The eastern coastal China, the stud

The eastern coastal China, the study area, covers 10 provinces or
municipalities: Beijing, Tianjin, Hebei, Shandong, Shanghai, Jiangsu,
Zhejiang, Fujian, Guangdong and Hainan (Fig. 1). The eastern
coastal China has a population of 469 million, and it is unique
because of its high population density. In 2006, the population
density in this region amounted to 512 persons/km2, which was
much higher than the average population density (137 persons/
km2) of China at the same period (Table 1). Relying on the national
policies of making use of the sea in connecting China to the global
economy, the eastern coastal China is developing very rapidly in the last three decades since the adoption of economic reform and
open-door policy in 1978, and plays a significant role in promoting
China’s rapid economic growth and enhancing the nation’s international
competitiveness. Concomitant to this development is the
rapid change of landscape in both urban and rural areas, and
the obvious enhancement of socio-economic development level
(Table 1). In 2006, the GDP per capita of this region amounted to
27,567 RMBU, which was much higher than that of China (16,084
RMBU) at the same period. In 2006, the primary industry only
provides 7% of the total GDP in eastern coastal China; however, 52%
and 41% are provided by the secondary industry and tertiary
industry, respectively.
During the last three decades, the industrialization and urbanization
in coastal China has been accelerated and the economy of
metropolitan areas such as ‘‘Beijing–Tianjin–Hebei’’, ‘‘Yangtze River
Delta’’ and ‘‘Pearl River Delta’’ has grown vigorously, and the rapid
urbanization and centralization of population and industries have
been the obvious characteristics of urban–rural integrated development
in the region (Liu,Wang, & Long, 2008). However, the rapid
industrialization and urbanization in eastern coastal China
increased the demand for construction land, which diminished
cultivated land. In addition, the industrialization pushed forward
the development of TVEs, which is helpful for improving rural
employment but caused the pollution of local environment. Due to
loose and neglected protection of the environment, the consequences
of uncontrolled rural industrialization in this region are
particularly serious (Xie, Batty, & Zhao, 2007). Rapid loss of farmland
and ongoing deterioration of local environment are major concerns
in eastern coastal China.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จีนชายฝั่งในภาคตะวันออก พื้นที่ศึกษา ครอบคลุม 10 จังหวัด หรืออำเภอ: ปักกิ่ง เทียนจิน เหอเป่ย์ ซานตง เซี่ยงไฮ้ มณฑลเจียง ซูเจ้อเจียง ฝูเจี้ยน กวางตุ้ง และไหหลำ (Fig. 1) ในภาคตะวันออกชายฝั่งประเทศจีนมีประชากรประมาณ 469 ล้าน และไม่ซ้ำกันเนื่องจากความหนาแน่นของประชากรสูงขึ้น ในปี 2006 ประชากร512 คน/km2 ซึ่งมีความหนาแน่นในภูมิภาคนี้สูงกว่าความหนาแน่นประชากรเฉลี่ย (137 คน /km2) ของสาธารณรัฐประชาชนจีนในช่วงเวลาเดียวกัน (ตารางที่ 1) พึ่งชาตินโยบายของการทำการใช้ทะเลในการเชื่อมต่อประเทศจีนกับโลกเศรษฐกิจ พัฒนารวดเร็วมากใน 3 ทศวรรษที่ผ่านมาตั้งแต่การยอมรับของการปฏิรูปเศรษฐกิจจีนฝั่งตะวันออก