Physiology[edit]Electric eel at the

Physiology[edit]

Electric eel at the New England Aquarium
The electric eel has three pairs of abdominal organs that produce electricity: the main organ, the Hunter's organ, and the Sach's organ. These organs make up four-fifths of its body, and are what gives the electric eel the ability to generate two types of electric organ discharges: low voltage and high voltage. These organs are made of electrocytes, lined up so a current of ions can flow through them and stacked so each one adds to a potential difference. When the eel locates its prey, the brain sends a signal through the nervous system to the electrocytes. This opens the ion channels, allowing sodium to flow through, reversing the polarity momentarily. By causing a sudden difference in electric potential, it generates an electric current in a manner similar to a battery, in which stacked plates each produce an electric potential difference. In the electric eel, some 5,000 to 6,000 stacked electroplaques are capable of producing a shock at up to 860 volts and 1 ampere of current (600 watts) for a duration of two milliseconds. It would be extremely unlikely for such a shock to be deadly for an adult human, due to the very short duration of the discharge. Atrial fibrillation requires that roughly 700 mA be delivered across the heart muscle for 30 ms or more, far longer than the eel is able to produce. Still, this level of current is reportedly enough to produce a brief and painful numbing shock likened to a stun gun discharge, which due to the voltage can be felt for some distance from the fish; this is a common risk for aquarium caretakers and biologists attempting to handle or examine electric eels.

The Sach's organ is associated with electrolocation.[4] Inside the organ are many muscle-like cells, called electrocytes. Each cell can only produce 0.15 V, though the organ can transmit a signal of nearly 10 V overall in amplitude at around 25 Hz in frequency. These signals are emitted by the main organ; the Hunter's organ can emit signals at rates of several hundred hertz.[4]

The electric eel is unique among the Gymnotiformes in having large electric organs capable of producing potentially lethal discharges that allow them to stun prey.[5] Larger voltages have been reported, but the typical output is sufficient to stun or deter virtually any animal. Juveniles produce smaller voltages (about 100 V). They are capable of varying the intensity of the electric discharge, using lower discharges for hunting and higher intensities for stunning prey or defending themselves. They can also concentrate the discharge by curling up and making contact at two points along its body.[6] When agitated, they are capable of producing these intermittent electric shocks over a period of at least an hour without tiring.

The electric eel also possesses high frequency-sensitive tuberous receptors, which are distributed in patches over its body. This feature is apparently useful for hunting other Gymnotiformes.[4]

