had been equilibrated with laborato

had been equilibrated with laboratory air and contained 0 to 20 μM of added nitrite, there was no discernible change in the concentration of oxygen in the presence of the added azide (Fig. 1). All the observed concentrations fell within ±0.3% of the average value, within what may be readily attributed to the analytical uncertainty and the bottle to bottle variations in the equilibrium with laboratory air. Since the highest reported concentration of nitrite in seawater is still below 15 μM (Kamykowski and Zentara, 1991), this slight modification should be more than adequate for removing the interference of nitrite and should be incorporated into the standard methods for the determination of oxygen in seawater. The Winkler reaction scheme is standardized by generating a stoichiometrically defined amount of tri-iodide ion from a known quantity of iodate through the Dushman reaction between iodate and excess
iodide under acidic condition such that:

In a handbook for the analysis of fresh water, Golterman et al. (1978) commented in a note that azide interferes slightly in this reaction and may result in an error of 1% in the determination of oxygen. As a result, azide should not be used for the removal of the interference of nitrite if oxygen is to be determined at the highest accuracy.
However, these comments were made without supporting data or references. This possible source of error was re-examined here by determining the concentrations of dissolved oxygen in the absence of nitrite in triplicates in four samples of artificial seawater with and without the addition of azide. The concentrations in these samples
were standardized against artificial seawater with added iodate with and without the addition of azide. The standardizations were carried out in triplicates at three concentrations of added iodate. The results are shown in Table 2. In all cases, the standard deviations of the triplicates were within ±0.2% indicating that the addition of azide did not affect the precision of the analyses. In the samples that were processed through the Winkler reaction scheme without the addition of azide, if azide was added in the standardization with iodate, the concentrations of dissolved oxygen found were consistently slightly higher than those standardized against iodate without the addition of azide by an average of 0.13%. This difference was barely detectable but it was consistent with the slight interference of azide in the Dushman reaction and the subsequent carry-over of the interference as a small systematic error in estimating the concentration of oxygen in the Winkler reaction scheme as suggested by Golterman et al. (1978). However, under the experimental conditions used here, the error was much less than 1% and was of a similar magnitude as the analytical uncertainty in the analyses. If azide was not added in the standardization with iodate, the concentrations of dissolved oxygen found in the samples that were processed through the Winkler reaction scheme with and without the addition of azide were basically indistinguishable from each other. The average ratio in the concentrations found in these two methods was 0.9995 (Table 2). The deviation from unity of 0.05% was within the analytical uncertainty of the method. Thus, there was no evidence that azide interferes in the Winkler reaction scheme. If there were an interference,it was confined to the Dushman reaction used in the standardization. Hence, azide can be used for the removal of the interference of nitrite.For the highest accuracy, as a precaution, the standardization of the Winkler reaction scheme should be carried out in nitrite-free deionized water or artificial seawater, rather than in natural seawater, with added iodate without the addition of azide. This practice is already
the recommended procedure for circumventing the interference of iodate in natural seawater (Wong and Li, 2009).

3.4. Effect of the interference of nitrite on historical data of oxygen In the historical data of oxygen, in the open oceans, a correction for the presence of nitrite is needed probably only at the nitrite maxima. In coastal waters, the effect of nitrite needs to be considered. Although the molar ratio between nitrite present and apparent oxygen is somewhat variable, a ratio of 0.4±0.1 mol mol−1 seems like a reasonable estimate. Thus, if the concentration of nitrite is available, the correction is rather straight forward. Because of the uncertainty in the molar ratio, the correction will degrade the precision in the estimated concentration of oxygen by about ±10−1 to 10−2 μM in most cases. Nevertheless, while these corrections can be readily made, in order to avoid confusion, such corrections on the published values should be discouraged until an internationally accepted standard practice can be put in place.
Acknowledgments
This work was supported in part by the National Science Council,Taiwan through grant number NSC98-2611-M-001-004-MY3, and by the Academia Sinica through a thematic research grant titled “Atmospheric Forcing on Ocean Biogeochemistry (AFOBi)”. I thank Yao-Chu Wu and Kuo-Yuan Li for making the oxygen measurements and the three reviewers for their constructive comments

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้รับการ equilibrated กับอากาศในห้องปฏิบัติการและมี 0-20 ไมครอนเพิ่มของไนไตรท์ไม่มีการเปลี่ยนแปลงมองเห็นได้ในความเข้มข้นของออกซิเจนในการปรากฏตัวของ azide เพิ่ม (รูปที่ 1). ทุกความเข้มข้นสังเกตลดลงเกิน± 0.3% ของค่าเฉลี่ยภายในสิ่งที่อาจนำมาประกอบพร้อมกับความไม่แน่นอนในการวิเคราะห์และขวดขวดรูปแบบอยู่ในภาวะสมดุลกับอากาศในห้องปฏิบัติการ ตั้งแต่รายงานปริมาณความเข้มข้นสูงสุดของไนไตรท์ในน้ำทะเลก็ยังคงต่ำกว่า 15 ไมครอน (Kamykowski และ Zentara, 1991), การปรับเปลี่ยนเล็กน้อยนี้ควรจะเป็นมากกว่าเพียงพอสำหรับการลบรบกวนของไนไตรท์และควรจะรวมอยู่ในวิธีการมาตรฐานสำหรับการวัดค่าออกซิเจนใน น้ำทะเล โครงการปฏิกิริยาเคลอร์เป็นมาตรฐานโดยการสร้างเป็นจำนวนเงินที่กำหนดไว้ stoichiometrically ไอออนไตรไอโอไดด์จากปริมาณที่รู้จักของไอโอเดทผ่านปฏิกิริยา Dushman ระหว่างไอโอเดทและส่วนเกิน
ไอโอไดด์ภายใต้เงื่อนไขที่เป็นกรดเช่นว่าในคู่มือสำหรับการวิเคราะห์น้ำจืด, Golterman เอ อัล (1978) ให้ความเห็นในหมายเหตุว่า azide รบกวนเล็กน้อยในปฏิกิริยานี้และอาจส่งผลให้เกิดข้อผิดพลาด 1% ในการกำหนดออกซิเจน เป็นผลให้ azide ไม่ควรใช้สำหรับการกำจัดการแทรกแซงของไนไตรท์ถ้าออกซิเจนคือการได้รับการพิจารณาอย่างถูกต้องสูงสุดอย่างไรก็ตามความคิดเห็นเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นมาโดยไม่ต้องสนับสนุนข้อมูลหรือการอ้างอิง ซึ่งแหล่งที่มาของข้อผิดพลาดได้รับการตรวจสอบอีกครั้งที่นี่โดยการกำหนดความเข้มข้นของออกซิเจนที่ละลายในกรณีที่ไม่มีไนไตรท์ใน triplicates ในสี่ตัวอย่างของน้ำทะเลเทียมที่มีและไม่มีการเพิ่มของ azide ความเข้มข้นในตัวอย่างเหล่านี้ให้เป็นมาตรฐานกับน้ำทะเลเทียมที่มีการเพิ่มไอโอเดตที่มีและไม่มีการเพิ่มของ azide การกำหนดมาตรฐานได้ดำเนินการใน triplicates ที่สามความเข้มข้นของการเพิ่มไอโอเดท ผลที่ได้แสดงให้เห็นในตารางที่ 2 ในทุกกรณีค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานของ triplicates อยู่ภายใน± 0.2% แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของ azide ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อความแม่นยำของการวิเคราะห์ ในตัวอย่างที่ได้รับการประมวลผลผ่านโครงการปฏิกิริยาเคลอร์โดยไม่มีการเติม azide ถ้า azide ถูกบันทึกอยู่ในมาตรฐานที่มีไอโอเดทความเข้มข้นของออกซิเจนที่ละลายในน้ำพบว่ามีอย่างต่อเนื่องสูงกว่ามาตรฐานกับไอโอเดทโดยไม่ต้องนอกเหนือจาก azide โดยเฉลี่ยเล็กน้อย 0.13% ความแตกต่างนี้ก็แทบจะไม่ตรวจพบ แต่มันก็สอดคล้องกับสัญญาณรบกวนเล็กน้อย azide ในปฏิกิริยา Dushman และต่อมาดำเนินการไปรบกวนเป็นความผิดพลาดของระบบที่มีขนาดเล็กในการประมาณความเข้มข้นของออกซิเจนในโครงการปฏิกิริยาเคลอร์แนะนำโดย Golterman และคณะ . (1978) อย่างไรก็ตามภายใต้เงื่อนไขการทดลองใช้ที่นี่ข้อผิดพลาดได้มากน้อยกว่า 