A mandarin once lived in Kiang-ho w

A mandarin once lived in Kiang-ho who was so exceedingly cross and disagreeable that everyone hated him. He snarled and stormed at every person he met and was never known to laugh or be merry under any circumstances. Especially he hated boys and girls; for the boys jeered at him, which aroused his wrath, and the girls made fun of him, which hurt his pride.

When he had become so unpopular that no one would speak to him, the emperor heard about it and commanded him to emigrate to America. This suited the mandarin very well; but before he left China he stole the Great Book of Magic that belonged to the wise magician Haot-sai. Then, gathering up his little store of money, he took ship for America.

He settled in a city of the middle west and of course started a laundry, since that seems to be the natural vocation of every Chinaman, be he coolie or mandarin.

He made no acquaintances with the other Chinamen of the town, who, when they met him and saw the red button in his hat, knew him for a real mandarin and bowed low before him. He put up a red and white sign and people brought their laundry to him and got paper checks, with Chinese characters upon them, in exchange, this being the only sort of character the mandarin had left.

One day as the ugly one was ironing in his shop in the basement of 263 1/2 Main street, he looked up and saw a crowd of childish faces pressed against the window. Most Chinamen make friends with children; this one hated them and tried to drive them away. But as soon as he returned to his work they were back at the window again, mischievously smiling down upon him.

The naughty mandarin uttered horrid words in the Manchu language and made fierce gestures; but this did no good at all. The children stayed as long as they pleased, and they came again the very next day as soon as school was over, and likewise the next day, and the next. For they saw their presence at the window bothered the Chinaman and were delighted accordingly.

The following day being Sunday the children did not appear, but as the mandarin, being a heathen, worked in his little shop a big butterfly flew in at the open door and fluttered about the room.

The mandarin closed the door and chased the butterfly until he caught it, when he pinned it against the wall by sticking two pins through its beautiful wings. This did not hurt the butterfly, there being no feeling in its wings; but it made him a safe prisoner.

This butterfly was of large size and its wings were exquisitely marked by gorgeous colors laid out in regular designs like the stained glass windows of a cathedral.

The mandarin now opened his wooden chest and drew forth the Great Book of Magic he had stolen from Haot-sai. Turning the pages slowly he came to a passage describing "How to understand the language of butterflies." This he read carefully and then mixed a magic formula in a tin cup and drank it down with a wry face. Immediately thereafter he spoke to the butterfly in its own language, saying:

"Why did you enter this room?"

"I smelled bees-wax," answered the butterfly; "therefore I thought I might find honey here."

"But you are my prisoner," said the mandarin. "If I please I can kill you, or leave you on the wall to starve to death."

"I expect that," replied the butterfly, with a sigh. "But my race is short lived, anyway; it doesn't matter whether death comes sooner or later."

"Yet you like to live, do you not?" asked the mandarin.

"Yet; life is pleasant and the world is beautiful. I do not seek death."

"Then," said the mandarin, "I will give you life—a long and pleasant life—if you will promise to obey me for a time and carry out my instructions."

"How can a butterfly serve a man?" asked the creature, in surprise.

"Usually they cannot," was the reply. "But I have a book of magic which teaches me strange things. Do you promise?"

"Oh, yes; I promise," answered the butterfly; "for even as your slave I will get some enjoyment out of life, while should you kill me—t

