Character AnalysisOne thing that's

Character Analysis
One thing that's a bit challenging about talking about Holmes's character in The Adventures of Sherlock Holmes is that most of the spadework establishing what he's like is accomplished in the earlier novels. Conan Doyle assumes that anyone reading his short stories already knows who Holmes is – and maybe he's right, because all we really need to know is that Holmes is a Great Detective. All the other details are broad-stroke points that take about one paragraph to remind everyone of. For example, take Watson's quick intro to Holmes at the beginning of "A Scandal in Bohemia":

Holmes, who loathed every form of society with his whole Bohemian soul, remained in our lodgings in Baker Street, buried among his old books, and alternating from week to week between cocaine and ambition, the drowsiness of the drug and the fierce energy of his own keen nature. [Holmes] was still, as ever, deeply attracted by the study of crime, and occupied his immense faculties and extraordinary powers of observation in following out those clues and clearing up those mysteries which had been abandoned as hopeless by the official police. (Bohemia.1.2).

Watson's not wasting any time here: the short story format is making him get right to the point. So we learn, in two sentences, that Holmes is: (a) not fond of other people, (b) ridiculously smart, (c) kind of a drug addict, (d) working unofficially to fight crime, and (e) did we mention wicked smart?

And, in fact, the whole Eccentric Genius thing Holmes is rocking is pretty much the only character development we get for him throughout the twelve stories: Watson keeps returning to Holmes's boredom when he's not on a case, the detective's lack of interest in other people except when they have cool stories to tell him, and his incredible smarts. Ta da! That's all you need to start a worldwide fandom.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิเคราะห์อักขระสิ่งหนึ่งที่มีความท้าทายเล็กน้อยเกี่ยวกับการพูดของโฮลมส์อักขระในการผจญภัยของเชอร์ล็อกโฮลมส์ เป็นที่สุดของ spadework สร้างสิ่งที่เขาเป็นเช่นสำเร็จในนิยายก่อนหน้านั้น โคนันดอยล์ถือว่า ทุกคนที่อ่านเรื่องสั้นของเขาแล้วใคร รู้ว่าโฮลมส์ – และบางทีเขาเป็นขวา เนื่องจากเราทั้งหมดจริง ๆ ต้องรู้ ว่า โฮลมส์เป็นนักสืบ ดี จุดกว้างจังหวะที่ใช้ย่อหน้าเดียวเพื่อเตือนให้ทุกคนของอื่น ๆ รายละเอียดทั้งหมดได้ ตัวอย่าง ไปบทนำอย่างรวดเร็วของ Watson โฮลมส์ที่ "A สแกนดัลในโบฮีเมีย":โฮลมส์ ที่ loathed ทุกรูปแบบของสังคม ด้วยจิตวิญญาณของเขาทั้งหมดโบฮีเมีย ยังคงอยู่ในการเดินทางของเราในถนนสาธร ฝังอยู่ในหนังสือเก่า และสลับจากสัปดาห์สัปดาห์ระหว่างโคเคน และความทะเยอทะยาน มีของยาและพลังงานรุนแรงของธรรมชาติความกระตือรือร้นของเขาเอง [โฮลมส์] ถูกยัง เช่นเคย ลึกดึงดูด โดยการศึกษาอาชญากรรม และครอบครองคณะอันยิ่งใหญ่และอำนาจพิเศษของสังเกตต่อปมเหล่านั้นออกและล้างค่าผู้ลึกลับซึ่งมีการแข่งขันเป็นตาตำรวจอย่างเป็นทางการ ของเขา (Bohemia.1.2)วัตสันของเสียตลอดเวลานี่: รูปแบบเรื่องสั้นจะทำให้เขาได้รับขวาไป