They said that she was a witch. But

They said that she was a witch. But by now I was old enough to know that she was no witch. She was Human and soon enough I Knew what she was.
She didn't care what anyone said.
She cared only about one person in the whole world and that was himself. Perhaps, in away, that did make her a witch. At least she was not quite human.
The village still hated her and love her. The men still came to her by night. During the day she worked, marking baskets. Day or night, she appeared not to care how the next meal came to her, what happened to her, or what she would do when she grew old.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาบอกว่าเธอเป็นแม่มด แต่ตอนนี้ผมก็โตพอที่จะรู้ว่าเธอเป็นแม่มดไม่มี เธอเป็นมนุษย์และเร็วพอฉันรู้ว่าสิ่งที่เธอเป็น.
เธอไม่ได้สนใจสิ่งที่ทุกคนกล่าวว่า.
เธอได้รับการดูแลเพียงคนคนหนึ่งในโลกและที่เป็นตัวเอง บางทีในออกไปที่ไม่ทำให้เธอแม่มด อย่างน้อยเธอก็ไม่ใช่มนุษย์ค่อนข้าง.
หมู่บ้านยังคงเกลียดเธอและรักเธอ คนยังคงมาหาเธอในเวลากลางคืน ในระหว่างวันที่เธอทำงานลายตะกร้า กลางวันหรือกลางคืนเธอปรากฏตัวที่จะไม่สนใจว่าอาหารมื้อต่อไปมาหาเธอสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอหรือสิ่งที่เธอจะทำอย่างไรเมื่อเธอเติบโตเก่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขาบอกว่าเธอ เป็นแม่มด แต่ตอนนี้ฉันโตพอที่จะรู้ว่าเธอไม่ได้เป็นแม่มด เธอเป็นมนุษย์ และพอฉันรู้ว่าเธอเป็นอะไร
เธอไม่ได้สนใจว่าใครจะพูดว่า เธอสนใจแค่เรื่อง
คนคนหนึ่งในโลกและนั่นคือตัวเอง บางที ในไป ทำให้นางแม่มด อย่างน้อย เธอก็ไม่ได้ของมนุษย์
หมู่บ้านยังคงเกลียดเธอ และรักเธอคนก็ยังมาของเธอ โดยคืน ในระหว่างวัน เธอทำงานบนตะกร้า วันหรือกลางคืน , ดูเหมือนเธอไม่สนใจว่ามื้อต่อไปมาหาเธอ เกิดอะไรขึ้นกับเธอ หรือ ว่าเธอจะทำอย่างไร เมื่อเธอเติบโตเก่า .