The good doctor plays the sidekick

The good doctor plays the sidekick to Holmes' self-obsessed hero figure. Watson is a lowly apprentice and live-in friend, who spends most of the book trying to solve a difficult case in his master's stead. Always on hand to stroke Holmes' ego, Watson is nonetheless intent on proving his own mettle by applying Holmes' techniques.
Watson's never-ending adulation, which is presumably meant to mirror our own understanding of the legendary detective, comes through most forcefully at the end of the novel, when Holmes arrives at Devonshire. Holmes announces that he meant for Watson to think he was in London, and a pouty Watson reacts: "Then you use me, and yet you do not trust me!" Codependent throughout, Holmes and Watson fill each other's needs. Watson provides Holmes with an ego boost, and Holmes needs Watson's eyes and ears to inconspicuously gather clues. Watson is awestruck by Holmes' power of observation, and Watson feels more powerful by association.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดี ๆ เล่นเพื่อนสนิทของโฮลมส์พระเอกเองหลังรูป วัตสันเป็นเด็กฝึกงานคนยากจนและอาศัยเพื่อน ที่ใช้ส่วนใหญ่ของหนังสือเล่มนี้พยายามแก้ไขกรณียากนี้ของนาย เสมอในมือกับโรคหลอดเลือดสมองของโฮลมส์อาตมา Watson เป็นกระนั้นเจตนาในการพิสูจน์ความกล้าหาญของเขาเองโดยใช้เทคนิคของโฮลมส์
ของ Watson ผืน adulation ซึ่งน่าจะหมายถึงสะท้อนความเข้าใจของเราเองของนักสืบตำนาน มาผ่านประสุดท้ายของนวนิยาย เมื่อโฮลมส์ถึงที่ภาย โฮลมส์ประกาศว่า เขาหมายถึงใน Watson คิดเขาในลอนดอน และ pouty Watson ปฏิกิริยา: "แล้ว"คุณใช้ฉัน และยัง คุณไม่เชื่อฉัน Codependent ตลอด โฮลมส์และวัตสันกรอกความต้องการของผู้อื่น วัตสันให้โฮลมส์อาตมาเพิ่ม และโฮลมส์ต้องตาและหู inconspicuously รวบรวมเบาะแสของวัตสัน Watson เป็นตระการ โดยพลังของโฮลมส์สังเกต และวัตสันรู้สึกมีประสิทธิภาพมากขึ้น โดยสมาคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณหมอเล่น เพื่อนสนิทของโฮลมส์ ' ตัวเองหลงรูปฮีโร่ วัตสัน เป็นศิษย์ผู้ต่ำต้อย และอาศัยอยู่ในเพื่อน ที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ของหนังสือเล่มนี้พยายามที่จะแก้ปัญหากรณียากโทของเขาอยู่ เสมอในมือจังหวะโฮล์มส์วัตสันเป็นกระนั้นอาตมาตั้งใจพิสูจน์ความกล้าหาญของเขาเองโดยการใช้เทคนิคของโฮล์มส์วัตสันไม่มีที่สิ้นสุดสรรเสริญเยินยอ .
,ซึ่งน่าจะหมายถึงกระจกความเข้าใจของเราเองของนักสืบในตำนานมาด้วยแรงมากที่สุดในตอนท้ายของนวนิยายเรื่องนี้เมื่อโฮล์มส์มาถึงใกล้ . โฮล์มส์กล่าวว่า เขาหมายถึงให้วัตสันคิดว่าเขาอยู่ในลอนดอน และ วัตสัน ไม่พอใจตอบสนอง : " แล้วคุณใช้ฉัน แต่คุณไม่เชื่อฉัน ! " เชื่องตลอด โฮล์มส์และวัตสันเติมความต้องการของกันและกันโฮล์มส์กับวัตสันมี ego โฮล์มส์วัตสันเพิ่มและความต้องการของตาและหูจะสงบเสงี่ยม n รวบรวมเบาะแส วัตสันคือ จะมีพลังแห่งการสังเกตโดยโฮล์มส์และวัตสันรู้สึกมีประสิทธิภาพมากขึ้น โดยสมาคม