CHAPTER 10. A Talk in the OrchardGi

CHAPTER 10. A Talk in the Orchard
Ginger and I were not of the regular tall carriage horse breed, we had more of the racing blood in us. We stood about fifteen and a half hands high; we were therefore just as good for riding as we were for driving, and our master used to say that he disliked either horse or man that could do but one thing; and as he did not want to show off in London parks, he preferred a more active and useful kind of horse. As for us, our greatest pleasure was when we were saddled for a riding party; the master on Ginger, the mistress on me, and the young ladies on Sir Oliver and Merrylegs. It was so cheerful to be trotting and cantering all together that it always put us in high spirits. I had the best of it, for I always carried the mistress; her weight was little, her voice was sweet, and her hand was so light on the rein that I was guided almost without feeling it.

Oh! if people knew what a comfort to horses a light hand is, and how it keeps a good mouth and a good temper, they surely would not chuck, and drag, and pull at the rein as they often do. Our mouths are so tender that where they have not been spoiled or hardened with bad or ignorant treatment, they feel the slightest movement of the driver’s hand, and we know in an instant what is required of us. My mouth has never been spoiled, and I believe that was why the mistress preferred me to Ginger, although her paces were certainly quite as good. She used often to envy me, and said it was all the fault of breaking in, and the gag bit in London, that her mouth was not so perfect as mine; and then old Sir Oliver would say, “There, there! don’t vex yourself; you have the greatest honor; a mare that can carry a tall man of our master’s weight, with all your spring and sprightly action, does not need to hold her head down because she does not carry the lady; we horses must take things as they come, and always be contented and willing so long as we are kindly used.”

I had often wondered how it was that Sir Oliver had such a very short tail; it really was only six or seven inches long, with a tassel of hair hanging from it; and on one of our holidays in the orchard I ventured to ask him by what accident it was that he had lost his tail. “Accident!” he snorted with a fierce look, “it was no accident! it was a cruel, shameful, cold-blooded act! When I was young I was taken to a place where these cruel things were done; I was tied up, and made fast so that I could not stir, and then they came and cut off my long and beautiful tail, through the flesh and through the bone, and took it away.

“How dreadful!” I exclaimed.

“Dreadful, ah! it was dreadful; but it was not only the pain, though that was terrible and lasted a long time; it was not only the indignity of having my best ornament taken from me, though that was bad; but it was this, how could I ever brush the flies off my sides and my hind legs any more? You who have tails just whisk the flies off without thinking about it, and you can’t tell what a torment it is to have them settle upon you and sting and sting, and have nothing in the world to lash them off with. I tell you it is a lifelong wrong, and a lifelong loss; but thank heaven, they don’t do it now.”

“What did they do it for then?” said Ginger.

“For fashion!” said the old horse with a stamp of his foot; “for fashion! if you know what that means; there was not a well-bred young horse in my time that had not his tail docked in that shameful way, just as if the good God that made us did not know what we wanted and what looked best.”

“I suppose it is fashion that makes them strap our heads up with those horrid bits that I was tortured with in London,” said Ginger.

“Of course it is,” said he; “to my mind, fashion is one of the wickedest things in the world. Now look, for instance, at the way they serve dogs, cutting off their tails to make them look plucky, and shearing up their pretty little ears to a point to make them both look sharp, forsooth. I had a dear friend once, a brown terrier; ‘Skye’ they called her. She was so fond of me that she never would sleep out of my stall; she made her bed under the manger, and there she had a litter of five as pretty little puppies as need be; none were drowned, for they were a valuable kind, and how pleased she was with them! and when they got their eyes open and crawled about, it was a real pretty sight; but one day the man came and took them all away; I thought he might be afraid I should tread upon them. But it was not so; in the evening poor Skye brought them back again, one by one in her mouth; not the happy little things that they were, but bleeding and crying pitifully; they had all had a piece of their tails cut off, and the soft flap of their pretty little ears was cut quite off. How their mother licked them, and how troubled she was, poor thing! I never forgot it. They healed in time, and they forgot the pain, but the nice soft flap, that of course was intended

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 10 คุยในสวนผลไม้ขิงและผมไม่ได้ของพันธุ์ม้าขนส่งสูงปกติ เราได้เพิ่มเติมของเลือดแข่งเรา เรายืนอยู่ประมาณสิบห้าครึ่งมือสูง ดังนั้นเราก็เพียงที่ดีสำหรับขี่ขณะที่เรากำลังขับ รถ และนายของเราใช้ในการพูดว่า เขาไม่ชอบม้าหรือคนที่จะทำ แต่ สิ่งหนึ่ง และเขาไม่ต้องการแสดงในลานลอนดอน เขาต้องการใช้งานมากขึ้น และมีประโยชน์ชนิดของม้า สำหรับเรา ความสุขของเราคือเมื่อเราถูก saddled สำหรับฝ่ายขี่ หลักในขิง ชู้กับฉัน และสาว ๆ ที่รักโอลิเวอร์และ Merrylegs ร่าเริงเป็นหลั่น และ cantering ดังนั้นรวมกันว่า มันจะใส่เราในสุราสูงขึ้น ผมของมัน สำหรับผมเสมอทำชู้ น้ำหนักของเธอได้น้อย เสียงหวาน และมือของเธอเบาบนบังเหียนที่ผมได้แนะนำเกือบโดยไม่รู้สึกมันโอ้ ถ้าท่านรู้อะไรสิ่งปลอบใจที่มือแสงเป็นม้า และวิธีที่จะช่วยให้ปากดีและอารมณ์ดี พวกเขาก็จะไม่ โยน ลาก และดึงบังเหียนการพวกเขามักจะทำ ปากของเราจะซื้อให้ว่า ที่พวกเขาไม่ได้นิสัยเสีย หรือแข็งกับการรักษาไม่ดี หรือไม่รู้ พวกเขารู้สึกว่าการเคลื่อนไหวน้อยที่สุดของไดรเวอร์มือ และเรารู้ว่าในทันทีสิ่งจำเป็นของเรา ปากของฉันไม่เคยได้รับนิสัยเสีย และผมเชื่อว่า นั่นคือเหตุผลที่ผู้หญิงที่ฉันต้องการขิง แม้ว่าจะก้าวของเธอแน่นอนค่อนข้างดี เธอใช้มักจะอิจฉาฉัน และกล่าวว่า มันเป็นความผิดของการทำลายใน และบิตปิดปากที่ในปากของเธอไม่สมบูรณ์แบบกับระเบิด ลอนดอน แล้วเก่าเซอร์โอลิเวอร์จะพูดว่า "มี มี ไม่ vex เอง คุณมีเกียรติมากที่สุด แมร์ที่สามารถบรรทุกคนตัวสูงของนายของเราน้ำหนัก ฤดูใบไม้ผลิและ sprightly การกระทำทั้งหมดของคุณ ไม่จำเป็นต้องกดหัวของเธอเนื่องจากเธอไม่ได้มีผู้หญิง เราม้าต้องใช้สิ่งพวกเขามา และมักจะมีความพอใจ และเต็มใจตราบใดที่เรามีกรุณาใช้"ผมก็มักจะสงสัยว่า มันเป็นที่เซอร์โอลิเวอร์ได้ดังกล่าวที่มีหางที่สั้นมาก จริง ๆ ก็หก หรือเจ็ดนิ้วยาว พู่ของผมแขวนจากนั้น และในวันหยุดของเราสวนผจญภัยถามเขา โดยบังเอิญอะไรอย่างใดอย่างหนึ่ง ก็ว่า เขาได้สูญเสียหางของเขา "อุบัติเหตุ" เขา snorted แบบรุนแรง "มันเป็นอุบัติเหตุที่ไม่มี มันเป็นการกระทำที่โหดร้าย เลือดเย็น น่าอับอาย ตอนเด็กๆ ผมถูกนำตัวไปยังสถานที่ที่ทำสิ่งเหล่านี้โหดร้าย ผมมัด และทำได้อย่างรวดเร็วเพื่อที่ฉันสามารถคน แล้วพวกเขามาตัดของฉันสวยงาม และยาวหาง เนื้อ และ กระดูก และเอาไป"วิธี dreadful" Exclaimed" Dreadful, ah ก็ dreadful แต่ก็ไม่เท่าความเจ็บปวด ว่าที่ถูกน่ากลัว และกินเวลานาน ก็ไม่เท่า indignity มีเครื่องประดับของฉันที่ดีที่สุดมาจาก me ว่าที่ไม่ดี แต่มันเป็นนี้ วิธีอาจเคยแปรงแมลงวันปิดข้างของฉันและของฉันขาหลังใด ๆ เพิ่มเติม คุณที่มีหางเพียงปัดแมลงวันออกโดยไม่คิดเกี่ยวกับมัน และคุณ ไม่สามารถบอกอะไรทรมานก็คือการมีพวกเขาชำระเมื่อคุณ และต่อย และต่อย และไม่มีอะไรในโลกที่จะให้ปิดตา ผมบอกคุณก็ผิดตลอดชีวิต และการสูญเสียตลอดชีวิต แต่ขอบคุณสวรรค์ พวกเขาไม่ทำมันตอนนี้""พวกเขาทำอะไรมันแล้ว" ขิงกล่าว"สำหรับแฟชั่น" กล่าวว่า ม้าเก่าพร้อมตราประทับของเท้าของเขา "สำหรับแฟชั่น ถ้าคุณรู้ว่าสิ่งที่หมายถึง ได้ไม่ดีละอย่างหนุ่มม้าในเวลาของฉันที่มีไม่หางของเขาย้ายในลักษณะที่น่าอับอาย ราวกับว่าพระดีที่ทำให้เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราต้องการและสิ่งที่ดูดีที่สุด""ฉันคิดว่า มันเป็นแฟชั่นที่รัดหัวของเราขึ้นกับบิตเหล่านั้นรักที่ผมทรมานกับในลอนดอน ขิงกล่าว"แน่นอนว่า พระองค์ตรัสว่า "ฉัน แฟชั่นเป็นหนึ่งในสิ่ง wickedest ในโลก ตอนนี้ ดู เช่น วิธีพวกเขาให้บริการสุนัข ตัดหางเพื่อให้ดูเด่นกล้า และตัดค่าหูเล็ก ๆ ของพวกเขาไปยังจุดเพื่อให้ทั้งสองดูคม forsooth ผมมีเพื่อนรักครั้งเดียว เทอร์เรียร์สีน้ำตาล 'ปสกีย์' พวกเขาเรียกว่าเธอ เธอรักฉันที่เธอไม่เคยจะนอนจากคอกของฉัน ดังนั้น เธอทำเตียงของเธอภายใต้การจัดการ และเธอมีครอกห้าเป็นลูกสุนัขเล็ก ๆ จำเป็น ไม่ได้จมน้ำ สำหรับชนิดมีคุณค่า และความยินดีว่าเธอกับพวกเขา และเมื่อพวกเขาได้ เปิดตาของพวกเขา และตระเวนเกี่ยวกับ มันเป็นสายตาสวยจริง วันหนึ่งคนมา แต่เอาพวกเขาไปทั้งหมด ผมคิดว่า เขาอาจจะกลัวฉันควรกระทืบพวกเขา แต่ก็ไม่มาก ในตอนเย็นปสกีย์ยากนำมาจัดอีก หนึ่งในปากของเธอ ไม่มีความสุขน้อยสิ่งที่พวกเขา แต่เลือด กับร้องไห้น่าสมเพช พวกเขาได้ทั้งหมดมีชิ้นส่วนของหางตัด และพนังนุ่มของหูเล็ก ๆ ได้ตัดค่อนข้าง วิธีแม่เลียพวกเขา และมีปัญหาไรเธอ สิ่งที่ไม่ดี ฉันไม่เคยลืมมัน พวกเขาหายในเวลา และพวกเขาลืมความเจ็บปวด แต่ดีนุ่มพนัง ที่มีวัตถุประสงค์ของหลักสูตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 10 พูดคุยในออร์ชาร์
ดจินเจอร์และผมก็ไม่ได้สูงสายพันธุ์ม้าปกติเรามีมากขึ้นของเลือดการแข่งรถในสหรัฐอเมริกา เรายืนอยู่ประมาณสิบห้าและมือครึ่งสูง เราจึงเพียงที่ดีสำหรับการขี่ในขณะที่เรามีสำหรับการขับรถและนายของเราใช้ในการบอกว่าเขาไม่ชอบทั้งม้าหรือคนที่จะทำ แต่สิ่งหนึ่ง; และในขณะที่เขาไม่ต้องการที่จะแสดงปิดในสวนสาธารณะลอนดอนเขาแนะนำชนิดที่ใช้งานมากขึ้นและมีประโยชน์ของม้า สำหรับเราความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเราคือเมื่อเราได้ผูกอานสำหรับบุคคลที่ขี่; ต้นแบบในขิงที่รักกับฉันและหญิงสาวเซอร์โอลิเวอร์และ Merrylegs มันจึงร่าเริงที่จะวิ่งเหยาะและ cantering ทั้งหมดเข้าด้วยกันว่ามันมักจะใส่เราในสุราสูง ฉันได้ดีที่สุดของมันสำหรับฉันมักจะดำเนินการเป็นที่รักนั้น น้ำหนักของเธอเป็นคนตัวเล็กเสียงของเธอก็หวานและมือของเธอจึงแสงบนบังเหียนที่ฉันถูกแนะนำเกือบจะไม่มีความรู้สึกมัน.

