AbstractDespite increasing concerns

Abstract
Despite increasing concerns over inappropriate use of antibiotics in medicine and food production, population-level resistance transfer into the human gut microbiota has not been demonstrated beyond individual case studies. To determine the "antibiotic resistance potential" for entire microbial communities, we employ metagenomic data and quantify the totality of known resistance genes in each community (its resistome) for 68 classes and subclasses of antibiotics. In 252 fecal metagenomes from three countries, we show that the most abundant resistance determinants are those for antibiotics also used in animals and for antibiotics that have been available longer. Resistance genes are also more abundant in samples from Spain, Italy, and France than from Denmark, the United States, or Japan. Where comparable country-level data on antibiotic use in both humans and animals are available, differences in these statistics match the observed resistance potential differences. The results are robust over time as the antibiotic resistance determinants of individuals persist in the human gut flora for at least a year.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อแม้จะมีการเพิ่มความกังวลเกี่ยวกับการใช้งานที่ไม่เหมาะสมของยาปฏิชีวนะในการรักษาด้วยยาและการผลิตอาหารของประชากรระดับความต้านทานการถ่ายโอนเข้าไปในลำไส้ของมนุษย์ microbiota ยังไม่ได้รับการพิสูจน์เกินกรณีศึกษาของแต่ละบุคคล
เพื่อตรวจสอบ "ความต้านทานยาปฏิชีวนะที่มีศักยภาพ" สำหรับกลุ่มจุลินทรีย์ทั้งหมดเราใช้ข้อมูล Metagenomic และปริมาณรวมของยีนต้านทานที่รู้จักกันในแต่ละชุมชน (resistome ของมัน) 68 ชั้นเรียนและ subclasses ของยาปฏิชีวนะ ใน 252 metagenomes อุจจาระจากสามประเทศที่เราแสดงให้เห็นว่าปัจจัยต้านทานมากที่สุดเป็นผู้ที่ยาปฏิชีวนะที่ใช้ในสัตว์และยาปฏิชีวนะที่ได้รับการบริการอีกต่อไป ยีนต้านทานนอกจากนี้ยังมีอีกมากมายในตัวอย่างจากสเปน, อิตาลี, และฝรั่งเศสกว่าจากประเทศเดนมาร์กสหรัฐอเมริกาหรือญี่ปุ่น ที่มีข้อมูลระดับประเทศเปรียบได้กับการใช้ยาปฏิชีวนะทั้งในคนและสัตว์ที่มีความแตกต่างในสถิติเหล่านี้ตรงกับความต้านทานการสังเกตความแตกต่างที่อาจเกิดขึ้น ผลที่มีประสิทธิภาพในช่วงเวลาที่ปัจจัยต้านทานยาปฏิชีวนะของบุคคลที่ยังคงมีอยู่ในพืชลำไส้ของมนุษย์เป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
แม้เพิ่มความกังวลเกี่ยวกับการใช้ยาปฏิชีวนะในการรักษาด้วยยา และผลิตอาหาร ระดับความต้านทานการถ่ายโอนประชากรในไมโครไบโ ้าไส้มนุษย์ได้แสดงให้เห็นว่านอกจากกรณีศึกษารายบุคคล เพื่อตรวจสอบ " ศักยภาพ " ต้านทานยาปฏิชีวนะสำหรับชุมชนจุลินทรีย์ทั้งหมดเราใช้ข้อมูลเมตาจีโนมิค และปริมาณรวมของรู้จักยีนต้านทานในแต่ละชุมชน ( resistome ) 68 ชั้นเรียนและ subclasses ของยาปฏิชีวนะ ในอุจจาระ metagenomes 252 จากสามประเทศ เราพบว่าปัจจัยเหล่านั้นมีปริมาณมากที่สุดสำหรับความต้านทานยาปฏิชีวนะใช้ในสัตว์ และให้ยาปฏิชีวนะที่ได้รับการใช้ได้นานกว่ายีนต้านทานยังอุดมสมบูรณ์มากขึ้นในตัวอย่างจากสเปน อิตาลี และฝรั่งเศส มากกว่า จากเดนมาร์ก สหรัฐอเมริกา หรือญี่ปุ่น ที่เทียบเท่ากับระดับประเทศ ข้อมูลเกี่ยวกับยาปฏิชีวนะที่ใช้ทั้งในมนุษย์และสัตว์มีความแตกต่างทางสถิติเหล่านี้ตรงกับความต้านทานที่มีศักยภาพและความแตกต่างผลลัพธ์จะมีเสถียรภาพในช่วงเวลาเป็นยาปฏิชีวนะที่กำหนดความต้านทานของแต่ละบุคคลคงอยู่ในฟลอร่าลำไส้มนุษย์อย่างน้อย 1 ปี