Vol. 2 Chapter 3 – Part 2The moment

Vol. 2 Chapter 3 – Part 2

The moment when he ran through a field for beginners.

The time when he was depressed due to losing in PvP.

The eagerness to improve his stats.

The friends he had in the guild.

The loud laugh after defeating a large army of players.

The dungeon where he risked his life.

The tears he shed for not being able to protect someone’s life.

The assassin’s dagger he wielded.

The promise he made to a certain person.

The last time seeing his back.

“――I remember it all.”

Schnee said while calmly putting her hand above her chest.

“Although it was useless to ask you to forget it too, please say…”

“I’m not saying~”

The smiling face was too radiant as she answered bluntly. It was a facial expression that he hadn’t seen when she was an NPC, and when his fellow made this sort of face, Shin became a little glad.

“But, if that was the case. Though you only talked in pre-set sentences, were you in a state of awareness?”

“No, it was after Shin and the others entered the situation known as the death game, that a type of self-consciousness became clear. Until then, it felt like watching a moving picture. It is very hard to explain it, but it’s like looking at myself from a bird’s-eye view.”

Though it was her memory, Schnee said that it was like the memory of another person. To be frank, he didn’t understand it well, because he thought it was rather painful that her consciousness became aware while in a state where her body moved without permission, so he didn’t question it further.

“I see. In short, you know all about the logout stuff and the other things beyond that point as well.”

It was possible to say that that might be the reason why she had retained her memories of the game.

“Yes. At that time, it was because all of the adventurers sometimes used those words after the life and death fights began. If I am not mistaken, another world, different from this one, is the real world, right?”

“That is correct…so anyways, after I left, you guys searched for me and then separated, huh?”

“…Yes.”

While smiling as if she had been in trouble, Schnee affirmed it.

The last fight of the death game. If Shin won the fight, Schnee and the others would disappear. If Shin lost, Schnee and the others would lose their master. Either way, it couldn’t become a happy ending. Therefore, they took several actions, due the mysterious situation where they didn’t disappear even though Shin should have won.

“If only you all could have told me beforehand, though that might not be possible to say.”

“Then, wouldn’t Shin have been troubled by it? You had to do the best that you could at that time.”

“Is that so…”

Though it was decided that it was okay and he had been in high spirits when he left Tsuki no Hokora; when he learned about the circumstances that his support characters had concealed among themselves, Shin felt miserable.

Nevertheless, even if he had known, he would not have doubted himself, and would have done what he did, so he did not say anything.

“In those days, independent action was not completely possible yet, and the talk of freedom, like the present day, was more or less not even imaginable. Either way, it would have been impossible to talk about.”

“Well now that you mention it, when the death game began, I thought it was weird that the NPC’s were strangely acting like human beings. Now knowing that it was self-awareness, I realize ‘Ah! so that’s it’.”

“You have a difficult personality as always, Shin.”

“Shut up!…Leave me alone.”

He muttered at Schnee, who smiled wryly while he was embarrassed. He was pondering his past actions, thinking about if or when the programs had began self-consciousness or something, wondering ‘Did I treat them decently?’, as Schnee’s remark actually hit the target.

“Well, you would have gone to battle even if you had known, Shin.”

“…That’s probably true.”

Compared to the lives of ten thousand humans, the support characters were no more than data. Even if the data had been somewhat self-consciousness, it was still not comparable.

“Besides, didn’t you make a promise?”

“…Yeah.”

Even though it wasn’t much, many people returned to reality.

In fact, it was due to that promise which Shin had exchanged with a certain person.

Since they knew about it for sure, neither Schnee nor the other support characters would have said anything.

“Now then, let’s put a stop to this solemn atmosphere.  Especially since we are able to meet again after so much effort and a long wait.”

“…That’s right. “What am I saying now, it’s quickly become depressing! Let’s stop it!”

In order to completely change the mood that had become depressing, Schnee behaved cheerfully and clapped her hands in an exaggerated manner. Shin also joined in by raising his voice.

