Considering how much work has gone

Considering how much work has gone into the study of diagrams in architecture, the
place of diagrams within architectural theory and practice still remains somewhat
allusive. After all what relation do they have to sketches, plans or elevations? Or is it not
so much the single diagram but the linkages that they engender, linkages that mark the
teleological nature of architecture itself? Is it not the architectonic quality of diagrams
that invites readers to think of them as related to cosmology as early as Plato’s Timaeus?
But while intellectual ground may be found for diagrams in antiquity, far more practiced
terrain for approaching diagrams in architecture comes from strategies that would
emphasize the place of diagrams within architectural design. Diagrams are not
hermeneutical in a strict sense but heuristic because they are accompanied by an
expectation that they participate in a process that turns words and experience into
structure. Diagrams engage not simply an horizon of understanding but a terrain in which
structures literally appear in the world. If we are to think about diagrams closely, we
must do more than simply mark their presence. Instead we should register their cognitive
significance as they direct work and establish networks of relationships between multiple
symbolic fields. Diagrams are important and indeed so much so that rather than drifting

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พิจารณางานเท่าใดจึงนำมาสู่การศึกษาของไดอะแกรมในสถาปัตยกรรม การของไดอะแกรมภายในสถาปัตยกรรมทฤษฎีและการปฏิบัติยังคงค่อนข้างallusive พวกเขามีภาพร่าง แผน หรือระดับหลังสัมพันธ์อะไร หรือไม่ก็ไดอะแกรมเดียวมากแต่การเชื่อมโยงที่พวกเขาเกิด การเชื่อมโยงที่ทำเครื่องหมายธรรมชาติ teleological สถาปัตยกรรมเอง มันไม่ได้เป็นแผนภาพคุณภาพสาขาที่เชิญชวนผู้อ่านให้คิดว่า พวกเขาเป็นที่เกี่ยวข้องกับจักรวาลอย่างเร็วเป็น Timaeus ของเพลโตแต่ใน ขณะดินทางปัญญาอาจพบสำหรับไดอะแกรมในสมัยโบราณ ฝึกฝนมากขึ้นภูมิประเทศสำหรับใกล้ไดอะแกรมในสถาปัตยกรรมมาจากกลยุทธ์ที่จะเน้นสถานที่ไดอะแกรมภายในออกแบบสถาปัตยกรรม แผนภาพไม่ได้hermeneutical ในความรู้สึกที่เข้มงวดแต่วริเนื่องจากพวกเขาจะมาพร้อมกับการคาดการณ์ว่าพวกเขามีส่วนร่วมในกระบวนการที่เปลี่ยนคำ และสัมผัสในโครงสร้าง แผนภาพมีส่วนร่วมไม่ใช่แค่การฮอไรซอนเข้าใจแต่ภูมิประเทศที่ซึ่งโครงสร้างอย่างแท้จริงปรากฏขึ้นในโลก ถ้าหากเราจะคิดเกี่ยวกับไดอะแกรมอย่างใกล้ชิด เราต้องทำมากกว่าเพียงแค่เครื่องหมายสถานะของพวกเขา แต่ เราควรลงทะเบียนความรู้ความเข้าใจของพวกเขาความสำคัญเหล่านั้นโดยตรงทำงาน และสร้างเครือข่ายความสัมพันธ์ระหว่างหลายสัญลักษณ์เขตข้อมูล ไดอะแกรมแน่นอน และสำคัญมากดังนั้นแทนที่จะลอย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิจารณาวิธีการทำงานมากได้หายไปในการศึกษาของไดอะแกรมในงานสถาปัตยกรรมที่
สถานที่ของไดอะแกรมภายในทฤษฎีสถาปัตยกรรมและการปฏิบัติยังคงค่อนข้าง
นัย หลังจากที่ทุกสิ่งที่มีความสัมพันธ์ที่พวกเขามีภาพร่างแผนการหรือเอนไซม์? หรือมันไม่ได้
มากแผนภาพเดียว แต่เชื่อมโยงที่ว่าพวกเขาทำให้เกิดการเชื่อมโยงที่ทำเครื่องหมาย
ธรรมชาติ teleological ของสถาปัตยกรรมของตัวเอง? มันไม่ได้คือคุณภาพสถาปัตยกรรมแผนภาพ
ที่เชิญชวนให้ผู้อ่านคิดว่าพวกเขาเป็นที่เกี่ยวข้องกับจักรวาลเป็นช่วงต้นของเพลโต Timaeus?