Oh! ถ้าคนรู้ว่าสิ่งที่สะดวกสบายให้กับม้ามือแสงเป็นและวิธีการที่จะช่วยให้ปากที่ดีและอารมณ์ดีพวกเขาก็จะไม่เชยและลากและดึงบังเหียนที่พวกเขามักจะทำ ปากของเราจึงซื้อที่ที่พวกเขายังไม่ได้รับนิสัยเสียหรือแข็งกับการรักษาที่ไม่ดีหรือไม่รู้พวกเขารู้สึกว่าการเคลื่อนไหวน้อยที่สุดของมือของคนขับรถและเรารู้ในทันทีว่าสิ่งที่เป็นที่ต้องการของเรา ปากของฉันไม่เคยได้รับนิสัยเสียและผมเชื่อว่านั่นคือเหตุผลที่เป็นที่รักที่ต้องการให้ฉันไปขิงแม้ว่าก้าวของเธออย่างแน่นอนค่อนข้างดี เธอมักจะใช้ต้องอิจฉาฉันและบอกว่ามันเป็นความผิดของจะหมดในและบิตปิดปากในลอนดอนที่ปากของเธอไม่ได้ดังนั้นที่สมบูรณ์แบบเป็นของเรา แล้วเก่าเซอร์โอลิเวอร์จะพูดว่า "ที่นั่นมี! ไม่รบกวนตัวเอง คุณมีเกียรติที่ยิ่งใหญ่ที่สุด; ม้าที่สามารถดำเนินการชายร่างสูงของน้ำหนักหลักของเรามีทั้งหมดฤดูใบไม้ผลิและการกระทำที่มีชีวิตชีวาของคุณไม่จำเป็นต้องถือหัวของเธอลงเพราะเธอไม่ได้พกผู้หญิง; ม้าที่เราจะต้องใช้สิ่งที่พวกเขามาและมักจะเป็นที่พึงพอใจและเต็มใจที่ตราบใดที่เราจะใช้ในความกรุณา ".

