3. Results and discussion3.1. Isola

3. Results and discussion
3.1. Isolation, screening and identification
Thirty-one (31) out of an assemblage of 152 bacterial isolates,
were Gram-positive and catalase-negative, hence were of LAB.
Three isolates among them, with satisfactory bile and acid tolerance
and marked biomedical potentials (namely SB71, SB73 and
SB93) were identified as Lactobacillus casei according to 16S rRNA
gene sequence. Phylogenetic tree constructed by MEGA5.0 indicated
phylogenetic similarity with other L. casei strains (Fig. 1).
3.2. Tolerance to NaCl, acid and bile salts
Marine origin of the three L. casei isolates probably accounted
for their marked tolerance to 5% NaCl. Apparent reduction in
growth of SB71, as compared to the other two, (Fig. 2), was insignificant
with respect to corresponding control (P > 0.05). Bacteriocin
activities were retained in all isolates even in presence of 5%
NaCl as opposed to previous reports of reduced activity at 3% and
6% salt concentrations (Rivas, Castro, Vallejo, Marguet, & Campos,
2012).
The pH value in human stomach ranges from 1.5 during fasting
to 4.5 after a meal, and food ingestion can take up to 3 h, so it is
necessary to use growing absorbance at pH3 as a preliminary
assessment for screening LAB (Bao et al., 2010). All the isolates
survived at pH2 for 3 h (Fig. 2). Survivalwas significantly reduced at
both pH2 and 3 for SB71 (P < 0.001) while it was reduced only at
pH2 (P < 0.05) for SB73. However, SB93 remained unaffected at
both these pH values (P > 0.05). It also showed >90% survival at pH2
for 3 h.
Bile salts dissolve membrane lipids leading to leakage of cell
contents and death (Choi & Chang, 2015). Hence, probiotics must
survive exposure to bile so as to arrive alive to the small intestine or
colon (Kim, Kim, Lee, Kim, & Kim, 2012). While viability of SB71
reduced in presence of 0.5% bile salt with respect to the corresponding
control (P < 0.001), both SB73 and SB93 remained(P < 0.001), w.r.t. corresponding control.
3.3. Simulated gastrointestinal survival of LAB: transit tolerance
LAB isolates need to be equipped to withstand the effect of
about 2.5 l gastric juice and 1 l bile secreted daily into the human
digestive tract (Argyri et al., 2013). Viability of SB71 in gastric juice
reduced significantly after 3 h (P < 0.05) while intestinal juice
further reduced its viability between 3 and 24 h (P < 0.001). Similar
kind of drop in survival was observed for SB73 (Fig. 3). While
viability of SB93 was unaffected in gastric juice, it was significantly
reduced in intestinal juice (P < 0.001) between 6 and 24 h (Fig. 3).
Percentage survival of SB93 after incubation in intestinal juice for
24 h was significantly higher (P < 0.001) than the other two isolates
(Fig. 3).
3.4. Autoaggregation and adhesion to Caco-2 cells
Autoaggregation was not correlated to hydrophobicity (Table 1)
as was also stated earlier (Ibarreche, Castellano, & Vignolo, 2014).
Highest autoaggregation was exhibited by SB71 after 20 h incubation
(Table 1). Results indicated that the test L. casei isolates
possessed good potential to adhere to surfaces. Adhesive property
of lactobacilli promotes beneficial health effects, specially related to
inhibition of pathogen adhesion to intestinal cell-lines (Moal,
Amsellem, Servin, & Coconnier, 2002). All the test isolates
adhered well to Caco-2 cells, though percentages varied from one
isolate to another (Table 1).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. ผลการทดลองและการอภิปราย
3.1 การแยกการตรวจคัดกรองและบัตรประจำตัว
สามสิบหนึ่ง (31) ออกจากการชุมนุม 152 แบคทีเรียที่
เป็นแกรมบวกและ catalase ลบจึงมีความ Lab.
