Pocillopora damicornis and its symb

Pocillopora damicornis and its symbiotic dino¯agellates acquired ammonium from 2 to 10 lM solutions at rates (range: 5.1 to 91.8 nmol N cm)2 h)1) that were similar to those reported for symbiotic dino¯agellates of reefbuilding corals in previous studies (Muscatine and D'Elia 1978; Muscatine et al. 1979; Wafar et al. 1993). For P. damicornis from Hawaii, Muscatine and D'Elia, measured maximum uptake rates of ammonium that ranged between 3.57 and 9.21 lmol N chlorophyll a)2 h)1. Assuming a mean chlorophyll a concentration for Hawaiian P. damicornis of 4 lg cm )2 (actual range 2.0 to 6.5 lg cm )2; Muller-Parker et al. 1994), these rates convert to maximum uptake values ranging between 14.3 and 36.8 nmol N cm)2 h)1. These values compare well with the rates of ammonium uptake at 10 lM (range: 9.8 to 45.4 nmol N cm)2 h)1). The ammonium uptake by P. damicornis was not in¯uenced by the whether measurements were made in light or dark. Muscatine and D'Elia reported that the extent to which corals (P. damicornis) will take up ammonium in the dark was strongly in¯uenced by the length of the preceding period of photosynthetic activity. When the energy reserves from preceding periods of photosynthetic activity were deliberately run down in lengthy dark periods (>19 h), P. damicornis tended to show a net eux of ammonium. As the corals in the current study were collected directly from the experimental microatolls (1 m depth) in the early afternoon on a summer day, it appears that exposure of the corals to darkness during the current experiment was probably too small to aect the energy available for the transport of ammonium. The incubation of corals in ammonium did not aect the rate of ammonium uptake except in the case of the pink (pocilloporin) morph of Pocillopora damicornis measured at 10 lM ammonium. In this case, uptake waslower (P < 0.05) in corals exposed to elevated ammonium over 12 mo. The lack of a broad general response in this case ran counter to expectations from previous studies, which found a reduced ammonium uptake in symbiotic dino¯agellates isolated from P. damicornis grown for 6 wk in the presence of 20 lM ammonium (Yellowlees et al. 1994). Yellowlees and co-workers traced declines in ammonium uptake to reduced glutamine synthetase activities in the corals, which were exposed to increased ammonium. These decreases were interpreted as evidence of regulatory controls to reduce nitrogen in¯ux as excess inorganic nitrogen becomes available. The lack of a strong decreasing trend in the present experiment may be a result of the overall low loading of ammonium on the nutrient-treated microatolls. The addition of ammonium during the ENCORE experiment occurred only during the period in which the microatolls were ponded (3 to 4 h each low tide). The rapid uptake of ammonium in the microatolls during this period resulted in high concentrations of ammonium that only persisted for a couple of hours during each low tide (Koop et al. 1995). Counter to this explanation is the observation that P. damicornis growing in microatolls that received ammonium had low growth rates and higher rates of mortality than those growing in control microatolls (Hoegh-Guldberg 1999). This may indicate that the ammonium concentrations of the ENCORE project were higher than might be considered ``healthy'' for P. damicornis, and hence might be expected to induce biochemical controls on the in¯ux of nitrogen. These eects on growth and mortality, however, may also be related to secondary eects (e.g. great rates of algal overgrowth or disease infestation) as opposed to primary eects on coral/algal metabolism.