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แมนดารินอยู่อาศัยในเกียงโฮ เจ้าเพื่อไปข้ามไม่ให้คนเกลียดชังท่าน เขา snarled และ stormed ที่ทุกคนที่เขาพบ และไม่เคยถูกเรียก ไปหัวเราะครื้นเครงภายใต้สถานการณ์ใด ๆ ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เขาเกลียดชังเด็กชายและเด็กหญิง สำหรับเด็กผู้ชาย jeered ว่าที่ aroused พระอาชญา และสนุกทำหญิงของเขา ซึ่งเจ็บภาคภูมิใจเมื่อเขาได้กลายเป็นดังนั้นกฏหมายที่ไม่มีใครจะพูดกับเขา จักรพรรดิได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ และสั่งให้เขา emigrate อเมริกา นี้เหมาะสมสำหรับภาษาจีนกลางดี แต่ก่อนเขาซ้ายจีน เขาขโมยดีหนังสือเวทมนตร์ที่เป็นสมาชิกนักเล่นกลฉลาด Haot ทราย แล้ว รวบรวมค่าเก็บเงินเขาน้อย เขาเอาเรือในอเมริกาเขาจ่ายในเมืองตะวันตกกลาง และเริ่มต้นบริการซักรีด แน่นอนเนื่องจากที่ดูเหมือนเป็นหน้าที่ตามธรรมชาติของทุก Chinaman เขา coolie หรือแมนดารินเขาไม่มีคนรู้จักกับ Chinamen เมือง ที่ เมื่อพวกเขาได้พบกับเขา และเห็นปุ่มสีแดงในหมวกของเขา รู้เขาสำหรับต่ำที่จริงโรงแรมแมนดาริน และลงก่อนที่เขา ได้ เขาวางสีแดง และป้ายสีขาวและคนมาซักผ้าของเขา และได้ตรวจสอบเอกสาร มีตัวอักษรจีนเข้า แลกเปลี่ยน นี้ เรียงลำดับเฉพาะอักขระที่แมนดารินที่มีเหลือคนหนึ่งถูกรีดผ้าในร้านของเขาในห้องใต้ดินของถนนหลัก 1/2 263 วันหนึ่งเขามองขึ้น และเห็นฝูงชนของหน้าพูดแบบเด็กกดกับหน้าต่าง Chinamen ส่วนใหญ่คบเด็ก คนนี้เกลียดชังพวกเขา และพยายามที่จะขับออกไป แต่ทันทีที่เขากลับไปทำงานของเขา พวกเขากลับไปที่หน้าต่างอีก ถึงยิ้มลงเขาแมนดารินซนพูดคำ horrid ภาษาแมน และทำท่าทางดุร้าย แต่นี้ไม่ได้ไม่ดีเลย เด็กดีตราบเท่าที่พวกเขายินดี และพวกเขามาอีกวันถัดมากเป็นโรงเรียนได้ และในทำนองเดียวกันในวันถัดไป และถัดไป สำหรับพวกเขาเห็น การแสดงที่หน้าต่าง bothered Chinaman และมีความยินดีตามวันต่อไปเป็นวันอาทิตย์เด็ก ๆ ไม่ปรากฏ แต่เป็นแมนดาริน คนนอกศาสนา การทำงานในเขาน้อยร้าน ใหญ่ผีเสื้อบินในที่ประตูเปิด และ fluttered เกี่ยวกับแมนดารินจะปิดประตู และคนนั้นได้ไล่ผีเสื้อจนเขาจับได้ เมื่อเขาตรึงกับผนังนั้น โดยติดหมุดสองผ่านปีกของมันสวยงาม นี้ไม่ได้ทำร้ายผีเสื้อ มี ไม่มีความรู้สึกในปีกของมัน แต่มันทำให้เขาเป็นนักโทษที่ปลอดภัยผีเสื้อนี้มีขนาดใหญ่ และปีกของมันถูกทำเครื่องหมาย โดยวางเค้าโครงในการออกแบบเช่นหน้าต่างกระจกสีของมหาวิหารเป็นปกติสีสวยงามประณีตแมนดารินตอนนี้เปิดอกไม้ของเขา และดึงออกดีจองของมหัศจรรย์เขาได้ขโมยจาก Haot ทราย เปิดหน้าช้าพระองค์ข้อพระคัมภีร์อธิบาย "วิธีการเข้าใจภาษาของผีเสื้อ" นี้เขาอ่านอย่างละเอียดแล้วผสมเวทมนตร์ในถ้วยดีบุก และดื่มลงหน้า wry ด้วย ทันทีหลังจากนั้นเขาได้พูดกับผีเสื้อในภาษาของตัวเอง พูดว่า:"ทำไมคุณป้อนห้องนี้""ฉันกลิ่นไขผึ้ง ตอบผีเสื้อ "ดังนั้นฉันคิดว่า อาจพบน้ำผึ้งที่นี่""แต่คุณเป็นนักโทษของฉัน ว่า แมนดาริน "ถ้าฉันกรุณา ฉันสามารถฆ่าคุณ หรือทิ้งผนังให้อดตาย""ผมคาดว่า ตอบกลับผีเสื้อ มีการแยกกัน "แต่การแข่งขันของฉันสั้นอาศัยอยู่ หรือ ไม่สำคัญว่าตายมาช้า""ยังต้องอาศัยอยู่ ไม่คุณ" ถามโรงแรมแมนดาริน"ยัง ชีวิตเป็นที่พอใจ และโลกมีความสวยงาม ฉันไม่หาตาย""แล้ว กล่าวว่า แมนดาริน, " ฉันจะให้ชีวิต — ชีวิตยาว และดี — ถ้าคุณจะสัญญาว่า จะเชื่อฟังฉันเป็นเวลา และดำเนินการคำแนะนำของฉัน ""วิธีสามารถผีเสื้อใช้ชาย" ถามสิ่งมีชีวิต ในความประหลาดใจ"ปกติพวกเขาไม่สามารถ มีการตอบ "แต่ฉันมีหนังสือของเวทมนตร์ที่สอนฉันสิ่งแปลก ทำคุณสัญญา""โอ้ ใช่ ฉันสัญญาว่า ตอบผีเสื้อ "สำหรับแม้เป็นทาสจะได้หย่อนบางจากชีวิต ในขณะที่คุณจะฆ่าฉัน — t

