Chapter 10: ClearChapter Summary: A

Chapter 10: Clear

Chapter Summary:
A.Kazumi met the other kazumi when she was about to turn 1.
Jin's entry on missing someone.


---

The long night was finally ending soon. I stood along the corridor, and stared at the rain that splashed against the glass panes mercilessly. My mood was just like the rainy weather, and Papa’s mumblings played over and over again in my head.

“Kazumi…”

Papa’s mumblings were very soft, but undeniably, he was missing someone.
That was not the tone he would use to address me.

After so long, I finally realized who Papa’s anonymous first love was. The secret first love Papa wrote about in his column for the past ten years…

It was Kamenashi.


On her 1st birthday, Akanishi Kazumi met the other Kazumi in the sea of sunflowers.

I was very young then, but I could really, really remember that day clearly. The skies were blue and it was quite windy. Kamenashi had a scent of sandalwood on him.

“Kazumi, do you know where are you now? You’re in a very peaceful place in Hokkaido. Perhaps you would never recall this moment when you grow up. After all, you’ll only be 1 years old tomorrow. If Jin didn’t go to UK to record his album, I might never have a chance to carry you… Kazumi, people must have told you that you have the exact pair of eyes as Jin……”


Papa was a stubborn person. Once he fell in love, it would be forever. Even when he had a family with him, he derived most of his happiness by reminiscing about his first love.

Kamenashi the beautiful youth entered Papa’s heart when he was 16 years old. He occupied Papa’s heart and mind from then on. Although nobody knew his whereabouts, memories stayed firmly imprinted in Papa’s mind. Even when Papa was critically ill in the ICU, he still called out for Kamenashi.

"…Ka.zu.mi"

Ne~ Papa, I wondered what did you dream about Kamenashi?
The first time you met him? The moment you discovered your feelings for him? Or the times that you lived together with him when he fell ill?

Or perhaps, Papa dreamt that Kamenashi returned from US.


Although Papa didn’t know his whereabouts, I knew.

When Pi comforted me, I noticed the look of worry in his eyes. Suddenly, I recalled an incident years back...

The late autumn when I was 13, the drizzle, and the person that I visited with Pi.

….

No wonder that ring looked so familiar. That was because Papa had an identical one.
That silver ring appeared repeatedly in Papa’s teenage photos.

That was why on that particular day, Pi told me, “Kazumi, please do me a favour alright. Don’t tell your parents where we went today, OK?”
“Why not?”
“Your parents would tell the manager that I have a lot of free time on my hands, and demand him to schedule more work for me. You know I hate hectic working life…”

Now when I thought about it again, Pi would not mind my parents saying those things, because he knew they cared for his well-being. He merely wanted an excuse to make me keep that visit a secret. That was because if I mentioned about this visit to my parents, Papa would easily find out who we visited.

Papa loved Kamenashi deeply in his youth.

After he lost track of Kamenashi’s whereabouts, Papa was able to continue living because he had the love and longing for him to support him. Once he got to know Kamenashi’s actual whereabouts, it would inevitably be a major emotional turmoil for him.



****

Music monthly / Red Square /
Entry 104 /
Subject: Missing
By Akanishi Jin

In the new movie, I acted as a teacher who fell in love with his male student. This character suffered because his love was forbidden.
However, I beg to differ from the scriptwriter point of view.

For me, I am happy as long as I get to see the person I love.


In my youth, I did fall in love with someone that I shouldn’t. That person was an “untouchable”.
It wasn’t the physical distance. Rather, it was against my rationality…

The “I know I shouldn’t… BUT…” type of feeling.
‘Being together’ was a wishful thinking on my part.

However, Fate was very kind to me initially, because I did end up with that person eventually.
But later then I realized Fate was merely being extremely cruel to me. I had my happiness for that swift moment and then it went away in a flash. From then on, I lost that person forever.


Simple questions like how that person is getting on presently, continued to bother me till this very day. After so long, I still think about these questions all the time.


I loved and got happiness.
I loved and got agony.


Only those who experienced sleepless night from missing someone would understand what I’m talking about. Up till today, my dreams were always about my younger days, and they did not age with reality. I grew older through the years, but that person in my memory stayed young and youthful.

