I stood and looked at it. The footp

I stood and looked at it. The footprint didn't look like mine. I felt like I'd seen a ghost. I listened very carefully and looked around me, but there was nobody there. So I went up the hill and looked around, and I walked up and down the beach and looked around, but I couldn't see anybody. Still I was very afraid. I walked home very slowly, stopping every two or three seconds to listen. I was so scared I thought the trees and the bushes were men and ran from them. Every noise made my fear greater.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันยืน และมองมัน รอยไม่ดูเหมือนฉัน ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้เห็นผี ฉันฟังระมัดระวัง และมองรอบตัว แต่ว ๆ ดังนั้นฉันไปขึ้นเขา และมองรอบ ๆ และฉันเดินขึ้นหาด และมองรอบ ๆ แต่ไม่เห็นใครอยู่ ยัง กลัวมาก ฉันเดินหน้าแรกช้ามาก หยุดทุกสอง หรือสามวินาทีฟัง ผมกลัวมากผมคิดว่า ต้นไม้ และพุ่มไม้ถูกคน และวิ่งออก ทุกเสียงทำฉันกลัวมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันยืนอยู่และมองไปที่มัน รอยเท้าไม่ได้มีลักษณะเช่นเหมือง ฉันรู้สึกเหมือนฉันเคยเห็นผี ผมฟังอย่างระมัดระวังและมองไปรอบ ๆ ผม แต่ไม่มีใครมี ดังนั้นผมจึงไปขึ้นเขาและมองไปรอบ ๆ และฉันเดินขึ้นและลงชายหาดและมองไปรอบ ๆ แต่ผมไม่เห็นใคร ฉันยังคงกลัวมาก ฉันเดินกลับบ้านช้ามากหยุดทุกสองหรือสามวินาทีที่จะรับฟัง ผมกลัวดังนั้นฉันคิดว่าต้นไม้และพุ่มไม้เป็นชายและวิ่งไปจากพวกเขา เสียงทุกทำกลัวของฉันมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันยืนมองมัน รอยเท้าที่ดูไม่เหมือนผม ผมรู้สึกเหมือนเห็นผี ฟังให้ดีนะ แล้วมองรอบตัว แต่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น ดังนั้นฉันไปขึ้นเขา และมองไปรอบๆ แล้วผมก็เดินขึ้นและลงชายหาด และมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่พบใคร ยัง ผมกลัวมาก ผมเดินกลับบ้านอย่างช้าๆ หยุดทุกๆ 2 หรือ 3 วินาที เพื่อฟังฉันกลัวมากฉันคิดว่าต้นไม้และพุ่มไม้ที่ถูกชายและหนีจากพวกเขา ทุกเสียงความกลัวมากขึ้น