สามแยกในหมู่พวกเขามีน้ำดีที่น่าพอใจและความอดทนกรด
และทำเครื่องหมายศักยภาพชีวการแพทย์ ( คือ SB71, SB73 และ
SB93) ถูกระบุว่าเป็น Lactobacillus casei ตาม 16S rRNA
ยีน ต้นไม้สายวิวัฒนาการสร้างโดย MEGA5.0 ชี้ให้เห็น
ความคล้ายคลึงกันกับคนอื่น ๆ phylogenetic สายพันธุ์ L. casei (รูปที่ 1)..
3.2 โซเดียมคลอไรด์ความทนทานต่อกรดและน้ำดีเกลือ
จะมาจากทะเลในสาม L. casei แยกอาจจะคิด
สำหรับการทำเครื่องหมายความอดทนของพวกเขาไป 5% โซเดียมคลอไรด์ ลดลงอย่างเห็นได้ชัดใน
การเจริญเติบโตของ SB71 เมื่อเทียบกับอีกสอง (รูปที่. 2) เป็นที่ไม่มีนัยสำคัญ
เกี่ยวกับการควบคุมที่เกี่ยวข้อง (p> 0.05) แบคทีเรีย
กิจกรรมถูกเก็บไว้ในทุกแยกแม้ในการปรากฏตัวของ 5%
NaCl เมื่อเทียบกับรายงานก่อนหน้านี้ของกิจกรรมลดลง 3% และ
ความเข้มข้นของเกลือ 6% (วาสคาสโตรกาวัล Marguet & Campos,
2012).
ค่าพีเอชในมนุษย์ กระเพาะอาหารมีตั้งแต่ 1.5 ในช่วงถือศีลอด
4.5 หลังอาหารและการบริโภคอาหารที่อาจใช้เวลาถึง 3 ชั่วโมงจึงเป็นสิ่ง
จำเป็นที่จะใช้การดูดกลืนแสงเติบโตที่ PH3 เป็นเบื้องต้น
ประเมินสำหรับการคัดกรอง LAB (Bao et al., 2010) ไอโซเลททั้งหมด
รอดชีวิตที่ PH2 เวลา 3 ชั่วโมง (รูปที่. 2) Survivalwas ลดลงอย่างมากที่
ทั้ง PH2 และ 3 สำหรับ SB71 (p <0.001) ขณะที่มันกำลังลดลงเพียง
PH2 (P <0.05) สำหรับ SB73 แต่ยังคงได้รับผลกระทบ SB93 ที่
ทั้งสองนี้ค่าพีเอช (p> 0.05) นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็น> การอยู่รอด 90% ที่ PH2
เวลา 3 ชั่วโมง.
เกลือน้ำดีละลายไขมันเมมเบรนที่นำไปสู่การรั่วซึมของเซลล์
เนื้อหาและความตาย (Choi และช้าง, 2015) ดังนั้นโปรไบโอติกจะต้อง
อยู่รอดได้สัมผัสกับน้ำดีเพื่อที่จะมาถึงมีชีวิตอยู่เพื่อลำไส้เล็กหรือ
ลำไส้ใหญ่ (คิมคิมลี, คิมคิมและ 2012) ในขณะที่มีชีวิตของ SB71
ลดลงในการปรากฏตัวของเกลือน้ำดี 0.5% ด้วยความเคารพที่สอดคล้อง
ควบคุม (p <0.001) ทั้ง SB73 SB93 และยังคงอยู่ (p <0.001) การควบคุมที่สอดคล้องกัน WRT.
3.3 ความอยู่รอดของระบบทางเดินอาหารจำลองห้องปฏิบัติการ: การขนส่งอดทน
LAB ที่แยกได้จะต้องมีความพร้อมที่จะทนต่อผลกระทบของ
ประมาณ 2.5 L น้ำย่อยและน้ำดี 1 ลิตรหลั่งในชีวิตประจำวันของมนุษย์เข้าไปใน
ระบบทางเดินอาหาร (. Argyri et al, 2013) ชีวิตของ SB71 ในน้ำย่อย
ลดลงอย่างมีนัยสำคัญหลังจาก 3 ชั่วโมง (P <0.05) ในขณะที่น้ำในลำไส้
ลดลงอีกศักยภาพระหว่าง 3 และ 24 ชั่วโมง (p <0.001) ที่คล้ายกัน
ชนิดของการลดลงของการอยู่รอดเป็นข้อสังเกตสำหรับ SB73 (รูปที่. 3) ในขณะที่
มีชีวิตของ SB93 เป็นได้รับผลกระทบในน้ำย่อยมันก็มีนัยสำคัญ
ลดลงในน้ำผลไม้ลำไส้ (p <0.001) ระหว่างวันที่ 6 และ 24 ชั่วโมง (รูปที่. 3).
