Hypertension is the most common med

Hypertension is the most common medical problem encountered during pregnancy, complicating 2-3% of pregnancies. Hypertensive disorders during pregnancy are classified into 4 categories, as recommended by the National High Blood Pressure Education Program Working Group on High Blood Pressure in Pregnancy[1] :

Chronic hypertension
Preeclampsia-eclampsia
Preeclampsia superimposed on chronic hypertension
Gestational hypertension (transient hypertension of pregnancy or chronic hypertension identified in the latter half of pregnancy). [1] This terminology is preferred over the older but widely used term "pregnancy-induced hypertension" (PIH) because it is more precise.
In 2008, the Society of Obstetricians and Gynecologists of Canada (SOGC) released revised guidelines that simplified the classification of hypertension in pregnancy into 2 categories, preexisting or gestational, with the option to add "with preeclampsia" to either category if additional maternal or fetal symptoms, signs, or test results support this.[2]

In 2015, the American College of Obstetricians and Gynecologists Committee on Obstetric Practice issued updated guidelines regarding the emergency treatment of acute onset severe hypertension during pregnancy, including the following[3, 4] :

Acute-onset, severe hypertension that is accurately measured using standard techniques and is persistent for 15 minutes or longer is considered a hypertensive emergency.
Intravenous (IV) labetalol and hydralazine have long been considered first-line medications for the management of acute-onset, severe hypertension in pregnant women and women in the postpartum period. Available evidence suggests that oral nifedipine also may be considered as a first-line therapy.
Parenteral labetalol should be avoided in women with asthma, heart disease, or congestive heart failure.
When urgent treatment is needed before the establishment of IV access, the oral nifedipine algorithm can be initiated as IV access is being obtained, or a 200-mg dose of labetalol can be administered orally. The latter can be repeated in 30 minutes if appropriate improvement is not observed.
Magnesium sulfate is not recommended as an antihypertensive agent, but magnesium sulfate remains the drug of choice for seizure prophylaxis in severe preeclampsia and for controlling seizures in eclampsia.
Sodium nitroprusside should be reserved for extreme emergencies and used for the shortest amount of time possible because of concerns about cyanide and thiocyanate toxicity in the mother and fetus or newborn, and increased intracranial pressure with potential worsening of cerebral edema in the mother.
There is a need for adoption of standardized, evidence-based clinical guidelines for managing patients with preeclampsia. Individuals and institutions should have mechanisms in place to initiate the prompt administration of medication when a patient presents with a hypertensive emergency.
Definitions
Chronic hypertension is defined as blood pressure exceeding 140/90 mm Hg before pregnancy or before 20 weeks' gestation. When hypertension is first identified during a woman's pregnancy and she is at less than 20 weeks' gestation, blood pressure elevations usually represent chronic hypertension.

In contrast, new onset of elevated blood pressure readings after 20 weeks' gestation mandates the consideration and exclusion of preeclampsia. Preeclampsia occurs in up to 5% of all pregnancies, in 10% of first pregnancies, and in 20-25% of women with a history of chronic hypertension. Hypertensive disorders in pregnancy may cause maternal and fetal morbidity, and they remain a leading source of maternal mortality.

