AbstractBackgroundPreviously, it ha

Abstract
Background

Previously, it has been shown that using a fixed ratio of FEV1/FVC of 0.7 to classify airway obstruction could not predict survival outcomes in lung cancer patients undergoing thoracic surgery. We demonstrated that use of the lower limit of normal (LLN) of FEV1/FVC may allow better risk stratification for postoperative outcomes in patients with chronic obstructive pulmonary disease (COPD) patients. Nevertheless, it remained unclear whether survival outcomes in this population could be predicted by LLN-defined airway obstruction.

Objective

To evaluate the clinical relevance of LLN-defined airway obstruction to survival outcomes.

Methods

The clinical relevance of LLN-defined airway obstruction was analyzed and compared in 699 subjects, using Kaplan–Meier curves and the log-rank test. A Cox regression model was used to explore prognostic risk factors.

Results

One hundred-and-seventy-eight subjects were assigned to the below-LLN group, in which airflow obstruction determined by the FEV1/FVC ratio was below the LLN. Five hundred-and-twenty-one subjects were assigned to the above-LLN group. The below-LLN group had a worse overall survival (OS) and disease-free survival (DFS) than the above-LLN group. The diffusing capacity of the lung for carbon monoxide and the ratio of the inspiratory capacity divided to the total lung capacity were independent risk factors for OS and DFS.

Conclusions

A standardized assessment of LLN-defined airway obstruction may allow risk stratification for survival likelihood in lung cancer patients who undergo thoracic surgery

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อพื้นหลังก่อนหน้านี้ มันแสดงว่า ใช้อัตราส่วนค่าที่ FEV1/FVC ของ 0.7 ถาวรเพื่อจัดประเภทอุดตันทางเดินหายใจอาจไม่ทำนายผลอยู่รอดในผู้ป่วยมะเร็งปอดที่ผ่าตัดทรวงอก เราแสดงให้เห็นว่าใช้ของขีดจำกัดล่างของปกติ (LLN) ของค่า FEV1/FVC อาจช่วยให้แบ่งชั้นความเสี่ยงดีกว่าผลหลังผ่าตัดในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง (COPD) ผู้ป่วยได้ อย่างไรก็ตาม มันยังคงไม่ชัดเจนว่าอยู่รอดผลในประชากรนี้สามารถคาดเดา LLN กำหนดทางเดินหายใจอุดตันวัตถุประสงค์การประเมินความเกี่ยวข้องทางคลินิกของ LLN กำหนดทางเดินหายใจอุดตันเพื่ออยู่รอดผลวิธีความเกี่ยวข้องทางคลินิกของการอุดตันทางเดินหายใจ LLN กำหนดวิเคราะห์ และเปรียบเทียบในวิชา 699 ใช้ Kaplan – มุนเช่นเส้นโค้งและการทดสอบล็อก rank แบบจำลองถดถอยของ Cox ถูกใช้เพื่อสำรวจปัจจัยเสี่ยง prognosticผลลัพธ์หนึ่งร้อย และเจ็ดแปดวิชาโดยมอบหมายให้กลุ่มด้านล่าง LLN สิ่งกีดขวางลมที่กำหนด โดย fev/1 fvc คือ LLN ด้านล่าง วิชาห้าร้อย ยี่สิบหนึ่งเดียวถูกกำหนดให้กลุ่มเหนือ LLN กลุ่มด้านล่าง LLN มีอยู่รอดโดยรวมแย่ลง (OS) และปลอดโรคอยู่รอด (DFS) กว่ากลุ่มเหนือ LLN ความจุ diffusing ของปอดสำหรับก๊าซคาร์บอนมอนอกไซด์และอัตราส่วนของกำลังการผลิต inspiratory แบ่งกำลังการผลิตรวมปอดถูกปัจจัยเสี่ยงอิสระสำหรับ OS และ DFSบทสรุปมีการประเมินมาตรฐาน LLN กำหนดทางเดินหายใจอุดตันอาจทำให้การแบ่งชั้นความเสี่ยงสำหรับโอกาสอยู่รอดในปอดผู้ป่วยมะเร็งที่รับการผ่าตัดทรวงอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
พื้นหลัง

