- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Golden Rule #2: Reduce Users’ Memor
Golden Rule #2: Reduce Users’ Memory Load
The capabilities and limitations of the human memory system were discussed in Chapter 4. Based on what we know about how people store and remember information, the power of the computer interface should help users from having to remember information while using the computer. We aren’t good at remembering things, so programs should be designed with this in mind. Figure 5-4 lists the design principles in this area.
1. Relieve short-term memory (remember)
2. Rely on recognition, not recall (recognition)
3. Provide visual cues (inform)
4. Provide defaults, undo, and redo (forgiving)
5. Provide interface shortcuts (frequency)
6. Promote an object-action syntax (intuitive)
7. Use real-world metaphors (transfer)
8. User progressive disclosure (context)
9. Promote visual clarity (organize)
Relieve Short-Term Memory
If you remember (since it was discussed in Chapter 4, hopefully it’s in your long-term memory by now!), short-term memory helps keep information available so you can retrieve it in a very short period of time. Users usually do many things at once, so computer interfaces shouldn’t force them to try to keep information in their own short-term memory while they are switching tasks. This is a design principle that is often violated, causing users to use external memory aids, such as sticky pads, calculators, and sheets of paper, to jot things down they know they will need later in a customer transaction. It is such a simple interface principle, but one that is often neglected.
Program elements such as undo and redo, and clipboard actions like cut, copy, and paste, allow users to manipulate pieces of information needed in multiple places and within a particular task. Even better, programs should automatically save and transfer data when needed at different times and in different places during user tasks.
Key Idea! Don’t force users to have to remember and repeat what the computer could (and should) be doing for them. For example, when filling in online forms, customer names, addresses, and telephone numbers should be remembered by the system once a user has entered them, or once a customer record has been opened. I’ve talked with countless airline, hotel, and car rental phone agents who know they need the same information a few screens later. They have to try to remember the information until they get to the later screen, or they have to write down the information while talking to the customer so they have it when they get to the other screen. The system should be able to retrieve the previous information so users don’t have to remember and retype the information again.
Rely on Recognition, Not Recall
User interfaces support long-term memory retrieval by providing users with items for them to recognize rather than having to recall information. It is easier to browse a list to select an item rather than trying to remember the correct item to type into a blank entry field.
Take a look at common tasks performed in a popular program such as Quicken©. When entering information for a check written from a checking account, a calendar helps users select the appropriate date, a “next check number” selection enters the correct check number, and a list of memorized transactions can fill in the payee and the amount to be paid. Users can complete the task without even typing a word!
Online aids such as messages, tooltips, and context-sensitive help are interface elements that support users in recognizing information, rather than trying to remember information they may or may not know or have learned.
Key Idea! Provide lists and menus containing selectable items instead of fields where users must type in information without support from the system. Why should users have to remember the two-character abbreviations for each state of the United States when they are filling out an online form? Don’t force them to memorize codes for future use. Provide lists of frequently chosen items for selection rather than just giving them a blank entry field.
Provide Visual Cues
A necessary aspect of any graphical user interface (and of course, an object-oriented user interface) is that users must know where they are, what they are doing, and what they can do next.
Visual cues serve as reminders for users. Figure 5-5 shows what my computer screen looks like as I wrote this chapter. The many visual indicators that tell me what I’m doing. First, the window title bar tells me that I am using Microsoft Word and that the name of the current file is Chap5.doc. This is a textual cue. The blinking text cursor tells me where I am in the document when I start typing. The style (Body Text), font (Times New Roman), size (12), emphasis (none), and orientation (flush left) items on the toolbar show us the characteristics of the text that is currently selected. The location of the scroll bar in the scroll bar shows that I am about halfway into the document. The bottom left panel of the window tells me I am on page 15. The bottom middle panel tells me that I am in insert mode or overwrite mode with the OVR indicator (OVR is grayed out in insert mode and is black text in overwrite mode). The page format and the horizontal and vertical rulers tell me exactly where I am on the page. Microsoft Word 7.0 even tells you when you have misspelled (check the figure) a word, or even duplicated a word (check the figure) by showing a subtle red line under the word. The program will even give you a pop-up menu with alternative spellings and choices for the text. There are even more visual cues in the figure that I haven’t described. See if you can find other cues to the characteristics of the program and the current document.
Key Idea! Whenever users are in a mode, or are performing actions with the mouse, there should be some visual indication somewhere on the screen that they are in that mode. The mouse pointer may change to show the mode or the current action, or an indicator might toggle on or off. Test a product’s visual cues—walk away from the computer in the middle of a task and come back sometime later. Look for cues in the interface that tell you what you are working with, where you are, and what you are doing.
Provide Defaults, Undo, and Redo
Following the design principles for placing users in control, interfaces allow a wide variety of customizing features. With the power to change the interface, you must also give users the ability to reset choices and preferences to system or program defaults. Otherwise, users will be able to change their system colors, fonts, and settings so much that they may have no idea what the original settings were and how they can get them back.
While editing and manipulating data, such as writing text or creating graphics, undo and redo are very important to users. Undo lets users make changes and go back step by step through the changes that were made. Redo lets users undo the undo, which means that once they go back a few steps, they should be able to move forward through their changes again, step by step. Most programs allow users to undo and redo their last action, or maybe even the last few actions. A few programs can offer what is called “infinite undo.” Many word processors actually save every keystroke and action during an entire working session. Users can move forward and backward, step by step or in larger increments, to restore a document to any state it was in during the session. Users can access material from hours before, copy some text that had been deleted, and then return their current work to paste the text.
Key Idea! Utilize the computer’s ability to store and retrieve multiple versions of users’ choices and system settings. Allow users to store current settings and possibly to save and name different settings. Provide multiple levels of undo and redo to encourage users to explore programs without fear.
Provide Interface Shortcuts
In addition to defining both keyboard and mouse techniques for interface actions, determine ways to shorten the number of keystrokes or mouse actions users need to perform common actions. Shortcut key sequences reduce users’ memory load and quickly become automatic.
There are two basic ways to provide keyboard shortcuts—mnemonics and accelerator keys. A mnemonic (also called an access key) is a single, easy-to-remember alphanumeric character that moves the cursor to a choice and selects the choice. Mnemonics are used in menus (menu bars, pull-down menus, pop-up menus) and in lists to navigate and select an item in the list. Mnemonics must be unique to the current menu or list. A typical window menu bar configuration shows standard mnemonics—F for File, E for Edit, V for View, and H for Help. The next level of menus, pull-downs, each has their own set of mnemonics for items in the menu. For example, the File pull-down has N for New, O for Open, C for Close, and S for Save. Mnemonics speed up navigation and selection using menus and lists. To close the current window, users can key Alt (an accelerator key to navigate to the menu bar), then F (File pull-down), and C (Close action).
An accelerator (also called a shortcut key) is a key or combination of keys that users can press to perform an action. In the above example, Alt is a keyboard accelerator to move from within a window to the menu bar. Other common actions have standard accelerators, for example Ctrl+P for Print.
Key Idea! Once users are familiar with a product, they will look for shortcuts to speed up commonly used actions. Don’t overlook the benefit you can provide by defining shortcuts and by following industry standards where they apply.
Promote an Object-Action Syntax
You don’t need to build a fully object-oriented interface to benefit from using the object-oriented interaction syntax. Even an application-oriented program like a word processor follows this syntax. Select a word or some text (an object), then browse the menu bar pull-downs or click on the right
The capabilities and limitations of the human memory system were discussed in Chapter 4. Based on what we know about how people store and remember information, the power of the computer interface should help users from having to remember information while using the computer. We aren’t good at remembering things, so programs should be designed with this in mind. Figure 5-4 lists the design principles in this area.
1. Relieve short-term memory (remember)
2. Rely on recognition, not recall (recognition)
3. Provide visual cues (inform)
4. Provide defaults, undo, and redo (forgiving)
5. Provide interface shortcuts (frequency)
6. Promote an object-action syntax (intuitive)
7. Use real-world metaphors (transfer)
8. User progressive disclosure (context)
9. Promote visual clarity (organize)
Relieve Short-Term Memory
If you remember (since it was discussed in Chapter 4, hopefully it’s in your long-term memory by now!), short-term memory helps keep information available so you can retrieve it in a very short period of time. Users usually do many things at once, so computer interfaces shouldn’t force them to try to keep information in their own short-term memory while they are switching tasks. This is a design principle that is often violated, causing users to use external memory aids, such as sticky pads, calculators, and sheets of paper, to jot things down they know they will need later in a customer transaction. It is such a simple interface principle, but one that is often neglected.
Program elements such as undo and redo, and clipboard actions like cut, copy, and paste, allow users to manipulate pieces of information needed in multiple places and within a particular task. Even better, programs should automatically save and transfer data when needed at different times and in different places during user tasks.
Key Idea! Don’t force users to have to remember and repeat what the computer could (and should) be doing for them. For example, when filling in online forms, customer names, addresses, and telephone numbers should be remembered by the system once a user has entered them, or once a customer record has been opened. I’ve talked with countless airline, hotel, and car rental phone agents who know they need the same information a few screens later. They have to try to remember the information until they get to the later screen, or they have to write down the information while talking to the customer so they have it when they get to the other screen. The system should be able to retrieve the previous information so users don’t have to remember and retype the information again.
Rely on Recognition, Not Recall
User interfaces support long-term memory retrieval by providing users with items for them to recognize rather than having to recall information. It is easier to browse a list to select an item rather than trying to remember the correct item to type into a blank entry field.