We couldn’t decide who loved the other for a longer period of time, and who loved the other more. We were both very stupid and innocent then. During our youth; the only way we knew to show our love for each other was to guard our love innocently.
With a mixture of happiness and agony, I reached the age of 20.

When we spent our first Christmas together, I asked that person, “Why do you like me?”
“That’s because Jin is good to me.”

Anyone else who got this answer would think about the possibility of “What if someone else treats you better than I do one day?”

But I didn’t. Maybe like what Maru said, I’m just simple-minded. I was confident I would be the best lover ever. So, I thought that we would be together forever. It was only till the recent years that I admitted my gullibility.

Love was able to transcend beyond gender, space and time. But it didn’t transcend through everything.
Love was powerless against Fate.

So I learnt that I could only hope for things to happen; I've learnt that forever is never.


Twenty years ago, I was 20 years old. I loved someone deeply, and that person loved me deeply too.

Now, I’m 40 years old. I’m still unable to forget that person, but I’m unsure if that person is still missing me now…


******

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 10: ล้าง

สรุปบท:
A.Kazumi พบ kazumi อื่น ๆ เมื่อเธอกำลังจะเปิด 1
รายการจิบนขาดคน


--

อันแสนถูกสิ้นสุดสุดท้ายเร็ว ๆ นี้ ฉันยืนอยู่ตามทางเดิน และจ้องไปที่ฝนที่ splashed กับบานหน้าต่างกระจกปรานี อารมณ์ของฉันเป็นเหมือนอากาศฝน และ mumblings ของปาป้าเล่นเล่าในหัวของฉัน

"Kazumi..."

Mumblings ปาป้าของนุ่มมาก แต่ดี ๆ เขาขาดคน
ที่ไม่เสียงที่จะใช้ฉัน

หลังจากที่ยาวนาน ฉันก็ตระหนักผู้เป็นรักแรกของปาป้าไม่ รักแรกลับปาป้าเขียนเกี่ยวกับในคอลัมน์ของเขาในสิบปีที่ผ่านมา...

ก็ Kamenashi


ในวันเกิดของเธอ 1, Akanishi Kazumi พบ Kazumi ในทะเลของทานตะวัน

ผมยังน้อยมากแล้ว แต่ไม่สามารถจริง ๆ จริง ๆ จำวันที่ชัดเจนได้ ท้องฟ้ามีสีฟ้า และก็ค่อนข้างวินดี้ Kamenashi ได้กลิ่นจันทน์บนเขา

" Kazumi คุณทราบที่อยู่คุณตอนนี้หรือไม่ คุณอยู่ในสงบในฮอกไกโด บางทีคุณจะไม่สามารถเรียกคืนขณะนี้เมื่อคุณเติบโตขึ้น หลังจากที่ทุก คุณจะเพียงได้ 1 ปีพรุ่งนี้ ถ้าจิ้นไม่ไป UK บันทึกอัลบั้มของเขา ฉันอาจไม่มีโอกาสที่จะมีคุณ... Kazumi คนต้องได้บอกคุณว่า คุณมีคู่แน่นอนของตาจิ..."


ปาป้าเป็นคนปากแข็ง เมื่อเขาล้มลงในความรัก มันจะเป็นตลอดไป เขาเมื่อเขามีครอบครัวกับเขา ได้รับทั้งความสุขของเขา โดย reminiscing เกี่ยวกับรักแรกของเขา

Kamenashi เยาวชนสวยใส่หัวใจของปาป้าเมื่อเขาอายุ 16 ปี เขาครอบครองหัวใจของปาป้าและจิตใจดังนั้น ถึงแม้ว่าไม่มีใครรู้ว่าตำแหน่งของเขา ความทรงจำดี imprinted อย่างมั่นคงในจิตใจของปาป้า แม้ปาป้าที่ป่วยในฉุกเฉินเหลือ เขายังคงเรียกออก Kamenashi

"…Ka.zu.mi"

Ne ~ ปาป้า ฉันสงสัยว่า อะไรไม่ได้คุณฝัน Kamenashi
เป็นครั้งแรกที่คุณพบเขา ขณะนี้คุณค้นพบความรู้สึกของคุณให้เขาหรือไม่ หรือเวลาที่คุณอยู่กับเขาเมื่อเขาล้มป่วย

หรือบางที ปาป้าฝันว่า Kamenashi กลับจากสหรัฐอเมริกา


ถึงแม้ว่าปาป้าไม่ทราบตำแหน่งของเขา ฉันรู้ว่า

เมื่อปี่ comforted ฉัน ฉันสังเกตเห็นลักษณะของความกังวลในสายตาของเขา ทันใดนั้น ฉันยกเลิกปีเหตุการณ์กลับ...

