“If I didn’t get out of there, ther

“If I didn’t get out of there, there’s no saying that that the kid wouldn’t actually attack.” Zhixiang’s eyes glittered. She wasn’t sure when, but at some point she had actually come to view Meng Hao as a worthy opponent.

“However, the fact that the curse doesn’t affect him will be a great advantage if he helps in the Primordial Demon Immortal Plane two hundred years from now. My plan to acquire a Demon Immortal Body will be much more likely to succeed.” With that, Zhixiang slapped her bag of holding to produce the Five Poisons Tribe Immortality Bridgestone. She crushed it, and instantly, her body began to grow blurry. Before long, she was completely gone.

Further back in the void, Meng Hao proceeded along alone. The frigid wind had disappeared completely, and the coldness of the void crushed down onto him. However, to Meng Hao, that coldness actually felt warm.

His Earth-type totem was the unparalleled Frost soil. Compared to that, the surrounding coldness could be regarded as boiling hot.

After his huge success in acquiring the Earth-type totem tattoo, Meng Hao’s Cultivation base had skyrocketed. His speed was now much faster than before. Furthermore, the void could do nothing to impede him; he was quite used to it now.

He chased the butterfly for about an hour before catching it and putting it into his bag of holding. With that, he stopped and began to think.

“Two Demon Spirits. One can be used to get the Crow Divinity Tribes into the Black Lands. As for the second… I can decide what do to do with that one in two hundred years when the Primordial Demon Immortal Plane opens!” With that, his eyes filled with determination, and he proceeded onward.

As he moved, he pulled out Han Shan’s sword. The sword seemed commonplace, completely ordinary. But Meng Hao had seen this sword slice open Heaven and Earth, chop through the void, and unleash the shocking aura of the spirit of a mountain.

“This is an Immortal’s Sword!” He ran his left hand across the smooth blade, causing a drone to echo out. The drone contained feelings of grief, farewell, and the hope to reunite.

Hearing the drone caused Meng Hao to think about Han Shan. He sighed.

“Compared to senior Han Shan, I am tiny and weak. Right now, I can’t wield you. However, you were gifted to me by him. From now on, you… are my sword!

“I promised senior Han Shan that I would save him in the future. Now, I promise you that when I do save him, I will bring you with me. The day that I succeed in rescuing him, I will return you to senior Han Shan.”

The droning faded away. The azure sword slowly grew quiet. Then, it transformed into an azure beam of light that flew into the air and shot back toward Meng Hao. He did nothing to stop it. The azure glow hit him, causing a drop of blood to appear on his forehead.

The drop of blood touched the azure sword, and instantly Meng Hao could sense a clear connection between the two of them. His eyes glittered and he extended his right hand. Instantly, the azure sword’s aura rose up to the Heavens as it shot off into the distance.

It moved so quickly that Meng Hao couldn’t see it clearly. It shot directly toward a three thousand meter wide rock that was approaching. In the blink of an eye, it shattered the rock into pieces. A boom echoed out, and even before the shattered pieces could explode outward, the sword shot back to hover in front of Meng Hao.

Meng Hao stared in shock and extended his right hand. The sword slowly began to shrink down until it was about the size of a fingernail. Meng Hao swallowed it, causing the sword it to merge into him. This was now one of Meng Hao’s trump cards, something that, if kept in his bag of holding, would strip it of the element of surprise when being used.

Even as the shattered remnants of the thousand meter rock shot toward him, Meng Hao pulled out his chunk of Immortality Bridgestone, the one that had transported him here to the Realm of the Bridge Ruins. He crushed it in his hand, and instantly, he faded and disappeared.

The North region of the great lands of the Western Desert were rapidly turning into a vast body of water. In the most low-lying of the areas, violet lakes could be seen. The violet rain continued to pour down in buckets. It only continued to grow heavier.

The sky was dark, and no sunlight was visible whatsoever, making it seem like dusk. The whole scene turned into an oppressive weight. A coldness spread out everywhere, a coldness that could exterminate life.

The mountains were all deathly silent. No signs of life could be seen anywhere. The entire Western Desert North region was now devoid of spiritual energy. Rotting corpses of beasts could be seen scattered about in the rainwater.