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แมนดารินเคยอาศัยอยู่ในเกียงโฮซึ่งเป็นดังนั้นเหลือเกินข้ามและไม่พอใจที่ทุกคนเกลียดเขา เขาคำรามและบุกคนที่เขาได้พบกับทุกคนและก็ไม่เคยรู้จักกันที่จะหัวเราะหรือความสุขภายใต้สถานการณ์ใด ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาเกลียดชายและหญิง; สำหรับเด็กชายเยาะหยันเขาซึ่งกระตุ้นความโกรธของเขาและหญิงที่ทำสนุกของเขาซึ่งทำร้ายความภาคภูมิใจของเขา. เมื่อเขาจึงกลายเป็นที่นิยมที่ไม่มีใครจะพูดกับเขาจักรพรรดิได้ยินเกี่ยวกับมันและสั่งให้เขาย้ายไป อเมริกา นี้เหมาะแมนดารินเป็นอย่างดี; แต่ก่อนที่เขาจะออกจากประเทศจีนที่เขาขโมยหนังสือที่ดีของวิเศษที่เป็นนักมายากลที่ชาญฉลาด Haot ทราย จากนั้นรวบรวมร้านค้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาเงินเขาเอาเรืออเมริกา. เขาตั้งรกรากอยู่ในเมืองทางตะวันตกกลางและแน่นอนเริ่มซักรีดตั้งแต่ที่น่าจะเป็นอาชีพตามธรรมชาติของชาวจีนทุกคนจะเป็นที่เขาหรือกุลีส้มแมนดารินเขาทำให้คนรู้จักใด ๆ กับ Chinamen อื่น ๆ ของเมืองที่เมื่อพวกเขาได้พบกับเขาและเห็นปุ่มสีแดงในหมวกของเขารู้ว่าเขาเป็นแมนดารินที่แท้จริงและโค้งคำนับต่ำก่อนหน้าเขา เขาวางสัญญาณสีแดงและสีขาวและคนนำซักรีดของพวกเขาและได้รับการตรวจสอบกระดาษที่มีตัวอักษรจีนกับพวกเขาในการแลกเปลี่ยนนี้เป็นแบบเฉพาะของตัวละครของส้มแมนดารินมีเหลือ. วันหนึ่งเป็นหนึ่งที่น่าเกลียดที่ถูกรีดผ้าใน ร้านของเขาในห้องใต้ดินของ 263 1/2 ถนนหลักที่เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นฝูงชนของใบหน้าที่หน่อมแน้มกดกับหน้าต่าง Chinamen ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนกับเด็ก คนนี้เกลียดชังเขาและพยายามที่จะผลักดันให้พวกเขาออกไป . แต่ทันทีที่เขากลับไปทำงานของเขาที่พวกเขาได้กลับมาที่หน้าต่างอีกครั้งซุกซนยิ้มลงมาเขาแมนดารินซนพูดคำน่าเกลียดน่ากลัวในภาษาแมนจูและทำท่าทางที่รุนแรง; แต่ตอนนี้ไม่ดีที่ไม่ทั้งหมด เด็กอยู่ตราบเท่าที่พวกเขายินดีและพวกเขามาอีกครั้งในวันรุ่งขึ้นทันทีที่โรงเรียนถูกกว่าและเช่นเดียวกันในวันถัดไปและต่อไป