Take a look at common tasks performed in a popular program such as Quicken©. When entering information for a check written from a checking account, a calendar helps users select the appropriate date, a “next check number” selection enters the correct check number, and a list of memorized transactions can fill in the payee and the amount to be paid. Users can complete the task without even typing a word!
Online aids such as messages, tooltips, and context-sensitive help are interface elements that support users in recognizing information, rather than trying to remember information they may or may not know or have learned.
Key Idea! Provide lists and menus containing selectable items instead of fields where users must type in information without support from the system. Why should users have to remember the two-character abbreviations for each state of the United States when they are filling out an online form? Don’t force them to memorize codes for future use. Provide lists of frequently chosen items for selection rather than just giving them a blank entry field.
Provide Visual Cues
A necessary aspect of any graphical user interface (and of course, an object-oriented user interface) is that users must know where they are, what they are doing, and what they can do next.
Visual cues serve as reminders for users. Figure 5-5 shows what my computer screen looks like as I wrote this chapter. The many visual indicators that tell me what I’m doing. First, the window title bar tells me that I am using Microsoft Word and that the name of the current file is Chap5.doc. This is a textual cue. The blinking text cursor tells me where I am in the document when I start typing. The style (Body Text), font (Times New Roman), size (12), emphasis (none), and orientation (flush left) items on the toolbar show us the characteristics of the text that is currently selected. The location of the scroll bar in the scroll bar shows that I am about halfway into the document. The bottom left panel of the window tells me I am on page 15. The bottom middle panel tells me that I am in insert mode or overwrite mode with the OVR indicator (OVR is grayed out in insert mode and is black text in overwrite mode). The page format and the horizontal and vertical rulers tell me exactly where I am on the page. Microsoft Word 7.0 even tells you when you have misspelled (check the figure) a word, or even duplicated a word (check the figure) by showing a subtle red line under the word. The program will even give you a pop-up menu with alternative spellings and choices for the text. There are even more visual cues in the figure that I haven’t described. See if you can find other cues to the characteristics of the program and the current document.
Key Idea! Whenever users are in a mode, or are performing actions with the mouse, there should be some visual indication somewhere on the screen that they are in that mode. The mouse pointer may change to show the mode or the current action, or an indicator might toggle on or off. Test a product’s visual cues—walk away from the computer in the middle of a task and come back sometime later. Look for cues in the interface that tell you what you are working with, where you are, and what you are doing.
Provide Defaults, Undo, and Redo
Following the design principles for placing users in control, interfaces allow a wide variety of customizing features. With the power to change the interface, you must also give users the ability to reset choices and preferences to system or program defaults. Otherwise, users will be able to change their system colors, fonts, and settings so much that they may have no idea what the original settings were and how they can get them back.
While editing and manipulating data, such as writing text or creating graphics, undo and redo are very important to users. Undo lets users make changes and go back step by step through the changes that were made. Redo lets users undo the undo, which means that once they go back a few steps, they should be able to move forward through their changes again, step by step. Most programs allow users to undo and redo their last action, or maybe even the last few actions. A few programs can offer what is called “infinite undo.” Many word processors actually save every keystroke and action during an entire working session. Users can move forward and backward, step by step or in larger increments, to restore a document to any state it was in during the session. Users can access material from hours before, copy some text that had been deleted, and then return their current work to paste the text.
Key Idea! Utilize the computer’s ability to store and retrieve multiple versions of users’ choices and system settings. Allow users to store current settings and possibly to save and name different settings. Provide multiple levels of undo and redo to encourage users to explore programs without fear.
Provide Interface Shortcuts
In addition to defining both keyboard and mouse techniques for interface actions, determine ways to shorten the number of keystrokes or mouse actions users need to perform common actions. Shortcut key sequences reduce users’ memory load and quickly become automatic.
There are two basic ways to provide keyboard shortcuts—mnemonics and accelerator keys. A mnemonic (also called an access key) is a single, easy-to-remember alphanumeric character that moves the cursor to a choice and selects the choice. Mnemonics are used in menus (menu bars, pull-down menus, pop-up menus) and in lists to navigate and select an item in the list. Mnemonics must be unique to the current menu or list. A typical window menu bar configuration shows standard mnemonics—F for File, E for Edit, V for View, and H for Help. The next level of menus, pull-downs, each has their own set of mnemonics for items in the menu. For example, the File pull-down has N for New, O for Open, C for Close, and S for Save. Mnemonics speed up navigation and selection using menus and lists. To close the current window, users can key Alt (an accelerator key to navigate to the menu bar), then F (File pull-down), and C (Close action).
