According to them, the marketing co

According to them, the marketing concept is a business philosophy, whereas the term market orientation refers to the actual implementation of the marketing concept. They added that "a market orientation appears to provide a unifying focus for the efforts and projects of individuals and departments within the organization."

On the other hand, Narver and Slater (1990) defined market orientation as "the organization culture that most effectively and efficiently creates the necessary behaviours for the creation of superior value for buyers and, thus, continuous superior performance for the business." [4]

As such, they consider market orientation to be an organisational culture consisting of three behavioral components, namely, i) customer orientation, ii) competitor orientation and iii) interfunctional coordination. Empirical study found that among all three behavioral components, interfunctional coordination, especially those between R&D and marketing has the most significant influence on new product success. [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามนั้น แนวคิดทางการตลาดเป็นปรัชญา ในขณะที่วางตลาดระยะหมายถึงการใช้งานจริงของแนวคิดการตลาด พวกเขาเพิ่มว่า "วางตลาดแล้วให้มารวมกันสำหรับโครงการของบุคคลและหน่วยงานภายในองค์กรและความพยายาม"บนมืออื่น ๆ Narver และสเลเทอร์ (1990) กำหนดตลาดแนวเป็น "องค์กรวัฒนธรรมที่มีประสิทธิภาพสูงสุด และมีประสิทธิภาพสร้างพฤติกรรมที่จำเป็นสำหรับการสร้างดียิ่งสำหรับผู้ซื้อ ดังนั้น อย่างต่อเนื่องประสิทธิภาพสำหรับธุรกิจ " [4]As such พวกเขาพิจารณาวางตลาดจะ เป็นวัฒนธรรม organisational ประกอบด้วยสามส่วนประกอบพฤติกรรม ได้แก่ i) ลูกค้าวางแนว แนว ii) คู่แข่ง และประสาน iii) interfunctional ผลการศึกษาพบว่า ใน 3 พฤติกรรมส่วนประกอบทั้งหมด ประสานงาน interfunctional เฉพาะระหว่าง R & D และการตลาดมีอิทธิพลที่สำคัญในความสำเร็จของผลิตภัณฑ์ใหม่ [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่พวกเขาแนวคิดการตลาดที่มีปรัชญาการดำเนินธุรกิจในขณะที่ทิศทางตลาดหมายถึงการปฏิบัติจริงของแนวคิดการตลาด เขาเสริมว่า "ทิศทางตลาดปรากฏขึ้นเพื่อให้มุ่งเน้นการรวมสำหรับความพยายามและโครงการของบุคคลและหน่วยงานภายในองค์กร." บนมืออื่น ๆ , Narver และตำหนิ (1990) กำหนดทิศทางตลาดเป็น "วัฒนธรรมองค์กรที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดและ ได้อย่างมีประสิทธิภาพสร้างพฤติกรรมที่จำเป็นสำหรับการสร้างค่าที่เหนือกว่าสำหรับผู้ซื้อและทำให้ประสิทธิภาพที่เหนือกว่าอย่างต่อเนื่องสำหรับธุรกิจ. " [4] เช่นนี้พวกเขาพิจารณาทิศทางตลาดจะเป็นวัฒนธรรมองค์กรที่ประกอบด้วยสามองค์ประกอบพฤติกรรมคือ i) การวางแนวทางลูกค้า ii) การวางแนวทางคู่แข่งและ iii) การประสานงาน interfunctional การศึกษาเชิงประจักษ์พบว่าในทุกสามองค์ประกอบพฤติกรรมการประสานงาน interfunctional โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อยู่ระหว่างการวิจัยและพัฒนาและการตลาดที่มีอิทธิพลที่สำคัญที่สุดในความสำเร็จของผลิตภัณฑ์ใหม่ [5]