Off in the distance, a group of people could be seen moving rapidly through the air. This was a group of about four or five thousand people, all in the process of migration. They were silent, their faces sallow. In recent days, migrating

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ถ้าฉันไม่ได้ออกจากที่นั่นไม่มีการบอกว่าเด็กที่ไม่จริงการโจมตี. จะ" ตา Zhixiang ของ glittered เธอก็ไม่แน่ใจว่าเมื่อ แต่ในบางจุดที่เธอได้มาจริงเพื่อดูเม้งเฮาเป็นคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ.

" แต่ความจริงที่ว่าคำสาปแช่งไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเขาจะเป็นประโยชน์มากถ้าเขาช่วยในการลำดับปีศาจอมตะ เครื่องบินสองร้อยปีนับจากนี้ แผนของฉันที่จะได้รับปีศาจอมตะร่างกายจะมีมากมีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จ. "กับที่ Zhixiang ตบกระเป๋าของเธอในการถือครองในการผลิตยาพิษห้าเผ่าอมตะ Bridgestone เธอบดมันและทันทีที่ร่างของเธอเริ่มที่จะเติบโตพร่ามัว หลังจากนั้นไม่นานเธอก็หายไปอย่างสมบูรณ์.

ต่อไปในช่องว่างก็เม้งเฮาดำเนินการต่อไปคนเดียว ลมหนาวได้หายไปอย่างสมบูรณ์และความเย็นของว่างที่บดลงบนเขา อย่างไรก็ตามเพื่อให้เม้งเฮาเย็นที่จริงรู้สึกอบอุ่น.

โลกของเขาชนิด Totem เป็นดินฟรอสต์ที่เหนือชั้น เมื่อเทียบกับความเย็นรอบจะได้รับการยกย่องว่าเป็นเดือดร้อน.

หลังจากที่ประสบความสำเร็จของเขาในการแสวงหาโลกชนิด Totem สักฐานการเพาะปลูกเม้งเฮาได้พุ่งสูงขึ้น ความเร็วของเขาตอนนี้ได้เร็วขึ้นมากขึ้นกว่า แต่ก่อน นอกจากนี้เป็นโมฆะไม่สามารถทำอะไรที่จะเป็นอุปสรรคต่อพระองค์ เขาได้รับค่อนข้างใช้มันในขณะนี้.

เขาไล่ผีเสื้อประมาณหนึ่งชั่วโมงก่อนที่จะจับมันและใส่ลงในกระเป๋าของเขาในการถือครอง กับที่เขาหยุดและเริ่มที่จะคิดว่า.

"สองปีศาจสุรา หนึ่งสามารถนำมาใช้เพื่อให้ได้เผ่าอีกาเทพเข้าไปในดินแดนสีดำ เป็นครั้งที่สอง ... ฉันสามารถตัดสินใจทำในสิ่งที่จะทำอย่างไรกับว่าหนึ่งในสองร้อยปีเมื่อลำดับปีศาจอมตะเครื่องบินเปิด! "ด้วยการที่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและเขาดำเนินการต่อเป็นต้นไป.

ขณะที่เขาเดินเขาดึงออกมาจากฮัน ดาบฉาน ดาบที่ดูเหมือนธรรมดาสามัญอย่างสมบูรณ์ แต่เม้งเฮาได้เห็นชิ้นดาบนี้เปิดสวรรค์และโลกสับผ่านโมฆะและปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าตกใจของจิตวิญญาณของภูเขา.

"นี่คือดาบของอมตะ!" เขาวิ่งมือซ้ายของเขาข้ามใบเรียบก่อให้เกิดการ ผึ้งตัวผู้ที่จะสะท้อนออกมา จมูกมีความรู้สึกของความเศร้าโศกอำลาและความหวังที่จะรวมตัว.

ได้ยินเสียงหึ่งๆที่เกิดเม้งเฮาคิดเกี่ยวกับฮันฉาน เขาถอนหายใจ.

"เมื่อเทียบกับอาวุโสฮันฉานผมขนาดเล็กและอ่อนแอ ตอนนี้ผมไม่สามารถควงคุณ แต่คุณมีพรสวรรค์กับผมโดยเขา จากนี้ไปคุณ ... มีดาบของฉัน!