An accelerator (also called a shortcut key) is a key or combination of keys that users can press to perform an action. In the above example, Alt is a keyboard accelerator to move from within a window to the menu bar. Other common actions have standard accelerators, for example Ctrl+P for Print.
Key Idea! Once users are familiar with a product, they will look for shortcuts to speed up commonly used actions. Don’t overlook the benefit you can provide by defining shortcuts and by following industry standards where they apply.
Promote an Object-Action Syntax
You don’t need to build a fully object-oriented interface to benefit from using the object-oriented interaction syntax. Even an application-oriented program like a word processor follows this syntax. Select a word or some text (an object), then browse the menu bar pull-downs or click on the right
0/5000
กฎทอง #2: ลดปริมาณหน่วยความจำของผู้ใช้ความสามารถและข้อจำกัดของระบบหน่วยความจำที่มนุษย์ได้กล่าวถึงในบทที่ 4 ตามสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับวิธีคนเก็บ และจดจำข้อมูล พลังของอินเทอร์เฟซคอมพิวเตอร์จะช่วยให้ผู้ใช้จากการจดจำข้อมูลในขณะที่ใช้คอมพิวเตอร์ เราไม่จดจำสิ่ง ดังนั้นควรออกแบบโปรแกรมนี้ใจดี รูปที่ 5-4 แสดงหลักการออกแบบในพื้นที่นี้1. บรรเทาอาการหน่วยความจำระยะสั้น (จำ)2. พึ่งรู้ ไม่เรียกคืน (การรู้)3. ให้สัญลักษณ์ภาพ (แจ้ง)4. ให้ค่าเริ่มต้น ยกเลิก ทำซ้ำ (อภัย)5. มีทางลัดอินเทอร์เฟซ (ความถี่)6. ส่งเสริมไวยากรณ์การกระทำวัตถุ (ง่าย)7. ใช้คำอุปมาอุปมัยจริง (โอนย้าย)8. ผู้ใช้ก้าวหน้าเปิดเผย (บริบท)9. ส่งเสริมความคมชัดภาพ (จัด)บรรเทาอาการหน่วยความจำระยะสั้นถ้าคุณจำได้ (เนื่องจากมันมีกล่าวถึงในบทที่ 4 หวังว่าจะเป็นในความจำระยะยาวของคุณตอน), หน่วยความจำระยะสั้นช่วยให้ข้อมูลเพื่อให้คุณสามารถดึงข้อมูลในช่วงเวลาสั้นมาก ผู้ใช้มักสิ่งครั้ง คอมพิวเตอร์อินเตอร์เฟสไม่ควรบังคับให้พวกเขาพยายามที่จะเก็บข้อมูลไว้ในหน่วยความจำระยะสั้นของตัวเองในขณะที่พวกเขาจะเปลี่ยนงาน นี่คือหลักการออกแบบที่มีละเมิดบ่อย ผู้ที่ทำให้เกิดการใช้หน่วยความจำภายนอก ช่วย เช่นแผ่นเหนียว เครื่องคิดเลข และแผ่นของกระดาษ การจดสิ่งลงพวกเขารู้พวกเขาจะต้องการในธุรกรรมลูกค้า เช่นอินเตอร์เฟซง่ายหลักการ แต่ที่บ่อยครั้งที่ไม่มีกิจกรรมได้องค์ประกอบของโปรแกรมเช่นยกเลิก และทำซ้ำ และการดำเนินการคลิปบอร์ด เช่นตัด คัดลอก วาง อนุญาตให้ผู้ใช้จัดการกับชิ้นส่วนของข้อมูลที่จำเป็น ในหลายสถาน และภาย ในงานเฉพาะ ยิ่ง โปรแกรมควรอัตโนมัติบันทึก และถ่ายโอนข้อมูลเมื่อจำเป็นต้องใช้เวลาแตกต่างกัน และ ในสถานแตกต่างกันระหว่างผู้ใช้งานความคิดสำคัญ ไม่บังคับให้ผู้ใช้ต้องจำ และทำซ้ำคอมพิวเตอร์ได้ (และควร) จะทำอะไรนั้น ตัวอย่าง เมื่อกรอกฟอร์มออนไลน์ ชื่อลูกค้า ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ และควรถูกจดจำ โดยระบบผู้ใช้ได้ป้อน หรือเปิดระเบียนลูกค้า ฉันได้พูดคุยกับสายการบินมากมาย โรงแรม และตัวแทนโทรศัพท์เช่ารถที่รู้กล่าวกันกี่หน้าจอในภายหลัง พวกเขาต้องพยายามจำข้อมูลจนกว่าพวกเขาได้รับหน้าจอหลัง หรือพวกเขาจะต้องจดบันทึกข้อมูลในขณะที่พูดกับลูกค้าได้นั้นเมื่อเข้าไปยังหน้าจออื่น ๆ ระบบควรจะสามารถดึงข้อมูลก่อนหน้านี้เพื่อให้ผู้ใช้ไม่จำเป็นต้องจำ และพิมพ์ใหม่อีกพึ่งรู้ ไม่มีการเรียกคืนอินเทอร์เฟสผู้ใช้สนับสนุนการเรียกหน่วยความจำระยะยาว โดยให้ผู้ใช้สินค้าให้จดจำ มากกว่าที่มีการเรียกคืนข้อมูล ง่ายต่อการเรียกดูรายการเพื่อเลือกสินค้ามากกว่าการพยายามจำพิมพ์ลงในฟิลด์ว่างรายการสินค้าถูกต้องได้ใช้งานทั่วไปที่ดำเนินการในโปรแกรมยอดนิยมเช่นควิกเคนโลน © เมื่อป้อนรายละเอียดสำหรับเครื่องเขียนจากการตรวจสอบบัญชี ปฏิทินช่วยให้ผู้ใช้เลือกวันที่เหมาะสม เลือก "ถัดไปตรวจสอบหมายเลข" ป้อนหมายเลขเช็คที่ถูกต้อง และรายการธุรกรรมภาพสามารถกรอกข้อมูลผู้รับเงินและยอดเงินที่จะชำระ ผู้ใช้สามารถทำงานโดยไม่ได้พิมพ์คำเอดส์ออนไลน์เช่นข้อความ เครื่องมือ และไรเป็นองค์ประกอบส่วนติดต่อที่สนับสนุนผู้ใช้ในการจดจำข้อมูล แทนที่พยายามจดจำข้อมูลที่พวกเขาอาจ หรืออาจไม่ทราบ หรือได้เรียนรู้ความคิดสำคัญ มีรายการและเมนูที่ประกอบด้วยรายการเลือกแทนเขตข้อมูลที่ผู้ใช้ต้องพิมพ์ข้อมูลไม่สนับสนุนจากระบบ ทำไมผู้ใช้ควรจะต้องจำคำย่อสองตัวสำหรับแต่ละรัฐของสหรัฐอเมริกาเมื่อจะกรอกแบบฟอร์มออนไลน์ ไม่บังคับให้จำรหัสสำหรับใช้ในอนาคต แสดงรายการของท่านบ่อยครั้งสำหรับตัวเลือกแทนที่เพียงให้ฟิลด์ว่างรายการให้สัญลักษณ์ภาพอินเทอร์เฟซผู้ใช้แบบกราฟิกใด ๆ (และแน่นอน อินเทอร์เฟซผู้ใช้แบบเชิงวัตถุ) ด้านจำเป็นที่ผู้ใช้ต้องรู้ว่าที่ และสิ่งที่พวกเขาสามารถทำต่อไปสิ่งที่ทำหน้าที่เป็นตัวเตือนสำหรับผู้ใช้ รูปที่ 5-5 แสดงหน้าจอคอมพิวเตอร์ลักษณะขณะที่ผมเขียนบทนี้ ที่ในภาพตัวบ่งชี้ที่บอกฉันว่าฉันทำ ครั้งแรก แถบชื่อเรื่องของหน้าต่างบอกว่า ผมใช้ Microsoft Word และชื่อของแฟ้มปัจจุบันเป็น Chap5.doc นี่คือสัญลักษณ์เป็นข้อความ เคอร์เซอร์กะพริบข้อความบอกฉันฉันอยู่ในเอกสารเมื่อเริ่มพิมพ์ ลักษณะ (เนื้อความ), (Times New Roman) แบบอักษร ขนาด (12), เน้น (ไม่มี), และสินค้าแนว (flush ซ้าย) บนแถบเครื่องมือแสดงให้เราเห็นลักษณะของข้อความที่เลือกในปัจจุบัน ตำแหน่งของแถบเลื่อนในแถบเลื่อนแสดงว่า ฉันเกี่ยวกับ halfway ลงในเอกสาร แผงควบคุมด้านซ้ายล่างของหน้าต่างจะบอกฉันฉันหน้า 15 แผงกลางล่างบอกฉันว่า ฉันอยู่ในโหมดการแทรก หรือเขียนทับโหมด มีตัวบ่งชี้ OVR (OVR เป็นสีเทาออกในโหมดแทรก และเป็นข้อความสีดำเขียนทับโหมด) รูปหน้าและไม้บรรทัดแนวนอน และแนวตั้งบอกว่า ที่ฉันหน้า Microsoft Word 7.0 จะบอกคุณเมื่อคุณมีสะกดผิด (เลือกเลข) คำ หรือแม้แต่ซ้ำคำ (เลือกเลข) โดยแสดงรายละเอียดเส้นสีแดงใต้คำ โปรแกรมจะได้ให้เมนูแบบผุดขึ้นกับทางเลือกและตัวเลือกสำหรับข้อความ ยังมีสิ่งเพิ่มเติมในภาพที่ผมไม่ได้อธิบายไว้ ดูถ้าคุณสามารถค้นหาสัญลักษณ์อื่น ๆ จะลักษณะของโปรแกรมและเอกสารปัจจุบันความคิดสำคัญ เมื่ออยู่ในโหมดผู้ใช้ หรือจะดำเนิน ด้วยเมาส์ ควรจะมีภาพบางอย่างที่บ่งชี้อยู่บนหน้าจอที่อยู่ในโหมดนั้น ตัวชี้เมาส์อาจเปลี่ยนไปแสดงวิธีการหรือการดำเนินการปัจจุบัน หรือตัวบ่งชี้อาจสลับ หรือปิด ทดสอบสิ่งของผลิตภัณฑ์คือเดินไปเครื่องคอมพิวเตอร์กลางงาน และกลับมาในภายหลังบางครั้ง มองหาสัญลักษณ์ในอินเทอร์เฟซที่บอกคุณสิ่งที่คุณกำลังทำงานกับ ที่คุณ และสิ่งที่คุณทำให้ค่าเริ่มต้น ยกเลิก ทำซ้ำตามหลักการออกแบบสำหรับทำผู้ใช้ในการควบคุม อินเตอร์เฟสให้ความหลากหลายของการกำหนด มีอำนาจที่จะเปลี่ยนอินเทอร์เฟซ ยังให้ความสามารถในการตั้งค่าตัวเลือกและการตั้งค่าเริ่มต้นระบบหรือโปรแกรม อื่น ผู้ใช้จะสามารถเปลี่ยนระบบสีของพวกเขา อักษร และการตั้งค่ามากว่า พวกเขาอาจมีความคิดว่าการตั้งค่าเดิมได้ และว่าพวกเขาสามารถกลับไปแก้ไข และจัดการข้อมูล เช่นเขียนข้อความ หรือสร้างกราฟิก ยกเลิกและทำซ้ำมีความสำคัญต่อผู้ใช้ เลิกทำให้ผู้ใช้ทำการเปลี่ยนแปลง และไปกลับตามขั้นตอนผ่านการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ทำให้ผู้ใช้ยกเลิกการยกเลิก ซึ่งหมายความ ว่า เมื่อพวกเขากลับได้กี่ พวกเขาควรจะสามารถก้าวผ่านการเปลี่ยนแปลงอีก ขั้นตอน โปรแกรมส่วนใหญ่อนุญาตให้ผู้ใช้ยกเลิก และทำซ้ำการกระทำล่าสุดของพวกเขา หรือบางทีแม้แต่การดำเนินการน้อยสุดท้าย บางโปรแกรมสามารถนำเสนอสิ่งเรียกว่า "ไม่เลิก" ตัวประมวลผลคำจริงบันทึกทุกแป้นพิมพ์และการดำเนินการในระหว่างรอบเวลาการทำงานทั้งหมด ผู้ใช้สามารถเลื่อนไปข้างหน้า และย้อนหลัง ขั้นตอน หรือค่อย ๆ ใหญ่ขึ้น เพื่อคืนค่าเอกสารสถานะใดๆ นั้นอยู่ในระหว่างรอบเวลา ผู้ใช้สามารถเข้าถึงวัสดุจากชั่วโมงก่อน คัดลอกข้อความที่ได้ถูกลบ และนำ กลับทำงานปัจจุบันเมื่อต้องการวางข้อความนั้นความคิดสำคัญ ใช้ความสามารถของคอมพิวเตอร์เพื่อจัดเก็บ และดึงหลายรุ่นผู้ใช้เลือกและการตั้งค่าระบบ อนุญาตให้ผู้ใช้เพื่อเก็บการตั้งค่าปัจจุบัน และอาจรวมถึงการบันทึก และตั้งชื่อการตั้งค่าต่าง ๆ มีหลายระดับการเลิกทำ และทำซ้ำเพื่อกระตุ้นให้ผู้ใช้สามารถสำรวจโปรแกรมโดยไม่ต้องกลัวมีทางลัดอินเทอร์เฟซนอกจากเทคนิคทั้งแป้นพิมพ์และเมาส์สำหรับการดำเนินการอินเทอร์เฟซการกำหนด กำหนดวิธีจู๋จำนวนแป้น หรือเมาส์ผู้ใช้การดำเนินการต้องดำเนินการทั่วไป ทางลัดแป้นพิมพ์ชุดลดโหลดของผู้ใช้หน่วยความจำ และอย่างรวดเร็วกลายเป็นอัตโนมัติมีสองวิธีพื้นฐานเพื่อให้แป้นพิมพ์ลัด — mnemonics และเร่ง นีโมนิคเป็น (ยังเรียกว่าแป้นการเข้าถึง) คือ เดียว ง่ายต่อการจำอักษรอักขระที่ย้ายเคอร์เซอร์ไปที่ตัวเลือก และตัวเลือก Mnemonics ที่ใช้ ในเมนู (แถบเมนู ดึงลงเมนู เมนูแบบผุดขึ้น) และรายการ การนำทางเลือกสินค้าในรายการ Mnemonics ต้องไม่ซ้ำกับเมนูปัจจุบันหรือรายการ โครงหน้าต่างทั่วไปเมนูบาร์แสดงมาตรฐาน mnemonics — F สำหรับแฟ้ม E สำหรับการแก้ไข V สำหรับมุมมอง และ H สำหรับความช่วยเหลือ ระดับถัดไปของเมนู การดึงลงของ มีชุดของ mnemonics สำหรับรายการในเมนู ตัวอย่าง ดึงไฟล์ลงมีใหม่ O เปิด C สำหรับปิด N และ S สำหรับบันทึก Mnemonics เร็วขึ้นนำและเลือกใช้เมนูและรายการ เมื่อต้องการปิดหน้าต่างปัจจุบัน ผู้ใช้สามารถคีย์ Alt (เร่งแป้นการนำทางจากแถบเมนู), แล้ว F (ดึงไฟล์ลง), และ C (ปิดการดำเนินการ)ส่วนช่วยดำเนินการ (ยังเรียกว่าแป้นพิมพ์ลัด) เป็นคีย์หรือชุดคีย์ที่ผู้ใช้สามารถกดเพื่อดำเนินการ ในตัวอย่างข้างต้น Alt เป็นแป้นพิมพ์ลัดเพื่อย้ายจากภายในหน้าต่างไปแถบเมนู การดำเนินการอื่น ๆ ทั่วไปมีมาตรฐานช่วย เช่น Ctrl + P สำหรับการพิมพ์ความคิดสำคัญ เมื่อผู้ใช้มีความคุ้นเคยกับผลิตภัณฑ์ พวกเขาจะมองหาทางลัดเพื่อเร่งการดำเนินการที่ใช้กันทั่วไป อย่ามองข้ามประโยชน์ที่คุณสามารถให้ โดยการกำหนดทางลัด และมาตรฐานอุตสาหกรรมต่อไปนี้ซึ่งจะนำไปใช้ไวยากรณ์การกระทำของวัตถุการส่งเสริมคุณไม่จำเป็นต้องสร้างอินเทอร์เฟซแบบเต็มเชิงวัตถุจะได้รับประโยชน์จากการใช้ไวยากรณ์เชิงวัตถุโต้ตอบ แม้จะมุ่งเน้นการใช้โปรแกรมเช่นโปรแกรมประมวลผลคำตามไวยากรณ์นี้ เลือกคำหรือข้อความ (วัตถุ), แล้วเลือกดูเมนูบาร์ดึงลงของ หรือคลิ๊กขวา
การแปล กรุณารอสักครู่..
กฎทอง # 2: ลดหน่วยความจำของผู้ใช้โหลด
ความสามารถและข้อ จำกัด ของระบบหน่วยความจำของมนุษย์ได้รับการกล่าวถึงในบทที่ 4 ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับวิธีการจัดเก็บคนและจำข้อมูลการใช้พลังงานของอินเตอร์เฟซคอมพิวเตอร์ควรจะช่วยให้ผู้ใช้จากที่มีการ จำข้อมูลในขณะที่ใช้คอมพิวเตอร์ เราไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีในการจดจำดังนั้นโปรแกรมควรได้รับการออกแบบที่มีในใจ รูปที่ 5-4 แสดงรายการหลักการออกแบบในพื้นที่นี้.
1 บรรเทาความจำระยะสั้น (จำ)
2 พึ่งพาการรับรู้ไม่จำ (การรับรู้)
3 ให้ตัวชี้นำภาพ (แจ้ง)
4 ให้เริ่มต้นเลิกทำและทำซ้ำ (ให้อภัย)
5 ให้ทางลัดอินเตอร์เฟซ (ความถี่)
6 ส่งเสริมไวยากรณ์วัตถุกระทำ (ง่าย)
7 ใช้คำเปรียบเปรยโลกแห่งความจริง (โอน)
8 ผู้ใช้เปิดเผยความก้าวหน้า (บริบท)
9 ความชัดเจนส่งเสริมภาพ (จัด)
บรรเทาความจำระยะสั้น
ถ้าคุณจำ (นับตั้งแต่ถูกกล่าวถึงในบทที่ 4 หวังว่ามันจะอยู่ในความทรงจำระยะยาวของคุณตอนนี้!) หน่วยความจำระยะสั้นจะช่วยให้ข้อมูลที่มีอยู่เพื่อให้คุณสามารถเรียกดูได้ใน เป็นระยะเวลาที่สั้นมากของเวลา ผู้ใช้มักจะทำหลายสิ่งหลายอย่างในครั้งเดียวเพื่อเชื่อมต่อคอมพิวเตอร์ไม่ควรบังคับให้พวกเขาพยายามที่จะให้ข้อมูลในหน่วยความจำระยะสั้นของตัวเองในขณะที่พวกเขาจะเปลี่ยนงาน นี่คือหลักการออกแบบที่มีการละเมิดมักจะทำให้ผู้ใช้สามารถใช้เครื่องช่วยหน่วยความจำภายนอกเช่นแผ่นเหนียว, เครื่องคิดเลขและแผ่นกระดาษเพื่อจดลงสิ่งที่พวกเขารู้ว่าพวกเขาจะต้องต่อไปในการทำธุรกรรมของลูกค้า มันเป็นเช่นหลักการอินเตอร์เฟซที่เรียบง่าย แต่อย่างหนึ่งที่มักจะถูกละเลย.
องค์ประกอบโปรแกรมเช่นยกเลิกและทำซ้ำและการกระทำคลิปบอร์ดเช่นตัดคัดลอกและวางให้ผู้ใช้สามารถจัดการกับชิ้นส่วนของข้อมูลที่จำเป็นในหลายสถานที่และภายในงานโดยเฉพาะ . ดียิ่งขึ้นโดยอัตโนมัติโปรแกรมควรบันทึกและถ่ายโอนข้อมูลเมื่อมีความจำเป็นในช่วงเวลาที่แตกต่างกันและในสถานที่ที่แตกต่างกันระหว่างผู้ใช้งาน.
ความคิดที่สำคัญ! อย่าบังคับให้ผู้ใช้ที่จะมีการจำและทำซ้ำสิ่งที่คอมพิวเตอร์สามารถ (และควร) จะทำสำหรับพวกเขา ตัวอย่างเช่นเมื่อกรอกแบบฟอร์มออนไลน์ชื่อลูกค้า, ที่อยู่และหมายเลขโทรศัพท์ที่ควรจะจำได้โดยระบบเมื่อผู้ได้เข้าพวกเขาหรือบันทึกครั้งเดียวลูกค้าได้รับการเปิด ผมได้พูดคุยกับสายการบินนับไม่ถ้วนโรงแรมและตัวแทนโทรศัพท์บริการรถเช่าที่รู้ว่าพวกเขาจำเป็นต้องใช้ข้อมูลเดียวกันหน้าจอไม่กี่ภายหลัง พวกเขาจะต้องพยายามที่จะจำข้อมูลจนกว่าพวกเขาจะได้รับไปยังหน้าจอต่อมาหรือพวกเขามีการเขียนข้อมูลลงในขณะที่การพูดคุยกับลูกค้าเพื่อให้พวกเขามีมันเมื่อพวกเขาได้รับไปยังหน้าจออื่น ๆ ระบบควรจะสามารถดึงข้อมูลก่อนหน้านี้เพื่อให้ผู้ใช้ไม่จำเป็นต้องจำและพิมพ์ข้อมูลอีกครั้ง.
พึ่งพาการรับรู้ไม่จำ
อินเตอร์เฟซผู้ใช้สนับสนุนการดึงหน่วยความจำระยะยาวโดยการให้ผู้ใช้ที่มีรายการสำหรับพวกเขาที่จะรับรู้มากกว่าที่มี ในการเรียกคืนข้อมูล มันง่ายที่จะเรียกดูรายการเพื่อเลือกรายการมากกว่าการพยายามที่จะจำรายการที่ถูกต้องในการพิมพ์ลงในฟิลด์รายการว่างเปล่า.
ลองดูที่งานทั่วไปดำเนินการในโปรแกรมที่นิยมเช่น Quicken © เมื่อเข้าสู่ข้อมูลสำหรับการตรวจสอบเป็นลายลักษณ์อักษรจากการตรวจสอบบัญชี, ปฏิทินช่วยให้ผู้ใช้เลือกวันที่เหมาะสม "เลขที่เช็คต่อไป" การเลือกเข้ามาจำนวนการตรวจสอบที่ถูกต้องและรายการของการทำธุรกรรมจำสามารถกรอกข้อมูลในผู้รับเงินและจำนวนเงินที่จะต้องมี จ่ายเงิน ผู้ใช้สามารถทำงานให้เสร็จสมบูรณ์โดยไม่ต้องพิมพ์คำ!