ผมมักจะได้สงสัยว่ามันคือการที่เซอร์โอลิเวอร์ได้เช่นหางสั้นมาก จริงๆมันเป็นเพียงหกหรือเจ็ดนิ้วยาวมีพู่ห้อยของเส้นผมจากมัน; และหนึ่งในวันหยุดของเราในสวนผลไม้ที่ฉันกล้าที่จะขอให้เขาโดยสิ่งที่เกิดอุบัติเหตุก็คือการที่เขาได้สูญเสียหางของเขา "อุบัติเหตุ" เขา snorted ด้วยรูปลักษณ์ที่รุนแรง "มันเป็นอุบัติเหตุที่ไม่มี! มันเป็นความโหดร้ายน่าอับอายพระราชบัญญัติเลือดเย็น! เมื่อผมเป็นเด็กผมถูกนำตัวไปยังสถานที่สิ่งที่โหดร้ายเหล่านี้ถูกทำ; ฉันถูกผูกขึ้นและทำอย่างรวดเร็วว่าฉันไม่สามารถกวนและจากนั้นพวกเขาก็มาและตัดหางที่ยาวและสวยงามของฉันผ่านเนื้อและผ่านกระดูกและเอามันออกไป.

"วิธีการที่น่ากลัว!" ผมอุทาน.

" น่ากลัว ah! มันก็น่ากลัว; แต่มันก็ไม่ได้เป็นเพียงความเจ็บปวด แต่ที่น่ากลัวและกินเวลานานเป็นเวลานาน; มันไม่ได้เป็นเพียงความอัปยศของการมีเครื่องประดับที่ดีที่สุดของฉันนำมาจากผม แต่ที่ไม่ดีนั้น แต่มันก็เป็นแบบนี้ผมสามารถวิธีการที่เคยแปรงแมลงวันออกด้านข้างและขาหลังของฉันอีกต่อไป? ท่านผู้มีหางเพียงแค่ปัดแมลงวันออกโดยไม่ต้องคิดเกี่ยวกับมันและคุณไม่สามารถบอกได้ว่าการลงโทษเป็นไปได้ที่พวกเขาชำระเมื่อคุณและต่อยและต่อยและไม่มีอะไรในโลกที่จะฟาดพวกเขาออกด้วย ผมบอกคุณมันเป็นความผิดพลาดตลอดชีวิตและการสูญเสียตลอดชีวิต; . แต่ขอบคุณสวรรค์ที่พวกเขาไม่ทำตอนนี้ "

" สิ่งที่พวกเขาทำมันได้แล้ว ". ขิงกล่าวว่า

" สำหรับแฟชั่น "ม้าเก่าที่มีตราประทับของเท้าของเขากล่าวว่า "แฟชั่น! ถ้าคุณรู้ว่าสิ่งที่หมายถึง; มีไม่ได้เป็นม้าหนุ่มเป็นพันธุ์ดีในเวลาของฉันที่ไม่เคยหางของเขาเชื่อมต่ออยู่ในวิธีการที่น่าอับอายเช่นเดียวกับถ้าพระเจ้าที่ดีที่ทำให้เราไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เราต้องการและสิ่งที่มองดีที่สุด. "

" ผมคิดว่ามันเป็นแฟชั่น ที่ทำให้พวกเขาสายหัวของเราขึ้นกับบิตน่าเกลียดน่ากลัวเหล่านั้นที่ฉันถูกทรมานด้วยในกรุงลอนดอน ". ขิงกล่าวว่า