1% และเป็นของสำคัญเช่นเดียวกับความไม่แน่นอนในการวิเคราะห์ในการวิเคราะห์ หาก azide ไม่ได้เพิ่มเข้ามาในมาตรฐานไอโอเดทกับความเข้มข้นของออกซิเจนละลายน้ำที่พบในกลุ่มตัวอย่างที่ได้รับการประมวลผลผ่านโครงการปฏิกิริยาเคลอร์ที่มีและไม่มีการเพิ่มของ azide ได้โดยทั่วไปไม่สามารถแยกออกจากกัน อัตราเฉลี่ยในระดับความเข้มข้นที่พบในทั้งสองวิธีคือ 0.9995 (ตารางที่ 2) เบี่ยงเบนจากความสามัคคีของ 0.05% อยู่ในความไม่แน่นอนของวิธีการวิเคราะห์ ดังนั้นจึงมีหลักฐานว่า azide รบกวนในโครงการปฏิกิริยาเคลอร์ไม่มี ถ้ามีการแทรกแซงก็ถูกกักตัวไว้ที่ปฏิกิริยา Dushman ใช้ในมาตรฐาน ดังนั้น azide สามารถนำมาใช้สำหรับการกำจัดของการรบกวนของ nitrite.For ความถูกต้องสูงสุดในขณะที่การป้องกันมาตรฐานของโครงการปฏิกิริยาเคลอร์ควรจะดำเนินการในน้ำกลั่นปราศจากไอออนไนไตรท์ฟรีหรือน้ำทะเลเทียมมากกว่าในน้ำทะเลธรรมชาติ ด้วยไอโอเดทเพิ่มโดยไม่มีการเติม azide การปฏิบัตินี้มีอยู่แล้วแนะนำวิธีการหลีกเลี่ยงการแทรกแซงของไอโอเดทในน้ำทะเลธรรมชาติ (วงศ์และหลี่ 2009) 3.4 ผลกระทบจากการรบกวนของไนไตรท์จากข้อมูลในอดีตของออกซิเจนในข้อมูลทางประวัติศาสตร์ของออกซิเจนในมหาสมุทรเปิด, การแก้ไขสำหรับการแสดงของไนไตรท์เป็นสิ่งจำเป็นอาจจะเพียง Maxima ไนไตรท์ ในน่านน้ำชายฝั่งผลกระทบของไนไตรท์จะต้องพิจารณา แม้ว่าอัตราส่วนระหว่างปัจจุบันไนไตรท์และออกซิเจนชัดเจนเป็นตัวแปรค่อนข้างอัตราส่วนของ 0.4 ± 0.1 mol mol-1 ดูเหมือนว่าประมาณการที่เหมาะสม ดังนั้นหากความเข้มข้นของไนไตรท์ที่มีอยู่, การแก้ไขค่อนข้างตรงไปข้างหน้า เนื่องจากความไม่แน่นอนในอัตราส่วนโดยโมล, การแก้ไขจะลดความแม่นยำในความเข้มข้นโดยประมาณของออกซิเจนประมาณ± 10-1 ถึง 10-2 ไมครอนในกรณีส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตามในขณะที่การแก้ไขเหล่านี้สามารถทำได้อย่างง่ายดายเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงความสับสนดังกล่าวในการแก้ไขค่าการตีพิมพ์ควรท้อแท้จนการปฏิบัติตามมาตรฐานได้รับการยอมรับในระดับสากลสามารถวางในสถานที่กิตติกรรมประกาศงานนี้ได้รับการสนับสนุนในส่วนของสภาวิทยาศาสตร์แห่งชาติ ไต้หวันผ่านหมายเลขให้ NSC98-2611-M-001-004-MY 3 และ Academia Sinica ผ่านทุนวิจัยใจในหัวข้อ "การบังคับให้บรรยากาศในมหาสมุทร Biogeochemistry (AFOBi)" ผมขอขอบคุณยาว-จือวูและคุโอหยวนหลี่สำหรับการทำวัดออกซิเจนและสามคิดเห็นที่สำหรับความเห็นที่สร้างสรรค์ของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ได้รับการ equilibrated กับอากาศในห้องปฏิบัติการและมี 0 ถึง 20 μ M เป็นไนไตรท์ มีไม่มีการเปลี่ยนแปลงความเข้มข้นของออกซิเจนในการปรากฏตัวของเพิ่มไซด์ ( รูปที่ 1 ) ทั้งหมดตรวจสอบความเข้มข้นลดลงภายใน± 0.3% ของมูลค่าเฉลี่ยในสิ่งที่อาจจะพร้อม ประกอบกับความไม่แน่นอนวิเคราะห์และขวดขวดรูปแบบในสมดุลกับอากาศในห้องปฏิบัติการ ตั้งแต่สูงสุดรายงานความเข้มข้นของไนไตรท์ในน้ำทะเลยังคงต่ำกว่า 15 μ m ( kamykowski และ zentara , 1991 )การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยนี้ควรมากกว่าเพียงพอสำหรับการกำจัดการรบกวนของไนไตรท์ และควรจะรวมอยู่ในวิธีมาตรฐานสำหรับการวิเคราะห์ปริมาณออกซิเจนในน้ำทะเล การค้นหาปฏิกิริยานี้โดยการสร้างมาตรฐาน stoichiometrically กำหนดปริมาณไตรไอโอไดด์ไอออนจากรู้จักปริมาณไอโอเดทผ่าน dushman ปฏิกิริยาระหว่างไอโอเดตและส่วนเกิน