ช่วยออนไลน์เช่นข้อความ, คำแนะนำและความช่วยเหลือตามบริบทเป็นองค์ประกอบอินเตอร์เฟซที่รองรับผู้ใช้ในการรับรู้ข้อมูลมากกว่าการพยายามที่จะจำข้อมูลที่พวกเขาอาจจะหรืออาจไม่ทราบหรือได้เรียนรู้
ความคิดที่สำคัญ! จัดให้มีการแสดงรายการและเมนูที่มีรายการเลือกแทนของเขตข้อมูลที่ผู้ใช้จะต้องพิมพ์ข้อมูลโดยการสนับสนุนจากระบบ ทำไมผู้ใช้ควรจะต้องจำตัวย่อสองตัวอักษรสำหรับรัฐของประเทศสหรัฐอเมริกาแต่ละเมื่อมีการกรอกแบบฟอร์มออนไลน์? อย่าบังคับให้พวกเขาจดจำรหัสสำหรับใช้งานในอนาคต ให้รายชื่อของรายการที่ได้รับการแต่งตั้งบ่อยสำหรับการเลือกมากกว่าแค่ให้พวกเขาฟิลด์รายการว่างเปล่า.
ให้ตัวชี้นำภาพ
ด้านที่จำเป็นของอินเตอร์เฟซผู้ใช้แบบกราฟิกใด ๆ (และแน่นอนส่วนติดต่อผู้ใช้ object-oriented) คือการที่ผู้ใช้จะต้องรู้ว่าพวกเขามี สิ่งที่พวกเขากำลังทำและสิ่งที่พวกเขาสามารถทำอะไรต่อไป.
ตัวชี้นำภาพทำหน้าที่เป็นตัวเตือนสำหรับผู้ใช้ รูปที่ 5-5 แสดงให้เห็นถึงสิ่งที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของฉันดูเหมือนว่าขณะที่ผมเขียนบทนี้ ตัวชี้วัดภาพจำนวนมากที่บอกฉันสิ่งที่ฉันทำ ครั้งแรกแถบชื่อหน้าต่างบอกฉันว่าฉันใช้ Microsoft Word และว่าชื่อของไฟล์ปัจจุบันเป็น Chap5.doc นี้เป็นคิวต้นฉบับ เคอร์เซอร์ข้อความกระพริบบอกฉันว่าฉันอยู่ที่ไหนในเอกสารเมื่อฉันเริ่มพิมพ์ รูปแบบตัวอักษร (Text ตัว) ตัวอักษร (Times New Roman) ขนาด (12) เน้น (ไม่มี) และการวางแนว (ล้างซ้าย) รายการบนแถบเครื่องมือแสดงให้เราเห็นลักษณะของข้อความที่เลือก สถานที่ตั้งของแถบเลื่อนในแถบเลื่อนแสดงให้เห็นว่าผมประมาณครึ่งลงในเอกสาร แผงด้านซ้ายด้านล่างของหน้าต่างบอกฉันฉันอยู่ในหน้า 15 ด้านล่างตรงกลางแผงบอกฉันว่าฉันอยู่ในโหมดแทรกหรือเขียนทับโหมดกับตัวบ่งชี้ OVR (OVR เป็นสีเทาในโหมดแทรกและมีตัวอักษรสีดำในโหมดเขียนทับ) . รูปแบบหน้าและผู้ปกครองในแนวนอนและแนวตั้งบอกฉันว่าฉันอยู่ที่ไหนบนหน้าเว็บ โปรแกรม Microsoft Word 7.0 แม้จะบอกคุณเมื่อคุณได้สะกดผิด (ตรวจสอบร่าง) คำหรือแม้กระทั่งการทำซ้ำคำ (ตรวจสอบร่าง) โดยแสดงเส้นสีแดงที่ลึกซึ้งภายใต้คำว่า โปรแกรมยังจะทำให้คุณมีเมนู pop-up ที่มีการสะกดทางเลือกและทางเลือกสำหรับข้อความ มีแม้กระทั่งตัวชี้นำภาพมากขึ้นในรูปที่ผมยังไม่ได้กล่าวถึง ได้แก่ ดูว่าคุณสามารถค้นหาความหมายอื่น ๆ ลักษณะของโปรแกรมและเอกสารปัจจุบัน.
ความคิดที่สำคัญ! เมื่อใดก็ตามที่ผู้ใช้อยู่ในโหมดการหรือดำเนินการกับเมาส์ควรจะมีบางส่วนที่แสดงภาพบนหน้าจอที่ใดที่หนึ่งที่พวกเขาอยู่ในโหมดที่ ตัวชี้เมาส์อาจมีการเปลี่ยนแปลงที่จะแสดงโหมดหรือการกระทำปัจจุบันหรือตัวบ่งชี้อาจสลับหรือปิด ทดสอบภาพผลิตภัณฑ์ตัวชี้นำเดินออกไปจากคอมพิวเตอร์ที่อยู่ตรงกลางของงานและกลับมาบางครั้งในภายหลัง มองหาตัวชี้นำในอินเตอร์เฟซที่บอกสิ่งที่คุณกำลังทำงานกับที่ที่คุณอยู่และสิ่งที่คุณกำลังทำ.
ให้ค่าเริ่มต้นเลิกทำและทำซ้ำ
หลังจากหลักการออกแบบสำหรับการวางผู้ใช้ในการควบคุมการเชื่อมต่อช่วยให้หลากหลายคุณสมบัติการปรับแต่ง . มีอำนาจในการเปลี่ยนแปลงอินเตอร์เฟซที่คุณยังจะต้องให้ผู้ใช้สามารถตั้งค่าตัวเลือกและการตั้งค่าไปยังระบบหรือโปรแกรมเริ่มต้น มิฉะนั้นผู้ใช้จะสามารถที่จะเปลี่ยนสีระบบของพวกเขาแบบอักษรและการตั้งค่ามากว่าพวกเขาอาจจะมีความคิดว่าการตั้งค่าเดิมและวิธีการที่พวกเขาสามารถได้รับพวกเขากลับ.
ในขณะที่การแก้ไขและจัดการกับข้อมูลเช่นการเขียนข้อความหรือการสร้างกราฟิก ยกเลิกและทำซ้ำมีความสำคัญมากกับผู้ใช้ เลิกช่วยให้ผู้ใช้ทำการเปลี่ยนแปลงและกลับไปทีละขั้นตอนผ่านการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ทำซ้ำช่วยให้ผู้ใช้ยกเลิกการยกเลิกซึ่งหมายความว่าเมื่อพวกเขากลับไปไม่กี่ขั้นตอนที่พวกเขาควรจะสามารถก้าวไปข้างหน้าผ่านการเปลี่ยนแปลงของพวกเขาอีกครั้งทีละขั้นตอน โปรแกรมส่วนใหญ่ให้ผู้ใช้สามารถยกเลิกและทำซ้ำการกระทำที่ผ่านมาของพวกเขาหรือแม้กระทั่งการกระทำไม่กี่ครั้ง ไม่กี่โปรแกรมสามารถนำเสนอสิ่งที่เรียกว่า "ยกเลิกไม่มีที่สิ้นสุด." ประมวลผลคำหลายจริงประหยัดทุกการกดแป้นพิมพ์และการกระทำในช่วงเซสชั่นการทำงานทั้งหมด ผู้ใช้สามารถก้าวไปข้างหน้าและย้อนกลับขั้นตอนโดยขั้นตอนในการเพิ่มขึ้นหรือขนาดใหญ่เพื่อเรียกคืนเอกสารให้อยู่ในสถานะใด ๆ ก็คือในช่วงเซสชั่น ผู้ใช้สามารถเข้าถึงข้อมูลจากชั่วโมงก่อนที่จะคัดลอกข้อความที่ได้ถูกลบไปแล้วบางส่วนและจากนั้นกลับมาทำงานในปัจจุบันของพวกเขาเพื่อวางข้อความ. ความคิดที่สำคัญ! ความสามารถในการใช้คอมพิวเตอร์ในการจัดเก็บและเรียกหลายรุ่นของตัวเลือกของผู้ใช้และการตั้งค่าระบบ อนุญาตให้ผู้ใช้ในการจัดเก็บการตั้งค่าปัจจุบันและอาจจะบันทึกชื่อและการตั้งค่าต่างๆ ให้หลายระดับของการยกเลิกและทำซ้ำเพื่อส่งเสริมให้ผู้ใช้ในการสำรวจโปรแกรมโดยไม่ต้องกลัว. จัดให้มีการเชื่อมต่อทางลัดนอกเหนือจากการกำหนดทั้งแป้นพิมพ์เมาส์และเทคนิคสำหรับการกระทำของอินเตอร์เฟซที่กำหนดวิธีการที่จะลดลงจำนวนของการกดแป้นพิมพ์หรือเมาส์ผู้ใช้การดำเนินการที่จำเป็นต้องดำเนินการร่วมกัน ทางลัดลำดับที่สำคัญลดภาระความทรงจำของผู้ใช้อย่างรวดเร็วและกลายเป็นอัตโนมัติ. มีสองวิธีพื้นฐานเพื่อให้แป้นพิมพ์ลัด-ขนส่งและปุ่มเร่งอยู่ ช่วยในการจำ (เรียกอีกอย่างที่สำคัญการเข้าถึง) เป็นเดียวที่ง่ายต่อการจดจำตัวอักษรและตัวเลขที่จะย้ายเคอร์เซอร์ไปที่ทางเลือกและเลือกทางเลือกที่ จำที่ใช้ในเมนู (แถบเมนูเมนูแบบเลื่อนลงเมนูป๊อปอัพ) และในรายการที่จะนำทางและเลือกรายการในรายการ จำต้องไม่ซ้ำกันที่เมนูในปัจจุบันหรือรายการ เมนูหน้าต่างการตั้งค่าทั่วไปแถบแสดงให้เห็นถึงมาตรฐานการขนส่ง-F สำหรับไฟล์, E การแก้ไข, V สำหรับมุมมอง H ช่วยเหลือ ระดับถัดไปของเมนูดึงดาวน์แต่ละคนมีชุดของตัวเองจำสำหรับรายการในเมนู ตัวอย่างเช่นไฟล์แบบเลื่อนลงมีไม่มีข้อความใหม่โอสำหรับเปิดปิดสำหรับ C และ S สำหรับบันทึก จำความเร็วในการเดินเรือและการเลือกใช้เมนูและรายการ เพื่อปิดหน้าต่างปัจจุบันผู้ใช้สามารถกด Alt (คีย์ลัดเพื่อนำทางไปยังแถบเมนู) แล้ว F (File เลื่อนลง) และ C (การดำเนินการปิด). เร่ง (เรียกว่าคีย์ลัด) เป็นกุญแจสำคัญ หรือการรวมกันของคีย์ที่ผู้ใช้สามารถกดเพื่อดำเนินการ ในตัวอย่างข้างต้น, Alt เป็นคันเร่งแป้นพิมพ์ที่จะย้ายจากภายในหน้าต่างที่แถบเมนู การกระทำทั่วไปอื่น ๆ มีเร่งมาตรฐานเช่น Ctrl + P สำหรับพิมพ์. ความคิดที่สำคัญ! เมื่อผู้ใช้มีความคุ้นเคยกับผลิตภัณฑ์ที่พวกเขาจะมองหาทางลัดเพื่อเพิ่มความเร็วในการดำเนินการที่ใช้กันทั่วไป อย่ามองข้ามผลประโยชน์ที่คุณสามารถให้โดยกำหนดทางลัดและโดยทำตามมาตรฐานอุตสาหกรรมที่พวกเขาใช้. ส่งเสริมวัตถุกระทำไวยากรณ์คุณไม่จำเป็นต้องสร้างอินเตอร์เฟซได้อย่างเต็มที่เชิงวัตถุจะได้รับประโยชน์จากการใช้ไวยากรณ์ปฏิสัมพันธ์เชิงวัตถุ . แม้โปรแกรมที่มุ่งเน้นเช่นประมวลผลคำต่อไปนี้รูปแบบนี้ เลือกคำหรือข้อความบางส่วน (วัตถุ) จากนั้นเรียกดูแถบเมนูดึงดาวน์หรือคลิกขวา
ความสามารถและข้อ จำกัด ของระบบหน่วยความจำของมนุษย์ได้รับการกล่าวถึงในบทที่ 4 ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับวิธีการจัดเก็บคนและจำข้อมูลการใช้พลังงานของอินเตอร์เฟซคอมพิวเตอร์ควรจะช่วยให้ผู้ใช้จากที่มีการ จำข้อมูลในขณะที่ใช้คอมพิวเตอร์ เราไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีในการจดจำดังนั้นโปรแกรมควรได้รับการออกแบบที่มีในใจ รูปที่ 5-4 แสดงรายการหลักการออกแบบในพื้นที่นี้.
1 บรรเทาความจำระยะสั้น (จำ)
2 พึ่งพาการรับรู้ไม่จำ (การรับรู้)
3 ให้ตัวชี้นำภาพ (แจ้ง)
4 ให้เริ่มต้นเลิกทำและทำซ้ำ (ให้อภัย)
5 ให้ทางลัดอินเตอร์เฟซ (ความถี่)
6 ส่งเสริมไวยากรณ์วัตถุกระทำ (ง่าย)
7 ใช้คำเปรียบเปรยโลกแห่งความจริง (โอน)
8 ผู้ใช้เปิดเผยความก้าวหน้า (บริบท)
9 ความชัดเจนส่งเสริมภาพ (จัด)
บรรเทาความจำระยะสั้น
ถ้าคุณจำ (นับตั้งแต่ถูกกล่าวถึงในบทที่ 4 หวังว่ามันจะอยู่ในความทรงจำระยะยาวของคุณตอนนี้!) หน่วยความจำระยะสั้นจะช่วยให้ข้อมูลที่มีอยู่เพื่อให้คุณสามารถเรียกดูได้ใน เป็นระยะเวลาที่สั้นมากของเวลา ผู้ใช้มักจะทำหลายสิ่งหลายอย่างในครั้งเดียวเพื่อเชื่อมต่อคอมพิวเตอร์ไม่ควรบังคับให้พวกเขาพยายามที่จะให้ข้อมูลในหน่วยความจำระยะสั้นของตัวเองในขณะที่พวกเขาจะเปลี่ยนงาน นี่คือหลักการออกแบบที่มีการละเมิดมักจะทำให้ผู้ใช้สามารถใช้เครื่องช่วยหน่วยความจำภายนอกเช่นแผ่นเหนียว, เครื่องคิดเลขและแผ่นกระดาษเพื่อจดลงสิ่งที่พวกเขารู้ว่าพวกเขาจะต้องต่อไปในการทำธุรกรรมของลูกค้า มันเป็นเช่นหลักการอินเตอร์เฟซที่เรียบง่าย แต่อย่างหนึ่งที่มักจะถูกละเลย.
องค์ประกอบโปรแกรมเช่นยกเลิกและทำซ้ำและการกระทำคลิปบอร์ดเช่นตัดคัดลอกและวางให้ผู้ใช้สามารถจัดการกับชิ้นส่วนของข้อมูลที่จำเป็นในหลายสถานที่และภายในงานโดยเฉพาะ . ดียิ่งขึ้นโดยอัตโนมัติโปรแกรมควรบันทึกและถ่ายโอนข้อมูลเมื่อมีความจำเป็นในช่วงเวลาที่แตกต่างกันและในสถานที่ที่แตกต่างกันระหว่างผู้ใช้งาน.
ความคิดที่สำคัญ! อย่าบังคับให้ผู้ใช้ที่จะมีการจำและทำซ้ำสิ่งที่คอมพิวเตอร์สามารถ (และควร) จะทำสำหรับพวกเขา ตัวอย่างเช่นเมื่อกรอกแบบฟอร์มออนไลน์ชื่อลูกค้า, ที่อยู่และหมายเลขโทรศัพท์ที่ควรจะจำได้โดยระบบเมื่อผู้ได้เข้าพวกเขาหรือบันทึกครั้งเดียวลูกค้าได้รับการเปิด ผมได้พูดคุยกับสายการบินนับไม่ถ้วนโรงแรมและตัวแทนโทรศัพท์บริการรถเช่าที่รู้ว่าพวกเขาจำเป็นต้องใช้ข้อมูลเดียวกันหน้าจอไม่กี่ภายหลัง พวกเขาจะต้องพยายามที่จะจำข้อมูลจนกว่าพวกเขาจะได้รับไปยังหน้าจอต่อมาหรือพวกเขามีการเขียนข้อมูลลงในขณะที่การพูดคุยกับลูกค้าเพื่อให้พวกเขามีมันเมื่อพวกเขาได้รับไปยังหน้าจออื่น ๆ ระบบควรจะสามารถดึงข้อมูลก่อนหน้านี้เพื่อให้ผู้ใช้ไม่จำเป็นต้องจำและพิมพ์ข้อมูลอีกครั้ง.
พึ่งพาการรับรู้ไม่จำ
อินเตอร์เฟซผู้ใช้สนับสนุนการดึงหน่วยความจำระยะยาวโดยการให้ผู้ใช้ที่มีรายการสำหรับพวกเขาที่จะรับรู้มากกว่าที่มี ในการเรียกคืนข้อมูล มันง่ายที่จะเรียกดูรายการเพื่อเลือกรายการมากกว่าการพยายามที่จะจำรายการที่ถูกต้องในการพิมพ์ลงในฟิลด์รายการว่างเปล่า.
ลองดูที่งานทั่วไปดำเนินการในโปรแกรมที่นิยมเช่น Quicken © เมื่อเข้าสู่ข้อมูลสำหรับการตรวจสอบเป็นลายลักษณ์อักษรจากการตรวจสอบบัญชี, ปฏิทินช่วยให้ผู้ใช้เลือกวันที่เหมาะสม "เลขที่เช็คต่อไป" การเลือกเข้ามาจำนวนการตรวจสอบที่ถูกต้องและรายการของการทำธุรกรรมจำสามารถกรอกข้อมูลในผู้รับเงินและจำนวนเงินที่จะต้องมี จ่ายเงิน ผู้ใช้สามารถทำงานให้เสร็จสมบูรณ์โดยไม่ต้องพิมพ์คำ!
ช่วยออนไลน์เช่นข้อความ, คำแนะนำและความช่วยเหลือตามบริบทเป็นองค์ประกอบอินเตอร์เฟซที่รองรับผู้ใช้ในการรับรู้ข้อมูลมากกว่าการพยายามที่จะจำข้อมูลที่พวกเขาอาจจะหรืออาจไม่ทราบหรือได้เรียนรู้
ความคิดที่สำคัญ! จัดให้มีการแสดงรายการและเมนูที่มีรายการเลือกแทนของเขตข้อมูลที่ผู้ใช้จะต้องพิมพ์ข้อมูลโดยการสนับสนุนจากระบบ ทำไมผู้ใช้ควรจะต้องจำตัวย่อสองตัวอักษรสำหรับรัฐของประเทศสหรัฐอเมริกาแต่ละเมื่อมีการกรอกแบบฟอร์มออนไลน์? อย่าบังคับให้พวกเขาจดจำรหัสสำหรับใช้งานในอนาคต ให้รายชื่อของรายการที่ได้รับการแต่งตั้งบ่อยสำหรับการเลือกมากกว่าแค่ให้พวกเขาฟิลด์รายการว่างเปล่า.