ก่อนหน้านี้จะได้รับการแสดงให้เห็นว่าการใช้อัตราส่วนคงที่ของ FEV1 / FVC 0.7 การจำแนกการอุดตันทางเดินหายใจไม่สามารถคาดการณ์ผลลัพธ์การอยู่รอดในผู้ป่วยโรคมะเร็งปอดได้รับการผ่าตัดทรวงอก เราแสดงให้เห็นถึงการใช้งานของวงเงินที่ต่ำกว่าปกติ (LLN) ของ FEV1 / FVC ที่อาจช่วยให้การแบ่งชั้นความเสี่ยงที่ดีกว่าสำหรับผลหลังการผ่าตัดในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง (COPD) ผู้ป่วย แต่มันก็ยังคงไม่มีความชัดเจนว่าผลการอยู่รอดในประชากรกลุ่มนี้จะได้รับการคาดการณ์โดย LLN กำหนดทางเดินหายใจอุดตัน

วัตถุประสงค์

เพื่อประเมินความสัมพันธ์กันทางคลินิกของ LLN กำหนดทางเดินหายใจอุดตันไปสู่ผลลัพธ์ที่มีชีวิตอยู่รอด

วิธีการ

ความเกี่ยวข้องทางคลินิกของ LLN กำหนดทางเดินหายใจอุดตันได้รับการวิเคราะห์และเปรียบเทียบใน 699 อาสาสมัคร โดยใช้เส้นโค้ง Kaplan-Meier และ log-rank test รูปแบบการถดถอย Cox ถูกใช้ในการสำรวจปัจจัยเสี่ยงการพยากรณ์โรค

ผล

หนึ่งร้อยและเจ็ดหมื่นแปดวิชาที่ได้รับมอบหมายให้กลุ่มด้านล่าง LLN ซึ่งในการไหลของอากาศอุดตันกำหนดโดยอัตราส่วน FEV1 / FVC ต่ำกว่า LLN ห้าร้อยและยี่สิบเอ็ดวิชาที่ได้รับมอบหมายให้เหนือ LLN กลุ่ม กลุ่มด้านล่าง LLN มีการอยู่รอดที่เลวร้ายยิ่งโดยรวม (OS) และปลอดโรคอยู่รอด (DFS) กว่าข้างต้น LLN กลุ่ม กระจายความจุของปอดสำหรับคาร์บอนมอนอกไซด์และอัตราการใช้กำลังการผลิตแบ่งออกหายใจกับความจุปอดรวมเป็นปัจจัยเสี่ยงที่เป็นอิสระสำหรับ OS และ DFS

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อพื้นหลังก่อนหน้านี้ มันได้แสดงให้เห็นว่าการใช้คงที่ อัตราส่วนของ fev1 / FVC 0.7 แยกทางเดินหายใจอุดตันไม่สามารถทำนายผลการอยู่รอดในผู้ป่วยมะเร็งปอดที่ผ่าตัดทรวงอก . เราพบว่า การใช้ขีดจำกัดของปกติ ( lln ) ของ fev1 / FVC อาจช่วยให้สังคมความเสี่ยงที่ดีสำหรับผลหลังผ่าตัดในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ( COPD ) ผู้ป่วย แต่มันยังคงไม่ชัดเจนว่า รอดผลในประชากรนี้สามารถทำนายโดย lln กำหนดทางเดินหายใจอุดตัน .วัตถุประสงค์เพื่อประเมินความเกี่ยวข้องทางคลินิกของ lln กำหนดทางเดินหายใจอุดตัน เพื่อผลการอยู่รอด .วิธีการความเกี่ยวข้องทางคลินิกของ lln กำหนดทางเดินหายใจอุดตัน คือ วิเคราะห์ เปรียบเทียบใน 699 คน โดยใช้ Kaplan – Meier เส้นโค้งและล็อกตำแหน่งทดสอบ ค็อกซ์ถดถอยเป็นแบบที่ถูกใช้ในการสํารวจปัจจัยเสี่ยงของผู้ป่วย .ผลลัพธ์หนึ่งร้อยเจ็ดสิบแปดคนได้รับด้านล่าง lln กลุ่ม ซึ่งในการกำหนดอัตราส่วนการ fev1 / FVC ต่ำกว่า lln . ห้าร้อยยี่สิบหนึ่งคนได้รับมอบหมายให้กลุ่ม lln ข้างต้น ด้านล่างมีรุนแรง โดยกลุ่ม lln รอด ( OS ) และการอยู่รอดปลอดโรค ( DFS ) มากกว่ากลุ่ม lln ข้างต้น ส่วนเรื่องความจุของปอด สำหรับคาร์บอนมอนอกไซด์และอัตราส่วนของความสามารถในการ แบ่งความจุปอดรวมเป็นปัจจัยเสี่ยงอิสระสำหรับ OS และ DFSสรุปการประเมินมาตรฐานของ lln กำหนดทางเดินหายใจอุดตันอาจช่วยให้สังคมเสี่ยงโอกาสในการอยู่รอดของผู้ป่วยมะเร็งปอดที่ผ่าตัดในช่องอก