Chapter three‘How many of you are t

Chapter three
‘How many of you are there?’ I shouted.
He wore dark clothes, a fleece, jeans tucked into wellingtons.Odd,wearing wellingtons upstairs.Must be a tramp.
I kept the torchlight on his face.He came down slowly.
‘What are you doing in our cottage?’I demanded.
He wasn’t very tall, about Adam’s age;straggly,greasy hair,pale face streaked with dirt.
‘It’s not your cottage!’
‘We’ve rented it for Christmas,’he said. ‘I couldn’t camp out in one of the caravans.’
หน้า1
‘There aren’t any caravans in Little Thornton.’
‘Greenfield Caravan Site,’ he said. ‘My mum and dad’s site.’
But there wasn’t a caravan site in the village.
‘Why’s this the only dry place?’ I asked.
‘Because of the floods,last momth.’
I remembered Mum telling us she’d heard there might be floods on the east coast,but they didn’t happen.
‘There weren’t any,’I said.
‘There werw! The whole village was flooded.
Everyone drowned.I’m the only one left.
I managed to get up here and climb on to the roof.
I stayed until the water went went down.Then I got in through a bedroom window.I’ve been here ever since.
‘But,Mum phoned Mr Mason last week,’said Adam.
‘He didn’t say anything about floods.’
หน้า2
‘There’s no Mr Mason here,’said the boy. ‘And where’s your mum anyway?’
‘She went to get petrol –we’d run out.She didn’t come back,’ said Adam.
That feeling of dread again.Where was Mum?
No good looking now in the dark,but first thing in the morning…
‘It you let us stay here tonight,’I said, ‘you can come with us tomorrow to get food from our car.’
‘OK, but only because L’ve hardly any food left.
You can sleep in the other bedroom.’
I pulled the packet of biscuits out of my pocket.
‘Here.Have a couple of there.I’m Grace.This is Adam and Ruby.’
‘Dave,’he said’and led the way up the rickety stairs.
หน้า 3
















Chapter Four
We huddled together on the damp mattress.I’d never been so cold.What if Ruby and Adam died from hypothermia? I was supposed to look after them.
Scrabbling sounds.Downstairs I’d seen dead mice and dead rats.What if there were live ones? I’d wedged a broken chair against the door,but it wasn’t that secure.
When I woke it was light.I was stiff,shivering,squashed against the wall,Ruby’s sharp knees sticking into my back.Adam snored on the other side of her.The chair was still wedged against the door.My mouth tasted foul. ‘Let’s get back to the car,’ I said, ‘and get our stuff.’
Dave was already downstairs.
‘Come on,’ I said. ‘Food! We’ll feel loads better after a hot meal.’
He smirked,but I ignored him.
He walk behind us.That suied me.He must have been wearing the same clothes for ages.He really stank.
In the fields there were huge pool of water and mounds of earth. The wind blew that dreadful smell into our faces.
Those mounds – they were huge pools of water and mounds of earth.They were dead cattle and sheep.
We passed the petrol statio.
Why was everywhere so quiet? The ordinary
Country sounds of birds and animals and tractors were missing.
‘We should be able to see the roundabout,’ said Adam.
‘There is n’t one,’said Dave.
The wide road stretched ahead,absolutely straight,for a mile or more.The roundabout had disappeared,and so had the road that should have led
Us back to the car.