ให้ตัวชี้นำภาพ
ด้านที่จำเป็นของอินเตอร์เฟซผู้ใช้แบบกราฟิกใด ๆ (และแน่นอนส่วนติดต่อผู้ใช้ object-oriented) คือการที่ผู้ใช้จะต้องรู้ว่าพวกเขามี สิ่งที่พวกเขากำลังทำและสิ่งที่พวกเขาสามารถทำอะไรต่อไป.
ตัวชี้นำภาพทำหน้าที่เป็นตัวเตือนสำหรับผู้ใช้ รูปที่ 5-5 แสดงให้เห็นถึงสิ่งที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของฉันดูเหมือนว่าขณะที่ผมเขียนบทนี้ ตัวชี้วัดภาพจำนวนมากที่บอกฉันสิ่งที่ฉันทำ ครั้งแรกแถบชื่อหน้าต่างบอกฉันว่าฉันใช้ Microsoft Word และว่าชื่อของไฟล์ปัจจุบันเป็น Chap5.doc นี้เป็นคิวต้นฉบับ เคอร์เซอร์ข้อความกระพริบบอกฉันว่าฉันอยู่ที่ไหนในเอกสารเมื่อฉันเริ่มพิมพ์ รูปแบบตัวอักษร (Text ตัว) ตัวอักษร (Times New Roman) ขนาด (12) เน้น (ไม่มี) และการวางแนว (ล้างซ้าย) รายการบนแถบเครื่องมือแสดงให้เราเห็นลักษณะของข้อความที่เลือก สถานที่ตั้งของแถบเลื่อนในแถบเลื่อนแสดงให้เห็นว่าผมประมาณครึ่งลงในเอกสาร แผงด้านซ้ายด้านล่างของหน้าต่างบอกฉันฉันอยู่ในหน้า 15 ด้านล่างตรงกลางแผงบอกฉันว่าฉันอยู่ในโหมดแทรกหรือเขียนทับโหมดกับตัวบ่งชี้ OVR (OVR เป็นสีเทาในโหมดแทรกและมีตัวอักษรสีดำในโหมดเขียนทับ) . รูปแบบหน้าและผู้ปกครองในแนวนอนและแนวตั้งบอกฉันว่าฉันอยู่ที่ไหนบนหน้าเว็บ โปรแกรม Microsoft Word 7.0 แม้จะบอกคุณเมื่อคุณได้สะกดผิด (ตรวจสอบร่าง) คำหรือแม้กระทั่งการทำซ้ำคำ (ตรวจสอบร่าง) โดยแสดงเส้นสีแดงที่ลึกซึ้งภายใต้คำว่า โปรแกรมยังจะทำให้คุณมีเมนู pop-up ที่มีการสะกดทางเลือกและทางเลือกสำหรับข้อความ มีแม้กระทั่งตัวชี้นำภาพมากขึ้นในรูปที่ผมยังไม่ได้กล่าวถึง ได้แก่ ดูว่าคุณสามารถค้นหาความหมายอื่น ๆ ลักษณะของโปรแกรมและเอกสารปัจจุบัน.
ความคิดที่สำคัญ! เมื่อใดก็ตามที่ผู้ใช้อยู่ในโหมดการหรือดำเนินการกับเมาส์ควรจะมีบางส่วนที่แสดงภาพบนหน้าจอที่ใดที่หนึ่งที่พวกเขาอยู่ในโหมดที่ ตัวชี้เมาส์อาจมีการเปลี่ยนแปลงที่จะแสดงโหมดหรือการกระทำปัจจุบันหรือตัวบ่งชี้อาจสลับหรือปิด ทดสอบภาพผลิตภัณฑ์ตัวชี้นำเดินออกไปจากคอมพิวเตอร์ที่อยู่ตรงกลางของงานและกลับมาบางครั้งในภายหลัง มองหาตัวชี้นำในอินเตอร์เฟซที่บอกสิ่งที่คุณกำลังทำงานกับที่ที่คุณอยู่และสิ่งที่คุณกำลังทำ.
ให้ค่าเริ่มต้นเลิกทำและทำซ้ำ
หลังจากหลักการออกแบบสำหรับการวางผู้ใช้ในการควบคุมการเชื่อมต่อช่วยให้หลากหลายคุณสมบัติการปรับแต่ง . มีอำนาจในการเปลี่ยนแปลงอินเตอร์เฟซที่คุณยังจะต้องให้ผู้ใช้สามารถตั้งค่าตัวเลือกและการตั้งค่าไปยังระบบหรือโปรแกรมเริ่มต้น มิฉะนั้นผู้ใช้จะสามารถที่จะเปลี่ยนสีระบบของพวกเขาแบบอักษรและการตั้งค่ามากว่าพวกเขาอาจจะมีความคิดว่าการตั้งค่าเดิมและวิธีการที่พวกเขาสามารถได้รับพวกเขากลับ.
ในขณะที่การแก้ไขและจัดการกับข้อมูลเช่นการเขียนข้อความหรือการสร้างกราฟิก ยกเลิกและทำซ้ำมีความสำคัญมากกับผู้ใช้ เลิกช่วยให้ผู้ใช้ทำการเปลี่ยนแปลงและกลับไปทีละขั้นตอนผ่านการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ทำซ้ำช่วยให้ผู้ใช้ยกเลิกการยกเลิกซึ่งหมายความว่าเมื่อพวกเขากลับไปไม่กี่ขั้นตอนที่พวกเขาควรจะสามารถก้าวไปข้างหน้าผ่านการเปลี่ยนแปลงของพวกเขาอีกครั้งทีละขั้นตอน โปรแกรมส่วนใหญ่ให้ผู้ใช้สามารถยกเลิกและทำซ้ำการกระทำที่ผ่านมาของพวกเขาหรือแม้กระทั่งการกระทำไม่กี่ครั้ง ไม่กี่โปรแกรมสามารถนำเสนอสิ่งที่เรียกว่า "ยกเลิกไม่มีที่สิ้นสุด." ประมวลผลคำหลายจริงประหยัดทุกการกดแป้นพิมพ์และการกระทำในช่วงเซสชั่นการทำงานทั้งหมด ผู้ใช้สามารถก้าวไปข้างหน้าและย้อนกลับขั้นตอนโดยขั้นตอนในการเพิ่มขึ้นหรือขนาดใหญ่เพื่อเรียกคืนเอกสารให้อยู่ในสถานะใด ๆ ก็คือในช่วงเซสชั่น ผู้ใช้สามารถเข้าถึงข้อมูลจากชั่วโมงก่อนที่จะคัดลอกข้อความที่ได้ถูกลบไปแล้วบางส่วนและจากนั้นกลับมาทำงานในปัจจุบันของพวกเขาเพื่อวางข้อความ. ความคิดที่สำคัญ! ความสามารถในการใช้คอมพิวเตอร์ในการจัดเก็บและเรียกหลายรุ่นของตัวเลือกของผู้ใช้และการตั้งค่าระบบ อนุญาตให้ผู้ใช้ในการจัดเก็บการตั้งค่าปัจจุบันและอาจจะบันทึกชื่อและการตั้งค่าต่างๆ ให้หลายระดับของการยกเลิกและทำซ้ำเพื่อส่งเสริมให้ผู้ใช้ในการสำรวจโปรแกรมโดยไม่ต้องกลัว. จัดให้มีการเชื่อมต่อทางลัดนอกเหนือจากการกำหนดทั้งแป้นพิมพ์เมาส์และเทคนิคสำหรับการกระทำของอินเตอร์เฟซที่กำหนดวิธีการที่จะลดลงจำนวนของการกดแป้นพิมพ์หรือเมาส์ผู้ใช้การดำเนินการที่จำเป็นต้องดำเนินการร่วมกัน ทางลัดลำดับที่สำคัญลดภาระความทรงจำของผู้ใช้อย่างรวดเร็วและกลายเป็นอัตโนมัติ. มีสองวิธีพื้นฐานเพื่อให้แป้นพิมพ์ลัด-ขนส่งและปุ่มเร่งอยู่ ช่วยในการจำ (เรียกอีกอย่างที่สำคัญการเข้าถึง) เป็นเดียวที่ง่ายต่อการจดจำตัวอักษรและตัวเลขที่จะย้ายเคอร์เซอร์ไปที่ทางเลือกและเลือกทางเลือกที่ จำที่ใช้ในเมนู (แถบเมนูเมนูแบบเลื่อนลงเมนูป๊อปอัพ) และในรายการที่จะนำทางและเลือกรายการในรายการ จำต้องไม่ซ้ำกันที่เมนูในปัจจุบันหรือรายการ เมนูหน้าต่างการตั้งค่าทั่วไปแถบแสดงให้เห็นถึงมาตรฐานการขนส่ง-F สำหรับไฟล์, E การแก้ไข, V สำหรับมุมมอง H ช่วยเหลือ ระดับถัดไปของเมนูดึงดาวน์แต่ละคนมีชุดของตัวเองจำสำหรับรายการในเมนู ตัวอย่างเช่นไฟล์แบบเลื่อนลงมีไม่มีข้อความใหม่โอสำหรับเปิดปิดสำหรับ C และ S สำหรับบันทึก จำความเร็วในการเดินเรือและการเลือกใช้เมนูและรายการ เพื่อปิดหน้าต่างปัจจุบันผู้ใช้สามารถกด Alt (คีย์ลัดเพื่อนำทางไปยังแถบเมนู) แล้ว F (File เลื่อนลง) และ C (การดำเนินการปิด). เร่ง (เรียกว่าคีย์ลัด) เป็นกุญแจสำคัญ หรือการรวมกันของคีย์ที่ผู้ใช้สามารถกดเพื่อดำเนินการ ในตัวอย่างข้างต้น, Alt เป็นคันเร่งแป้นพิมพ์ที่จะย้ายจากภายในหน้าต่างที่แถบเมนู การกระทำทั่วไปอื่น ๆ มีเร่งมาตรฐานเช่น Ctrl + P สำหรับพิมพ์. ความคิดที่สำคัญ! เมื่อผู้ใช้มีความคุ้นเคยกับผลิตภัณฑ์ที่พวกเขาจะมองหาทางลัดเพื่อเพิ่มความเร็วในการดำเนินการที่ใช้กันทั่วไป อย่ามองข้ามผลประโยชน์ที่คุณสามารถให้โดยกำหนดทางลัดและโดยทำตามมาตรฐานอุตสาหกรรมที่พวกเขาใช้. ส่งเสริมวัตถุกระทำไวยากรณ์คุณไม่จำเป็นต้องสร้างอินเตอร์เฟซได้อย่างเต็มที่เชิงวัตถุจะได้รับประโยชน์จากการใช้ไวยากรณ์ปฏิสัมพันธ์เชิงวัตถุ . แม้โปรแกรมที่มุ่งเน้นเช่นประมวลผลคำต่อไปนี้รูปแบบนี้ เลือกคำหรือข้อความบางส่วน (วัตถุ) จากนั้นเรียกดูแถบเมนูดึงดาวน์หรือคลิกขวา
การแปล กรุณารอสักครู่..
