Saturn's ringsGalileo Galilei was t

Saturn's rings

Galileo Galilei was the first to see Saturn's rings in 1610, although from his telescope they resembled handles or arms. It took Dutch astronomer Christiaan Huygens, who had a more powerful telescope, to propose that Saturn had a thin, flat ring.

Astronomers with even more powerful telescopes discovered that Saturn actually has many rings made of billions of particles of ice and rock, ranging in size from a grain of sugar to the size of a house. The largest ring spans up to 200 times the diameter of the planet. The rings are believed to be debris left over from comets, asteroids or shattered moons. Although they extend thousands of miles from the planet, the main rings are typically only about 30 feet thick. The Cassini-Huygens spacecraft revealed vertical formations in some of the rings, with particles piling up in bumps and ridges more than 2 miles (3 km) high.

The rings are generally named alphabetically in the order they were discovered. They are usually relatively close to each other, with one key exception caused by the Cassini Division, a gap some 2,920 miles (4,700 km) wide. The main rings, working out from the planet, are known as C, B and A, with the Cassini Division separating B and A. The innermost is the extremely faint D ring, while the outermost to date, revealed in 2009, could fit a billion Earths within it.

Mysterious spokes have been seen in Saturn's rings, which might form and disperse over a few hours. Scientists have conjectured these spokes might be composed of electrically charged sheets of dust-sized particles created by small meteors impacting the rings or electron beams from the planet's lightning. Saturn's F Ring also has a curious braided appearance — it is composed of several narrow rings, and bends, kinks, and bright clumps in them can give the illusion that these strands are braided. Changes in the rings of Saturn, as well as the rings of Jupiter, are caused by impacts from asteroids and comets.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วงแหวนของดาวเสาร์Galileo Galilei เป็นครั้งแรกที่จะเห็นวงแหวนของดาวเสาร์ใน 1610 แม้ว่าจากกล้องโทรทรรศน์ของเขาคล้ายกับที่พวกเขาจับหรือแขน มันต้องใช้เวลานักดาราศาสตร์ชาวดัตช์ Christiaan Huygens ที่มีกล้องโทรทรรศน์ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นเพื่อนำเสนอว่าดาวเสาร์มีบางแหวนแบน. นักดาราศาสตร์ด้วยแม้กล้องโทรทรรศน์มีประสิทธิภาพมากขึ้นพบว่าดาวเสาร์ที่จริงมีแหวนที่ทำจากหลายพันล้านของอนุภาคของน้ำแข็งและหินหลากหลายใน ขนาดเม็ดน้ำตาลขนาดของบ้าน แหวนที่ใหญ่ที่สุดครอบคลุมถึง 200 เท่าของเส้นผ่าศูนย์กลางของดาวเคราะห์ แหวนเชื่อว่าจะเป็นเศษที่เหลือจากดาวหางดาวเคราะห์น้อยดวงจันทร์หรือแตก แม้ว่าพวกเขาจะขยายหลายพันไมล์จากดาวเคราะห์, แหวนหลักโดยทั่วไปจะมีเพียงประมาณ 30 ฟุตหนา ยานอวกาศ Cassini-Huygens เปิดเผยการก่อตัวในแนวตั้งในบางส่วนของแหวนที่มีอนุภาคซ้อนขึ้นในการกระแทกและแนวกว่า 2 ไมล์ (3 กม.) สูง. แหวนจะถูกตั้งชื่อตามลำดับตัวอักษรโดยทั่วไปในการที่พวกเขาถูกค้นพบ พวกเขามักจะค่อนข้างใกล้เคียงกันโดยมีข้อยกเว้นที่สำคัญอย่างหนึ่งที่เกิดจากการแคสสินีส่วนช่องว่างบาง 2,920 ไมล์ (4,700 กิโลเมตร) กว้าง แหวนหลักการทำงานออกจากดาวเคราะห์ที่เป็นที่รู้จักกันเป็น C, B และมีส่วนที่แยกแคสสินีบีและเอสุดคือแหวน D ลมมากในขณะที่ด้านนอกสุดวันที่เปิดเผยในปี 2009 ได้พอดี พันล้านดินอยู่ภายใน. ซี่ลึกลับได้รับการเห็นในวงแหวนของดาวเสาร์ซึ่งอาจจะในรูปแบบและแยกย้ายกันไปในช่วงไม่กี่ชั่วโมง นักวิทยาศาสตร์ได้คาดคะเนซี่เหล่านี้อาจจะประกอบด้วยแผ่นประจุไฟฟ้าของอนุภาคฝุ่นขนาดที่สร้างขึ้นโดยอุกกาบาตขนาดเล็กที่ส่งผลกระทบวงหรือคานอิเล็กตรอนจากฟ้าผ่าของโลก แหวน F ดาวเสาร์ยังมีลักษณะถักอยากรู้อยากเห็น - มันประกอบด้วยแหวนแคบหลายและโค้งข้อบกพร่องและดงสว่างในพวกเขาสามารถให้ภาพลวงตาว่าเส้นเหล่านี้จะถัก การเปลี่ยนแปลงในวงแหวนของดาวเสาร์เช่นเดียวกับวงแหวนของดาวพฤหัสบดีที่เกิดจากผลกระทบจากดาวเคราะห์น้อยและดาวหาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วงแหวนของดาวเสาร์