Electric eels have been used as a model in the study of bioelectrogenesis.[7] The species is of some interest to researchers, who make use of its acetylcholinesterase and adenosine triphosphate.[8][9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[แก้ไข] สรีรวิทยาปลาไหลไฟฟ้าที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำนิวอิงแลนด์The electric eel has three pairs of abdominal organs that produce electricity: the main organ, the Hunter's organ, and the Sach's organ. These organs make up four-fifths of its body, and are what gives the electric eel the ability to generate two types of electric organ discharges: low voltage and high voltage. These organs are made of electrocytes, lined up so a current of ions can flow through them and stacked so each one adds to a potential difference. When the eel locates its prey, the brain sends a signal through the nervous system to the electrocytes. This opens the ion channels, allowing sodium to flow through, reversing the polarity momentarily. By causing a sudden difference in electric potential, it generates an electric current in a manner similar to a battery, in which stacked plates each produce an electric potential difference. In the electric eel, some 5,000 to 6,000 stacked electroplaques are capable of producing a shock at up to 860 volts and 1 ampere of current (600 watts) for a duration of two milliseconds. It would be extremely unlikely for such a shock to be deadly for an adult human, due to the very short duration of the discharge. Atrial fibrillation requires that roughly 700 mA be delivered across the heart muscle for 30 ms or more, far longer than the eel is able to produce. Still, this level of current is reportedly enough to produce a brief and painful numbing shock likened to a stun gun discharge, which due to the voltage can be felt for some distance from the fish; this is a common risk for aquarium caretakers and biologists attempting to handle or examine electric eels.The Sach's organ is associated with electrolocation.[4] Inside the organ are many muscle-like cells, called electrocytes. Each cell can only produce 0.15 V, though the organ can transmit a signal of nearly 10 V overall in amplitude at around 25 Hz in frequency. These signals are emitted by the main organ; the Hunter's organ can emit signals at rates of several hundred hertz.[4]The electric eel is unique among the Gymnotiformes in having large electric organs capable of producing potentially lethal discharges that allow them to stun prey.[5] Larger voltages have been reported, but the typical output is sufficient to stun or deter virtually any animal. Juveniles produce smaller voltages (about 100 V). They are capable of varying the intensity of the electric discharge, using lower discharges for hunting and higher intensities for stunning prey or defending themselves. They can also concentrate the discharge by curling up and making contact at two points along its body.[6] When agitated, they are capable of producing these intermittent electric shocks over a period of at least an hour without tiring.The electric eel also possesses high frequency-sensitive tuberous receptors, which are distributed in patches over its body. This feature is apparently useful for hunting other Gymnotiformes.[4]Electric eels have been used as a model in the study of bioelectrogenesis.[7] The species is of some interest to researchers, who make use of its acetylcholinesterase and adenosine triphosphate.[8][9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรีรวิทยา [แก้ไข] ปลาไหลไฟฟ้าที่ New England Aquarium ปลาไหลไฟฟ้ามีสามคู่ของอวัยวะในช่องท้องที่ผลิตกระแสไฟฟ้า: อวัยวะหลักอวัยวะฮันเตอร์และอวัยวะของ Sach อวัยวะเหล่านี้ทำขึ้นสี่ในห้าของร่างกายของตนและเป็นสิ่งที่จะช่วยให้ปลาไหลไฟฟ้าสามารถในการสร้างสองประเภทของการปล่อยออร์แกนไฟฟ้า: แรงดันต่ำและแรงดันไฟฟ้าสูง อวัยวะเหล่านี้จะทำ electrocytes เรียงรายขึ้นเพื่อให้ปัจจุบันของไอออนสามารถไหลผ่านพวกเขาและซ้อนกันเพื่อให้แต่ละคนเพื่อเพิ่มความแตกต่างที่อาจเกิดขึ้น เมื่อปลาไหลเหยื่อของมันตั้งอยู่ที่สมองจะส่งสัญญาณผ่านระบบประสาท electrocytes นี้จะเปิดช่องไอออนที่ช่วยให้โซเดียมไหลผ่านกลับขั้วชั่วขณะ โดยก่อให้เกิดความแตกต่างอย่างฉับพลันในศักย์ไฟฟ้าจะสร้างกระแสไฟฟ้าในลักษณะที่คล้ายคลึงกับแบตเตอรี่ซึ่งในแต่ละแผ่นซ้อนกันสร้างความต่างศักย์ไฟฟ้า ในปลาไหลไฟฟ้าบางส่วน 5,000 ถึง 6,000 electroplaques ซ้อนกันมีความสามารถในการผลิตเป็นช็อตที่สูงถึง 860 โวลต์และแอมป์ 1 ของปัจจุบัน (600 วัตต์) ในช่วงระยะเวลาของทั้งสองมิลลิวินาที มันจะไม่น่ามากสำหรับช็อตดังกล่าวที่จะร้ายแรงสำหรับมนุษย์ผู้ใหญ่เนื่องจากระยะเวลาที่สั้นมากของการปล่อย ภาวะหัวใจเต้นต้องว่าประมาณ 700 mA ถูกส่งทั่วกล้ามเนื้อหัวใจเป็นเวลา 30 มิลลิวินาทีหรือมากกว่านานกว่าปลาไหลสามารถผลิต ยังคงระดับของปัจจุบันนี้เป็นข่าวพอที่จะผลิตสั้นและช็อกทำให้มึนงงเจ็บปวดเอาไปเปรียบกับปล่อยปืนงันซึ่งเกิดจากการแรงดันไฟฟ้าที่สามารถรู้สึกห่างจากปลา; นี้เป็นความเสี่ยงที่พบบ่อยสำหรับผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำและนักชีววิทยาพยายามที่จะจัดการหรือตรวจสอบปลาไหลไฟฟ้า. อวัยวะ Sach ที่มีความเกี่ยวข้องกับ electrolocation. [4] ภายในอวัยวะเซลล์กล้ามเนื้อเช่นเดียวกับคนที่เรียกว่า electrocytes แต่ละเซลล์เดียวที่สามารถผลิต 0.15 V แต่อวัยวะสามารถส่งสัญญาณของเกือบ 10 V โดยรวมในความกว้างประมาณ 25 Hz ความถี่ สัญญาณเหล่านี้จะถูกปล่อยออกมาจากอวัยวะหลัก อวัยวะเธ่สามารถปล่อยสัญญาณในอัตราหลายร้อยเฮิรตซ์. [4] ปลาไหลไฟฟ้าที่ไม่ซ้ำกันในหมู่ Gymnotiformes ในการมีอวัยวะไฟฟ้าขนาดใหญ่ที่มีความสามารถในการผลิตการปล่อยอาจถึงตายที่อนุญาตให้งันเหยื่อ. [5] แรงดันไฟฟ้าขนาดใหญ่ที่ได้รับรายงาน แต่การส่งออกโดยทั่วไปจะเพียงพอที่จะทำให้ตกใจหรือยับยั้งแทบสัตว์ใด ๆ หนุ่มสาวผลิตแรงดันไฟฟ้าขนาดเล็ก (ประมาณ 100 V) พวกเขามีความสามารถที่แตกต่างกันความรุนแรงของการปล่อยไฟฟ้าที่ใช้การปล่อยของเสียที่ต่ำกว่าสำหรับการล่าสัตว์และความเข้มที่สูงขึ้นสำหรับเหยื่อที่สวยงามหรือปกป้องตัวเอง พวกเขายังสามารถมีสมาธิปล่อยโดยการดัดผมขึ้นและการติดต่อที่สองจุดพร้อมร่างของมัน. [6] เมื่อใจพวกเขามีความสามารถในการผลิตไฟฟ้าช็อตเหล่านี้เป็นระยะ ๆ ในช่วงระยะเวลาอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมงโดยไม่ต้องเหนื่อย. ปลาไหลไฟฟ้ายังมีคุณสมบัติ รับหัวความถี่ที่มีความไวสูงซึ่งมีการกระจายในแพทช์ทั่วร่างกายของตน คุณลักษณะนี้จะเป็นประโยชน์อย่างเห็นได้ชัดสำหรับการล่าสัตว์ Gymnotiformes อื่น ๆ . [4] ปลาไหลไฟฟ้าได้ถูกนำมาใช้เป็นแบบอย่างในการศึกษาของ bioelectrogenesis ได้. [7] สายพันธุ์ที่เป็นที่สนใจของบางนักวิจัยที่ทำให้การใช้สารและ adenosine triphosphate ของ. [ 8] [9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรีรวิทยา [ แก้ไข ]