"ผมสัญญาว่าอาวุโสฮันฉานที่ฉันอยากจะช่วยเขาในอนาคต ตอนนี้ผมสัญญาว่าเมื่อฉันช่วยเขาเราจะนำคุณกับฉัน วันที่เราประสบความสำเร็จในการช่วยเหลือเขาฉันจะกลับมาให้คุณอาวุโสฮันฉาน. "

หึ่งจางหายไป ดาบฟ้าค่อย ๆ ขยายตัวที่เงียบสงบ จากนั้นก็กลายเป็นลำแสงสีฟ้าของแสงที่บินไปในอากาศและยิงกลับไปเม้งเฮา เขาไม่ได้ทำอะไรที่จะหยุดมัน เรืองแสงสีฟ้าตีเขาก่อให้เกิดการลดลงของเลือดที่จะปรากฏบนหน้าผากของเขา.

ลดลงเลือดสัมผัสดาบสีฟ้าและทันทีเม้งเฮารู้สึกได้ถึงความเชื่อมต่อที่ชัดเจนระหว่างสองของพวกเขา ดวงตาของเขาและเขา glittered ขยายมือขวาของเขา ทันทีกลิ่นอายดาบสีฟ้าเพิ่มขึ้นถึงสวรรค์ในขณะที่มันยิงออกไปไกล.

มันเคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็วว่าเม้ง Hao ไม่สามารถมองเห็นอย่างชัดเจน มันยิงตรงไปที่สามพันเมตรหินกว้างที่ใกล้เข้ามา ในพริบตาก็แตกหินเป็นชิ้น บูมสะท้อนออกและแม้กระทั่งก่อนที่จะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ชิ้นระเบิดออกไปด้านนอกดาบยิงกลับไปโฉบในด้านหน้าของเม้งเฮา.

เม้งเฮาจ้องในช็อตและขยายมือขวาของเขา ดาบอย่างช้า ๆ เริ่มที่จะหดตัวลงไปจนมันเป็นเกี่ยวกับขนาดของเล็บมือ เม้งเฮากลืนกินมันก่อให้เกิดดาบมันจะผสานเข้าไปในตัวเขา นี่คือหนึ่งในเม้งเฮาการ์ดคนที่กล้าหาญบางสิ่งบางอย่างว่าถ้าเก็บไว้ในกระเป๋าของเขาของโฮลดิ้งจะตัดมันขององค์ประกอบของความประหลาดใจเมื่อมีการใช้.

แม้เป็นเศษแตกของยิงหินพันเมตรต่อเขาเม้งเฮาดึง ออกจากก้อนของเขาเป็นอมตะ Bridgestone หนึ่งที่ได้ส่งเขามาที่นี่เพื่ออาณาจักรแห่งโบราณสถานสะพาน เขาบดมันอยู่ในมือของเขาและทันทีที่เขาจางหายไปและหายไป.

ภาคเหนือของดินแดนที่ดีของทะเลทรายตะวันตกหันอย่างรวดเร็วในร่างกายใหญ่ของน้ำ ในที่ลุ่มพื้นที่ส่วนใหญ่ของทะเลสาบสีม่วงอาจจะเห็น ฝนสีม่วงยังคงเทลงในถัง มันยังคงเติบโตหนัก.

ท้องฟ้ามืดและไม่มีแสงแดดเป็นสิ่งใด ๆ ที่มองเห็นทำให้มันดูเหมือนค่ำ ฉากที่ทั้งกลายเป็นน้ำหนักที่กดขี่ ความเย็นกระจายออกไปทุกเย็นที่สามารถกำจัดชีวิต.

ภูเขาทุกคนเงียบเหมือนคนตาย ไม่มีสัญญาณของชีวิตอาจจะเห็นได้ทุกที่ ทั้งภูมิภาคนอร์ทเวสเทิร์ทะเลทรายตอนนี้ไร้พลังทางจิตวิญญาณ เน่าเปื่อยศพของสัตว์ที่อาจจะเห็นเกลื่อนกลาดในน้ำฝน.