กาลิเลโอกาลิเลอีเป็นครั้งแรกที่จะเห็นวงแหวนดาวเสาร์ในแฟน แม้ว่าจากกล้องโทรทรรศน์ของเขาพวกเขามีมือจับ หรือแขน มันเอาดัตช์นักดาราศาสตร์คริสเตียน ฮอยเกนส์ ใครมีกล้องดูดาวที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นเพื่อนำเสนอว่า ดาวเสาร์มีวงแหวนบางๆ แบน

นักดาราศาสตร์ด้วยกล้องโทรทรรศน์ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นพบว่าดาวเสาร์มีแหวนมากมายทำให้เป็นอนุภาคน้ำแข็งและหิน , ขนาดตั้งแต่เม็ดน้ำตาลกับขนาดของบ้าน แหวนที่ใหญ่ที่สุดครอบคลุมถึง 200 เท่า เส้นผ่าศูนย์กลางของดาวเคราะห์ แหวนเชื่อว่าเป็นเศษหลงเหลือจากดาวหาง ดาวเคราะห์น้อย ดวงจันทร์ หรือแตกถึงแม้ว่าพวกเขาขยายหลายพันไมล์จากดาวเคราะห์วงแหวนหลักโดยทั่วไปจะหนาเพียงประมาณ 30 ฟุต ยานอวกาศ Cassini เกน พบการก่อตัวในแนวตั้งของแหวนที่มีอนุภาคซ้อนขึ้นในการกระแทกและสันเขามากกว่า 2 ไมล์ ( 3 กม. ) สูง

แหวนมักจะตั้งชื่อตามตัวอักษรในการสั่งซื้อที่พวกเขาค้นพบพวกเขามักจะค่อนข้างใกล้ชิดกับแต่ละอื่น ๆที่มีข้อยกเว้นสําคัญหนึ่งเกิดจาก Cassini ส่วน , ช่องว่างบาง 2920 ไมล์ ( 4 , 700 กิโลเมตร ) กว้าง แหวนหลัก ทำงาน จาก ดาวเคราะห์ จะเรียกว่า C , B และ A กับ B และ A . Cassini ส่วนแบ่งมากสุดคือ ลม D แหวน ในขณะที่ด้านนอกในวันที่พบในปี 2552 อาจจะพอดีกับพันล้าน

ธาตุภายในซี่ลึกลับได้เห็นวงแหวนดาวเสาร์ , ซึ่งอาจสร้างและกระจายไปสองสามชั่วโมง นักวิทยาศาสตร์ได้ conjectured ซี่เหล่านี้อาจประกอบด้วยไฟฟ้าชาร์จ แผ่นขนาดอนุภาคฝุ่นขนาดเล็กที่สร้างขึ้นโดยอุกกาบาตที่ส่งผลกระทบต่อวงหรืออิเล็กตรอนคานจากฟ้าผ่าของดาวเคราะห์ดาวเสาร์เป็น F แหวนยังมีขี้สงสัยถักปรากฏ - มันประกอบด้วยหลายวง แคบและโค้ง , kinks และสดใสอยู่ในพวกเขาสามารถให้ภาพลวงตาว่าเส้นเหล่านี้จะถัก การเปลี่ยนแปลงในแหวนของดาวเสาร์ เช่นเดียวกับวงแหวนของดาวพฤหัสบดี มีสาเหตุมาจากผลกระทบจากดาวเคราะห์น้อยและดาวหาง