ปลาไหลไฟฟ้าที่นิวอิงแลนด์พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ
ปลาไหลไฟฟ้ามี 3 คู่ของอวัยวะในช่องท้องที่ผลิตกระแสไฟฟ้า : อวัยวะหลัก , อวัยวะของฮันเตอร์ และเป็น sach อวัยวะ อวัยวะเหล่านี้ ทำให้สี่ห้าของร่างกาย และเป็นสิ่งที่ช่วยให้ปลาไหลไฟฟ้า ความสามารถในการสร้างสองประเภทของการจำหน่ายไฟฟ้าแรงดันต่ำ และอวัยวะที่แรงดันสูงอวัยวะเหล่านี้จะทำของเล็กโตรไซต์ , เรียงรายขึ้นเพื่อให้กระแสไอออนสามารถไหลผ่านพวกเขาและซ้อนกันเพื่อให้แต่ละคนเพื่อเพิ่มความแตกต่างที่อาจเกิดขึ้น เมื่อปลาไหลตั้งอยู่เหยื่อของมัน สมองจะส่งสัญญาณผ่านระบบประสาทกับเล็กโตรไซต์ . เปิดช่องโซเดียมไอออนช่วยให้ไหลผ่าน การกลับขั้วไปชั่วขณะโดยก่อให้เกิดความแตกต่างอย่างฉับพลันในศักย์ไฟฟ้าจะสร้างกระแสไฟฟ้าในลักษณะที่คล้ายกับแบตเตอรี่ในที่ซ้อนแผ่นแต่ละสร้างความต่างศักย์ไฟฟ้า ในปลาไหลไฟฟ้าบาง 5000 ไป 6000 ซ้อนเล็กโตรเพคสามารถผลิตช็อกถึง 860 โวลต์ 1 แอมป์ของปัจจุบัน ( 600 วัตต์ ) สำหรับระยะเวลา 2 มิลลิวินาทีมันคงจะยากมากสำหรับเช่นตกใจจะร้ายแรงสำหรับผู้ใหญ่มนุษย์ เนื่องจากระยะเวลาที่สั้นมากของการปล่อย กระตุกมีประมาณ 700 มาพ้นผ่านกล้ามเนื้อหัวใจ 30 ms หรือมากกว่า , ไกลเกินกว่าที่ไหลจะสามารถผลิต ยังคงระดับปัจจุบันนี้ว่าเพียงพอในการผลิตที่สั้นและเจ็บปวด ช็อก เปรียบเสมือนปืนงันชาร์จมึนงง ซึ่งเนื่องจากแรงดันสามารถรู้สึกว่าระยะห่างจากปลา ; นี้เป็นความเสี่ยงทั่วไปสำหรับผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำและนักชีววิทยาพยายามที่จะจัดการหรือตรวจสอบปลาไหลไฟฟ้า .

