In Thailand, Mitr Phol sugar mills

In Thailand, Mitr Phol sugar mills have to procure sugar cane from more than 100,000 cane farmers per year (on average one sugar mill procure cane from around 20,000 individual cane farmers in each harvesting season). Cane farmers are largely fragmented with only a few hundreds of large farmers (large farmers are farmers with more than 100 rai of land for cane plantation). Since most of the decent lands are already owned by farmers, it becomes impossible or prohibitively expensive to secure a large plot of land for company’s sugar plantation. It is a classic sight of the Thai sugar industry that we see sugar mills compete with one another to secure their supply of cane. In times of drought, competition can be extremely intense as each groups of sugar mills go beyond their own means and territory to fight for their share of cane as we called it “The Cane War”… After all, a sugar mill means nothing without sugar cane.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในประเทศไทย น้ำตาลมิตรผลปัจจุบันต้องจัดหาอ้อยจากเกษตรกรเท้ามากกว่า 100000 ต่อปี (โรงงานผลิตน้ำตาลเฉลี่ยหนึ่งจัดหาเท้าจากเกษตรกรแต่ละเท้าประมาณ 20000 คนในแต่ละฤดูกาล harvesting) เกษตรกรเท้าเป็นส่วนใหญ่กระจัดกระจาย มีเพียงไม่กี่ร้อยของเกษตรกรขนาดใหญ่ (ขนาดใหญ่เกษตรกรเป็นเกษตรกร มีมากกว่า 100 ไร่สำหรับสวนเท้า) เนื่องจากส่วนใหญ่ของดินแดนที่เหมาะสมแล้วเป็นเจ้าของ โดยเกษตรกร กลายเป็นไปไม่ได้ หรือแพง prohibitively การพล็อตใหญ่ของที่ดินสวนน้ำตาลของบริษัท ภาพคลาสสิกของอุตสาหกรรมน้ำตาลที่เราเห็นน้ำตาลแข่งขันกันที่การจัดหาของเท้า ได้ ในภัยแล้ง แข่งขันจะรุนแรงมาก ตามแต่ละกลุ่มของน้ำตาลเกินหมายถึงและอาณาเขตของตัวเองสู้เพื่อกันของเท้าเราเรียกว่า "เดอะเท้าสงคราม" ... หลังจากที่ทุก โรงสีน้ำตาลหมายถึง อะไร โดยอ้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในประเทศไทยมิตรผลมีโรงงานน้ำตาลที่จะจัดหาอ้อยจากกว่า 100,000 เกษตรกรอ้อยต่อปี (โดยเฉลี่ยหนึ่งโรงงานน้ำตาลจัดหาอ้อยจากทั่ว 20,000 เกษตรกรอ้อยในแต่ละฤดูการเก็บเกี่ยวแต่ละครั้ง) เกษตรกรอ้อยจะแยกส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่ร้อยเกษตรกรขนาดใหญ่ (เกษตรกรขนาดใหญ่เป็นเกษตรกรที่มีมากกว่า 100 ไร่ที่ดินสำหรับการเพาะปลูกอ้อย) เนื่องจากส่วนใหญ่ของดินแดนที่เป็นของที่ดีอยู่แล้วโดยเกษตรกรมันจะกลายเป็นไปไม่ได้หรือมีราคาแพงเพื่อความปลอดภัยของพล็อตใหญ่ของที่ดินสวนตาลของ บริษัท มันเป็นภาพที่คลาสสิกของอุตสาหกรรมน้ำตาลของไทยที่เราเห็นโรงงานน้ำตาลแข่งขันกับคนอื่นเพื่อความปลอดภัยของอุปทานของพวกเขาของอ้อย ในช่วงเวลาของภัยแล้ง, การแข่งขันจะรุนแรงมากเป็นแต่ละกลุ่มโรงงานน้ำตาลไปไกลกว่าวิธีการของตนเองและดินแดนที่จะต่อสู้เพื่อส่วนแบ่งของอ้อยในขณะที่เราเรียกมันว่า "อ้อยสงคราม" ... หลังจากที่ทุกโรงงานน้ำตาลหมายถึงอะไรที่ไม่มีน้ำตาล อ้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในประเทศไทย โรงงานน้ําตาลมิตรผลต้องจัดหาอ้อยจากเกษตรกรมากกว่า 100000 อ้อยต่อปี ( เฉลี่ยหนึ่งจัดหาอ้อยจากโรงงานน้ำตาลอ้อยประมาณ 20 , 000 รายเกษตรกรในแต่ละฤดูการเก็บเกี่ยว ) ชาวไร่อ้อยส่วนใหญ่จะกระจัดกระจาย มีเพียงไม่กี่ร้อยของเกษตรกร ( ชาวนา เกษตรกรที่มีขนาดใหญ่ขนาดใหญ่กว่า 100 ไร่ของที่ดินสำหรับการปลูกอ้อย )เนื่องจากส่วนใหญ่ของที่ดินที่ดีอยู่แล้ว เป็นของชาวนา มันเป็นไปไม่ได้ หรือแพงเพื่อรักษาความปลอดภัยขนาดใหญ่ ที่ดินสำหรับปลูกอ้อยของบริษัท มันเป็นสายตาที่คลาสสิกของอุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลที่เราเห็นในการแข่งขันกับคนอื่นเพื่อรักษาความปลอดภัยการจัดหาของอ้อย ในช่วงเวลาของภัยแล้งการแข่งขันจะรุนแรงมากตามแต่ละกลุ่มของน้ำตาลไปเกินตนเอง หมายถึง ดินแดนที่จะต่อสู้เพื่อการแบ่งปันของอ้อยที่เราเรียกมันว่า " อ้อยสงคราม " . . . . . . . หลังจากทั้งหมด ไม่มีความหมาย ถ้าปราศจากน้ำตาลอ้อย