The Politics of the Philippines too

The Politics of the Philippines took place in an organized framework of a presidential, representative, and democratic republic whereby the president is both the head of state and the head of government within a pluriform multi-party system. This system revolves around three separate and sovereign yet interdependent branches: the legislative branch, the executive branch, and the judicial branch. Executive power is exercised by the government under the leadership of the president. Legislative power is vested in both the government and the two-chamber Congress: the Senate (the upper chamber) and the House of Representatives (the lower chamber). Judicial power is vested in the courts with the Supreme Court of the Philippines as the highest judicial body.

Elections are administered by an independent Commission on Elections every three years starting 1992. Held every second Monday of May, the winners in the elections take office on the following June 30.

Local government is produced by local government units from the provinces, cities, municipalities and barangays. While the most regions do not have political power, and exist merely for administration purposes, autonomous regions have expanded powers more than the other local government units. While local government units enjoy autonomy, much of their budget is derived from allocations from the national government, putting their true autonomy in doubt.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเมืองของประเทศฟิลิปปินส์ที่เกิดขึ้นในกรอบระเบียบของประธานาธิบดีตัวแทนและสาธารณรัฐประชาธิปไตยโดยประธานาธิบดีเป็นทั้งประมุขแห่งรัฐและหัวหน้ารัฐบาลภายใน pluriform ระบบหลายพรรค ระบบนี้จะหมุนรอบสามแยกต่างหากและอธิปไตยยังพึ่งพาสาขา: สาขานิติบัญญัติฝ่ายบริหารและอำนาจตุลาการ อำนาจบริหารคือออกกำลังกายด้วยการที่รัฐบาลภายใต้การนำของประธานาธิบดี อำนาจนิติบัญญัติก็ตกเป็นของทั้งรัฐบาลและสองห้องสภาคองเกรส: วุฒิสภา (ห้องบน) และสภาผู้แทนราษฎร (สภาล่าง) อำนาจตุลาการก็ตกเป็นของศาลต่อศาลฎีกาของฟิลิปปินส์เป็นตัวตุลาการสูงสุด. การเลือกตั้งมีการบริหารงานโดยคณะกรรมการที่เป็นอิสระในการเลือกตั้งทุกสามปีเริ่มต้นปี 1992 จัดขึ้นทุกวันจันทร์ที่สองของเดือนพฤษภาคมผู้ชนะในการเลือกตั้งที่ใช้ในสำนักงาน ต่อไปนี้ 30 มิถุนายน. รัฐบาลท้องถิ่นที่ผลิตโดยหน่วยงานรัฐบาลท้องถิ่นจากจังหวัด, เมือง, เทศบาลและเกส์ ในขณะที่พื้นที่ส่วนใหญ่ไม่ได้มีอำนาจทางการเมืองและมีอยู่เพียงเพื่อวัตถุประสงค์ในการบริหารเขตปกครองตนเองได้ขยายอำนาจมากกว่าหน่วยงานราชการท้องถิ่นอื่น ๆ ในขณะที่หน่วยงานรัฐบาลท้องถิ่นเพลิดเพลินกับอิสระมากของงบประมาณของพวกเขาได้รับมาจากการจัดสรรจากรัฐบาลแห่งชาติที่วางอิสระที่แท้จริงของพวกเขาอยู่ในความสงสัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเมืองของฟิลิปปินส์เอาสถานที่ในการจัดโครงสร้างของตัวแทนประธานาธิบดี และสาธารณรัฐประชาธิปไตยโดยประธานาธิบดีเป็นทั้งประมุขของรัฐและหัวหน้ารัฐบาลในระบบหลายพรรคเป็น pluriform . ระบบนี้หมุนรอบสามสาขาที่แยกต่างหากและอธิปไตย แต่พึ่งพากัน : สาขานิติบัญญัติ ฝ่ายบริหารและฝ่ายตุลาการ .อำนาจบริหารจะบริหารโดยรัฐบาลภายใต้การนำของประธานาธิบดี อำนาจนิติบัญญัติเป็นสิทธิ์ของทั้งรัฐบาลและรัฐสภาสองห้อง : วุฒิสภา ( สภาสูง ) และสภาผู้แทนราษฎร ( ห้องล่าง ) อำนาจตุลาการคือ vested ในศาลกับศาลฎีกาของฟิลิปปินส์เป็นตุลาการสูงสุด .

การเลือกตั้งจะบริหารงานโดยคณะกรรมการอิสระในการเลือกตั้งทุกสามปี เริ่มตั้งแต่ปี 1992 จัดขึ้นทุกวันจันทร์ที่สองของเดือนพฤษภาคม ผู้ชนะในการเลือกตั้งใช้สำนักงานในต่อไปนี้ 30 มิถุนายน การปกครองท้องถิ่น

ผลิต โดยราชการส่วนท้องถิ่นหน่วยงานจากจังหวัด , เมือง , เทศบาลและจาก . ในขณะที่พื้นที่ส่วนใหญ่ไม่ได้มีอำนาจทางการเมืองและมีเพียงเพื่อวัตถุประสงค์ในการบริหาร เขตปกครองตนเองได้ขยายพลังมากกว่าท้องถิ่นอื่นๆ ของหน่วย ขณะที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเพลิดเพลินกับอิสระ มากของงบประมาณของพวกเขาได้มาจากการจัดสรรจากรัฐบาล ทำให้เอกราชที่แท้จริงของพวกเขาในข้อสงสัย