Each year, 115 per 100,000 of the a

Each year, 115 per 100,000 of the adult population between the ages of 50 and 99
are diagnosed with degenerative, idiopathic Parkinson disease (PD) (Bower et al.
1999). The clinical signs of PD – bradykinesia, rigidity, resting tremor, and postural
instability (Morris et al. 1995) – worsen as the disease advances. Normal movement
timing is altered, at times slowed down or sped up, or interrupted by episodes of
freezing. The automatic flow of everyday life becomes increasingly challenging,
and people are forced to rely on conscious attention and other cognitive control
strategies to sustain the simplest of functional actions, such as rising from a chair,
walking, and turning (Smith and Batson 2010). Robbed of spontaneous expression
of normal movement, persons become habituated to increasingly smaller spheres of
activity and nonuse (Hirsch 2009). As bodily and spatial usage shrink, risk of physiological
deconditioning increases, leading to increased incidence of falling and
other health problems (Bloem et al. 2004). Interestingly, the motor program does
not appear to be ‘lost’ in early-to-middle stage PD: people can still move ‘normally’
when cued (verbally, or through visual or auditory cues). The intention to move is

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ละปี 115 ต่อ 100000 ของประชากรผู้ใหญ่ระหว่างอายุ 50 และ 99
ได้รับการวินิจฉัย idiopathic เสื่อมพาร์กินโรค (ปอนด์) (Bower et al.
1999) อาการทางคลินิกของ PD-bradykinesia ความแข็งแกร่ง สั่น การพักผ่อน และเนื้อ postural
ขาดเสถียรภาพ (มอร์ริส et al. 1995) – worsen เป็นความก้าวหน้าของโรค เคลื่อนไหวปกติ
เวลาจะเปลี่ยนแปลง ที่ชะลอตัวลง หรือตั้ง หรือขัดจังหวะ โดยตอนของ
แช่แข็ง การไหลเวียนอัตโนมัติของชีวิตประจำวันกลายเป็นความท้าทายมากขึ้น,
และคนถูกบังคับให้อาศัยความสนใจใส่ใจและการควบคุมอื่น ๆ รับรู้
กลยุทธ์เพื่อให้ง่ายที่สุดของการดำเนินการทำงาน เช่นไรซิ่งจากเก้าอี้,
เดิน และเปิด (สมิธและ Batson 2010) ปล้นของนิพจน์อยู่
ปกติเคลื่อนไหว ท่านเป็น habituated การทรงกลมมีขนาดเล็กมากของ
กิจกรรมและ nonuse (เฮิร์ช 2009) เป็นการใช้ร่างกาย และปริภูมิหด ความเสี่ยงของสรีรวิทยา
deconditioning เพิ่มขึ้น นำไปสู่การเพิ่มอุบัติการณ์การล้ม และ
ปัญหาสุขภาพอื่น ๆ (Bloem et al. 2004) เป็นเรื่องน่าสนใจ โปรแกรมมอเตอร์ไม่
ปรากฏ 'หลง ' ในระยะกลางช่วง PD: คนสามารถยังคงย้าย 'ปกติ'
เมื่อ cued (วาจา หรือสัญลักษณ์ภาพ หรือหู) มีความตั้งใจที่จะย้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในแต่ละปี , 115 ต่อ 100000 ของประชากรผู้ใหญ่ที่มีอายุระหว่าง 50 และ 99
ได้รับการวินิจฉัยเสื่อมซึ่งไม่ทราบสาเหตุโรคพาร์กินสัน ( PD ) ( ซุ้ม et al .
1999 ) ผลทางคลินิกของ PD และหน้าที่การสอบถามอาการ , อาการสั่น และเกร็ง ท่าทาง
ความไม่แน่นอน ( มอร์ริส et al . 1995 ) –เสื่อมโทรมเป็นโรคความก้าวหน้า . เวลาเคลื่อนไหว
ปกติมีการเปลี่ยนแปลง หลายครั้งที่ชะลอตัวลงหรือวิ่งขึ้นหรือเพราะตอน
จุดเยือกแข็ง การไหลแบบอัตโนมัติ ในชีวิตประจําวันจะขึ้นท้าทาย
และคนถูกบังคับให้พึ่งพา ห่วงใย ใส่ใจ และกลยุทธ์ด้านอื่น ๆเพื่อรักษาควบคุม
ที่ง่ายที่สุดของการกระทำตามหน้าที่ เช่น ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้
เดิน และเปลี่ยน ( สมิ ธและ Batson 2010 ) ปล้น
การแสดงออกโดยธรรมชาติของการเคลื่อนไหวปกติคนเป็น habituated เพื่อทรงกลมขนาดเล็กของกิจกรรมและการใช้มากขึ้น
( เฮิร์ส 2552 ) เป็นร่างกาย และมิติการใช้หดความเสี่ยงทางสรีรวิทยา
deconditioning เพิ่มขึ้น นำไปสู่การเพิ่มอุบัติการณ์ของการล้ม และปัญหาสุขภาพอื่น ๆ (
bloem et al . 2004 ) ที่น่าสนใจโปรแกรมมอเตอร์ไม่
ไม่ปรากฏ ' หายไป ' ในช่วงต้นถึงกลางเวที PD : คนยังสามารถย้าย ' ปกติ '
เมื่อความ ( ด้วยวาจา หรือภาพหรือเสียง cues ) ความตั้งใจในการย้าย คือ