IntroductionCassava (Manihot escule

Introduction
Cassava (Manihot esculenta Crantz) is the third most
important source of calories in the tropics, after rice
and maize (Huang et al. 2001; Food and Agriculture
Organization of the United Nations (FAO) 2010) and
sixth most important crop in terms of global annual
production (Food and Agriculture Organization of the
United Nations (FAOSTAT) 2010). Widely grown in
tropical Africa, Asia and Latin America, cassava is the
developing world’s fourth most important crop, with
production in 2006 estimated at 226 million tonnes
(FAO 2008, 2005). It is the staple food of nearly a
billion people in 105 countries where the root provides
as much as a third of daily calories (FAO 2008) and the
annual consumption is greatest in Africa. In Zaire for
example, cassava provides for 1,123 calories per day
per person while in Ghana, a mean per capita
production of 465 kg/annum provides about 20 % of
calories in the diet, far ahead of any other single crop
or animal source (FAOSTAT 2005). It is also a major
staple for about half of the Nigerian population and
nearly 50 million tonnes of fresh cassava is produced
annually in the country (FAOSTAT 2008). Cassava is
important not just as a subsistence or food security
crop, but also as a main source of cash income for
producing households (Bainbridge et al. 1997). Its
production and processing provide employment and
income for the rural poor, especially women and
children (Sarma and Kunchai 1989).
According to Nweke et al. (1994), cassava’s long
growth cycle makes it relatively difficult for the crop
to be readily available on time to farmers and
consumers and rainfall pattern in some parts of the
tropics where rain lasts for about 6 months or less
provides distinction between rainy and dry seasons
thereby making cassava cultivation in such areas
difficult. They also stated that late bulking (LB) is a

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
มันสำปะหลัง ( มันสำปะหลังเพิ่มเป็นสามส่วนใหญ่
ที่สำคัญแหล่งที่มาของแคลอรี่ในเขตร้อน หลังจากข้าว
และข้าวโพด ( Huang et al . 2001 ; อาหารและการเกษตร
องค์กรของสหประชาชาติ ( FAO ) 2010 ) และ
พืชที่สําคัญที่สุดที่หกในแง่ของการผลิตประจำปี
ทั่วโลก ( องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ ( faostat
) 2010 ) ที่นิยมปลูกกันอย่างแพร่หลายใน
แอฟริกาเขตร้อนเอเชียและละตินอเมริกา มันสำปะหลังเป็นพืชที่สำคัญที่สุดใน 4 โลกด้วย

การพัฒนา , การผลิตในปี 2549 ประมาณ 226 ล้านตัน
( FAO 2008 , 2005 ) มันเป็นอาหารหลักของเกือบ
พันล้านคนใน 105 ประเทศที่รากมี
เท่าที่สามของแคลอรี่ทุกวัน ( FAO และการบริโภคประจำปี 2008 )
เป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในแอฟริกา ในซาอีร์ตั้ง
เช่น มันสำปะหลัง มี 1123 แคลอรี่ต่อวัน
ต่อคน ในขณะที่กานา , ค่าเฉลี่ยต่อหัว
การผลิต 465 กิโลกรัม / ปี มีประมาณ 20% ของแคลอรี่ในอาหาร

ไกลไปข้างหน้าของพืชหรือสัตว์ใด ๆที่เดียวอื่น ๆแหล่ง ( faostat 2005 ) มันก็เป็นหลักสำคัญ
ประมาณครึ่งหนึ่งของประชากรชาวไนจีเรีย
เกือบ 50 ล้านตัน มันสำปะหลังสด ผลิตในประเทศ ( faostat
ปี 2008 ) มันสำปะหลังเป็น
ที่สำคัญไม่เพียง แต่เป็นแบบยังชีพหรือพืชความปลอดภัย
อาหาร แต่ยังเป็นแหล่งที่มาหลักของรายได้สำหรับ
การผลิตครัวเรือน ( บริดจ์ et al . 1997 ) ของการจ้างงานและการผลิตและการประมวลผลให้

รายได้สำหรับคนจนในชนบท โดยเฉพาะสตรีและเด็ก ( ซาร์มา และคุณชัย

ตาม 1989 ) nweke et al . ( 1994 ) , วงจรชีวิตยาว
มันสำปะหลังทำให้มันค่อนข้างยากสำหรับพืช
จะพร้อมใช้งานในเวลาเพื่อเกษตรกรและผู้บริโภค และปริมาณน้ำฝน
รูปแบบในบางส่วนของ
เขตร้อนที่ฝนตกเป็นเวลาประมาณ 6 เดือน หรือน้อยกว่า
มีความแตกต่างระหว่างฤดูฝนและฤดูแล้ง
จึงทำให้การปลูกมันสำปะหลังในพื้นที่เช่น
ยาก พวกเขายังระบุว่าสายพะรุงพะรัง ( ปอนด์ ) คือ