Pocillopora damicornis and its symbiotic dino¯agellates acquired ammonium from 2 to 10 lM solutions at rates (range: 5.1 to 91.8 nmol N cm)2 h)1) that were similar to those reported for symbiotic dino¯agellates of reefbuilding corals in previous studies (Muscatine and D'Elia 1978; Muscatine et al. 1979; Wafar et al. 1993). For P. damicornis from Hawaii, Muscatine and D'Elia, measured maximum uptake rates of ammonium that ranged between 3.57 and 9.21 lmol N chlorophyll a)2 h)1. Assuming a mean chlorophyll a concentration for Hawaiian P. damicornis of 4 lg cm )2 (actual range  2.0 to 6.5 lg cm )2; Muller-Parker et al. 1994), these rates convert to maximum uptake values ranging between 14.3 and 36.8 nmol N cm)2 h)1. These values compare well with the rates of ammonium uptake at 10 lM (range: 9.8 to 45.4 nmol N cm)2 h)1). The ammonium uptake by P. damicornis was not in¯uenced by the whether measurements were made in light or dark. Muscatine and D'Elia reported that the extent to which corals (P. damicornis) will take up ammonium in the dark was strongly in¯uenced by the length of the preceding period of photosynthetic activity. When the energy reserves from preceding periods of photosynthetic activity were deliberately run down in lengthy dark periods (>19 h), P. damicornis tended to show a net eux of ammonium. As the corals in the current study were collected directly from the experimental microatolls (1 m depth) in the early afternoon on a summer day, it appears that exposure of the corals to darkness during the current experiment was probably too small to aect the energy available for the transport of ammonium. The incubation of corals in ammonium did not aect the rate of ammonium uptake except in the case of the pink (pocilloporin) morph of Pocillopora damicornis measured at 10 lM ammonium. In this case, uptake waslower (P < 0.05) in corals exposed to elevated ammonium over 12 mo. The lack of a broad general response in this case ran counter to expectations from previous studies, which found a reduced ammonium uptake in symbiotic dino¯agellates isolated from P. damicornis grown for 6 wk in the presence of 20 lM ammonium (Yellowlees et al. 1994). Yellowlees and co-workers traced declines in ammonium uptake to reduced glutamine synthetase activities in the corals, which were exposed to increased ammonium. These decreases were interpreted as evidence of regulatory controls to reduce nitrogen in¯ux as excess inorganic nitrogen becomes available. The lack of a strong decreasing trend in the present experiment may be a result of the overall low loading of ammonium on the nutrient-treated microatolls. The