We should appreciate more and be gr

We should appreciate more and be grateful for what we have and what we are. I will take this lesson with me for the rest of my life.
I was 19 years old when I discovered I was pregnant. I was so scared to tell my parents, so I made my boyfriend, now husband deliver the news. They were a little upset in the beginning, but later they ended up accepting it and loving the idea of being grandparents. I was really happy, buying baby clothes, setting up the baby’s room, and etc.

Fortunately, my baby was born healthy, and that made my family and I very happy. The problem started a week after my daughter was born. I started getting depressed, hating life and hating myself. I didn’t want to hold my baby, or even breastfeed her. I was feeling down, thinking I couldn’t be a mother so young. I thought it was really hard. The baby crying all the time and having to wakeup on the middle of the night to breastfeed was terrible for me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราควรชื่นชมมากขึ้นและจะขอบคุณสำหรับสิ่งที่เรามีและสิ่งที่เราเป็น ฉันจะใช้บทเรียนนี้กับผมสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของฉัน.
ฉันอายุ 19 ปีเมื่อผมค้นพบฉันได้ตั้งครรภ์ ผมกลัวที่จะบอกพ่อแม่ของฉันดังนั้นฉันทำแฟนของฉันตอนนี้ช่วยสามีของข่าว พวกเขาไม่พอใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการเริ่มต้น แต่ต่อมาพวกเขาจบลงด้วยการยอมรับและมีความรักความคิดของการเป็นปู่ย่าตายาย ฉันมีความสุขจริงๆซื้อเสื้อผ้าเด็ก, การตั้งค่าห้องพักของทารกและอื่น ๆโชคดีที่ลูกของฉันเกิดมีสุขภาพดีและที่ทำให้ครอบครัวของฉันและฉันมีความสุขมาก ปัญหาเริ่มต้นสัปดาห์หลังจากที่ลูกสาวของฉันเกิด ผมเริ่มได้รับความสุขเกลียดชีวิตและเกลียดตัวเอง ผมไม่ได้ต้องการที่จะถือลูกของฉันหรือแม้กระทั่งการให้นมลูกของเธอ ผมรู้สึกลงคิดว่าฉันไม่อาจจะเป็นคุณแม่ยังสาวดังนั้น ฉันคิดว่ามันยากจริงๆ ทารกร้องไห้ตลอดเวลาและต้อง wakeup ในช่วงกลางของคืนที่ให้นมลูกเป็นที่น่ากลัวสำหรับฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราควรจะชื่นชมและขอบคุณสำหรับสิ่งที่เรามีและสิ่งที่เรามี ผมจะนำบทเรียนนี้มาตลอดชีวิต
ฉันอายุ 19 ปีเมื่อฉันพบฉันได้ตั้งครรภ์ ผมกลัวที่จะบอกพ่อแม่ของฉันดังนั้นฉันทำแฟน ตอนนี้สามีส่งข่าว พวกเขาผิดหวังเล็กน้อยในช่วงแรก แต่หลังจากนั้น พวกเขาก็ยอมรับมันและรักความคิดของการเป็นตายายฉันมีความสุขจริง ๆ ซื้อเสื้อผ้าให้ลูก , การตั้งค่าห้องเด็ก ฯลฯ

โชคดีที่ลูกเกิดมาแข็งแรง และทำให้ครอบครัวของฉันและฉันมีความสุขมาก ปัญหาเกิดขึ้นหนึ่งสัปดาห์หลังจากที่ลูกสาวของฉันเกิด ผมก็เริ่มหดหู่ เกลียดชีวิต เกลียดตัวฉันเอง ผมไม่ได้อยากจะอุ้มลูก หรือแม้แต่นมของเธอ ฉันรู้สึกแย่ ฉันก็ไม่สามารถเป็นแม่ได้ โซยองฉันคิดว่ามันลำบากจริงๆ ทารกร้องไห้ตลอดเวลา และมีการตื่นในเวลากลางคืน ให้นมลูกก็แย่สำหรับฉัน