และเปิดนโยบายในปี 1978 และมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมของจีนเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วและเสริมสร้างประเทศของนานาชาติแข่งขัน มั่นใจการพัฒนานี้เป็นการเปลี่ยนแปลงของภูมิทัศน์ในพื้นที่เขตเมือง และชนบท และการเพิ่มประสิทธิภาพระดับการพัฒนาเศรษฐกิจสังคมชัดเจน(ตาราง 1) ในปี 2006, GDP ต่อหัวของภาคนี้มีRMBU 27,567 ซึ่งสูงกว่าของจีน (16,084RMBU) ในเวลาเดียวกัน ในปี 2006 อุตสาหกรรมหลักเท่านั้นให้ 7% ของ GDP รวมในจีนฝั่งตะวันออก อย่างไรก็ตาม 52%และ 41% มีอุตสาหกรรมรองและตติยอุตสาหกรรม ตามลำดับในช่วงสามทศวรรษ ทวีความรุนแรงมาก และเป็นในชายฝั่งประเทศจีนมีการเร่ง และเศรษฐกิจของพื้นที่ปริมณฑลเช่น ''ปักกิ่ง – เทียนสิน – มณฑลเหอเป่ย์ '', '' แม่น้ำแยงซีเดลต้า '' และ ''สามเหลี่ยมปากแม่น้ำเพิร์ล '' เติบโตดั่ง และรวดเร็วชอบรวมศูนย์ของประชากรและอุตสาหกรรมและความเป็นเมืองได้แล้วลักษณะที่ชัดเจนของพัฒนาเมือง – ชนบทแบบบูรณาการในภูมิภาค (หลิว วัง ชา 2008) อย่างไรก็ตาม รวดเร็วทวีความรุนแรงมากและเป็นในชายฝั่งทะเลจีนตะวันออกเพิ่มความต้องการใช้ที่ดินการก่อสร้าง ซึ่งลดลงเรือกสวนไร่นา นอกจากนี้ ที่ทวีความรุนแรงมากผลักไปข้างหน้าการพัฒนาของ TVEs ซึ่งมีประโยชน์สำหรับการพัฒนาชนบทจ้างแต่เกิดมลพิษของสิ่งแวดล้อมท้องถิ่น เนื่องคุ้มครองสิ่งแวดล้อม ผลกระทบที่ถูกละเลย และหลวมทวีความรุนแรงมากชนบทอพยพในภูมิภาคนี้อยู่ร้ายแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง (เจีย Batty และ เจียว 2007) ขาดทุนอย่างรวดเร็วของและ กังวลอย่างต่อเนื่องการเสื่อมสภาพของสิ่งแวดล้อมท้องถิ่นในประเทศจีนฝั่งตะวันออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออกของประเทศจีนพื้นที่ศึกษาครอบคลุม 10
จังหวัดหรือเทศบาล: ปักกิ่งเทียนจินเหอเป่ย์, ซานตง, เซี่ยงไฮ้,
มณฑลเจียงซูเจ้อเจียงฝูเจี้ยนมณฑลกวางตุ้งและไหหลำ(. รูปที่ 1) ภาคตะวันออกของชายฝั่งประเทศจีนมีประชากร 469 ล้านคนและเป็นที่ไม่ซ้ำกันเพราะความหนาแน่นของประชากรสูง ในปี 2006 ที่มีประชากรหนาแน่นในภูมิภาคนี้มีจำนวน512 ท่าน / กิโลเมตร 2 ซึ่งสูงกว่าความหนาแน่นของประชากรเฉลี่ย(137 ท่าน / กิโลเมตร 2) ของประเทศจีนในช่วงเวลาเดียวกัน (ตารางที่ 1) อาศัยแห่งชาตินโยบายของการใช้น้ำทะเลในการเชื่อมต่อประเทศจีนไปยังโลกเศรษฐกิจภาคตะวันออกของชายฝั่งทะเลของจีนมีการพัฒนาอย่างรวดเร็วในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมานับตั้งแต่การยอมรับของการปฏิรูปทางเศรษฐกิจและนโยบายเปิดประตูในปี1978 และเล่นอย่างมีนัยสำคัญ บทบาทในการส่งเสริมการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของจีนอย่างรวดเร็วและเสริมสร้างระหว่างประเทศของประเทศในการแข่งขัน ไปด้วยกันกับการพัฒนานี้เป็นการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของภูมิทัศน์ทั้งในเขตเมืองและชนบทและการเพิ่มประสิทธิภาพที่ชัดเจนของระดับการพัฒนาทางเศรษฐกิจและสังคม(ตารางที่ 1) ในปี 2006 จีดีพีต่อหัวของภูมิภาคนี้มีจำนวน27,567 RMBU ซึ่งสูงกว่าของประเทศจีน (16,084 RMBU) ในช่วงเวลาเดียวกัน ในปี 2006 อุตสาหกรรมหลักเพียงให้7% ของจีดีพีรวมในภาคตะวันออกของชายฝั่งประเทศจีน แต่ 52% และ 41% ที่มาจากอุตสาหกรรมมัธยมศึกษาและอุดมศึกษาอุตสาหกรรมตามลำดับ. ในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมาอุตสาหกรรมและการขยายตัวของเมืองในชายฝั่งทะเลของจีนได้รับการเร่งและเศรษฐกิจของพื้นที่ปริมณฑลเช่น'' ปักกิ่งเทียนจิน-เหอเป่ย์ '', '' แม่น้ำแยงซีเดลต้า'' และ '' แม่น้ำเพิร์ลเดลต้า '' ได้เติบโตขึ้นอย่างจริงจังและอย่างรวดเร็วกลายเป็นเมืองและอำนาจของประชากรและอุตสาหกรรมได้รับลักษณะที่เห็นได้ชัดของการพัฒนาเมืองชนบทแบบบูรณาการในภูมิภาค(หลิววัง และยาว, 2008) อย่างไรก็ตามอย่างรวดเร็วอุตสาหกรรมและกลายเป็นเมืองในภาคตะวันออกของชายฝั่งทะเลของจีนที่เพิ่มขึ้นความต้องการใช้ที่ดินการก่อสร้างซึ่งลดลงที่ดินเพาะปลูก นอกจากนี้อุตสาหกรรมผลักไปข้างหน้าการพัฒนาของ TVEs ซึ่งเป็นประโยชน์สำหรับการปรับปรุงในชนบทการจ้างงานแต่ก่อให้เกิดมลพิษของสิ่งแวดล้อมในท้องถิ่น เนื่องจากการป้องกันหลวมและละเลยสิ่งแวดล้อมผลกระทบของอุตสาหกรรมชนบทไม่สามารถควบคุมได้ในภูมิภาคนี้อย่างจริงจังโดยเฉพาะอย่างยิ่ง(Xie, บ้าและ Zhao, 2007) สูญเสียอย่างรวดเร็วของพื้นที่เพาะปลูกและการเสื่อมสภาพอย่างต่อเนื่องของสภาพแวดล้อมในท้องถิ่นมีความกังวลที่สำคัญในภาคตะวันออกของชายฝั่งทะเลของจีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตะวันออกจีนทะเล พื้นที่ศึกษาครอบคลุม 10 จังหวัด หรือ
เทศบาล : ปักกิ่ง , เทียนจิน Hebei , ซานตง , เซี่ยงไฮ้ , Jiangsu ,
Zhejiang , Fujian , Guangdong และเกาะไหหลำ ( รูปที่ 1 ) ภาคตะวันออก
ชายฝั่งประเทศจีนมีประชากร 232 ล้านบาท และมีเอกลักษณ์
เพราะความหนาแน่นสูงของ ในปี 2549 ประชากรหนาแน่นในเขตนี้
จำนวน 512 คน / ตารางกิโลเมตร ซึ่ง
สูงกว่าความหนาแน่นของประชากรเฉลี่ย 137 คน /
ตารางกิโลเมตร ) ของประเทศจีนในช่วงเดียวกัน ( ตารางที่ 1 ) อาศัยนโยบายแห่งชาติ
ของการใช้ประโยชน์จากทะเลเชื่อมต่อประเทศจีนกับเศรษฐกิจโลก
, จีนชายฝั่งตะวันออกมีการพัฒนาอย่างรวดเร็วในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมาเนื่องจากการยอมรับการปฏิรูปเศรษฐกิจและ
นโยบายเปิดประตูในปี 1978 และมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริม
การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของจีนอย่างรวดเร็ว และเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันระหว่างประเทศ
ของประเทศ เกิดการพัฒนาเป็น
อย่างรวดเร็วเปลี่ยนภูมิทัศน์ในพื้นที่ทั้งในเมืองและชนบท และเพิ่มระดับ
ที่ชัดเจนของการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม
( ตารางที่ 1 ) ในปี 2006 GDP ต่อหัวของภูมิภาคนี้มี
27567 rmbu ซึ่งสูงกว่าที่จีน ( 16084
rmbu ) ในช่วงเวลาเดียวกัน ในปี 2006 อุตสาหกรรมหลักเท่านั้น
มี 7 % ของ GDP โดยรวมในประเทศจีนตะวันออกชายฝั่ง อย่างไรก็ตาม ร้อยละ 52 และร้อยละ 41
ไว้ โดยระดับอุตสาหกรรมและระดับตติยภูมิ

อุตสาหกรรม ตามลำดับ ในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมา อุตสาหกรรมและการขยายตัวของเมือง
ในชายฝั่งจีนได้เร่งให้เศรษฐกิจของ
เทศบาลในพื้นที่เช่น ' 'beijing เทียนจิน Hebei และจำกัด ' ''yangtze แม่น้ำ
' เดลต้า ' ' และ ' ' 'pearl River Delta ' ' มีการเติบโตอย่างรวดเร็ว และกลายเป็นเมืองศูนย์กลางของอุตสาหกรรมและประชากรอย่างรวดเร็ว

ถูกและมีลักษณะที่ชัดเจนของเมืองและชนบทแบบบูรณาการการพัฒนา
ในภูมิภาค ( หลิว วัง &ยาว , 2008 ) อย่างไรก็ตาม อุตสาหกรรม และความเป็นเมืองอย่างรวดเร็ว

ในชายฝั่งทะเลตะวันออกจีนเพิ่มขึ้นความต้องการสำหรับที่ดินก่อสร้างซึ่งลดลง
ปลูกที่ดิน นอกจากนี้ อุตสาหกรรมผลักไปข้างหน้า
การพัฒนา tves ซึ่งจะเป็นประโยชน์สำหรับการเพิ่มการจ้างงานในชนบท
แต่เกิดจากมลพิษของสิ่งแวดล้อมในท้องถิ่น เนื่องจาก
ป้องกันหลวมและละเลยของสภาพแวดล้อม ผลของการรักษาในชนบท
อุตสาหกรรมในภูมิภาคนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งร้ายแรง
( เซี่ย บ้า& Zhao , 2550 )การสูญเสียอย่างรวดเร็วของพื้นที่การเกษตร
และการเสื่อมสภาพอย่างต่อเนื่องของสิ่งแวดล้อมท้องถิ่น
ความกังวลหลักในประเทศจีนตะวันออกชายฝั่ง