" แน่นอนมันเป็น "เขากล่าวว่า "ในใจของฉันแฟชั่นเป็นหนึ่งในสิ่งประดิษฐกรรมในโลก ตอนนี้ดูตัวอย่างเช่นในวิธีที่พวกเขาทำหน้าที่สุนัขตัดหางของพวกเขาที่จะทำให้พวกเขาดูกล้าและตัดหูสวยน้อยของพวกเขาไปยังจุดที่จะทำให้พวกเขาทั้งสองมีลักษณะคมชัดตามความจริง ฉันมีเพื่อนรักครั้งเดียวเทอร์เรีสีน้ำตาล 'กาย' ที่พวกเขาเรียกเธอว่า เธอก็รักฉันว่าเธอจะไม่นอนออกจากคอกของฉัน เธอทำเตียงของเธอภายใต้รางหญ้าและมีเธอมีครอกห้าลูกสุนัขน้อยสวยเป็นต้องจะ; ไม่มีใครจมน้ำตายเพราะพวกเขาเป็นชนิดที่มีคุณค่าและวิธีการยินดีที่เธออยู่กับพวกเขา! และเมื่อพวกเขามีสายตาของพวกเขาเปิดและรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับมันเป็นภาพที่สวยจริง แต่วันหนึ่งคนที่ได้เข้ามารับพวกเขาทั้งหมดไป; ผมคิดว่าเขาอาจจะกลัวฉันควรเหยียบย่ำพวกเขา แต่มันไม่เป็นอย่างนั้น ในช่วงเย็นที่น่าสงสาร Skye นำพวกเขากลับมาอีกครั้งหนึ่งโดยหนึ่งในปากของเธอ; ไม่ได้มีความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ว่าพวกเขามี แต่เลือดออกและร้องไห้อย่างน่าสงสาร; พวกเขาได้ทุกคนมีชิ้นส่วนของหางของพวกเขาถูกตัดออกและพนังอ่อนของหูสวยน้อยของพวกเขาถูกตัดค่อนข้างปิด วิธีแม่ของพวกเขาเลียพวกเขาและวิธีทุกข์เธอเป็นสิ่งที่ไม่ดี! ฉันไม่เคยลืมมัน พวกเขาหายเป็นปกติในเวลาและพวกเขาลืมความเจ็บปวด แต่พนังนุ่มดีที่แน่นอนก็ตั้งใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 10 พูดคุยใน สวนขิง และฉันก็ไม่ใช่ปกติสูงรถม้าพันธุ์ เรามีมากกว่าของการแข่งรถในเลือดเรา เรายืนอยู่ประมาณสิบห้าครึ่งมือสูง เราจึงเป็นเพียงที่ดีสำหรับการขี่ขณะที่เรากำลังขับรถ และอาจารย์เคยกล่าวว่า เขาไม่ชอบให้ม้าหรือคน ที่ ทำ แต่สิ่งหนึ่งที่ และเขาไม่ต้องการที่จะแสดงในสวนสาธารณะกรุงลอนดอน เขาชอบงานมากขึ้นและมีประโยชน์ ชนิดของม้า สำหรับเรา ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเราคือเมื่อเราให้สำหรับขี่พรรค ; ต้นแบบของขิง เมียน้อยผม และสาวๆในเซอร์โอลิเวอร์และ merrylegs . มันร่าเริงมากและจะ trotting cantering อยู่ด้วยกันนั้น มันก็ทำให้เราสปิริตสูง ฉันมีที่ดีที่สุด สำหรับผมมักจะพกคุณผู้หญิง น้ำหนักของเธอเล็กน้อย เสียงเธอหวาน และมือของเธอช่างแสงบนบังเหียน ที่ผมแนะนำ เกือบจะไม่มีความรู้สึกแล้วโอ้ ! ถ้าคนรู้ว่าสบาย ม้าแสง มือ และวิธีการเก็บ ปาก ดี และ อารมณ์ ดี พวกเขาก็จะไม่ชัด และลาก และดึง ที่ควบคุม เป็น พวกเขามักจะทำ ปากเรานุ่มมากที่พวกเขาไม่ได้เสีย หรือชุบแข็งด้วยไม่ดีหรือละเลยการรักษา พวกเขารู้สึกว่า การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยของมือของคนขับ และเรารู้ได้ในทันทีว่าคือ ต้องการเรา ปากผมยังไม่เคยเสีย และผมเชื่อว่า ทำไมผู้หญิงชอบให้ผมกับขิง ถึงแม้ก้าวของเธออย่างแน่นอนทีเดียว เธอมักจะอิจฉาฉัน และบอกว่า มันเป็นความผิดของหมดสภาพ และปิดปากบิตในลอนดอน ปากของเธอก็ไม่เหมาะเหมือนกัน แล้วท่านผู้เฒ่าโอลิเวอร์ จะพูดว่า " ที่นี่ อย่ารบกวนเลย คุณได้รับเกียรติที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ; Mare