Where was it? Where was Mum? And where on earth were we?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 3'จำนวนคุณมีไหม' ฉันตะโกน เขาสวมเสื้อผ้าสีเข้ม ขนแกะเป็น กางเกงยีนส์อยู่ใน wellingtonsคี่ สวม wellingtons ชั้นบนต้องเป็นคนจรจัดเก็บ torchlight ที่บนใบหน้าของเขาเขาก็ลงมาช้า'จะทำอะไรในกระท่อมของเรา'ฉันต้องการไม่ได้สูงมาก เกี่ยวกับอายุของอาดัม หน้ามันเยิ้ม straggly ผม ซีดลายกับสิ่งสกปรก'มันไม่ใช่กระท่อมของคุณ''เราได้เช่ามันสำหรับคริสต์มาส เขากล่าวว่า 'ฉันไม่ตั้งแคมป์ออกในหนึ่งเน้นการ'หน้า1'ไม่มีการเน้นในธอร์นตันน้อย''กรีนฟิลด์ไซต์คาราวาน เขากล่าวว่า 'สี่มุมของฉันและไซต์ของพ่อ'แต่ในหมู่บ้านเลยไซต์คาราวาน' ทำไมนี่แห้งสถานเดียว?' ถาม'เนื่องจากน้ำท่วม สุดท้าย momth 'ฉันจำมัมบอกเราเธอได้ยินอาจมีน้ำท่วมฝั่งตะวันออก แต่พวกเขาไม่ได้เกิดขึ้น'ไม่มีใด ๆ ฉันกล่าว' มี werw ทั้งหมู่บ้านถูกน้ำท่วมคนจมฉันเดียวซ้ายฉันจัดการเพื่อขึ้นมา และปีนไปหลังคาน้ำจนกว่าน้ำไปลงต่อไปแล้ว ผมในทางหน้าต่างห้องนอนผมเคยที่นี่นับ'แต่ มัม phoned นาย Mason สัปดาห์ กล่าวว่า อาดัม'เขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับน้ำท่วม'หน้า2'มีนาย Mason ไม่นี่ กล่าวว่า เด็ก ' และสี่มุมของคุณหรือ?'' เธอไปรับน้ำมัน – เราจะทำงานออกเธอไม่กลับมา กล่าวว่า อาดัมที่รู้สึกกลัวอีกสี่มุมถูกที่หรือไม่ไม่ดูดีตอนนี้ ในมืด แต่สิ่งแรก ในตอนเช้า... 'เราพักที่นี่คืนนี้ 'ฉันกล่าวว่า 'คุณสามารถมากับเราพรุ่งนี้จะได้รับอาหารจากรถของเรา"' โอเค แต่เฉพาะเนื่องจาก L ได้แทบไม่มีอาหารเหลือคุณสามารถนอนหลับในห้องนอนอื่นได้ 'ฉันดึงห่อขนมออกจากกระเป๋าของฉัน' Here.Have คู่มีการผม Grace.This เป็นอาดัมและรูบี้ ''Dave,' said'and เขานำทางขึ้นบันไดสาธารณหน้า 3บทที่ 4เราต้องร่วมกันบนที่นอนชื้นฉันไม่ได้เย็นมากถ้าทับทิมและอาดัมตายจาก hypothermia ฉันไม่ควรจะมองพวกเขาเสียง scrabblingชั้นล่างฉันได้เห็นหนูตายและหนูตายถ้ามีก็อยู่ที่คนไหน ผมได้ครีมบัวหิมะเก้าอี้หักกับประตู แต่มันไม่ได้ที่ทางเมื่อตื่นก็ ถูกแสงผมแข็ง สั่น squashed เข่าคมของทับทิมผสานเข้าไปในหลังกำแพงอาดัม snored ในด้านอื่น ๆ ของเธอเก้าอี้มีครีมบัวหิมะยังกับประตูปากของฉันลิ้มรสเหม็น 'ลองกลับรถ ฉันกล่าวว่า, ' และได้รับสิ่งที่เรา'เดฟได้แล้วลงบันได'โธ่ ผมพูด ' อาหาร เราจะรู้สึกว่าโหลดดีกว่าหลังอาหารร้อน 'เขา smirked แต่ถูกละเว้นเขาเขาเดินอยู่ข้างหลังเราSuied ที่ฉันเขาต้องมีการสวมใส่เสื้อผ้าเดียวกันสำหรับทุกเพศทุกวัยเขาจริง ๆ stankในฟิลด์มีสระน้ำและ mounds ของโลก ลมพัดกลิ่น dreadful เป็นใบหน้าของเราเหล่า mounds – พวกเขาใหญ่สระน้ำและ mounds ของโลกพวกตายวัวและแกะเราผ่าน statio เบนซินทำไมถูกทุกจึงเงียบ ปกติเสียงนก และสัตว์ และรถแทรกเตอร์คันหายไปได้'เราควรจะเห็นวงเวียน กล่าวว่า อาดัม'มี n't หนึ่ง กล่าวว่า เดฟถนนกว้างยืดข้างหน้า ตรงแน่นอน นี่น้อยไปวงเวียนที่หาย และดังนั้น มีอยู่ว่าควรได้นำเรากลับไปที่รถที่มา สี่มุมถูกที่หรือไม่ และที่บนโลกเราหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่สาม
'วิธีการหลายท่านจะมี?' ฉันตะโกน.