กฎทอง# 2 : ลดของผู้ใช้หน่วยความจำโหลด
ความสามารถและข้อจำกัดของระบบความจำของมนุษย์ ที่ถูกกล่าวถึงในบทที่ 4 บนพื้นฐานของสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับวิธีการที่คนเก็บและจำข้อมูล อํานาจของอินเตอร์เฟซคอมพิวเตอร์จะช่วยให้ผู้ใช้ไม่ต้องจดจำข้อมูลขณะใช้คอมพิวเตอร์ เราไม่เก่งจะจำอะไรได้ดังนั้นควรออกแบบด้วยโปรแกรมนี้ในใจ รูปที่ 5 แสดงการออกแบบหลักในพื้นที่นี้ .
1 บรรเทาอาการความจำระยะสั้น ( จำได้ )
2 อาศัยการรับรู้ ไม่ ( ยอมรับ )
3 ให้คิวภาพ ( แจ้ง )
4 ให้เริ่มต้น , ยกเลิกและทำซ้ำ ( การให้อภัย )
5 ให้ใช้อินเตอร์เฟซ ( ความถี่ )
6 การส่งเสริมวัตถุวากยสัมพันธ์ ( ง่าย )
7การใช้อุปมาอุปมัยในโลกแห่งความจริง ( โอน )
8 ผู้ใช้ความก้าวหน้าการเปิดเผยข้อมูล ( บริบท )
9 ส่งเสริมให้ภาพชัดเจน ( จัด )
ลดความจำระยะสั้นถ้าคุณจำได้ ( เพราะมันถูกกล่าวถึงในบทที่ 4 หวังว่ามันอยู่ในหน่วยความจำระยะยาวของคุณตอนนี้ ! หน่วยความจำระยะสั้นช่วยให้ข้อมูลที่มีอยู่เพื่อให้คุณสามารถเรียกดูได้ในช่วงเวลาสั้น ๆของเวลา ผู้ใช้มักจะทำหลาย ๆครั้งดังนั้นการเชื่อมต่อคอมพิวเตอร์ ไม่ควรบังคับให้พวกเขาพยายามที่จะเก็บข้อมูลในความทรงจำระยะสั้นของตนเองในขณะที่พวกเขาจะเปลี่ยนงาน นี้เป็นหลักการออกแบบที่มักจะละเมิด ทำให้ผู้ใช้สามารถใช้ช่วยความจำภายนอก เช่น แผ่นเหนียว เครื่องคิดเลข และแผ่นกระดาษเพื่อจดสิ่งพวกเขารู้ว่าพวกเขาจะต้องต่อไปในลูกค้าธุรกิจมันเป็นเช่นอินเตอร์เฟซง่ายหลักการ แต่หนึ่งที่มักถูกละเลย
โปรแกรมองค์ประกอบ เช่น ยกเลิกและทำซ้ำ , การกระทำและคลิปบอร์ดเช่นตัดคัดลอกและวาง ช่วยให้ผู้ใช้สามารถจัดการกับชิ้นส่วนของข้อมูลที่จำเป็นในสถานที่หลายแห่งและภายในงานโดยเฉพาะ กว่า
ความสามารถและข้อจำกัดของระบบความจำของมนุษย์ ที่ถูกกล่าวถึงในบทที่ 4 บนพื้นฐานของสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับวิธีการที่คนเก็บและจำข้อมูล อํานาจของอินเตอร์เฟซคอมพิวเตอร์จะช่วยให้ผู้ใช้ไม่ต้องจดจำข้อมูลขณะใช้คอมพิวเตอร์ เราไม่เก่งจะจำอะไรได้ดังนั้นควรออกแบบด้วยโปรแกรมนี้ในใจ รูปที่ 5 แสดงการออกแบบหลักในพื้นที่นี้ .
1 บรรเทาอาการความจำระยะสั้น ( จำได้ )
2 อาศัยการรับรู้ ไม่ ( ยอมรับ )
3 ให้คิวภาพ ( แจ้ง )
4 ให้เริ่มต้น , ยกเลิกและทำซ้ำ ( การให้อภัย )
5 ให้ใช้อินเตอร์เฟซ ( ความถี่ )
6 การส่งเสริมวัตถุวากยสัมพันธ์ ( ง่าย )
7การใช้อุปมาอุปมัยในโลกแห่งความจริง ( โอน )
8 ผู้ใช้ความก้าวหน้าการเปิดเผยข้อมูล ( บริบท )
9 ส่งเสริมให้ภาพชัดเจน ( จัด )
ลดความจำระยะสั้นถ้าคุณจำได้ ( เพราะมันถูกกล่าวถึงในบทที่ 4 หวังว่ามันอยู่ในหน่วยความจำระยะยาวของคุณตอนนี้ ! หน่วยความจำระยะสั้นช่วยให้ข้อมูลที่มีอยู่เพื่อให้คุณสามารถเรียกดูได้ในช่วงเวลาสั้น ๆของเวลา ผู้ใช้มักจะทำหลาย ๆครั้งดังนั้นการเชื่อมต่อคอมพิวเตอร์ ไม่ควรบังคับให้พวกเขาพยายามที่จะเก็บข้อมูลในความทรงจำระยะสั้นของตนเองในขณะที่พวกเขาจะเปลี่ยนงาน นี้เป็นหลักการออกแบบที่มักจะละเมิด ทำให้ผู้ใช้สามารถใช้ช่วยความจำภายนอก เช่น แผ่นเหนียว เครื่องคิดเลข และแผ่นกระดาษเพื่อจดสิ่งพวกเขารู้ว่าพวกเขาจะต้องต่อไปในลูกค้าธุรกิจมันเป็นเช่นอินเตอร์เฟซง่ายหลักการ แต่หนึ่งที่มักถูกละเลย
โปรแกรมองค์ประกอบ เช่น ยกเลิกและทำซ้ำ , การกระทำและคลิปบอร์ดเช่นตัดคัดลอกและวาง ช่วยให้ผู้ใช้สามารถจัดการกับชิ้นส่วนของข้อมูลที่จำเป็นในสถานที่หลายแห่งและภายในงานโดยเฉพาะ กว่า
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Good morning. I advise, if you want to s
- ภาษาคาราโอเกะหมึกพิมพ์
- Santic Men's Spring and Summer Style Cyc
- บันทึกการเดินทางของมาร์โค โปโล (Marco Po
- 1. Set healthy boundaries.Say no with ta
- มองดูดาวคืนนี้ไม่สดใส
- ความเป็นไทย
- ฉันบ้ามากกว่า
- นอนในห้องวัตถุดิบ
- ตอนนี้ฉันรู้สึกรำคาญคุณ
- my name store is
- มีนิสัยรักการอ่าน
- It's very convenient for me because Phuk
- Why do you think it As many?
- the dominance of the nation-state fades.
- บันทึกการเดินทางของมาร์โค โปโล (Marco Po
- for a given volume than
- 1. Set healthy boundaries.Say no with ta
- คุณทำอะไรบ้าง
- Z101" New Sports UV 400 Protective Goggl
- 你打开抽屉看一下儿
- ไปคุยกับคนอื่นเหอะค่ะ
- Cause of
- Your favorite song?