addition of ammonium during the ENCORE experiment occurred only during the period in which the microatolls were ponded (3 to 4 h each low tide). The rapid uptake of ammonium in the microatolls during this period resulted in high concentrations of ammonium that only persisted for a couple of hours during each low tide (Koop et al. 1995). Counter to this explanation is the observation that P. damicornis growing in microatolls that received ammonium had low growth rates and higher rates of mortality than those growing in control microatolls (Hoegh-Guldberg 1999). This may indicate that the ammonium concentrations of the ENCORE project were higher than might be considered ``healthy'' for P. damicornis, and hence might be expected to induce biochemical controls on the in¯ux of nitrogen. These eects on growth and mortality, however, may also be related to secondary eects (e.g. great rates of algal overgrowth or disease infestation) as opposed to primary eects on coral/algal metabolism.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

Pocillopora damicornis และ dino¯agellates ของชีวภาพมาแอมโมเนีย 2 โซลูชั่น lM 10 อัตรา (ช่วง: 5.1 91.8 นาโนโมล N ซม.) 2 ชม.) 1) ที่ได้คล้ายกับที่รายงานสำหรับ dino¯agellates ชีวภาพของปะการัง reefbuilding ในการศึกษาก่อนหน้า (Muscatine และ D'Elia 1978 Muscatine et al. 1979 Wafar et al. 1993) สำหรับ P. damicornis จากฮาวาย Muscatine และ D'Elia วัดอัตราการดูดซึมสูงสุดของแอมโมเนียที่อยู่ในช่วงระหว่าง 3.57 และ 9.21 lmol N คลอโรฟิลล์ a) 2 ชม.) 1 สมมติว่าความเข้มข้นหมายถึงคลอโรฟิลล์ a สำหรับฮาวาย P. damicornis lg 4 ซม) 2 (ช่วงจริง lg 2.0-6.5 cm) 2 Muller-Parker et al. 1994), อัตราเหล่านี้แปลงเป็นค่าการดูดซึมสูงสุดตั้งแต่ 14.3 และ 36.8 นาโนโมล N ซม.) 2 ชม.) 1 ค่าเหล่านี้เปรียบเทียบกับอัตราการดูดซึมแอมโมเนียที่ 10 lM (ช่วง: 9.8 45.4 นาโนโมล N ซม.) 2 ชม.) 1) ไม่ได้ดูดซึมแอมโมเนีย โดย P. damicornis in¯uenced โดยว่าวัดถูกทำแสงสว่าง หรือมืด Muscatine และ D'Elia รายงานว่า ขอบเขตที่ปะการัง (P. damicornis) จะใช้แอมโมเนียในมืดไม่ขอ in¯uenced โดยความยาวของรอบระยะเวลาก่อนหน้านี้ของกิจกรรมสังเคราะห์แสง เมื่อพลังงานสำรองจากก่อนหน้ารอบระยะเวลาของกิจกรรมสังเคราะห์แสงถูกจงใจเรียกใช้ลงในช่วงมืดที่ยาวมาก (> 19 h), P. damicornis มีแนวโน้มที่จะ แสดงเป็นสุทธิ e ux ของแอมโมเนีย ปะการังในการศึกษาปัจจุบันถูกเรียกเก็บโดยตรงจาก microatolls ทดลอง (ม. 1) ในช่วงบ่ายในวันฤดูร้อน ปรากฏว่าสัมผัสของปะการังกับความมืดในช่วงปัจจุบันทดลองคืออาจเล็กเกินไป ect พลังงานสำหรับการขนส่งของแอมโมเนีย กกไข่ของปะการังในแอมโมเนียทำ ect ไม่อัตราการดูดซึมแอมโมเนียยกเว้นในกรณีของ morph สีชมพู (pocilloporin) ของ Pocillopora damicornis วัดที่ 10 lM แอมโมเนีย ใน waslower นี้ดูดซึมกรณี (P < 0.05) ในปะการังสัมผัสกับแอมโมเนียสูงกว่า 