ต่อมา จึงเริ่มสนพระทัยกีฬาเรือใบอย่างจริงจัง ด้วยทรงเห็นว่าการเล่นเรือใบเป็นกีฬากลางแจ้ง เล่นอยู่ท่ามกลางอากาศบริสุทธิ์ และลมเย็นสบาย นอกจากนี้การเล่นเรือใบจะต้องใช้ความสามารถในร่างกายทุกส่วนตั้งแต่สมอง สายตา มือ แขน ขา ประสานงานกันอย่างดี จึงจะสามารถบังคับเรือให้แล่นไปได้ตามทิศทางที่ต้องการ และทรงมีพระราชประสงค์ต่อเรือด้วยพระองค์เองด้วย ครั้งนั้น หม่อมเจ้าภีศเดช รัชนี เป็นผู้สนองพระราชประสงค์ เนื่องจากมีคนใกล้ชิดเคยกราบทูลว่า “คนที่จะเล่นกีฬาเรือใบได้ดี จะต้องต่อเรือขึ้นมาเอง เพื่อจะได้รู้จักเรือที่แล่นได้ทะลุปรุโปร่ง เปรียบประดุจรู้จักหลังมือของตัวเอง ฉะนั้นเมื่อแล่นเรือไปในทะเล ผู้แล่นจะรู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับเรือของตน สามารถบังคับเรือให้แล่นผ่านคลื่นลมไปได้ตลอดรอดฝั่ง” ประกอบกับทรงมีฝีพระหัตถ์ในงานช่างไม้อยู่แล้ว และไม่ทรงโปรดซื้ออุปกรณ์ที่มีราคาแพง ทรงเริ่มต่อเรือใบพระที่นั่งด้วยพระองค์เอง โดยมีอู่ต่อเรือ และสระทดลองแล่นเรือในสวนจิตรลดารโหฐาน