ออกไปในระยะทางที่เป็นกลุ่มคนที่อาจจะเห็นการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วผ่านทางอากาศ นี่เป็นกลุ่มประมาณสี่หรือห้าพันคนทั้งหมดในกระบวนการของการย้ายถิ่น พวกเขาเงียบใบหน้าของพวกเขาซีด ในวันที่ผ่านการโยกย้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ถ้าฉันไม่ได้ออกไปจากที่นั่น ไม่มีว่า เด็กจะไม่ได้โจมตี " จี้เซียง สายตาแวววาว . เธอไม่แน่ใจว่าเมื่อไหร่ แต่ในบางจุดที่เธอเคยมาวิว เมิ่งฮ่าวเป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควร" อย่างไรก็ตาม เนื่องจากคำสาปไม่มีผลต่อเขาจะมีประโยชน์มาก ถ้าเขาช่วยได้ในกลุ่มเครื่องบินปีศาจอมตะสองร้อยปี จากนี้ไป แผนของฉันที่จะได้รับปีศาจอมตะร่างกายจะมากมีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จ . " กับ จี้เซียงตบเธอ กระเป๋าถือผลิตยาพิษห้าเผ่าอมตะบริดสโตน เธอทำลายมันทันที ร่างกายของเธอเริ่มที่จะเติบโตที่พร่ามัว ไม่นาน เธอก็หายไปอย่างสิ้นเชิงลึกเข้าไปในช่องว่าง เมิ่งฮ่าว โดยไปคนเดียว ลมเย็นยะเยือกได้หายไปอย่างสมบูรณ์และความหนาวเย็นของโมฆะบดลงบนเขา อย่างไรก็ตาม เมิ่งฮ่าวที่หนาวจริง ๆ รู้สึกอบอุ่นของเขาเป็นดินแข็งของโลก ชนิดหาตัวจับยาก เทียบกันแล้ว ความหนาวเย็นรอบถือเป็นที่เดือดร้อนหลังจากประสบความสำเร็จขนาดใหญ่ของเขาในการรับโลกประเภทของรอยสักของเมิ่งฮ่าวฐานการเพาะปลูกได้พุ่งสูงขึ้น ความเร็วของเขาตอนนี้เร็วขึ้นมากกว่าเดิม นอกจากนี้ โมฆะไม่สามารถทำอะไรเพื่อขัดขวางเขา เขาค่อนข้างชินกับมันแล้วล่ะเขาไล่ตามผีเสื้อประมาณหนึ่งชั่วโมงก่อนที่จะจับมันและใส่มันไว้ในถุงของเขาไว้ กับที่เขาหยุด และเริ่มคิด" สองปีศาจสุรา หนึ่งสามารถใช้เพื่อให้ได้กาเทพเผ่าในดินแดนสีดำ อย่างที่สอง . . . . . . . ฉันสามารถตัดสินใจอะไรทำอะไรกับหนึ่งในสองร้อยปี เมื่อปีศาจกลุ่มอมตะเครื่องบินเปิด ! " แบบนั้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น และท่านก็เป็นต้นไปที่เขาย้ายมา เขาดึงดาบออกมา ฮาน ฉาน ดาบที่ดูธรรมดาไม่สามัญ แต่เมิ่งเฮ่าได้เห็นดาบนี้ ฝานเปิดฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก สับผ่านเป็นโมฆะ และปล่อยออร่าตกตะลึงของจิตวิญญาณของภูเขา" นี่คือดาบเป็นอมตะ ! ! " เขาวิ่งมือซ้ายทั่วใบมีดเรียบ ทำให้ drone เพื่อสะท้อนออกมา จมูกที่มีความรู้สึกของความเศร้าโศก ลาก่อนและหวังที่จะรวมตัว .