The following is a computed tomography (CT) image of the brain in woman who suffered an eclamptic seizure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความดันโลหิตสูงเป็นปัญหาแพทย์ทั่วไปที่พบในระหว่างตั้งครรภ์ complicating 2-3% ของการตั้งครรภ์ Hypertensive โรคระหว่างตั้งครรภ์จะแบ่งเป็น 4 ประเภท ที่แนะนำ โดยชาติความดันโลหิตสูง กลุ่มการศึกษาโปรแกรมการทำงานในความดันโลหิตสูงในหญิงตั้งครรภ์ [1]:ความดันโลหิตสูงเรื้อรังPreeclampsia eclampsiaPreeclampsia วางซ้อนอยู่บนความดันโลหิตสูงเรื้อรังถึงครรภ์ (แบบฉับพลันความดันโลหิตสูงของการตั้งครรภ์) หรือความดันโลหิตสูงเรื้อรังที่ระบุในครึ่งหลังของการตั้งครรภ์ [1] คำศัพท์นี้เป็นโรงแรมเก่า แต่ใช้กันอย่างแพร่หลายคำว่า "ตั้งครรภ์ทำให้เกิดความดันโลหิตสูง" (PIH) เนื่องจากมีความชัดเจนยิ่งขึ้นใน 2008 สมาคมสูติแพทย์และขอนของแคนาดา (SOGC) ออกปรับปรุงแนวทางที่ประยุกต์การจัดประเภทของความดันโลหิตสูงในหญิงตั้งครรภ์เป็นประเภท 2 อิง หรือครรภ์ มีตัวเลือกในการเพิ่ม "ด้วย preeclampsia" ประเภทใดเพิ่มเติมแม่ หรือครรภ์อาการ สัญญาณ หรือผลการทดสอบสนับสนุนนี้ [2]ใน 2015 วิทยาลัยอเมริกันสูติแพทย์และขอนออกปฏิบัติสูติศาสตร์คณะกรรมการปรับปรุงแนวทางเกี่ยวกับการรักษาฉุกเฉินของเริ่มมีอาการเฉียบพลันรุนแรงความดันโลหิตสูงในระหว่างตั้งครรภ์ รวมถึงต่อไปนี้ [3, 4]:เฉียบพลันเริ่มมีอาการ ความดันโลหิตสูงรุนแรงที่ต้องวัดโดยใช้เทคนิคมาตรฐาน และแบบ 15 นาที หรือนานกว่า ถือ hypertensive การฉุกเฉินทางหลอดเลือดดำ (IV) labetalol และ hydralazine มีถือบรรทัดแรกยาสำหรับการบริหารเริ่มมี อาการเฉียบพลัน อย่างรุนแรงความดันโลหิตสูงในหญิงตั้งครรภ์และสตรีในระยะหลังคลอด มีหลักฐานแนะนำ nifedipine ที่ปากอาจถือเป็นวิธีการบำบัดบรรทัดแรกParenteral labetalol ควรหลีกเลี่ยงในสตรีที่มีโรคหอบหืด โรคหัวใจ หรือ congestive หัวใจล้มเหลวเมื่อรักษาเร่งด่วนจำเป็นต้องก่อนก่อตั้งถึง IV สามารถเริ่มอัลกอริทึม nifedipine ปากเข้า IV เป็นการได้รับ หรือ 200 มิลลิกรัมของ labetalol สามารถจัดการเนื้อหา หลังสามารถทำซ้ำใน 30 นาทีถ้าไม่มีการตรวจสอบการปรับปรุงที่เหมาะสมแมกนีเซียมซัลเฟตไม่แนะนำให้เป็นตัวแทนยาลดความดัน แต่แมกนีเซียมซัลเฟตยังคงเป็น ยาที่เลือกเป็นลม prophylaxis ใน preeclampsia รุนแรง และควบคุมเส้นใน eclampsiaโซเดียม nitroprusside ควรสงวนไว้สำหรับกรณีฉุกเฉินมาก และใช้สำหรับระยะเวลาได้สั้นที่สุดเนื่องจากความกังวลเกี่ยวกับความเป็นพิษไซยาไนด์และ thiocyanate แม่ และอ่อน หรือทารก และเพิ่มดัน intracranial ด้วยอาจกำเริบได้แก่สมองในแม่ต้องยอมรับเป็นมาตรฐาน ใช้หลักฐานทางคลินิกที่เป็นแนวทางสำหรับการจัดการผู้ป่วย preeclampsia ได้ บุคคลและสถาบันต่าง ๆ ควรมีกลไกในการเริ่มต้นดูแลให้ยาเมื่อผู้ป่วยได้แสดงกับวิกฤตการคำนิยามความดันโลหิตสูงเรื้อรังถูกกำหนดเป็นความดันเลือดเกิน 140/90 mm Hg ก่อนตั้งครรภ์ หรือ ก่อนครรภ์ 20 สัปดาห์ เมื่อก่อนมีระบุความดันโลหิตสูงในระหว่างตั้งครรภ์ของผู้หญิง และเธออยู่ที่น้อยกว่า 20 สัปดาห์ครรภ์ elevations ความดันโลหิตมักจะแสดงถึงความดันโลหิตสูงเรื้อรังในทางตรงกันข้าม ใหม่เริ่มมีอาการของความดันโลหิตสูงอ่านหลังจาก 20 สัปดาห์ครรภ์จิบพิจารณาและแยกของ preeclampsia Preeclampsia เกิดตั้งครรภ์ทั้งหมดถึง 5%, 10% ของการตั้งครรภ์ครั้งแรก และ 20-25% ของผู้หญิงที่มีประวัติความดันโลหิตสูงเรื้อรัง Hypertensive โรคในหญิงตั้งครรภ์อาจทำให้เกิด morbidity และทารกในครรภ์ และแม่ และพวกเขายังคงเป็นแหล่งชั้นนำของการตายของแม่ต่อไปนี้เป็นรูปจากการคำนวณเครื่องเอ็กซเรย์คอมพิวเตอร์ (CT) ของสมองในหญิงที่รับความเดือดร้อนเป็นลม eclamptic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความดันโลหิตสูงเป็นปัญหาทางการแพทย์ที่พบมากที่สุดที่พบในระหว่างการตั้งครรภ์แทรกซ้อน 2-3% ของการตั้งครรภ์ ความผิดปกติของความดันโลหิตสูงระหว่างตั้งครรภ์จะแบ่งออกเป็น 4 ประเภทตามคำแนะนำของชาติความดันโลหิตสูงการศึกษาคณะทำงานโครงการในความดันโลหิตสูงในการตั้งครรภ์ [1]: ความดันโลหิตสูงเรื้อรังPreeclampsia-eclampsia Preeclampsia ซ้อนทับบนความดันโลหิตสูงเรื้อรังความดันโลหิตสูงขณะตั้งครรภ์(ความดันโลหิตสูงชั่วคราวของการตั้งครรภ์หรือ ความดันโลหิตสูงเรื้อรังที่ระบุไว้ในครึ่งหลังของการตั้งครรภ์) [1] คำศัพท์นี้เป็นที่ต้องการในระยะเก่า แต่ใช้กันอย่างแพร่หลาย "ความดันโลหิตสูงการตั้งครรภ์ที่เกิดขึ้น" (PIH) เพราะมันเป็นที่แม่นยำมากขึ้น. ในปี 2008 สมาคมสูตินรีแพทย์และนรีแพทย์แคนาดา (SOGC) ออกแนวทางการแก้ไขที่ง่ายการจัดหมวดหมู่ ความดันโลหิตสูงในการตั้งครรภ์เป็น 2 ประเภทมาก่อนหรือขณะตั้งครรภ์ที่มีตัวเลือกในการเพิ่ม "กับ preeclampsia" เพื่อประเภทใดถ้าเพิ่มเติมอาการของมารดาหรือทารกในครรภ์อาการหรือผลการทดสอบการสนับสนุนนี้. [2] ในปี 2015 อเมริกันวิทยาลัยสูตินรีแพทย์ และคณะกรรมการนรีแพทย์ในการปฏิบัติสูติออกแนวทางการปรับปรุงเกี่ยวกับการรักษาฉุกเฉินเฉียบพลันเริ่มมีอาการความดันโลหิตสูงอย่างรุนแรงในระหว่างตั้งครรภ์รวมถึงต่อไป [3, 4]: เฉียบพลันที่เริ่มมีอาการความดันโลหิตสูงรุนแรงที่วัดได้อย่างถูกต้องโดยใช้เทคนิคที่ได้มาตรฐานและเป็นถาวรเป็นเวลา 15 นาทีหรือ อีกต่อไปถือเป็นความดันโลหิตสูงในกรณีฉุกเฉิน. ในหลอดเลือดดำ (IV) labetalol hydralazine และได้รับการพิจารณายาบรรทัดแรกสำหรับการจัดการของเฉียบพลันที่เริ่มมีอาการความดันโลหิตสูงอย่างรุนแรงในหญิงตั้งครรภ์และหญิงในระยะหลังคลอด มีหลักฐานแสดงให้เห็นว่ายารับประทาน nifedipine นอกจากนี้ยังอาจได้รับการพิจารณาเป็นยาบรรทัดแรก. Parenteral labetalol ควรหลีกเลี่ยงในผู้หญิงที่มีโรคหอบหืด, โรคหัวใจหรือโรคหัวใจล้มเหลว. เมื่อการรักษาอย่างเร่งด่วนเป็นสิ่งจำเป็นก่อนการจัดตั้งของการเข้าถึง IV ที่ nifedipine ในช่องปาก อัลกอริทึมสามารถเริ่มต้นการเข้าถึง IV จะถูกได้รับหรือปริมาณ 200 มิลลิกรัม labetalol สามารถปากเปล่า หลังสามารถทำซ้ำใน 30 นาทีถ้าการปรับปรุงที่เหมาะสมจะไม่ได้สังเกต. แมกนีเซียมซัลเฟตไม่แนะนำให้เป็นตัวแทนความดันโลหิตสูง แต่แมกนีเซียมซัลเฟตยังคงเป็นยาเสพติดของทางเลือกสำหรับการจับกุมป้องกันโรคในครรภ์เป็นพิษอย่างรุนแรงและในการควบคุมอาการชักใน eclampsia. nitroprusside โซเดียมที่ควรจะเป็น สงวนไว้สำหรับกรณีฉุกเฉินที่รุนแรงและใช้สำหรับปริมาณที่สั้นของเวลาเป็นไปได้เนื่องจากความกังวลเกี่ยวกับไซยาไนด์และความเป็นพิษ thiocyanate ในแม่และทารกในครรภ์หรือทารกแรกเกิดและเพิ่มความดันในกะโหลกศีรษะที่มีศักยภาพถดถอยของสมองบวมในแม่. มีความจำเป็นสำหรับการนำไปใช้ในการเป็น มาตรฐานตามหลักฐานทางคลินิกสำหรับแนวทางการจัดการผู้ป่วยที่มีครรภ์เป็นพิษ บุคคลและสถาบันควรจะมีกลไกในการที่จะเริ่มต้นการบริหารของยาพรอมต์เมื่อผู้ป่วยที่มีการจัดที่มีความดันโลหิตสูงในกรณีฉุกเฉิน. นิยามความดันโลหิตสูงเรื้อรังถูกกำหนดให้เป็นความดันโลหิตเกิน 140/90 มิลลิเมตรปรอทก่อนการตั้งครรภ์หรือก่อนการตั้งครรภ์ 20 สัปดาห์ เมื่อความดันโลหิตสูงจะถูกระบุเป็นครั้งแรกในระหว่างตั้งครรภ์ของผู้หญิงคนหนึ่งและเธอเป็นที่น้อยกว่า 20 สัปดาห์การตั้งครรภ์ระดับความดันโลหิตมักจะเป็นตัวแทนของความดันโลหิตสูงเรื้อรัง. ในทางตรงกันข้ามการโจมตีใหม่ของการอ่านความดันโลหิตสูงหลังจาก 20 สัปดาห์ที่ผ่านมาเอกสารการตั้งครรภ์การพิจารณาและการยกเว้นของ preeclampsia . Preeclampsia เกิดขึ้นในถึง 5% ของการตั้งครรภ์ทุกคนใน 10% ของการตั้งครรภ์ครั้งแรกและใน 20-25% ของผู้หญิงที่มีประวัติของความดันโลหิตสูงเรื้อรัง ความผิดปกติของความดันโลหิตสูงในการตั้งครรภ์อาจทำให้เกิดการเจ็บป่วยมารดาและทารกในครรภ์และพวกเขาก็ยังคงเป็นแหล่งชั้นนำของการตายของมารดา. ต่อไปนี้คือการตรวจเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ (CT) ภาพของสมองผู้หญิงคนหนึ่งที่ได้รับความเดือดร้อนยึด eclamptic

