

" " ในใจ ลินลีย์หัวเราะอย่างขมขื่น แต่เขาไม่พูด เขาเงียบๆ ฟัง ดู อลิซ อลิซ

)" พี่ชาย ลินเลย์ ผมยอมรับว่าในตอนแรก ผม ชอบคุณจริงๆ และฉันก็คิดว่าเราแต่งงานและมีเด็ก แต่หลังจากเราอยู่ด้วยกันมานาน ผมรู้ว่าหลายวิธี เราไม่ได้พอดี "

ลินลีย์ก็พูดออกมาจนได้ " หลายวิธี ? อลิซ ผมไม่เหมือนจุดแข็งของคุณ ผมยังยอมรับจุดอ่อนของคุณฉันเชื่อว่าเมื่อคนสองคนอยู่ด้วยกัน พวกเขาควรจะให้เบี้ยเลี้ยงสำหรับแต่ละอื่น ๆและพยายามที่จะเข้าใจกัน ไม่มีสองคนจะเป็นคู่สมบูรณ์แบบ ไร้ที่ติ โดยไม่มีคำใบ้ของความขัดแย้ง "

อลิสกัดริมฝีปากของเธอ . ด้วยสองมือของเธอ เธอหยิบถ้วยของไวน์ผลไม้ขึ้นจิบ

" ตอนที่เรายังเป็นเด็ก ตอนเราเจอกันครั้งแรก ผมอายุสิบห้า" อลิซพูดหลังจากระยะเวลาที่ยาวนานของการรวบรวมความคิดของเธอ " หัวใจของฉัน คุณเป็นฮีโร่ที่ช่วยชีวิตฉัน ลงมาจากสวรรค์ ผมเคยคิดว่าคุณคือโลกของผม ท้องฟ้าของฉัน โลกทั้งโลกของฉัน แต่ตอนนี้ฉันตระหนักดีว่าไม่ใช่กรณี นอกเหนือจากสิ่งเหล่านี้ ครอบครัวก็สำคัญเหมือนกัน "

Linley ตกใจ

" พี่ลินลีย์ เธอได้เสมอดังนั้นเต็มไป ด้วยพลังและคุณก็เก่งนะ คุณพยายามมากเช่นกัน ผมต้องยอมรับว่าคุณเป็นคนที่สมบูรณ์แบบ แต่ . . . . . . . นี่มันไม่พอ ตัวอย่างเช่น เวลาที่พ่อไปเล่นพนัน เค้าพลาดเหรียญทองหลายแสน พี่บิ๊ก แต่ระยะยาวต้องทำคือขอให้ครอบครัวช่วย เรื่องนี้แก้ไขได้ง่ายๆ "

อลิซมองลินเลย์ " พี่ชาย ลินเลย์ ,นี้เป็นสิ่งที่คุณไม่ สามารถทำ ถึงแม้ว่าพ่อของผมเป็นผีพนันและขี้เหล้า เขาเป็นพ่อของฉัน . "

" เพราะเรื่องนี้เหรอ " ลินลีย์กล่าวเบา ๆ

" ไม่ " อลิซกล่าว " ไม่เพียงแค่นี้ ฉันได้ค้นพบว่ากะลันพี่ชายได้เสมอที่ดีมากสำหรับฉัน เขาเติบโตขึ้นมาพร้อมกับฉัน และฉันก็คุ้นเคยกับเขา แต่ด้วยความเคารพคุณ