12 mo การขาดการตอบสนองทั่วไปสิ่งในกรณีนี้วิ่งเคาน์เตอร์ความคาดหวังจากการศึกษาก่อนหน้านี้ ว่าการดูดซึมแอมโมเนียลด symbiotic dino¯agellates แยกจาก P. damicornis ปลูกสำหรับสัปดาห์ที่ 6 ใน 20 lM แอมโมเนีย (Yellowlees et al. 1994) Yellowlees และเพื่อนร่วมงานติดตามภาวะดูดซึมแอมโมเนียลด glutamine synthetase กิจกรรมในปะการัง ซึ่งยังแอมโมเนียเพิ่มขึ้น ลดลงเหล่านี้ถูกตีความเป็นหลักฐานของการควบคุมกำกับดูแลการลด in¯ux ไนโตรเจนไนโตรเจนอนินทรีย์ส่วนเกินกลายเป็นพร้อมใช้งาน ไม่มีแนวโน้มลดลงแรงในการทดลองปัจจุบันอาจเกิดโหลดต่ำโดยรวมของแอมโมเนียใน microatolls ได้รับสารอาหาร การเพิ่มของแอมโมเนียในระหว่างการทดลอง ENCORE ที่เกิดขึ้นในระหว่างรอบระยะเวลาที่ microatolls ถูก ponded (ไทด์ต่ำละ 3-4 ชม.) การดูดซึมอย่างรวดเร็วของแอมโมเนียใน microatolls ในช่วงเวลานี้ส่งผลให้ความเข้มข้นสูงของแอมโมเนียที่อยู่เฉพาะ สำหรับสองสามชั่วโมงในช่วงแต่ละน้ำ (Koop et al. 1995) การสังเกตว่า P. damicornis เติบโตใน microatolls ที่รับแอมโมเนียที่มีอัตราการเจริญเติบโตต่ำและอัตราของการตายที่สูงกว่าที่กำลังโตในควบคุม microatolls (Hoegh Guldberg 1999) เคาน์เตอร์ให้คำอธิบายนี้ นี่อาจแสดงว่า ความเข้มข้นของแอมโมเนียของ ENCORE โครงการสูงกว่าอาจถือว่า ''ดี '' สำหรับ P. damicornis และดังนั้น อาจจะคาดหวังเพื่อก่อให้เกิดการควบคุมทางชีวเคมีใน in¯ux ของไนโตรเจน Ects อีเหล่านี้เจริญเติบโตและอัตราการตาย อย่างไรก็ตาม อาจยังอาจเกี่ยวข้อง ects e รอง (เช่นพักห้องแถวสาหร่ายหรือโรครบกวน) ตรงข้ามกับ e หลัก ects เผาผลาญสาหร่ายปะการัง

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

damicornis Pocillopora และdino¯agellatesชีวภาพของมันได้มาแอมโมเนีย 2-10 โซลูชั่น LM ในอัตรา (ช่วง: 5.1-91.8 nmol N ซม.) 2 ชั่วโมง) 1) ที่มีความคล้ายคลึงกับรายงานdino¯agellatesชีวภาพของปะการัง reefbuilding ในการศึกษาก่อนหน้านี้ (ทินและศิลป Elia 1978; ทิน et al, 1979;.. Wafar et al, 1993) สำหรับพี damicornis จากฮาวายทินและศิลป Elia วัดอัตราการดูดซึมสูงสุดของแอมโมเนียมที่อยู่ระหว่าง 3.57 และ 9.21 lmol ไม่มีคลอโรฟิล) 2 ชั่วโมง) 1 สมมติว่าค่าเฉลี่ยความเข้มข้นของคลอโรฟิลสำหรับฮาวาย damicornis พี 4 LG ซม.) 2 (ช่วงที่เกิดขึ้นจริง ?? 2.0-6.5 LG ซม.) 2; มุลเลอร์-et al, ปาร์กเกอร์ 1994) อัตราเหล่านี้แปลงค่าการดูดซึมสูงสุดอยู่ระหว่าง 14.3 และ 36.8 nmol N ซม.) 2 ชั่วโมง) 1 ค่าเหล่านี้เปรียบเทียบกันได้ดีกับอัตราการดูดซึมของแอมโมเนียมที่ 10 LM (ช่วง: 9.8-45.4 nmol N ซม.) 2 ชั่วโมง) 1) ในการดูดซับแอมโมเนียมพี damicornis ไม่ได้in¯uencedโดยไม่ว่าจะเป็นวัดที่ถูกสร้างขึ้นมาในที่มีแสงหรือสีเข้ม ทินและศิลปเลียรายงานว่าขอบเขตที่ปะการัง ( P. damicornis) จะใช้แอมโมเนียมในที่มืดได้รับin¯uencedมั่นโดยความยาวของระยะเวลาก่อนหน้าของกิจกรรมการสังเคราะห์แสง เมื่อพลังงานสำรองจากก่อนหน้านี้ระยะเวลาของกิจกรรมการสังเคราะห์แสงถูกจงใจวิ่งลงไปในช่วงเวลาที่มืดยาว (> 19 ชั่วโมง), P. damicornis มีแนวโน้มที่จะแสดง E สุทธิ ?? UX แอมโมเนียม ในฐานะที่เป็นปะการังในการศึกษาในปัจจุบันถูกเก็บโดยตรงจาก microatolls ทดลอง (1 เมตรความลึก) ในช่วงบ่ายในวันฤดูร้อนก็จะปรากฏขึ้นการสัมผัสของปะการังที่ความมืดในช่วงทดลองปัจจุบันที่อาจจะเป็นขนาดเล็กเกินไปกับ ect ?? พลังงานที่มีอยู่สำหรับการขนส่งของแอมโมเนียม บ่มของปะการังในแอมโมเนียมได้ไม่ ?? ect อัตราการดูดซึมของแอมโมเนียมยกเว้นในกรณีของสีชมพูที่ (?? pocilloporin) Morph ของ Pocillopora damicornis วัดที่แอมโมเนียม 10 LM ในกรณีนี้ waslower การดูดซึม (P <0.05) ปะการังสัมผัสกับแอมโมเนียสูงกว่า 12 เดือน การขาดการตอบสนองโดยทั่วไปในวงกว้างในกรณีนี้วิ่งสวนทางกับความคาดหวังจากการศึกษาก่อนหน้านี้ซึ่งพบว่ามีการดูดซึมแอมโมเนียมลดลงในdino¯agellatesชีวภาพที่แยกได้จากพี damicornis เติบโตขึ้นเป็นเวลา 6 สัปดาห์ในการปรากฏตัวของ 20 LM แอมโมเนียม (Yellowlees et al, 1994) Yellowlees และเพื่อนร่วมงานสืบลดลงในการดูดซึมแอมโมเนียมกับกิจกรรม glutamine synthetase ลดลงในแนวปะการังที่ได้สัมผัสกับแอมโมเนียมเพิ่มขึ้น ลดลงเหล่านี้ถูกตีความว่าเป็นหลักฐานของการควบคุมกำกับดูแลเพื่อลดin¯uxไนโตรเจนเป็นส่วนเกินไนโตรเจนนินทรีย์จะกลายเป็นใช้ได้ การขาดการมีแนวโน้มลดลงที่แข็งแกร่งในการทดลองในปัจจุบันอาจจะเป็นผลมาจากการโหลดต่ำโดยรวมของแอมโมเนียมใน microatolls สารอาหารที่ได้รับการรักษา นอกจากนี้ของแอมโมเนียมระหว่างการทดสอบ ENCORE ที่เกิดขึ้นเฉพาะในช่วงระยะเวลาที่ microatolls ถูก ponded (3-4 ชั่วโมงในแต่ละน้ำลง) ดูดซึมอย่างรวดเร็วของแอมโมเนียมใน microatolls ในช่วงเวลานี้ส่งผลให้ในความเข้มข้นสูงของแอมโมเนียมเท่านั้นที่ยืนกรานไม่กี่ชั่วโมงในแต่ละน้ำลง (Koop et al. 1995) สวนทางกับคำอธิบายนี้คือการสังเกตว่า P. damicornis การเติบโตใน microatolls ที่ได้รับแอมโมเนียมมีอัตราการเจริญเติบโตต่ำและอัตราที่สูงขึ้นของการตายมากกว่าผู้ที่กำลังเติบโตใน microatolls ควบคุม (Hoegh-Guldberg 1999) นี้อาจบ่งชี้ว่าความเข้มข้นของแอมโมเนียมของโครงการ ENCORE สูงกว่าอาจได้รับการพิจารณา `` สุขภาพ '' สำหรับพี damicornis และด้วยเหตุนี้อาจจะคาดหวังที่จะทำให้เกิดการควบคุมทางชีวเคมีในin¯uxของไนโตรเจน เหล่านี้สะท้อน E ?? ต่อการเจริญเติบโตและอัตราการตาย แต่อาจจะเกี่ยวข้องกับรอง E ECTS ?? (เช่นราคาที่ดีของห้องแถวสาหร่ายหรือรบกวนโรค) เมื่อเทียบกับหลัก E ECTS ?? ปะการัง / การเผาผลาญอาหารของสาหร่าย

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

และ pocillopora damicornis ¯ของ Dino symbiotic agellates ได้รับแอมโมเนียจาก 2 เป็น 10 โซลูชั่นซอฟต์แวร์ที่อัตรา ( ช่วง : 5.1 ซม. พบท ? n ) 2 H ) 1 ) ที่คล้ายคลึงกับรายงาน agellates ¯ Dino symbiotic ของ reefbuilding ปะการังในการศึกษาก่อนหน้านี้ ( มูสเคติน และ d'elia 1978 ; มูสเคติน et al . 1979 ; wafar et al . 1993 ) สำหรับหน้า damicornis จากฮาวาย และมูสเคติน d'elia วัดการดูดซึมสูงสุดอัตราของแอมโมเนียมที่อยู่ระหว่าง 3.57 และ 9.21 lmol N คลอโรฟิลล์ ) 2 H ) 1 สมมติว่าหมายถึงปริมาณความเข้มข้นสำหรับฮาวายหน้า damicornis 4 LG ซม. ) 2 ( จริงช่วง 2.0 6.5 LG ซม. ) 2 ; Muller Parker et al . 