สำหรับพวกเขาเห็นการปรากฏตัวของพวกเขาที่หน้าต่างใส่ใจจีนและมีความยินดีที่ตาม. วันรุ่งขึ้นเป็นอาทิตย์เด็ก ๆ ไม่ปรากฏ แต่เป็นแมนดารินเป็นประชาชาติที่ทำงานอยู่ในร้านเล็ก ๆ ของเขาเป็นผีเสื้อขนาดใหญ่บินที่เปิดประตู และเบาโผบินเกี่ยวกับห้องพัก. แมนดารินปิดประตูและไล่ผีเสื้อจนกว่าเขาจะจับมันเมื่อเขาตรึงมันกับผนังโดยการเกาะสองขาผ่านปีกที่สวยงาม นี้ไม่ได้ทำร้ายผีเสื้อที่มีความรู้สึกในการเป็นปีกของมันไม่มี แต่มันก็ทำให้เขากลายเป็นนักโทษที่ปลอดภัย. ผีเสื้อนี้เป็นที่มีขนาดใหญ่และมีปีกของมันถูกทำเครื่องหมายอย่างประณีตด้วยสีที่งดงามออกมาวางในรูปแบบปกติเช่นหน้าต่างกระจกสีของโบสถ์. แมนดารินตอนนี้เปิดหน้าอกไม้ของเขาและดึงออกมาหนังสือที่ดี เวทมนตร์เขาได้ขโมยมาจาก Haot ทราย เปลี่ยนหน้าอย่างช้า ๆ เขามาถึงทางเดินที่อธิบายถึง "วิธีการเข้าใจภาษาของผีเสื้อ." นี้เขาอ่านอย่างละเอียดแล้วผสมสูตรวิเศษในถ้วยดีบุกและดื่มมันลงด้วยใบหน้าเบี้ยว ทันทีหลังจากนั้นเขาพูดกับผีเสื้อในภาษาของตัวเองว่า"ทำไมคุณไม่เข้ามาในห้องนี้" "ผมได้กลิ่นผึ้งขี้ผึ้ง" ตอบผีเสื้อ; "ดังนั้นผมคิดว่าผมอาจพบน้ำผึ้งที่นี่." "แต่คุณเป็นนักโทษของฉัน" แมนดารินกล่าวว่า "ถ้าฉันโปรดฉันจะฆ่าคุณหรือทำให้คุณบนผนังเพื่ออดตาย." "ผมคาดหวังว่า" ตอบผีเสื้อกับถอนหายใจ "แต่การแข่งขันของฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อไปมันไม่สำคัญว่าเสียชีวิตมาไม่ช้าก็เร็ว." "แต่คุณชอบที่จะอยู่ที่คุณทำไม่ได้"? ถามแมนดาริน. "แต่; ชีวิตเป็นที่พอใจและทั่วโลกที่มีความสวยงามผมไม่แสวงหาความตาย.." ​​"จากนั้นกล่าวว่า" แมนดาริน "ฉันจะทำให้คุณมีชีวิตชีวิตถ้านานและมีความสุขที่คุณจะสัญญาว่าจะปฏิบัติตาม ฉันเป็นเวลาและดำเนินการคำแนะนำของฉัน. "" วิธีผีเสื้อสามารถให้บริการคน? " ถามสิ่งมีชีวิตในความประหลาดใจ. "พวกเขามักจะไม่สามารถ" เป็นคำตอบ "แต่ผมมีหนังสือของเวทมนตร์ที่สอนฉันสิ่งที่แปลกคุณสัญญาว่า.?" "โอ้ใช่ฉันสัญญา" ตอบผีเสื้อ; "แม้เป็นทาสของคุณจะได้รับความสุขจากชีวิตบางอย่างในขณะที่คุณควรจะฆ่าฉันที