ฤดูใบไม้ร่วงปลายเมื่อผม 13, drizzle และบุคคลที่เยี่ยม ด้วยปี่

...

พบแหวนที่ดูคุ้นเคยมากขึ้น ที่ถูก เพราะปาป้าได้เป็นส่วนหนึ่งเหมือนกัน
แหวนที่ปรากฏซ้ำของปาป้าวัยรุ่นถ่าย

พี่คำทำไมวันเฉพาะ บอกฉัน, " Kazumi โปรดทำให้ฉันชอบครับ ไม่บอกพ่อแม่ที่เราไปวันนี้ OK ? "
"ทำไมไม่ "
"พ่อแม่จะบอกผู้จัดการว่า ผมมีเวลาว่างในมือของฉัน และความต้องการเขาจะกำหนดเวลาทำงานเพิ่มเติมสำหรับฉัน คุณรู้ว่า ฉันเกลียดทำงานวุ่นวาย..."

ตอนนี้เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมันอีก ปี่จะไม่รังเกียจพ่อพูดสิ่งเหล่านั้น เพราะเขารู้ว่า พวกเขาดูแลเขาดีเป็นการ เขาแค่ต้องการแก้ตัวให้ฉันเก็บที่เข้าเยี่ยมชมเป็นความลับ ที่ได้เนื่องจากถ้าฉันกล่าวเกี่ยวกับการเยี่ยมชมนี้พ่อ ปาป้าจะหาที่ที่เราเข้าเยี่ยมชม

ปาป้ารัก Kamenashi ลึกในเยาวชนของเขา

หลังจากที่เขาติดตามตำแหน่งของ Kamenashi ปาป้าได้ดำเนินการอยู่ เพราะเขามีความรัก และโหยหาเขาสนับสนุนเขา เมื่อเขาได้รู้ Kamenashi ของจริงที่ใด ย่อมจะเป็นความวุ่นวายทางอารมณ์สำคัญสำหรับเขา


***

มิวสิคสแควร์รายเดือน / สีแดง /
104 รายการ /
เรื่อง: ขาด
โดย Akanishi Jin

ในภาพยนตร์เรื่องใหม่ ฉันได้ปฏิบัติเป็นครูที่ตกในความรักกับนักเรียนชายของเขา ตัวละครตัวนี้รับความเดือดร้อนเนื่องจากความรักของเขาถูกห้าม
อย่างไรก็ตาม ผมขอแตกต่างจากมุมมองการเขียนบทความ

ฉัน ฉันมีความสุขตราบใดที่ฉันไปดูคนรัก


ในเยาวชนของฉัน ฉันได้ตกหลุมรักกับคนที่ฉันไม่ควร คนที่ถูก "untouchable"
มันไม่ได้ระยะทางจริง ค่อนข้าง มันเป็นกับ rationality...ของฉัน

"ฉันรู้ว่า ฉันไม่ควร... แต่..."ชนิดของความรู้สึก
'ได้กัน' ถูกคิด wishful ในส่วนของฉัน

อย่างไรก็ตาม ชะตากรรมถูกดีผมเริ่ม เนื่องจากผมไม่ได้จบลง ด้วยบุคคลนั้นในที่สุด
แต่หลังจาก นั้นฉันรู้ชะตากรรมแต่จะโหดร้ายมากผม ผมมีความสุขของฉันในเวลาที่รวดเร็วแล้ว ก็ออกไปในการแฟลช จากนั้น หายไปบุคคลนั้นตลอดไป


ชอบคำถามพื้นฐานว่าบุคคลนั้นจะได้รับในปัจจุบัน ยังคงตื๊อฉันจนถึงวันนี้มาก หลังจากนั้นนาน ยังคงคิดถึงคำถามเหล่านี้ตลอดเวลา