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความดันโลหิตสูงที่พบมากที่สุดปัญหาสุขภาพที่พบในระหว่างตั้งครรภ์ , complicating 2-3% ของการตั้งครรภ์ ความดันโลหิตสูงระหว่างการตั้งครรภ์จะแบ่งออกเป็น 4 ประเภทตามที่แนะนำโดยคณะทำงานระดับชาติ ความดัน โลหิตสูง โปรแกรมการศึกษาเกี่ยวกับความดันโลหิตสูงในการตั้งครรภ์ [ 1 ] :



preeclampsia ชักเรื้อรัง ความดันโลหิตสูงPreeclampsia ซ้อนทับบนครรภ์ความดันโลหิตสูง ( ความดันโลหิตสูงเรื้อรังความดันโลหิตสูง
ชั่วคราวของการตั้งครรภ์หรือความดันโลหิตสูงเรื้อรัง ระบุว่า ในช่วงหลังของการตั้งครรภ์ ) [ 1 ] คําศัพท์นี้เป็นที่ต้องการมากกว่าเก่า แต่ใช้คำว่า " หญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะความดันโลหิตสูง " ( พีส ) เพราะมันแม่นกว่า
ใน 2008สมาคมสูตินรีแพทย์และแพทย์ของแคนาดา ( sogc ) ปล่อยปรับปรุงแนวทางที่ง่าย การจัดหมวดหมู่ของความดันโลหิตสูงในการตั้งครรภ์ได้เป็น 2 ประเภทคือ ตั้งครรภ์อยู่ หรือมีตัวเลือกเพื่อเพิ่ม " ด้วย preeclampsia " ประเภทใด ถ้าเพิ่มเติมมารดาหรือทารกอาการ , สัญญาณ , หรือผลการทดสอบนี้สนับสนุน [ 2 ]

ในปี 2015 ,วิทยาลัยอเมริกันของสูตินรีแพทย์ในการปฏิบัติสูติศาสตร์และคณะกรรมการออกการปรับปรุงแนวทางการรักษาความดันโลหิตสูงเฉียบพลันอาการฉุกเฉินรุนแรงในระหว่างการตั้งครรภ์ รวมทั้งต่อไปนี้ [ 3 , 4 ] :

เฉียบพลันผู้ป่วย