“First of all, to celebrate the reunion, let’s go all out with a party. If it’s about food ingredients, I have a lot left in the Item Box.”

“Let’s do it. Please let me demonstrate my cooking skill that I have raised over the years.”

“By the way, what is your cooking level?”

“It became Ⅸ about one month ago.”

“Seriously!?”

Shin was surprised that it had grown to the level where she could cook even a high level monster. Even if she made the lowest grade meal, a simple soup, with this level it transformed into a dish that generated a lot of bonus stats. It was said that a skilled cook was found to be as useful as a skilled blacksmith in major guilds. There were enormous bonuses when a dish was made using rare ingredients. If one of two players with the same level, job, and about the same ability ate the dish, the player who ate it would end up with a complete victory in combat.

And Rokuten, where Shin had been a member, was able to overpower other player’s skills and stats because there was a cook skill of level X. So, with a dish that gave a bonus of temporary adding to their maxed stats, they were able to exceed the limit, though it was only by a little. (Editor’s note: Even though their stats were maxed at 999, with that food they could go above 1000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บท 2 3-Part 2ขณะเมื่อเขาวิ่งผ่านเขตข้อมูลสำหรับผู้เริ่มต้นเวลาเมื่อเขาตกต่ำเนื่องจากแพ้ในการ PvPEagerness เพื่อปรับปรุงสถิติของเขาเพื่อนที่เขามีในการสมาคมหัวเราะเสียงดังหลังจากเอาชนะกองทัพใหญ่ของผู้เล่นดันเจี้ยนที่เขา risked ชีวิตน้ำตาเขาหลั่งในไม่สามารถปกป้องชีวิตของคนกริชของฆาตกรที่เขา wieldedคำสัญญาที่เขาทำเพื่อบุคคลใดบุคคลหนึ่งครั้งสุดท้ายที่เขาเห็น"――I จำทั้งหมด"Schnee กล่าวว่า ในขณะเคลื่อนย้ายมือของเธอข้างบนหน้าอกของเธอ"แม้ว่าจะไม่ขอลืมเกินไป กรุณาพูด...""ฉันไม่พูด ~ "หน้ายิ้มสดใสเกินไปเธอตอบตรงไปตรงมา มีสีหน้าที่เขาไม่ได้เห็นเมื่อเธอ NPC และเมื่อเพื่อนของเขาทำการจัดเรียงของใบหน้า ชินกลายเป็นความยินดีน้อย"แต่ ถ้าคนที่ ว่าคุณพูดในประโยคที่ตั้งไว้ล่วงหน้า มีคุณในสถานะของการรับรู้หรือไม่""ไม่มี ก็หลังชิน และอื่นใส่สถานการณ์ที่เรียกว่าเกมตาย ว่า ชนิดของ self-consciousness กลายเป็นชัดเจน จนแล้ว มันรู้สึกเหมือนดูภาพเคลื่อนไหว จึงเป็นการยากมากที่จะอธิบายได้ แต่เหมือนมองตัวเองจากทะเล"ว่ามันเป็นหน่วยความจำของเธอ Schnee กล่าวว่า มันเป็นเหมือนความทรงจำของบุคคลอื่น มี แฟรงค์ เขาไม่เข้าใจมันดี เพราะเขาคิดว่า