การอยู่รอดร้อยละของ SB93 หลังจากการบ่มในน้ำผลไม้ลำไส้
24 ชั่วโมงที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.001) กว่าอีกสองไอโซเลท
(รูปที่. 3).
3.4 Autoaggregation และการยึดเกาะเพื่อ Caco-2 เซลล์
Autoaggregation ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับไฮโดร (ตารางที่ 1)
ตามที่ได้ระบุไว้ก่อนหน้านี้ยัง (Ibarreche, แคสเทลและ Vignolo 2014).
autoaggregation สูงสุดคือแสดงโดย SB71 หลังจาก 20 ชั่วโมงบ่ม
(ตารางที่ 1) ผลการศึกษาพบว่าการทดสอบ L. casei แยก
ครอบครองที่มีศักยภาพที่ดีที่จะเป็นไปตามพื้นผิว คุณสมบัติกาว
ของแลคโตส่งเสริมผลกระทบต่อสุขภาพที่เป็นประโยชน์ที่เกี่ยวข้องมาเป็นพิเศษเพื่อ
การยับยั้งการติดเชื้อในลำไส้ยึดติดกับสายเซลล์ (Moal,
Amsellem, Servin และ Coconnier, 2002) ทุกการทดสอบแยก
ปฏิบัติตามอย่างดีเพื่อ Caco-2 เซลล์แม้ว่าอัตราร้อยละที่แตกต่างกันจากที่หนึ่ง
แยกไปยังอีก (ตารางที่ 1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ผลและการอภิปราย3.1 . การคัดกรองและการแยกสามสิบหนึ่ง ( 31 ) ออกจากการชุมนุม ชีวิตของแบคทีเรียสายพันธุ์เป็นแกรมบวกและสามารถลบจึงเป็นห้องทดลอง3 สายพันธุ์ของพวกเขาด้วยน้ำดีที่น่าพอใจและทนกรดและเครื่องหมายทางชีวการแพทย์ ( คือ sb71 sb73 , และsb93 ) ระบุเป็น Lactobacillus casei ตาม 16S rRNAลำดับของยีน สร้าง phylogenetic ต้นไม้ โดย mega5.0 ระบุความเหมือนกับสายพันธุ์ L . casei ชนิดอื่น ๆ ( รูปที่ 1 )3.2 . ความต้านทานต่อเกลือ , กรดและเกลือน้ำดีต้นกำเนิดของ L . casei สายพันธุ์ทะเลสามอาจจะคิดเป็นสำหรับการทำเครื่องหมายของ 5% เกลือ การ ปรากฏการเจริญเติบโตของ sb71 เมื่อเทียบกับอีกสอง ( รูปที่ 2 ) , ไม่สำคัญด้วยความเคารพต่อการควบคุมที่สอดคล้องกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P > 0.05 ) แบคทีริโอซินกิจกรรมสะสมทุกไอโซเลทในการแสดงตนของ 5% ด้วยซ้ำขนาดเมื่อเทียบกับรายงานก่อนหน้าของกิจกรรมที่ลดลง 3 % และ6 % ความเข้มข้นของเกลือ ( Rivas Castro , วาเล marguet , , , และ แคมโพส2012 )ค่า pH ในกระเพาะอาหารของมนุษย์ตั้งแต่ 1.5 ในช่วงอดอาหาร4.5 หลังมื้ออาหารและรับประทานอาหาร อาจใช้เวลาถึง 3 ชั่วโมง ดังนั้นจึงเป็นที่จำเป็นเพื่อใช้ในการดูดซับ ph3 เป็นเบื้องต้นการประเมินเพื่อคัดกรองแล็บ ( เปา et al . , 2010 ) ทุกไอโซเลทรอดที่ PH2 3 H ( รูปที่ 2 ) survivalwas ลดลงที่ทั้ง PH2 3 สำหรับ sb71 ( p < 0.001 ) ขณะที่มันกำลังลดลงเท่านั้นPH2 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) สำหรับ sb73 . อย่างไรก็ตาม sb93 ยังคงได้รับผลกระทบที่ทั้ง นี้ ค่า pH ( P > 0.05 ) นอกจากนี้ยังพบว่า 90 % การอยู่รอดใน PH23 .