แต่ในขณะที่พื้นดินทางปัญญาอาจจะพบไดอะแกรมในสมัยโบราณที่ไกลมากขึ้นฝึก
ภูมิประเทศใกล้แผนภาพสถาปัตยกรรมมาจากกลยุทธ์ที่ จะ
เน้นสถานที่ของแผนภาพในการออกแบบสถาปัตยกรรม แผนภาพไม่ได้
อธิบายหรือแปลในความหมายที่เข้มงวด แต่แก้ปัญหาเพราะพวกเขาจะมาพร้อมกับ
ความคาดหวังว่าพวกเขามีส่วนร่วมในกระบวนการที่จะเปลี่ยนคำพูดและประสบการณ์ที่เป็น
โครงสร้าง แผนภาพส่วนร่วมไม่ใช่แค่ขอบฟ้าของความเข้าใจ แต่ภูมิประเทศซึ่งใน
โครงสร้างตัวอักษรที่ปรากฏในโลก ถ้าหากเราจะคิดเกี่ยวกับไดอะแกรมอย่างใกล้ชิดที่เรา
ต้องทำมากกว่าเพียงแค่การทำเครื่องหมายสถานะของพวกเขา แต่เราควรจะลงทะเบียนองค์ความรู้ของพวกเขา
อย่างมีนัยสำคัญที่พวกเขาโดยตรงการทำงานและการสร้างเครือข่ายความสัมพันธ์ระหว่างหลาย
สาขาสัญลักษณ์ แผนภาพที่มีความสำคัญและแน่นอนมากดังนั้นแทนที่จะลอย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิจารณาวิธีการทำงานมากเข้าไปศึกษาแผนภาพในสถาปัตยกรรมสถานที่ของไดอะแกรมภายในทฤษฎีสถาปัตยกรรมและการปฏิบัติยังคงค่อนข้างallusive . หลังจากทั้งหมดเกี่ยวข้องอะไรพวกเขาได้ร่างแผนหรือระดับ ? หรือมันไม่มากที่เดียว แต่ที่พวกเขาบังเกิดแผนภาพเชื่อมโยง ความเชื่อมโยง มาร์คว่าลักษณะสถาปัตยกรรมของปัญหาเอง มันไม่ได้คุณภาพ architectonic ของไดอะแกรมที่เชิญชวนให้ผู้อ่านคิดของพวกเขาที่เกี่ยวข้องกับจักรวาลวิทยาเป็นต้นที่เพลโต ทิเมอุส ?แต่ในขณะที่สติปัญญาพื้นดินอาจจะพบไดอะแกรมในสมัยโบราณ , ไกลท่าภูมิประเทศใกล้แผนภาพสถาปัตยกรรมมาจากกลยุทธ์ที่จะเน้นที่ภาพภายในงานออกแบบสถาปัตยกรรม ภาพไม่ได้hermeneutical ในความรู้สึกที่เข้มงวด แต่นี้เพราะพวกเขาจะมาพร้อมกับความคาดหวังที่พวกเขามีส่วนร่วมในกระบวนการที่เปลี่ยนคำพูดและประสบการณ์ในโครงสร้าง แผนภาพประกอบการไม่เพียงขอบฟ้าของความเข้าใจแต่ภูมิประเทศที่โครงสร้างตัวอักษรปรากฏขึ้นในโลก ถ้าเราคิดถึงภาพใกล้ๆ เราต้องทำมากกว่าเพียงแค่เครื่องหมายแสดงตนของพวกเขา แต่เราต้องลงทะเบียนของพวกเขารับรู้ความสำคัญที่พวกเขาโดยตรงและสร้างเครือข่ายความสัมพันธ์ระหว่างหลายด้านสัญลักษณ์ แผนภาพที่สำคัญและแน่นอนมากดังนั้นแทนที่จะลอย