เขาสวมเสื้อผ้าสีเข้มขนแกะ, กางเกงยีนส์ซุกเข้าไปใน wellingtons.Odd สวมรองเท้าบู๊ต upstairs.Must เป็นคนจรจัด.
ฉันเก็บไว้คบไฟใน face.He ของเขาลงมาช้า.
'สิ่งที่คุณกำลังทำอยู่ในกระท่อมของเราหรือไม่' ผมเรียกร้อง.
เขาไม่ได้สูงมากเกี่ยวกับอายุของอดัม. พลัดพรากผมเลี่ยนใบหน้าขาวซีดลายที่มีสิ่งสกปรก
'มันไม่ใช่กระท่อมของคุณ'
'เราได้เช่ามันสำหรับคริสมาสต์ "เขากล่าวว่า 'ฉันไม่สามารถออกค่ายในหนึ่งของคาราวาน.'
หน้า 1
'มีไม่คาราวานใด ๆ ในลิตเติลทอร์นตัน.'
'กรีนฟิลด์คาราวานเว็บไซต์ "เขากล่าวว่า 'แม่และเว็บไซต์ที่พ่อของฉัน.'
แต่มีไม่ได้เป็นเว็บไซต์คาราวานในหมู่บ้าน.
'ทำไมนี้เท่านั้นที่แห้ง? ฉันถาม.
'เพราะน้ำท่วมที่ผ่านมา momth.'
ผมจำได้แม่บอกเราว่าเธอเคยได้ยินอาจจะมีน้ำท่วมบนชายฝั่งตะวันออก แต่พวกเขาไม่ได้เกิดขึ้น.
'มีไม่ใดมี' ฉันกล่าวว่า.
' มี WERW! ทั้งหมู่บ้านถูกน้ำท่วม.
ทุกคน drowned.I'm หนึ่งเดียวที่เหลืออยู่.
ฉันจัดการที่จะได้รับขึ้นที่นี่และปีนขึ้นไปบนหลังคา.
ผมอยู่จนน้ำเดินไป down.Then ฉันได้ผ่านห้องนอน window.I ' และอยู่ที่นี่มาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา.
'แต่แม่โทรหานายเมสันสัปดาห์ที่ผ่านมากล่าวว่าอดัม.
'เขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับน้ำท่วม.'
หน้า 2
'ไม่มีเป็นนายเมสันที่นี่' กล่าวว่าเด็ก 'และสถานที่ที่เป็นแม่ของคุณหรือไม่?'
'เธอเดินไปรับน้ำมัน -we'd ทำงาน out.She ไม่ได้กลับมา' อดัมกล่าวว่า.
ความรู้สึกของความกลัว again.Where เป็นแม่ที่?
ไม่ดีขณะนี้อยู่ในความมืด แต่สิ่งแรกในตอนเช้า ...
'มันคุณให้เราอยู่ที่นี่ในคืนนี้' ผมพูดว่า 'คุณสามารถมากับเราในวันพรุ่งนี้จะได้รับอาหารจากรถของเรา.'
'ตกลง แต่เพียงเพราะ L'และแทบจะไม่เหลืออาหารใด ๆ .
คุณ สามารถนอนในห้องนอนที่อื่น ๆ . '
ฉันดึงแพ็คเก็ตของบิสกิตออกมาจากกระเป๋าของฉัน.
'Here.Have คู่ของ there.I'm Grace.This คืออาดัมและทับทิม.'
'เดฟ' เขา said'and นำ ทางขึ้นบันไดง่อนแง่น.