ฉันรัก และมีความสุข
ฉันรัก และมีทุกข์ทรมาน


เท่าที่ประสบการณ์คืนสลีพเลสการ์จากขาดคนเข้าใจที่ฉันพูดคุยเกี่ยวกับ จนถึงวันนี้ ความฝันของฉันถูกเสมอเกี่ยวกับวันอายุของฉัน และพวกเขาไม่ได้อายุกับความเป็นจริง ฉันเติบโตผ่านปีเก่า แต่คนที่ในความทรงจำที่ดีเด็ก และอ่อนเยาว์

เราไม่สามารถตัดสินใจที่รักกันเป็นเวลานานของเวลา และคนรักต่าง ๆ มากมาย ได้มากโง่ และบริสุทธิ์แล้ว ระหว่างเยาวชน วิธีเดียวที่เรารู้ว่าการแสดงความรักกันคือการ รักษาความรัก innocently
ด้วยความสุขและทุกข์ทรมาน ฉันถึงอายุ 20

เมื่อต้นคริสต์มาสของเราแรกกัน ถามบุคคล "ทำไมคุณชอบฉัน"
"ที่เป็นเพราะจิดี me."

ใครที่มีคำตอบนี้คิดเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของ "ถ้าใครปฏิบัติต่อคุณดีกว่าทำหนึ่งวันหรือไม่"

แต่ฉันไม่ บางทีเช่น Maru พูด ฉันเป็นเพียงซื้อ ผมมั่นใจจะรักสุดเคย ดังนั้น ฉันคิดว่า เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ได้จนถึงปีล่าสุดเท่านั้นที่ฉันยอมรับฉัน gullibility

รักได้ transcend เกินเพศ พื้นที่ และเวลา แต่มันไม่ transcend ผ่านทุกอย่าง
ความรักอำนาจกับชะตากรรมได้

ดังนั้นฉันเรียนรู้ว่า ฉันสามารถหวังสิ่งที่จะเกิดขึ้น ฉันได้เรียนรู้ตลอดไปว่าไม่


เมื่อยี่สิบปีที่ผ่านมา ผม 20 ปี ฉันรักคนลึกซึ้ง และคนที่รักฉันลึกเกินไป

ตอนนี้ ผมอายุ 40 ปี ฉันยังคงไม่สามารถลืมคนที่ แต่ฉันแน่ใจว่ายังคงขาดฉันตอนนี้...


***

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 10 : ล้าง

บทสรุป :
a.kazumi เจอคาซุมิอื่น ๆ เมื่อเธอหันไป 1
ของจินเข้าคิดถึงใครบางคน


---

ค่ำคืนอันยาวนานก็จบลงในไม่ช้านี้ ผมยืนอยู่ริมทางเดิน และจ้องมองสายฝนที่สาดกับกระจกบานอย่างไร้ความปราณี อารมณ์ของฉันมันเหมือนฝนตก และพ่อ mumblings เล่นซ้ำไปซ้ำมาในหัวของฉัน


" คาสุมิ . . . . . . . "
พ่อ mumblings นิ่มมาก แต่ปฏิเสธไม่ได้ เขาคิดถึงใครบางคน
นั่นไม่ใช่เสียงเขาจะใช้เรียกฉัน

มานาน ในที่สุดฉันก็ตระหนักได้ว่าเป็นใคร พ่อนิรนามก่อนความรักคือ . ความลับความรักครั้งแรก พ่อเขียนถึงในคอลัมน์สำหรับที่ผ่านมาสิบปี . . . . . . .

เป็นคาเมะ .


เธอ 1 วันเกิด อาคานิชิ คาสุมิเจอคาสุมิในทะเลของดอกทานตะวัน

ผมยังเด็กมาก แต่ผมไม่สามารถจริงๆจำวันนั้นได้อย่างชัดเจน ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า และมันค่อนข้างมีลมแรง คาเมะมีกลิ่นของไม้จันทน์บนเขา

" คาซูมิ คุณรู้ไหมว่าตอนนี้คุณอยู่ไหน ? คุณกำลังอยู่ในสถานที่ที่เงียบสงบมากในฮอกไกโด บางทีคุณอาจไม่เคยนึกถึงช่วงเวลานี้เมื่อคุณเติบโตขึ้น หลังจากทั้งหมด , คุณจะ 1 ปีในวันพรุ่งนี้ถ้าจินไม่ได้ไปอังกฤษกับอัลบั้มบันทึกของเขา ผมอาจจะไม่มีโอกาสที่จะพาคุณ . . . . . . . คาสุมิ ทุกคนต้องบอกคุณว่าคุณมีแน่นอนคู่ของตา เช่น จิน . . . . . . . "