มันเจ็บปวดแต่สติของเธอที่เริ่มตระหนักถึงในขณะที่ในสภาพที่ร่างกายของเธอย้าย โดยไม่มีสิทธิ์ ดังนั้นเขาไม่ได้ถามเพิ่มเติม"อืมม ในระยะสั้น คุณรู้ทุกสิ่งออกจากระบบและสิ่งอื่น ๆ นอกเหนือจากจุดนั้นเช่นกัน"มันเป็นไปได้ที่จะพูดซึ่งอาจเป็นเหตุผลที่ทำไมเธอได้เก็บความทรงจำของเธอของเกม"ใช่ ในขณะนั้น เป็น เพราะบรรดา adventurers ที่บางครั้งใช้คำเหล่านั้นหลังจากชีวิต และเริ่มต่อสู้ตาย ถ้าผม/ดิฉันไม่ดาวตามปกติ โลกอื่น ต่างจากนี้ คือ โลกจริง ขวา"ที่ถูกต้อง...ต่อไป ทิ้ง คุณผู้ชายค้นหาฉัน และแยก ออกแล้ว ฮะ? "“… ใช่"ในขณะที่ยิ้มเหมือนกับว่าเธอได้รับในปัญหา Schnee ยืนยันได้การต่อสู้สุดท้ายของเกมตาย ถ้าชินชนะการต่อสู้ Schnee และอื่น ๆ จะหายไป ชินสำเร็จ Schnee และอื่น ๆ จะเสียหลักของพวกเขา ทั้งสองวิธี มันไม่สามารถเป็นสุข ดังนั้น พวกเขาเอาการดำเนินการหลาย ครบกำหนดสถานการณ์ลึกลับที่พวกเขาไม่ได้หายไปแม้ว่าชินควรได้รับรางวัล"ถ้าเพียงคุณทั้งหมดสามารถบอกล่วงหน้า แต่ที่อาจไม่สามารถบอก""แล้ว จะไม่ชินมีการปัญหาโดย คุณได้ทำดีสุดที่คุณสามารถในขณะนั้น""จะว่าให้... "แม้ว่า จะเป็นการตัดสินใจว่า มันเป็นไร และเขาได้รับในสุราสูงเมื่อเขาออกจากโรงแรมสึกิไม่ Hokora เมื่อเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ที่มีการปกปิดของเขาสนับสนุนอักขระระหว่างกันเอง ชินรู้สึกอนาถอย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขารู้จัก เขาจะไม่มี doubted ตัวเอง แล้วจะทำอะไรเขาไม่ได้ ดังนั้นเขาไม่ได้พูดอะไร"ในนั้น ปฏิบัติการอิสระไม่สมบูรณ์สามารถยัง และพูดคุยของเสรีภาพ เช่นวันปัจจุบัน ไม่น้อยแม้เท่า ทั้งสองวิธี มันจะได้ไปพูดคุยเกี่ยวกับ""ดีที่คุณพูดถึงมัน เมื่อเริ่มเกมตาย คิดแล้วก็หลุดโลกที่แพงกว่าได้ทำหน้าที่ของ NPC ได้เหมือนมนุษย์ ตอนนี้รู้ว่า มันเป็น self-awareness ฉันรู้ ' Ah เพื่อที่จะ """คุณมีลักษณะเป็นเสมอยาก ชิน""หยุดพูด!... ทิ้งฉันคนเดียว"เขา muttered ที่ Schnee ที่ยิ้ม wryly ที่อาย เขาได้ขบคิดของเขาผ่านการดำเนินการ คิดว่า หรือเมื่อมีโปรแกรมเริ่ม self-consciousness หรือบางสิ่งบางอย่าง สงสัยว่า 'ไม่ได้ผมคิดว่าลักษณะหรือไม่' เป็นหมายเหตุของ Schnee จริงตีเป้าหมาย"ดี คุณจะไปต่อสู้แม้ว่าคุณรู้จัก ชิน"“… ก็อาจเป็นจริง"เปรียบเทียบกับชีวิตของมนุษย์หมื่น ตัวสนับสนุนได้มากกว่าไม่มีข้อมูล แม้ว่าข้อมูลที่ได้ค่อนข้าง self-consciousness ก็ยังเทียบไม่"นอกจาก ไม่ต้องสัญญา"“… ใช่"ถึงแม้ว่ามันไม่ได้มาก หลายคนกลับไปจริงในความเป็นจริง ได้เนื่องจากว่าสัญญาที่ชินได้แลกเปลี่ยนกับบุคคลใดบุคคลหนึ่งเนื่องจากพวกเขารู้เกี่ยวกับเรื่องนี้แน่นอน ไม่ Schnee หรือการสนับสนุนอื่น ๆ จะได้กล่าวอะไร"ตอนนี้ ลองใส่แล้วการหยุดบรรยากาศปฏิญาณตนนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากเราจะสามารถตอบสนองอีกครั้งหลังจากความพยายามมากและรอคอยที่ยาวนาน"“…That’s right. “What am I saying now, it’s quickly become depressing! Let’s stop it!”In order to completely change the mood that had become depressing, Schnee behaved cheerfully and clapped her hands in an exaggerated manner. Shin also joined in by raising his voice.