หน้า 3 บทที่สี่เรา huddled ร่วมกันใน mattress.I'd ชื้นไม่เคยมีเพื่อ cold.What ถ้าทับทิมและอดัมเสียชีวิตจากอุณหภูมิ? ผมควรที่จะดูแลพวกเขา. scrabbling sounds.Downstairs ผมเห็นหนูที่ตายแล้วและ rats.What ตายถ้ามีคนที่มีชีวิตอยู่? ฉัน wedged เก้าอี้หักกับประตู แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าการรักษาความปลอดภัย. เมื่อตื่นมันก็เป็น light.I แข็งสั่นแบนกับผนังหัวเข่าคมทับทิมติดเป็น back.Adam ของฉัน snored ที่อื่น ๆ ด้านข้างของเก้าอี้ her.The ยังคง wedged กับปาก door.My ลิ้มรสเหม็น 'ขอกลับไปที่รถ' ฉันพูดว่า 'และได้รับสิ่งที่เรา.' เดฟอยู่แล้วชั้นล่าง. 'Come on,' ผมบอกว่า 'อาหาร! เราจะรู้สึกดีขึ้นหลังจากที่โหลดอาหารร้อน. ' เขา smirked แต่ฉันไม่สนใจเขา. เขาเดินตามหลัง us.That suied me.He จะต้องได้รับการสวมใส่เสื้อผ้าที่เหมือนกันสำหรับ ages.He จริงๆเหม็น. ในสาขาที่มีขนาดใหญ่ สระว่ายน้ำของน้ำและกองดิน ลมพัดว่ากลิ่นที่น่ากลัวเป็นใบหน้าของเรา. กองเหล่านั้น - พวกเขามีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของน้ำและกอง earth.They ถูกวัวที่ตายและแกะ. เราผ่าน statio เบนซิน. ทำไมทุกที่ที่เงียบสงบเพื่อ? สามัญประเทศเสียงของนกและสัตว์และรถแทรกเตอร์ที่หายไป. 'เราควรจะสามารถมองเห็นอ้อม' กล่าวว่าอดัม. 'ไม่มีหนึ่งกล่าวว่าเดฟ. ถนนกว้างทอดยาวไปข้างหน้าตรงอย่างแน่นอนสำหรับ ไมล์หรือวงเวียน more.The ได้หายไปและเพื่อให้มีถนนที่ควรจะนำเรากลับไปที่รถ. ที่เป็นมันได้หรือไม่ ที่เป็นแม่? และที่อยู่ในแผ่นดินเป็นเรา?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 3
' หลายท่านมี ' ฉันตะโกน
เขาใส่เสื้อสีเข้ม ขนแกะ กางเกงยีนส์ซุกในเวลลิงตันทุกคน แปลก ใส่เวลลิงตันทุกคนข้างบน ต้องร่อนเร่ .
ผมเก็บไฟฉายบนใบหน้าของเขา เขามาอย่างช้าๆ . . .
'what ทำอะไรอยู่ในกระท่อมของเรา " ผมเรียกร้อง
เขาไม่ได้สูงมาก กับ อดัม อายุ ผมเลี่ยนอย่างกระจัดกระจาย , ใบหน้าขาวลายกับดิน .
มันไม่กระท่อมของคุณ '
' เราได้เช่าไว้สำหรับคริสต์มาส , เขากล่าวว่า . ' ผมก็ไม่ได้ออกค่ายในหนึ่งของคาราวาน " 1

หน้ามันอาจไม่มีคาราวานใน Thornton '
'greenfield คาราวานไซต์ ' เขาพูด ' แม่ของฉันและเว็บไซต์ของพ่อ '
แต่ไม่มีไซต์คาราวานในหมู่บ้าน
'why เป็นเพียงบริการสถานที่ ' ผมถาม .
" ของน้ําท่วม ล่าสุด momth '
.ผมจำได้แม่บอกเราว่าเธอคงได้ยินว่าอาจจะมีน้ำท่วมในฝั่งตะวันออก แต่พวกเขาก็ยังไม่เกิดขึ้น มันอาจไม่ได้ใด ๆ
,
" กล่าวว่า มันอาจขึ้น ! ทั้งหมู่บ้านถูกน้ำท่วม
ทุกคนจมน้ำตาย เหลือผมคนเดียว
ฉันจัดการเพื่อลุกขึ้นและปีนขึ้นบนหลังคา .