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นภาษาจีนกลาง เคยอยู่เคียงโฮที่ถูกเหลือเกินข้าม และไม่เห็นด้วยที่ทุกคนเกลียดเขา เขาและวิ่งที่ snarled คนทุกๆคนที่เขาพบ และก็ไม่เคยหัวเราะหรือมีความสุขภายใต้สถานการณ์ใด ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาเกลียดเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิง สำหรับเด็กผู้ชายหัวเราะเยาะใส่เขา ซึ่งกระตุ้นโทสะของเขา และหญิงสาวที่เขาเป็นตัวตลก ที่ทำร้ายความภาคภูมิใจของเขา

เมื่อเขาได้กลายเป็นดังนั้นมากว่า ไม่มีใครพูดกับเขา พระราชาได้ยินเกี่ยวกับมัน และทรงบัญชาให้เขาอพยพไปอยู่อเมริกา นี้เหมาะกับภาษาจีนกลางได้เป็นอย่างดี แต่ก่อนไปจีน เขาขโมยหนังสือเล่มใหญ่ของเวทมนตร์ของผู้วิเศษที่ฉลาด haot ไทร แล้วรวบรวมเงินเก็บน้อยของเขา เขาเอาเรืออเมริกา

เขาตัดสินในเมืองตะวันตกกลางและแน่นอนเริ่มซักผ้า เพราะดูเหมือนว่าจะเป็นอาชีพที่เป็นธรรมชาติของทุกๆ คนจีน เป็นเขา กุลี หรือส้มแมนดาริน

เขาไม่ได้รู้จักกับ chinamen อื่น ๆของเมืองที่เมื่อพวกเขาพบเขา เห็นปุ่มสีแดงในหมวกของเขารู้จัก เขาเป็นฟรีจริงและโค้ง ก่อนเขาเขาติดป้ายแดง ขาว และผู้ที่นำเสื้อผ้าของพระองค์ และได้ตรวจสอบกระดาษ มีตัวอักษรภาษาจีนบนพวกเขา ในการแลกเปลี่ยน , การจัดเรียงเพียงของอักขระภาษาจีนมีแล้ว

วันนึงเป็นหนึ่งในร้านที่น่าเกลียดดของเขาในชั้นใต้ดินของ 263 1 / 2 ถนน เมน เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นฝูงชนของเด็กใบหน้ากดกับหน้าต่างchinamen ส่วนใหญ่ให้เพื่อนกับเด็ก อันนี้เกลียดพวกเขา และพยายามที่จะขับไล่พวกเขาออกไป แต่ทันทีที่เขากลับมาทำงานของเขาเขากลับไปที่หน้าต่างอีกครั้ง ความเสียใจยิ้มลงเมื่อเขา