ดังนั้นเราเรียนรู้ ในประโยคที่สอง โฮลมส์ที่จะ: (ก) ไม่ชอบของคนอื่น, (b) ridiculously สมาร์ท, (c) addict, (d) ทำงานอย่างไม่เป็นทางการต่อสู้อาชญากรรม ชนิดของยาเสพติด และ (e) ได้เราพูดถึงคนชั่วสมาร์ทAnd, in fact, the whole Eccentric Genius thing Holmes is rocking is pretty much the only character development we get for him throughout the twelve stories: Watson keeps returning to Holmes's boredom when he's not on a case, the detective's lack of interest in other people except when they have cool stories to tell him, and his incredible smarts. Ta da! That's all you need to start a worldwide fandom.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์ตัวละครสิ่งหนึ่งที่เป็นบิตที่ท้าทายเกี่ยวกับการพูดคุยเกี่ยวกับตัวละครของโฮล์มส์ในการผจญภัยของเชอร์ล็อกโฮล์มส์ว่าส่วนใหญ่ของงานพื้นฐานการสร้างสิ่งที่เขาสามารถทำได้เหมือนในนิยาย Conan Doyle สันนิษฐานว่าทุกคนที่อ่านเรื่องสั้นของเขารู้อยู่แล้วว่าเป็นที่โฮล์มส์ - และบางทีเขาอาจจะเหมาะสมเพราะทุกสิ่งที่เราต้องการจริงๆที่จะทราบว่าเป็นที่โฮล์มส์เป็นนักสืบที่ดี ทุกรายละเอียดอื่น ๆ ที่มีจุดกว้างจังหวะที่ใช้เวลาประมาณวรรคหนึ่งจะเตือนทุกคนของ ตัวอย่างเช่นใช้คำนำรวดเร็ววัตสันโฮล์มส์ที่จุดเริ่มต้นของ "เรื่องอื้อฉาวในโบฮีเมีย A": โฮล์มส์ที่เกลียดรูปแบบของสังคมที่มีจิตวิญญาณของโบฮีเมียนของเขาทั้งทุกยังคงอยู่ในที่พักของเราในถนนเบเกอร์ถูกฝังอยู่ในหมู่หนังสือเก่าของเขาและสลับ จากสัปดาห์ระหว่างโคเคนและความทะเยอทะยาน, ง่วงนอนของยาเสพติดและการใช้พลังงานที่รุนแรงของธรรมชาติกระตือรือร้นของเขาเอง [โฮล์มส์] ก็ยังคงเป็นที่เคยดึงดูดอย่างล้ำลึกโดยการศึกษาของอาชญากรรมและครอบครองปัญญาอันยิ่งใหญ่ของเขาและอำนาจพิเศษในการสังเกตดังต่อไปนี้ออกจากปมเหล่านั้นและล้างขึ้นลึกลับผู้ที่ถูกทอดทิ้งเป็นที่สิ้นหวังโดยตำรวจอย่างเป็นทางการ . (Bohemia.1.2) วัตสันไม่เสียเวลาใด ๆ ที่นี่: รูปแบบเรื่องสั้นจะทำให้เขาได้รับสิทธิในการจุด ดังนั้นเราจึงได้เรียนรู้ในสองประโยคที่เป็นโฮล์มส์ (ก) ไม่ได้รักคนอื่น (ข) ขันสมาร์ท (c) ชนิดของการติดยาเสพติด (ง) การทำงานอย่างไม่เป็นทางการที่จะต่อสู้กับอาชญากรรมและ (จ) ไม่ เราพูดถึงคนชั่วร้ายมาร์ท? และในความเป็นจริงทั้งสิ่ง Genius ประหลาดโฮล์มส์จะถูกโยกสวยมากการพัฒนาตัวละครเดียวที่เราได้รับเขาตลอดสิบสองเรื่อง: วัตสันช่วยให้กลับไปเบื่อโฮล์มส์เมื่อเขาไม่ได้อยู่ในกรณีขาดนักสืบของ ที่น่าสนใจในคนอื่น ๆ ยกเว้นเมื่อพวกเขามีเรื่องราวเย็นที่จะบอกเขาและกึ๋นของเขาอย่างไม่น่าเชื่อ ตาดา! นั่นคือทั้งหมดที่คุณต้องการที่จะเริ่มต้นแฟนคลับทั่วโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์ตัวละคร
สิ่งหนึ่งที่เป็นบิตที่ท้าทายเกี่ยวกับการพูดคุยเกี่ยวกับ Holmes ตัวละครในการผจญภัยของเชอร์ล็อค โฮล์มส์ คือว่าส่วนใหญ่ของงานจัดเตรียมขั้นต้นสร้างสิ่งที่เขาชอบได้ในนิยายก่อน โคนัน ดอยล์ สันนิษฐานว่า ใครอ่านเรื่องสั้นของเขาแล้วรู้ที่ Holmes ) และบางทีเขาก็พูดถูกเพราะเราต้องการรู้ว่าโฮลมส์ คือนักสืบผู้ยิ่งใหญ่ ทั้งหมดอื่น ๆ มีรายละเอียดคร่าว ๆ จังหวะที่ใช้เวลาประมาณหนึ่งย่อหน้าเพื่อเตือนทุกคนของ ตัวอย่างเช่นใช้วัตสันเป็น intro ของโฮลมส์ที่จุดเริ่มต้นของ " เรื่องอื้อฉาวในโบฮีเมีย " :

โฮล์มส์ที่รังเกียจของสังคม ที่มีชีวิตทุกรูปแบบโบฮีเมียนของเขาทั้งหมด อยู่ในที่พักของเราในถนนเบเกอร์