Agroforestry is de®ned as a land-us

Agroforestry is de®ned as a land-use system in which woody plants [often multipurpose tree species] are grown in association with agricultural crops, pastures or livestock (Breman and Kessler, 1997). Such systems have the potential to increase yields by effectively growing two crops at the same time on a single piece of land (Nair, 1991), and have been promoted as more sustainable agricultural production systems appropriate for developing countries where the use of external inputs is not feasible (Winterbottom and Hazelwood, 1987). Several reasons have been suggested for combining trees and crops on the samepiece of land, as opposed to more traditional systems of crop ®elds and wood lots. These include, among others, reducing soil erosion, limited availability of land, bene®cial shading of some crop species, the distance needed to travel to the nearest source of fuelwood, and a shift in ownership of woodland from communal to private tenure

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หยัดเป็นเด® ned เป็นระบบการใช้ที่ดิน [พันธุ์ไม้อเนกประสงค์มัก] พืชที่ปลูกร่วมกับพืชเกษตร ทุ่งหญ้า หรือปศุสัตว์ (Breman และ Kessler, 1997) ระบบดังกล่าวมีศักยภาพในการเพิ่มผลผลิต โดยการปลูกพืชสองบนที่ดิน (Nair, 1991) ชิ้นหนึ่งในเวลาเดียวกันได้อย่างมีประสิทธิภาพ และได้รับการส่งเสริมเป็นระบบการผลิตเกษตรยั่งยืนมากขึ้นที่เหมาะสมสำหรับประเทศกำลังพัฒนาที่ใช้ปัจจัยภายนอกไม่สามารถทำได้ (Winterbottom และ Hazelwood, 1987) มีการแนะนำหลายประการสำหรับการรวมต้นไม้และพืชบน samepiece ที่ดินตรงข้ามกับระบบแบบดั้งเดิมของพืช® บ้านเพื่อสามารถและไม้จำนวนมาก เหล่านี้รวมถึง หมู่คน ลดการพังทลายของดิน จำกัดที่ดิน bene ® ของแรเงาบางส่วนตัดพันธุ์ ระยะทางที่ต้องเดินทางไปแหล่งที่ใกล้ที่สุดของ fuelwood และการเปลี่ยนความเป็นเจ้าของป่าจากชุมชนให้ดำรงตำแหน่งที่ส่วนตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วนเกษตรเป็นde®nedเป็นระบบการใช้ที่ดินในการที่ไม้ยืนต้น [มักอเนกประสงค์พันธุ์ไม้] ที่ปลูกร่วมกับพืชผลทางการเกษตร, ทุ่งหญ้าหรือปศุสัตว์ (Breman และเคสเลอร์ 1997) ระบบดังกล่าวมีศักยภาพในการเพิ่มผลผลิตอย่างมีประสิทธิภาพโดยการเจริญเติบโตสองพืชในเวลาเดียวกันในชิ้นส่วนของที่ดิน (แนร์, 1991) และได้รับการส่งเสริมให้เป็นที่ยั่งยืนมากขึ้นที่เหมาะสมระบบการผลิตทางการเกษตรสำหรับประเทศกำลังพัฒนาที่ใช้ปัจจัยการผลิตภายนอก ไม่เป็นไปได้ (วินเทอร์และเฮเซลวูด 1987) ด้วยเหตุผลหลายประการได้รับการแนะนำสำหรับการรวมต้นไม้และพืชใน samepiece ของแผ่นดินเมื่อเทียบกับระบบแบบดั้งเดิมมากขึ้นของ®eldsพืชและจำนวนมากไม้ เหล่านี้รวมถึงหมู่คนลดการพังทลายของดินมีจำนวน จำกัด ของที่ดินแรเงาbene®cialของสายพันธุ์พืชบางระยะทางที่จำเป็นในการเดินทางไปยังแหล่งที่ใกล้ที่สุดของไม้ฟืนและการเปลี่ยนแปลงในการเป็นเจ้าของของป่าไม้จากชุมชนที่จะดำรงตำแหน่งส่วนตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วนเกษตรคือ เดอ ®เน็ด เป็นระบบที่ใช้ในพืชมีเนื้อไม้ [ มักจะอเนกประสงค์ชนิดต้นไม้ ] ปลูกร่วมกับพืชเกษตร ทุ่งหญ้า หรือปศุสัตว์ ( breman และ เคสเลอร์ , 1997 ) ระบบดังกล่าวมีศักยภาพในการเพิ่มผลผลิต โดยการปลูกพืชสองอย่างในเวลาเดียวกันบนชิ้นส่วนของที่ดิน ( แนร์ , 1991 ) และได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นระบบการผลิตทางการเกษตรที่เหมาะสมกับประเทศที่พัฒนาที่ยั่งยืนกว่าการใช้ปัจจัยการผลิตจากภายนอกที่ไม่ได้เป็นไปได้ ( วินเตอร์เบิตเทิ่ม และ ฮาเซิลวูด , 1987 ) มีเหตุผลหลายประการที่ได้รับการแนะนำสำหรับการรวมต้นไม้และพืชใน samepiece ของที่ดินเมื่อเทียบกับแบบดั้งเดิมมากขึ้น ระบบของพืช® elds เยอะไม้ เหล่านี้รวมถึงหมู่คนอื่น ๆ ลดการพังทลายของดิน ปริมาณ จำกัด ของที่ดินดี®่แรเงาบางชนิดที่ปลูก ระยะห่างต้องเดินทางไปยังแหล่งที่ใกล้ที่สุดของไม้ และการเปลี่ยนแปลงในความเป็นเจ้าของของป่าจากชุมชนเพื่องานส่วนตัว