ซนพูดภาษาจีนกลางน่าเกลียดน่ากลัวคำพูดในภาษาแมนจูและทำให้ท่าทางดุร้าย แต่ไม่ได้ดีทั้งหมด เด็กอยู่ตราบเท่าที่พวกเขาต้องการและพวกเขามาอีกครั้งในวันถัดไปมากทันทีที่เลิกเรียน และในวันถัดไปและถัดไป ให้พวกเขาได้เห็นการแสดงที่หน้าต่างรบกวนคนจีนนี่ และมีความสุขตาม

วันเป็นอาทิตย์ๆไม่ปรากฏต่อไปนี้ แต่เป็นภาษาจีน เป็นคนต่างชาติ ทำงานในร้านเล็ก ๆผีเสื้อใหญ่บินที่ประตูเปิดขึ้นเกี่ยวกับห้อง

ภาษาจีนกลางปิดประตู และไล่ตามผีเสื้อจนเขาจับได้ เมื่อเขาตรึงไว้กับผนัง โดยผสานสองขาผ่านปีกที่สวยงาม นี้ไม่ได้ทำร้ายผีเสื้อ , มีการไม่มีความรู้สึกของมัน แต่มันก็ทำให้เขาเป็นนักโทษปลอดภัย

ผีเสื้อตัวนี้มีขนาดใหญ่และปีกของมันถูกทำเครื่องหมายโดยอย่างประณีตงดงาม สีออกมาวางในรูปแบบปกติ เช่น หน้าต่างกระจกสีในโบสถ์

ภาษาจีนกลางตอนนี้เปิดหีบไม้ของเขาและดึงออกมา หนังสือเล่มใหญ่ของเวทมนตร์ที่เขาขโมยไปจาก haot ไทร เปิดหน้าเว็บช้า เขามาเดินอธิบาย " วิธีการที่จะเข้าใจภาษาของผีเสื้อ" นี่ เขาอ่านอย่างรอบคอบและก็ผสมสูตรวิเศษในถ้วยดีบุกและดื่มมันลงด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ . ทันทีหลังจากนั้นเขาคุยกับผีเสื้อในภาษาของตัวเอง พูด :

" ทำไมถึงเข้ามาในห้องนี้

" ฉันได้กลิ่นผึ้งขี้ผึ้ง " ตอบผีเสื้อ ; " ดังนั้นฉันคิดว่าฉันอาจจะหาที่รักเลย "

" แต่เจ้าเป็นนักโทษของข้า " ภาษาจีนกลาง " . ถ้าผมจะฆ่าคุณหรือไปบนผนังอดตาย "

" ผมคาดหวังว่า " ตอบผีเสื้อพร้อมถอนหายใจ " . แต่การแข่งของฉันมันสั้นอยู่แล้ว มันไม่สำคัญหรอกว่า ความตายมาถึงไม่ช้าก็เร็ว "

" แต่คุณชอบอยู่ใช่มั้ย ? " ขอให้จีน

" เลย ชีวิตจะสวยงาม และโลกให้สวยงาม ผมไม่ขอตาย "

" แล้ว " พูดจีนกลาง" ผมจะให้คุณ life-a ชีวิตที่ยืนยาวและมีความสุข ถ้าคุณสัญญาว่าจะเชื่อฟังฉันสำหรับเวลาและทำตามคำสั่งของฉัน . "

" ทำไมผีเสื้อให้ผู้ชาย ? ถาม สัตว์ ประหลาด ใจ

" พวกเขามักจะไม่สามารถ " เป็นคําตอบ . แต่ฉันมีหนังสือเวทมนตร์ที่สอนให้ฉันสิ่งที่แปลก คุณสัญญา ?

" โอ้ ใช่ ฉันสัญญา " ตอบผีเสื้อ ;" แม้เป็นทาสของคุณจะได้รับความสุขจากชีวิต ในขณะที่คุณควรฆ่า me-t