ได้ยินเสียงหึ่ง ทำให้เมิ่งเฮ่าคิดถึงฮันซาน เขาถอนใจ" เมื่อเทียบกับ ซานฮาน ผมเล็กและอ่อนแอ ตอนนี้ผมไม่สามารถทำให้คุณ อย่างไรก็ตาม คุณมีพรสวรรค์นะ โดยเขา จากนี้ไป คุณ . . . . . . . เป็นดาบของข้า" ฉันสัญญากับรุ่นพี่ฮัน ฉานว่าผมจะช่วยเขาได้ในอนาคต ตอนนี้ ฉันสัญญากับคุณเมื่อฉันช่วยเขา ผมจะพาคุณมาด้วย วันที่ฉันสามารถช่วยเขาได้ ผมจะคืนคุณชานฮาน "การ droning จางหาย ดาบสีฟ้าใสค่อยๆ เริ่มเงียบ แล้วมันกลายเป็นสีฟ้าแสงที่ลอยในอากาศ และยิงกลับต่อเมิ่งเฮ่า เขาไม่ได้ทำอะไรเพื่อหยุดมัน เรืองแสงสีฟ้าตีเขา ทำให้หยดเลือดที่ปรากฏบนหน้าผากของเขาหยดเลือดสัมผัสดาบ Azure , และทันทีที่เมิ่งฮ่าวรู้สึกการเชื่อมต่อที่ชัดเจนระหว่างสองของพวกเขา ดวงตาของเขาแวววาวและเขาขยายมือข้างขวาของเขา ทันที ดาบออร่าสีฟ้ากุหลาบถึงสวรรค์มันยิงออกไปมันย้ายอย่างรวดเร็วว่า เมิ่งฮ่าวไม่สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน มันยิงตรงสู่วัดสามพันหินกว้างที่ใกล้ ในชั่วพริบตา มันทำลายหินเป็นชิ้น บูมสะท้อนออกมา และก่อนที่จะระเบิดแตกละเอียด ชิ้นส่วนภายนอก ดาบยิงกลับโฉบหน้าเมิ่งเฮ่าเมิ่งเฮ่าจ้องในช็อตและขยายมือขวาของเขา ดาบก็เริ่มหดลงจนมันเกี่ยวกับขนาดของเล็บมือ เมิ่งเฮ่ากลืนมันลงไป ทำให้ดาบมันผสานเข้ากับเขา นี้เป็นหนึ่งในไพ่ของเมิ่งเฮ่า บางอย่างที่ ถ้าเก็บในถุงไว้ จะถอดเสื้อผ้าขององค์ประกอบของความประหลาดใจเมื่อถูกใช้แม้จะเป็นเศษหินแตกพันเมตรยิงต่อเขา เมิ่งฮ่าวดึงออกมาชิ้นของเขาเป็นอมตะบริดจสโตน คนที่ได้ย้ายเขามาอยู่ที่อาณาจักรของสะพานเก่า เขาทำลายมันในมือของเขาทันที เขาจางและหายไปภาคเหนือของดินแดนอันยิ่งใหญ่ของทะเลทรายตะวันตกอย่างรวดเร็วกลายเป็นร่างใหญ่ของน้ำ ในลุ่ม พื้นที่ส่วนใหญ่ของ ทะเลสาบ ไวโอเล็ต สามารถเห็นได้ ม่วงฝนยังคงเทลงไปในถัง มันยังคงเติบโตที่หนักกว่าท้องฟ้ามืด และไม่มีแสงแดดปรากฏให้เห็นเลย ทำให้ดูเหมือนพลบค่ำ ฉากทั้งหมดกลายเป็นน้ำหนักกดขี่ ความเย็นที่แผ่ออกมาเต็มไปหมด ความเย็นที่สามารถทำลายชีวิตภูเขาเป็นเพชฌฆาตเงียบ . ไม่มีสัญญาณของสิ่งมีชีวิตอาจจะเห็นก็ได้ ทั้งทะเลทรายตะวันตกทิศตะวันตกเฉียงเหนือภูมิภาคคือตอนนี้ปราศจากพลังงานมโนมัย เน่าเปื่อย ศพของสัตว์ที่สามารถเห็นได้เกลื่อนกลาดในน้ำฝนจากระยะทางที่กลุ่มของผู้คนสามารถเห็นได้ย้ายอย่างรวดเร็วผ่านอากาศ นี้คือกลุ่มของประมาณสี่หรือห้าพันคน ในกระบวนการของการย้ายถิ่น พวกเขาเงียบ ใบหน้าซีดเซียวของพวกเขา ในวันล่าสุด