ที่สามารถแบกผู้ชายตัวสูงน้ำหนักของหัวหน้าของเรากับทุกฤดูใบไม้ผลิและคล่องแคล่วการกระทำของคุณไม่ต้องจับหัวเธอลง เพราะไม่ได้ถือสุภาพสตรี เราม้าต้องใช้สิ่งที่พวกเขามา และ เสมอ พอใจและยินดี ตราบใดที่เรากรุณาใช้”ฉันมักจะสงสัยว่ามันคือเซอร์โอลิเวอร์มีหางสั้นมาก ; มันเป็นเพียงหกหรือเจ็ดนิ้วยาว มีพู่ขนห้อยจากมัน หนึ่งในวันหยุดของเราใน สวน ฉันลองถามเขาโดยบังเอิญ อะไรที่เขาต้องสูญเสียหาง " อุบัติเหตุ " เขาได้กลิ่น มีลักษณะดุร้าย " มันไม่ใช่อุบัติเหตุ มันเป็นความโหดร้าย น่าอาย คนแสดง เมื่อฉันเป็นเด็กฉันไปสถานที่ที่สิ่งที่โหดร้ายเหล่านี้กระทำ ก็ถูกมัด และทำอย่างรวดเร็วเพื่อที่ผมจะได้ไม่กวน แล้วก็มาตัดหางที่ยาวและสวยงาม ผ่านเนื้อและกระดูก และเอามันไป" น่ากลัวจริง " ผมอุทาน" น่ากลัวอ่า มันแย่มาก แต่มันก็ไม่เพียง แต่ความเจ็บปวด แต่ที่น่ากลัวและกินเวลานาน มันไม่เพียง แต่มันมีเครื่องประดับที่ดีที่สุดของฉันไปจากฉัน แต่มันแย่ แต่มันเป็นแบบนี้แล้ว ผมจะเคยปัดแมลงวันปิดด้านข้างและด้านหลังขาของฉันอีกต่อไป คุณใครมีหางจะปัด ปัดแมลงวันโดยไม่ต้องคิดเกี่ยวกับมันและคุณไม่สามารถบอกได้ว่าทรมาน มันคือ ให้จ่ายเมื่อคุณและต่อย และต่อย และไม่มีอะไรในโลกที่จะหวดมันออกด้วย ฉันบอกคุณมันผิดตลอดชีวิต และตลอดชีวิต สูญเสีย แต่ขอบคุณพระเจ้าที่พวกเขาไม่ทำมันในตอนนี้ "" สิ่งที่พวกเขาทำเพื่อ ? " บอกว่า ขิง" แฟชั่น " บอกว่าม้าเก่าที่มีตราประทับของเท้าของเขา ; " แฟชั่น ถ้าคุณรู้ว่ามันหมายถึงอะไร มันก็ไม่ได้ดี เลี้ยงเด็กม้าในเวลาที่ไม่ได้เชื่อมต่อในทางที่น่าอับอาย หางก็เหมือนพระเจ้า ที่ทำให้เราได้รู้ว่าสิ่งที่เราต้องการและสิ่งที่ดูที่สุด" ฉันคิดว่ามันเป็นแฟชั่นที่จะทำให้สายรัดศีรษะของเรากับบิตน่ากลัวที่ถูกทรมานด้วย ในลอนดอน กล่าวว่า ขิง" แน่นอน มันคือ " เขา " ในความคิดของฉัน แฟชั่นเป็นหนึ่งในสิ่งที่ wickedest ในโลก ตอนนี้ดู ตัวอย่าง วิธีที่พวกเขาให้บริการสุนัขตัดหางของพวกเขาเพื่อให้พวกเขาดูกล้าหาญ และตัดขึ้นที่ใบหูเล็กๆ ไปยังจุดที่จะทำให้พวกเขาทั้งดูคม forsooth . ผมมีเพื่อนเรียนครั้งเดียว เทอร์เรีย บราวน์ " สกาย " พวกเขาเรียกเธอ เธอรักฉัน ว่าเธอจะไม่นอนในคอกของผม เธอทำให้เตียงใต้ราง และที่นั่นเธอออกลูกห้าสวยน้อยหมาเป็นต้อง ; ไม่จมน้ำตาย เพราะพวกเขาเป็นชนิดที่มีคุณค่าและวิธีการยินดีที่เธออยู่กับพวกเขา และเมื่อพวกเขาได้ลืมตาและรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ มันเป็นภาพที่สวยจริง แต่แล้ววันนึงเขามาและพาพวกเขาทั้งหมดออกไป ฉันคิดว่า เขาอาจจะกลัวว่าผมจะเหยียบย่ำมัน แต่มันก็ไม่ใช่ ในตอนเย็น จนสกายนำพวกเขากลับมาอีกครั้งหนึ่งโดยหนึ่งในปากของเธอ ไม่ใช่มีความสุขเล็ก ๆน้อย ๆสิ่งที่พวกเขา แต่เลือดและร้องไห้อย่างน่าเวทนา พวกเขาทั้งหมดมีชิ้นส่วนหางของพวกเขาตัดออกและพนังนุ่มหูเล็กๆ ถูกตัดค่อนข้างปิด ว่าแม่ของตนเลียพวกเขาและวิธีการรบกวนเธอ น่าสงสารจัง ฉันไม่เคยลืมมันเลย พวกเขาหายเป็นปกติในเวลาและพวกเขาลืมความเจ็บปวด แต่สวยเ