“First of all, to celebrate the reunion, let’s go all out with a party. If it’s about food ingredients, I have a lot left in the Item Box.”“Let’s do it. Please let me demonstrate my cooking skill that I have raised over the years.”“By the way, what is your cooking level?”“It became Ⅸ about one month ago.”“Seriously!?”Shin was surprised that it had grown to the level where she could cook even a high level monster. Even if she made the lowest grade meal, a simple soup, with this level it transformed into a dish that generated a lot of bonus stats. It was said that a skilled cook was found to be as useful as a skilled blacksmith in major guilds. There were enormous bonuses when a dish was made using rare ingredients. If one of two players with the same level, job, and about the same ability ate the dish, the player who ate it would end up with a complete victory in combat.And Rokuten, where Shin had been a member, was able to overpower other player’s skills and stats because there was a cook skill of level X. So, with a dish that gave a bonus of temporary adding to their maxed stats, they were able to exceed the limit, though it was only by a little. (Editor’s note: Even though their stats were maxed at 999, with that food they could go above 1000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉบับที่ 2 บทที่ 3 - ส่วนที่ 2. ขณะที่เมื่อเขาวิ่งผ่านสนามสำหรับผู้เริ่มต้นและเวลาเมื่อเขาได้รับความสุขเกิดจากการสูญเสียในพีวีพี. ความกระตือรือร้นในการปรับปรุงสถิติของเขา. เพื่อนเขามีอยู่ในกิลด์. หัวเราะเสียงดังหลังจากที่เอาชนะ กองทัพขนาดใหญ่ของผู้เล่น. ดันเจี้ยนที่เขาเสี่ยงชีวิตของเขา. น้ำตาที่เขาหลั่งออกเพื่อที่จะไม่สามารถปกป้องชีวิตของใครบางคน. กริชนักฆ่าของเขากำ. สัญญาที่เขาทำกับคนบาง. ครั้งสุดท้ายที่เห็นด้านหลังของเขา. "- -I จำได้ทั้งหมด. "หิมะกล่าวว่าในขณะที่ใจเย็นเอามือของเธอเหนือหน้าอกของเธอ." แม้ว่ามันจะเป็นประโยชน์ที่จะขอให้คุณลืมมันเกินไปโปรดบอกว่า ... "" ฉันไม่ได้พูด ~ "ใบหน้ายิ้มสดใสเกินไปเธอตอบห้วนๆ มันเป็นสีหน้าท่าทางที่เขาไม่เคยเห็นตอนที่เธอเป็น NPC และเมื่อเพื่อนของเขาทำให้การจัดเรียงของใบหน้านี้กลายเป็นชินดีใจเล็ก ๆ น้อย ๆ . "แต่ถ้าเป็นกรณีที่ แม้ว่าคุณจะพูดคุยกันในประโยคที่ตั้งไว้ล่วงหน้าได้ที่คุณอยู่ในสถานะของการรับรู้หรือไม่? "" ไม่มันเป็นหลังจากที่ชินและคนอื่น ๆ เข้ามาในสถานการณ์ที่เรียกว่าเกมตายว่าประเภทของตัวเองมีสติเป็นที่ชัดเจน จนแล้วมันให้ความรู้สึกเหมือนดูภาพการเคลื่อนย้าย มันเป็นเรื่องยากมากที่จะอธิบาย แต่มันก็เหมือนกับการมองไปที่ตัวเองออกจากมุมมองเผินๆได้. "แม้ว่ามันจะเป็นความทรงจำ, หิมะกล่าวว่ามันเป็นเหมือนความทรงจำของบุคคลอื่น การจะมีความตรงไปตรงมาเขาไม่เข้าใจมันได้ดีเพราะเขาคิดว่ามันค่อนข้างเจ็บปวดที่สติของเธอเริ่มตระหนักถึงในขณะที่อยู่ในสภาพที่ร่างกายของเธอย้ายไม่ได้รับอนุญาตเพื่อให้เขาไม่ได้ถามมันต่อไป. "ผมเห็น ในระยะสั้นที่คุณรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่ออกจากระบบและสิ่งอื่น ๆ ที่นอกเหนือจากจุดนั้นเช่นกัน. "มันเป็นไปได้ที่จะบอกว่าที่อาจจะมีเหตุผลที่เธอได้สะสมความทรงจำของเกม." ใช่ ในเวลานั้นมันเป็นเพราะทั้งหมดของนักผจญภัยบางครั้งก็ใช้คำพูดเหล่านั้นหลังจากที่การดำเนินชีวิตและการต่อสู้เริ่มตาย ถ้าฉันไม่ผิดอีกโลกหนึ่งที่แตกต่างจากคนนี้เป็นโลกแห่งความจริงใช่มั้ย? "" นั่นคือที่ถูกต้อง ... ดังนั้น anyways หลังจากที่ผมออกจากพวกคุณค้นหาสำหรับฉันและแยกออกจากกันแล้วเหรอ? "" ... ใช่ "ในขณะที่รอยยิ้มราวกับว่าเธอได้รับในปัญหาหิมะยืนยันมัน. การต่อสู้ครั้งสุดท้ายของเกมตาย ถ้าชินชนะในการต่อสู้, หิมะและคนอื่น ๆ จะหาย ถ้าชินหายไปหิมะและคนอื่น ๆ จะสูญเสียเจ้านายของตน ทั้งสองวิธีก็ไม่อาจจะกลายเป็นความสุข ดังนั้นพวกเขาเอาการกระทำหลายเนื่องจากสถานการณ์ลึกลับที่พวกเขาไม่ได้หายไปแม้ว่าชินควรได้รับรางวัล. "ถ้าเพียงคุณเท่านั้นที่ทุกคนสามารถได้บอกก่อนว่าที่ไม่อาจเป็นไปได้ที่จะบอกว่า." "จากนั้น wouldn ' เสื้อชินได้รับความสุขกับมันได้หรือไม่ คุณต้องทำสิ่งที่ดีที่สุดที่คุณสามารถในเวลานั้น "." นั่นคือเพื่อให้ ... "แม้ว่ามันก็คิดว่ามันก็โอเคและเขาได้รับในสุราสูงเมื่อเขาออกจากTsuki ไม่มี Hokora; เมื่อเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ที่ตัวละครสนับสนุนของเขาที่มองไม่เห็นกันชินรู้สึกอนาถ. อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะได้รู้จักเขาก็จะไม่ได้สงสัยตัวเองและจะได้ทำสิ่งที่เขาทำเพื่อให้เขาไม่ได้พูดอะไร. " ในวันนั้นการดำเนินการที่เป็นอิสระเป็นไปไม่ได้อย่างสมบูรณ์ยังและพูดคุยของเสรีภาพเช่นปัจจุบันนี้เป็นมากหรือน้อยไม่ได้เท่าที่ ทั้งสองวิธีก็จะได้รับเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดคุยเกี่ยวกับ. "" ดีตอนนี้ที่คุณพูดถึงมันเมื่อเกมเริ่มตายผมคิดว่ามันแปลกว่า NPC ถูกแปลกเช่นเดียวกับมนุษย์ ตอนนี้รู้ว่ามันเป็นความตระหนักในตนเองฉันตระหนักดี 'อา! เพื่อที่ว่ามัน '. "" คุณมีบุคลิกที่เป็นเรื่องยากเสมอชิน. "" หุบปาก! ... ปล่อยฉันคนเดียว. "เขาพึมพำที่หิมะที่ถึงคราวยิ้มในขณะที่เขาก็อาย เขาได้รับการขบคิดการกระทำในอดีตของเขาคิดเกี่ยวกับถ้าหรือเมื่อโปรแกรมได้เริ่มประหม่าหรือสิ่งที่สงสัย 'ว่าฉันปฏิบัติต่อพวกเขา decently?' เป็นคำพูดหิมะจริงกลุ่มเป้าหมาย. "ดีคุณจะได้ไปที่จะต่อสู้แม้กระทั่ง ถ้าคุณได้รู้จักชิน. "" ... ที่จริงอาจจะเป็น. "เมื่อเทียบกับชีวิตของมนุษย์หมื่นตัวละครสนับสนุนไม่เกินข้อมูล แม้ว่าข้อมูลที่ได้รับค่อนข้างประหม่ามันก็ยังเทียบไม่ได้. "นอกจากนี้คุณไม่ทำสัญญา?" "... ใช่." แม้ว่ามันจะไม่ได้มากหลายคนกลับมาสู่ความเป็นจริง. ในความเป็นจริง มันเป็นเพราะสัญญาที่ชินได้แลกเปลี่ยนกับบุคคลบาง. เนื่องจากพวกเขารู้เกี่ยวกับเรื่องการตรวจสอบทั้งหิมะหรือตัวละครอื่น ๆ ที่สนับสนุนจะได้พูดอะไร. "ตอนนี้แล้วเรามาวางหยุดนี้บรรยากาศเคร่งขรึม โดยเฉพาะอย่างยิ่งนับตั้งแต่ที่เราสามารถที่จะพบกันอีกครั้งหลังจากความพยายามมากและรอคอยมานาน. "" ... ที่เหมาะสม "สิ่งที่ฉันบอกว่าตอนนี้มันอย่างรวดเร็วกลายเป็นเศร้า! ลองหยุดมัน! "เพื่อที่จะสมบูรณ์เปลี่ยนอารมณ์ที่ได้กลายเป็นตกต่ำหิมะประพฤติอย่างมีความสุขและปรบมือของเธอในลักษณะที่พูดเกินจริง ชินยังร่วมด้วยการยกเสียงของเขา. "ครั้งแรกของทั้งหมดที่จะเฉลิมฉลองการชุมนุมให้เป็นไปทั้งหมดออกมาพร้อมกับงานปาร์ตี้ ถ้ามันเป็นเรื่องของส่วนผสมอาหารที่ฉันมีเป็นจำนวนมากที่เหลืออยู่ในกล่องรายการ. "" เราจะทำมัน กรุณาแจ้งให้เราแสดงให้เห็นถึงทักษะการทำอาหารของฉันที่ฉันได้ยกขึ้นเหนือปีที่ผ่านมา. "" โดยวิธีการสิ่งที่เป็นระดับปรุงอาหารของคุณ? "" มันกลายเป็นⅨประมาณหนึ่งเดือนที่ผ่านมา. "" อย่างจริงจัง !? "ชินรู้สึกประหลาดใจว่ามันก็เพิ่มขึ้นให้อยู่ในระดับที่เธอสามารถปรุงแม้มอนสเตอร์ระดับสูง แม้ว่าเธอทำอาหารเกรดต่ำสุดซุปง่ายกับระดับนี้มันกลายเป็นอาหารจานที่สร้างสถิติจำนวนมากของโบนัส มันก็บอกว่าเป็นแม่ครัวที่มีฝีมือก็จะพบว่าจะเป็นประโยชน์เป็นช่างตีเหล็กที่มีทักษะในกิลด์ที่สำคัญ มีโบนัสมหาศาลได้เมื่อจานที่ถูกสร้างขึ้นโดยใช้วัตถุดิบที่หาได้ยาก หากหนึ่งในสองผู้เล่นที่มีระดับเดียวกันงานและเกี่ยวกับความสามารถเหมือนกันกินจานที่ผู้เล่นที่กินมันจะจบลงด้วยชัยชนะที่สมบูรณ์ในการต่อสู้. และ Rokuten ที่ชินได้เป็นสมาชิกก็สามารถที่จะเอาชนะ ทักษะผู้เล่นอื่น ๆ และสถิติเพราะมีทักษะการปรุงอาหารระดับเอ็กซ์ดังนั้นด้วยจานที่ให้โบนัสชั่วคราวเพิ่มสถิติ maxed ของพวกเขาพวกเขาก็สามารถที่จะเกินขีด จำกัด แม้ว่ามันจะเป็นเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ โดย (หมายเหตุบรรณาธิการ: แม้ว่าสถิติของพวกเขาถูก maxed ที่ 999 กับอาหารที่พวกเขาจะไปข้างต้น 1000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เล่ม 2 บทที่ 3 –ส่วนหนึ่งไหม 2