เกลือน้ำดีละลายเยื่อไขมันนำไปสู่การรั่วไหลของเซลล์เนื้อหาและความตาย ( ชอย & ชาง , 2015 ) ดังนั้น โปรไบโอติก ต้องเอาตัวรอดจากน้ำดีเพื่อที่จะมาถึงชีวิตในลําไส้เล็ก หรือทวิภาค ( คิม คิม ลี คิม และ คิม , 2012 ) ในขณะที่ชีวิตของ sb71การปรากฏตัวของ 0.5 % เกลือน้ำดีด้วยความเคารพที่สอดคล้องกันการควบคุม ( P < 0.001 ) และทั้ง sb73 sb93 ยังคงอยู่ ( p < 0.001 ) , w.r.t. ที่ควบคุม3.3 . จำลองในการอยู่รอดของ Lab : ความอดทน การขนส่งห้องปฏิบัติการเชื้อต้องพร้อมที่จะรับผลของประมาณ 2.5 ลิตร และ 1 ลิตรน้ำในกระเพาะอาหาร น้ำดีหลั่งทุกวัน ในมนุษย์ระบบทางเดินอาหาร ( argyri et al . , 2013 ) ชีวิตของ sb71 ในน้ำย่อยในกระเพาะอาหารหลังจาก 3 ชั่วโมง ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ในขณะที่น้ำย่อยในลำไส้ลดลงของชีวิตระหว่าง 3 และ 24 ชั่วโมงเพิ่มเติม ( p < 0.001 ) คล้ายชนิดของวางในการอยู่รอดเป็นสังเกตสำหรับ sb73 ( รูปที่ 3 ) ในขณะที่ชีวิตของ sb93 ถูกผลกระทบในน้ำย่อยในกระเพาะอาหาร เป็นอย่างมากน้ำย่อยในลำไส้ลดลง ( P < 0.001 ) ระหว่าง 6 ถึง 24 ชั่วโมง ( รูปที่ 3 )เปอร์เซ็นต์การรอดตายของ sb93 หลังจากบ่มในน้ำย่อยในลำไส้สำหรับ24 ชั่วโมง สูงกว่า ( P < 0.001 ) กว่าอีกสองไอโซเลต( รูปที่ 3 )3.4 . autoaggregation และการยึดติด caco-2 เซลล์autoaggregation ไม่มีความสัมพันธ์กับความไม่ชอบ ( ตารางที่ 1 )เป็นยังระบุไว้ก่อนหน้านี้ ( ibarreche คัสเทลลาโน่ , และ , vignolo 2014 )autoaggregation สูงสุดคือ แสดงโดย sb71 หลังจาก 20 ชั่วโมงบ่ม( ตารางที่ 1 ) ผลการวิจัยพบว่าแบบทดสอบ L . casei สายพันธุ์มีศักยภาพที่ดีที่จะยึดติดกับพื้นผิว คุณสมบัติของกาวของแลคโตบาซิลัส ส่งเสริมสุขภาพที่เป็นประโยชน์ โดยเฉพาะเกี่ยวข้องกับการยับยั้งการยึดเกาะเซลล์ของเชื้อโรค ( moal ลำไส้ ,amsellem เสิร์ฟ และ coconnier , 2002 ) การทดสอบสายพันธุ์ทั้งหมดยึดติดได้ดีกับ caco-2 เซลล์ แม้ว่าเปอร์เซ็นต์ที่แตกต่างกันจากหนึ่งแยกอื่น ( ตารางที่ 1 )