ผมอยู่จนน้ำไปหน่อย งั้นผมผ่านทางหน้าต่างห้องนอน ฉันมาที่นี่ตั้งแต่ .
แต่ ,แม่โทรหานายเมสัน สัปดาห์ที่แล้ว 'said อดัม
เขาไม่ได้พูดเรื่องน้ำท่วม หน้า '
2
มันอาจไม่มีนายเมสัน นี่ 'said เด็ก ' แล้วแม่ของเธอล่ะ ? '
หล่อนไปเอาน้ำมันและเราก็วิ่งออกไป เธอไม่ได้กลับมา ' อดัม
ที่รู้สึกกลัวอีกครั้ง ที่เป็นแม่
ตอนนี้ไม่ดูดีในที่มืด แต่สิ่งแรกในตอนเช้า . . . . . . .
มันปล่อยให้เราค้างที่นี่คืนนี้' ฉันกล่าวว่า ' คุณสามารถมากับเรา พรุ่งนี้จะได้อาหารจากรถของเรา . '
'ok แต่เพียงเพราะผมไม่มีอาหารหลงเหลือ .
คุณสามารถนอนในอีกห้องหนึ่ง . . .
ผมดึงถุงขนมออกมาจากกระเป๋า .
' here.have คู่นั้น ผม เกรซ นี่เป็น อดัม และ ทับทิม 'dave '
, said'and พาเขาขึ้นบันไดง่อนแง่น
















บทที่ 4
3
หน้าเรา huddled ร่วมกันในเปียกที่นอน ผมไม่เคยหนาว ถ้าทับทิม และ อดัม ที่เสียชีวิตจากการเกิด ? ฉันต้องดูแลพวกเขา .
scrabbling เสียง ข้างล่างผมเห็นหนูตาย หนูตายแน่ ถ้ามันอยู่ที่ ผมอยู่เก้าอี้ที่พังประตู แต่มันไม่มั่นคง
เมื่อฉันตื่นขึ้นมามันเบา ผมก็เกร็งสั่น แบนกับผนังทับทิมคมเข่าติดหลังฉันเป็น อดัม กรนในด้านอื่น ๆของเธอ เก้าอี้ยังอยู่กับประตู ปากลิ้มรสเหม็น ' กลับไปรถ ' ผมพูด ' และได้รับสิ่งที่เรา '
เดฟอยู่ข้างล่าง
มาต่อ ' ผมพูด ' อาหาร ! เราจะรู้สึกโหลดดีกว่าหลังจากอาหารร้อน '
เขาแสยะยิ้ม แต่ผมไม่สนใจ
เขาเดินอยู่ข้างหลังเรา ที่ suied ฉันเขาต้องใส่ชุดเดียวกันสำหรับทุกเพศทุกวัยจริงๆ เขาได้กลิ่น .
ในเขตมีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของน้ำและเนินดิน ลมพัดกลิ่นที่น่ากลัวนั้นเป็นใบหน้า ของเรา และพวกเขาเหล่านั้น
เนินแอ่งน้ำขนาดใหญ่และกองของโลก พวกเขาเป็นสัตว์ที่ตายแล้วและแกะ .
เราผ่านน้ำมัน nery .
ทำไมทุกที่เงียบจังครับ สามัญ
ประเทศ เสียงของนก และสัตว์ และรถไถหายไป .
เราควรจะเห็นวงเวียน ' อดัม
มันอาจจะไม่หนึ่ง 'said เดฟ .
ถนนกว้างยืดไปข้างหน้าอย่างตรง สำหรับไมล์หรือมากกว่า อ้อมได้หายไป และมีถนนที่ควรมี พาเรากลับไปที่รถ
.
มันอยู่ที่ไหน แล้วแม่ล่ะ ? และที่บนโลกเราได้ ?