พ่อ เป็นคนปากแข็ง เมื่อเขาตกหลุมรัก มันคงจะตลอดไป แม้เมื่อเขาได้สร้างครอบครัวกับเขา เขาได้รับมากที่สุดของความสุขของเขาโดย reminiscing เกี่ยวกับความรักครั้งแรกของเขา

คาเมะเยาวชนที่สวยงามหัวใจของพ่อเมื่ออายุ 16 ปี เขาครอบครองหัวใจของพ่อ และ ใจ อีก ถึงแม้ว่าไม่มีใครรู้ที่อยู่ของเขา ความทรงจำยังตราตรึงแน่นอยู่ในจิตใจของพ่อ . แม้ว่าคุณพ่ออาการหนักในห้องไอซียู เขายังเรียกร้องให้คาเมะ .

" . . . . . . . กา ไปยัง มิ "

นี่ พ่อ ผมสงสัยว่าเธอฝันถึงคาเมะ ?
ครั้งแรกที่เธอเจอเขาตอนนี้คุณได้ค้นพบความรู้สึกของคุณสำหรับเขา ? หรือเวลาที่คุณอยู่ด้วยกันกับเขา เมื่อเขาป่วย ?

หรือบางที , พ่อฝันว่าคาเมะกลับจากเรา


ถึงแม้พ่อไม่รู้ว่าเค้าอยู่ที่ไหน ผมก็รู้ว่า

เมื่อปี่ปลอบฉัน ฉันสังเกตเห็นท่าทางกังวลในดวงตาของเขา ทันใดนั้น ผมนึกถึงเหตุการณ์ปีหลัง . . . . . . .

ฤดูใบไม้ร่วงปลายเมื่อฉันอายุ 13 ฝนตกปรอยๆและคนที่ฉันมาด้วยค่า

. . . . . . .

สงสัยว่าแหวนหน้าตาคุ้นๆ นั่นเป็นเพราะป๊ามีเหมือนกัน .
ที่ปรากฏซ้ำในแหวนเงินที่พ่อถ่ายวัยรุ่น

นั่นคือเหตุผลที่ในวันนั้นพี่บอกว่า คาซูมิ กรุณาช่วยผมหน่อยครับ อย่าบอกพ่อแม่ที่เราไปวันนี้ โอเค ? "
" ทำไม ? "
" พ่อแม่จะบอกผู้จัดการว่าผมมีเวลาว่างเยอะ และต้องการเขาเพื่อกำหนดการทำงานให้ฉัน คุณก็รู้ว่าผมเกลียดวุ่นวายชีวิตการทำงาน . . . . . . . "

ตอนนี้เมื่อฉันคิดถึงมันอีก พี่จะไม่รังเกียจ พ่อแม่พูดแบบนั้น เพราะเขารู้ดีว่าพวกเขาดูแลความเป็นอยู่ของเขา เขาเพียงต้องการแก้ตัวให้ว่าเยี่ยมชมความลับเพราะถ้าผมพูดถึงเรื่องเยี่ยมนี้กับพ่อแม่ พ่อจะสามารถหาผู้ที่เราเข้าเยี่ยมชม

ป๋ารักคาเมนาชิ ลึกในเยาวชนของเขา

หลังจากที่เขาสูญเสียการติดตามของคาเมะอยู่ที่ไหน พ่อก็สามารถที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป เพราะเขามีความรักและโหยหาเขา สนับสนุนเขา เมื่อเขาได้รู้จักกับคาเมะมันจริงที่ไหนมันจะเกิดความวุ่นวายทางอารมณ์ที่สำคัญสำหรับเขา



* * * * * * *

เพลงรายเดือน / จัตุรัสแดง / 104 /

รายการหัวข้อ : หายไป

โดย อาคานิชิ จิน ในหนังเรื่องใหม่ ผมก็ทำตัวเป็นครูที่ตกหลุมรักกับนักศึกษาชายของเขา ตัวละครตัวนี้เจ็บปวดเพราะความรักของเขาไม่ได้รับอนุญาต
แต่ฉันขอแตกต่างจากจุดที่คุณดู

สำหรับฉันผมยินดีตราบใดที่ฉันได้เห็นคนที่ฉันรัก


ในเยาวชนของฉัน ฉันตกหลุมรักกับใครบางคนที่ไม่ควร คนที่เป็น " จัณฑาล "
ไม่ใช่ระยะทางทางกายภาพ แต่มันขัดกับเหตุผล . . . . . . .