ของ sach อวัยวะที่เกี่ยวข้องกับ electrolocation .[ 4 ] ในอวัยวะหลาย เช่น เซลล์กล้ามเนื้อ เรียกว่าเล็กโตรไซต์ . แต่ละเซลล์สามารถผลิตเพียง 0.15 V แม้ว่าอวัยวะสามารถส่งสัญญาณไปได้เกือบ 10 V โดยรวมในขนาดประมาณ 25 Hz ความถี่ สัญญาณเหล่านี้จะถูกปล่อยออกมาจากอวัยวะหลัก ; อวัยวะของฮันเตอร์สามารถปล่อยสัญญาณในราคาหลายร้อยคูปอง [ 4 ]

ปลาไหลไฟฟ้าเฉพาะในอันดับปลาไหลไฟฟ้ามีอวัยวะไฟฟ้าขนาดใหญ่ที่มีความสามารถในการผลิตการจำหน่ายอาจถึงตายที่อนุญาตให้เหยื่องัน [ 5 ] ขนาดใหญ่นั้นได้รับรายงาน แต่ผลผลิตโดยทั่วไปจะเพียงพอที่จะขัดขวางแทบสลบ หรือสัตว์ใด ๆ เยาวชนผลิตแรงดันไฟฟ้าขนาดเล็ก ( ประมาณ 100 V ) พวกเขามีความสามารถในการเปลี่ยนแปลงความเข้มของการไฟฟ้าใช้อัตราการไหลต่ำสำหรับการล่าสัตว์และความเข้มสูงสำหรับเหยื่อที่สวยงาม หรือ ป้องกันตัวเอง พวกเขายังตั้งใจปล่อยโดยการดัดผมและการติดต่อที่จุดสองจุดตามร่างกายของมัน [ 6 ] เมื่อกระวนกระวายพวกเขามีความสามารถในการผลิตเหล่านี้ใช้ไฟฟ้าช็อตในช่วงเวลาอย่างน้อย 1 ชั่วโมง โดยไม่รู้สึกเหนื่อย

ปลาไหลไฟฟ้าความถี่สูงที่สําคัญยังมีนำตัวรับซึ่งจะกระจายอยู่เป็นหย่อม ๆทางร่างกายของ คุณลักษณะนี้จะเห็นได้ชัดว่ามีประโยชน์สำหรับการล่าสัตว์อันดับปลาไหลไฟฟ้าอื่น ๆ . [ 4 ]

ปลาไหลไฟฟ้าได้ถูกใช้เป็นแบบจำลองในการศึกษา bioelectrogenesis [ 7 ] ชนิดเป็นที่สนใจของนักวิจัย ที่ให้ใช้และลาสิกขาอะดีโนซีนไตรฟอสเฟต [ 8 ] [ 9 ]