1994 ) , อัตราเหล่านี้แปลงค่าการดูดซึมสูงสุดในช่วงระหว่าง 8 และ 36.8 เซนติเมตร ? n ) 2 H ) 1 ค่าเหล่านี้เปรียบเทียบกับอัตราการดูดซึมน้ำ ( ช่วงที่ 10 โดย : 9.8 ต่อ ? N ซม. ) 2 H ) 1 ) การดูดซึมแอมโมเนียโดย damicornis ไม่ได้¯ uenced โดยว่าวัดอยู่ในที่สว่างหรือมืด มูสเคติน และ d'elia รายงานว่าขอบเขตที่ปะการัง ( หน้า damicornis ) จะใช้แอมโมเนียในที่มืดเป็นอย่างยิ่งใน¯ uenced โดยความยาวของเวลาที่ผ่านมาของกิจกรรมการสังเคราะห์แสง . เมื่อพลังงานสำรองจากก่อนรอบระยะเวลาของกิจกรรมการสังเคราะห์แสงถูกจงใจวิ่งลงในที่มืดระยะยาว ( > 19 H ) , หน้า damicornis มีแนวโน้มที่จะแสดงสุทธิ E ux ของแอมโมเนีย เป็นปะการังในการศึกษาปัจจุบันถูกเก็บรวบรวมโดยตรงจาก microatolls ทดลอง ( 1 เมตร ความลึก ) ในช่วงบ่ายในวันฤดูร้อน ปรากฏว่า แสงกับความมืดของปะการังในระหว่างการทดลองในปัจจุบันอาจจะเล็กเกินไปที่จะเป็น ect พลังงานที่ใช้ได้สำหรับการขนส่งของแอมโมเนีย บ่มเพาะปะการังน้ำไม่อัตราการดูดซึมน้ำ ฯลฯ ยกเว้นในกรณีของสีชมพู ( pocilloporin ) Morph ของ pocillopora damicornis วัดที่ 10 โดย แอมโมเนีย ในกรณีนี้ การใช้ waslower อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ในแนวปะการังที่ถูกยกระดับน้ำเหนือ 12 . การขาดการตอบสนองทั่วไปกว้างในกรณีนี้วิ่งสวนทางกับความคาดหวังจากการศึกษาก่อนหน้านี้ที่พบการลดแอมโมเนียใน symbiotic Dino ¯ agellates ที่แยกได้จากหน้า damicornis โต 6 สัปดาห์ในการแสดงตนของ 20 LM แอมโมเนียม ( yellowlees et al . 1994 ) yellowlees และเพื่อนร่วมงานตรวจสอบการลดลงในการลดแอมโมเนียและเทสกิจกรรมในแนวปะการัง ซึ่งมีการเปิดรับเพิ่มแอมโมเนีย ลดลงเหล่านี้ถูกตีความหลักฐานการควบคุมกฎระเบียบเพื่อลดไนโตรเจนใน¯ ux เป็นปริมาณอนินทรีย์ไนโตรเจนส่วนเกินจะพร้อมใช้งาน ขาดความแข็งแรงมีแนวโน้มลดลงในการทดลองปัจจุบันอาจเป็นผลของการโหลดต่ำโดยรวมของธาตุอาหารแอมโมเนียมในการ microatolls . นอกจากนี้ แอมโมเนีย ในช่วงอังกอร์การทดลองที่เกิดขึ้นในช่วงระยะเวลาที่ microatolls เป็น ponded ( 3 ถึง 4 ชั่วโมงแต่ละต่ำน้ำ ) การใช้แอมโมเนียใน microatolls ในระหว่างรอบระยะเวลานี้ ส่งผลให้ความเข้มข้นสูงของแอมโมเนียมที่ยังคงสำหรับสองสามชั่วโมงในแต่ละต่ำ ไทด์ ( KOOP et al . 1995 ) เคาน์เตอร์เพื่ออธิบายนี้ให้สังเกตว่าหน้า damicornis เติบโตใน microatolls ที่ได้รับแอมโมเนีย มีอัตราการเจริญเติบโตต่ำ และอัตราที่สูงขึ้นของอัตราการตายสูงกว่าการเติบโตใน microatolls ควบคุม ( โฮก guldberg 1999 ) นี้อาจบ่งชี้ว่าแอมโมเนียความเข้มข้นของอังกอร์โครงการสูงกว่าอาจจะพิจารณา ' สุขภาพ ' ' P . damicornis และด้วยเหตุนี้อาจจะคาดว่าจะทำให้เกิดการควบคุมทางชีวเคมีใน¯ ux ของไนโตรเจน เหล่านี้ e ผลต่อการเจริญเติบโตและอัตราการตาย , อย่างไรก็ตาม , อาจจะเกี่ยวข้องกับระดับ E ผล ( เช่น ราคาพิเศษของ overgrowth สาหร่ายหรือทำลายโรค ) ตรงข้ามกับหลัก E ผลต่อปะการัง / สาหร่าย การเผาผลาญ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.