" ผมรู้ว่าผมไม่ควร . . . แต่ . . . . . . . " ชนิดของความรู้สึก
'being ด้วยกัน คือ การคิดนึกในส่วนของฉัน

แต่โชคชะตายังใจดีกับผมในตอนแรกเพราะผมไม่ได้ลงเอยกับคนแบบนั้นแหละ
แต่ต่อมาฉันตระหนักว่าโชคชะตาเป็นเพียงการแสนโหดร้ายกับฉัน ฉันมีความสุขของฉันที่รวดเร็วในขณะนี้และจากนั้นมันก็หายไปในพริบตา จากนั้น ฉันก็สูญเสียเขาไปตลอดกาล


ง่ายถามว่าคนๆ นั้นคือการบนปัจจุบันยังคงกวนใจฉันจนทุกวันนี้ มานานผมยังคิดเกี่ยวกับคำถามนี้ตลอดเวลา


ฉันรัก และมีความสุข
ผมรัก และถูกทรมาน


ถ้าใครมีประสบการณ์ตอนกลางคืนนอนไม่หลับจากการขาดคนที่จะเข้าใจในสิ่งที่ผมกำลังจะพูดถึง จนถึงวันนี้ ความฝันของฉันถูกเสมอเกี่ยวกับวันที่น้องของฉัน และพวกเขาไม่ได้อายุกับความเป็นจริง ฉันอายุมากขึ้นผ่านปีแต่คนๆนั้นในความทรงจำอยู่อ่อนเยาว์ .

เรายังไม่ได้ตัดสินใจ คนที่รักอื่น ๆสำหรับระยะเวลานานของเวลา และคนที่รักอื่น ๆ เพิ่มเติม เราทั้งคู่โง่มาก และบริสุทธิ์แล้ว ในเยาวชนของเรา วิธีเดียวที่เราต้องแสดงความรักสำหรับแต่ละอื่น ๆเพื่อปกป้องความรักของเราอย่างบริสุทธิ์
ที่มีส่วนผสมของความสุขและความทุกข์ ฉันอายุ 20

เมื่อเราใช้เวลาคริสต์มาสครั้งแรกของเรา ฉันถามคนคนนั้น" ทำไมคุณถึงชอบฉัน ? "
" นั่นเป็นเพราะจินนะ "

ใครมีคำตอบนี้คิดเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของ " ถ้าคนอื่นทำกับคุณดีกว่าฉันสักวันได้ไหม "

แต่ฉันก็ไม่ทำ บางทีเหมือนมารุพูด ผมแค่วิใจ ผมมั่นใจ ว่าผมจะเป็นแฟนที่ดีที่สุด ดังนั้น ฉันคิดว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปมันเป็นเพียงจนถึงปีล่าสุดที่ผมยอมรับความเซ่อซ่าของฉัน

ความรักก็สามารถที่จะก้าวข้ามเกินเพศ , พื้นที่และเวลา แต่มันไม่ได้ก้าวข้ามผ่านทุกอย่าง
รักอ่อนแอกับโชคชะตา

ผมเรียนว่า ผมได้แต่หวังว่าสิ่งที่เกิดขึ้น ; ฉันได้เรียนรู้ว่าตลอดไปคือ ไม่เคย


เมื่อยี่สิบปีก่อน ผมอายุ 20 ปี ฉันรักใครสักคนอย่างลึกซึ้งและคนที่รักฉันอย่างลึกซึ้งด้วย

ตอนนี้ผมอายุ 40 ปี ฉันยังไม่สามารถลืมคนๆนั้นได้ แต่ผมไม่แน่ใจ ถ้าคนๆ นั้นก็ยังไม่หายเลย . . . . . . .

* * * * * *