Today is not a time for monuments;

Today is not a time for monuments; it is a time for ruins. What front page of a newspaper is not splashed with images of social collapse, disaster, and grief that transfix us with their mournful beauty and fill us with lurid fascination? Whether in news photos of ecological destruction like that wrought by Hurricane Sandy, Typhoon Haiyan, or of the social unrest rapidly destabilizing political regimes around the Muslim world and elsewhere, the image of the ruin has come to define our historical juncture. In art, as in popular cinema, a similar impulse holds sway. We have become a culture of melancholics, indulging in sublime devastation in any number of films that portend global and national disaster. (Just recall Hollywood’s recent offerings. And when we seek escape from these extravagances in contemporary art, we encounter the ruin once more in the recent nostalgic exhumation of modernism, and lately, in images of antiquity in the work of Jeff Koons, Sara VanDerBeek, Justin Matherly, and others.1 Today, in both Hollywood and its ostensible opposite, it is the image of a fragmented, mournful past that comes back to caution our present and foreshadow our future.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันนี้ไม่ใช่เวลาสำหรับอนุสาวรีย์ มันเป็นเวลาสำหรับซากปรักหักพัง หน้าใดของหนังสือพิมพ์คือ splashed กับภาพ ความล่มสลายทางสังคม ภัยพิบัติ ความเศร้าโศกที่ตรึงเราอยู่กับความงามของพวกเขา mournful และกรอกข้อมูลเรา ด้วยเสน่ห์ lurid ในภาพข่าวทำลายระบบนิเวศเช่นที่ wrought โดยพายุเฮอริเคนแซนดี้ งไฮยานลม หรือ ของสังคมอย่างรวดเร็ว destabilizing ระบอบทางการเมืองทั่วโลกมุสลิมและอื่น ๆ รูปภาพของอาหารมีมากำหนด juncture ของเราประวัติศาสตร์ ศิลปะ ในภาพยนตร์ยอดนิยม กระแสคล้ายมี sway เราได้กลายเป็นวัฒนธรรมของ melancholics สระหลังโซฟาในจำนวนภาพยนตร์ที่ portend ภัยแห่งชาติ และสากล (เพียงเรียกคืนเสนอล่าสุดของฮอลลีวูด และเมื่อเราพยายามหนีจากเหล่านี้ extravagances ในศิลปะร่วมสมัย เราพบทำลายอีกครั้งใน exhumation คิดล่าสมัย และเมื่อเร็ว ๆ นี้ ในรูปของงาน ของ Koons เจฟ ซาร่า VanDerBeek จัสติน Matherly และ others.1 วันนี้ ในฮอลลีวูดและตรงกันข้ามของ ostensible มีภาพของอดีตที่มีการกระจายตัว mournful ที่กลับมาถึง caution ปัจจุบันของเรา และ foreshadow อนาคตของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันนี้ไม่ได้เป็นเวลาสำหรับอนุสาวรีย์; มันเป็นเวลาสำหรับซากปรักหักพัง สิ่งที่หน้าแรกของหนังสือพิมพ์ไม่ได้สาดด้วยภาพของการล่มสลายทางสังคมภัยพิบัติและความเศร้าโศกที่เราตะลึงงันกับความงามเศร้าของพวกเขาและส่งเราที่มีเสน่ห์น่ากลัว? ไม่ว่าจะในรูปของการทำลายข่าวระบบนิเวศเช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นโดยพายุเฮอริเคนแซนดี้ไต้ฝุ่น Haiyan หรือเหตุการณ์ความไม่สงบทางสังคมอย่างรวดเร็วทำให้เกิดความวุ่นวายทางการเมืองในระบอบการปกครองทั่วโลกมุสลิมและที่อื่น ๆ ภาพของซากปรักหักพังที่มีมาในการกำหนดจุดเชื่อมต่อประวัติศาสตร์ของเรา ในงานศิลปะเช่นเดียวกับในโรงภาพยนตร์ที่ได้รับความนิยมเป็นแรงก​​ระตุ้นที่คล้ายกันถือแกว่งไปแกว่งมา เราได้กลายเป็นวัฒนธรรมของ melancholics ที่ผ่อนคลายในการทำลายล้างประเสริฐในจำนวนของภาพยนตร์ที่มีความหมายภัยพิบัติทั่วโลกและระดับชาติใด ๆ (เพียงจำข้อเสนอล่าสุดของฮอลลีวู้ด. และเมื่อเราพยายามหลบหนีจากความฟุ่มเฟือยเหล่านี้ในงานศิลปะร่วมสมัยที่เราพบซากปรักหักพังอีกครั้งในการขุดคิดถึงล่าสุดของสมัยและเมื่อเร็ว ๆ นี้ในภาพของสมัยโบราณในการทำงานของเจฟฟ์ออกงานซาร่า Vanderbeek, จัสติน Matherly และ others.1 วันนี้ทั้งในฮอลลีวู้ดและตรงข้ามชัดเจนของมันก็เป็นภาพของการแยกส่วนที่ผ่านมาเศร้าที่มาพร้อมกลับไปเตือนของเราในปัจจุบันและในอนาคตส่อให้เห็นของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันนี้ไม่มีเวลาสำหรับอนุสาวรีย์ มันเป็นเวลาของซากปรักหักพัง ที่หน้าแรกของหนังสือพิมพ์ไม่ได้สาดด้วยภาพล่มสลาย สังคมหายนะและความเศร้าโศกที่ตรึงเรากับความงามของพวกเขาและกรอกเราด้วยความเศร้าโศกหวานแหววเสน่ห์ ? ไม่ว่าจะเป็นภาพถ่ายข่าวของระบบนิเวศทำลายแบบนี้กระทำเฮอริเคนพายุไต้ฝุ่น Haiyan , ทรายหรือความไม่สงบทางสังคมอย่างรวดเร็วของการเมืองระบอบรอบโลกมุสลิมและที่อื่น ๆ , ภาพ ของพังมากำหนดช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อประวัติศาสตร์ของเรา ในงานศิลปะ เป็นภาพยนตร์ที่ได้รับความนิยม เป็นแรงกระตุ้นที่คล้ายกันถือแกว่งไปมา เราได้กลายเป็นวัฒนธรรมของ melancholics , ผ่อนคลายในประเสริฐ ความโกรธแค้นในหมายเลขใด ๆของภาพยนตร์ที่เป็นลางทั่วโลกและชาติหายนะ( เพิ่งนึกได้ Hollywood ล่าสุดเสนอ และเมื่อเราพยายามหนีจาก extravagances เหล่านี้ในงานศิลปะร่วมสมัย เราพบทำลายอีกครั้งหนึ่งในการขุดความคิดถึงล่าสุดของความทันสมัย และเมื่อเร็วๆ นี้ ในรูปของความเก่าในการทํางานของเจฟฟ์ คูนส์ ซาร่า vanderbeek จัสติน matherly , และอื่น ๆ . 1 วันนี้ ทั้งในฮอลลีวู้ด และที่เห็นได้ชัดที่ตรงข้ามกัน มันเป็นภาพ ของกระจัดกระจาย ,เศร้าโศกในอดีตที่กลับมาข้อควรระวังในปัจจุบันของเรา และส่อให้เห็นอนาคตของเรา