ตอนที่เขาวิ่งผ่านเขตสำหรับมือใหม่

เวลาที่เขาเศร้าจากการสูญเสียใน PvP

กระตือรือร้นที่จะปรับปรุงสถิติของเขา

เพื่อน ๆเขามีในกิลด์

หัวเราะเสียงดังหลังจากเอาชนะกองทัพขนาดใหญ่ ของผู้เล่น

ดันเจี้ยนที่เขาเสี่ยงชีวิตของเขา

น้ำตาเขาไหลไม่สามารถปกป้องชีวิตของผู้อื่น .

ฆาตกรของกริช เขาใช้

สัญญาที่เขาทำเพื่อคนคนหนึ่ง

ครั้งสุดท้ายที่เห็นด้านหลังของเขา . . . . . .

" ――ผมจำมันได้ทั้งหมด . "

ถือกล่าวว่าในขณะที่ใจเย็นใส่มือของเธอข้างที่หน้าอกของเธอ

" แต่มันไม่มีประโยชน์ที่จะขอให้คุณลืมมันเหมือนกัน โปรดบอก . . . . . . . "

" ผมไม่ได้บอกว่า ~ "

ยิ้มก็สดใสขณะที่เธอตอบตรงๆ .มันเป็นสีหน้าที่เขาไม่เคยเห็น เมื่อเธอถูก NPC และเมื่อเพื่อนทำแบบนี้หน้าชินกลายเป็นเล็ก ๆน้อย ๆดีใจ

" แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น แม้ว่าคุณจะพูดประโยคที่ตั้งอยู่ในรัฐของการรับรู้ ? "

" ไม่ มันเกิดหลังจาก ชิน และ คนอื่น ๆเข้าไปในสถานการณ์ที่เรียกว่าเกมความตาย ที่ชนิดของตนเองได้ชัดเจน จนกว่าจะถึงตอนนั้นมันรู้สึกเหมือนดูภาพเคลื่อน มันเป็นเรื่องยากมากที่จะอธิบายมัน แต่มันเหมือนมองตัวเองจากเบิร์ดอายวิว "

แต่มันคือความทรงจำ ชนี บอกว่า มันเป็นเหมือนหน่วยความจำของบุคคลอื่น บอกตามตรง เขาไม่ได้เข้าใจมันได้ดี เพราะเขาคิดว่า มันค่อนข้างเจ็บปวดว่า สติของเธอเริ่มตระหนักถึงในขณะที่อยู่ในสถานะที่ร่างกายของเธอไปโดยไม่ได้รับอนุญาต