Capitalism, the nation and the poss

Capitalism, the nation and the possibility of citizenship In the mid-to-late nineteenth century the monarchy emerged as the orga nizing centre for the rise of a modern state system in Thailand. By a process of adaptation and control over other social forces, it was able to a hegemonic project of state modernization. In doing this, new ways of seeing emerged. Although Thailand escaped formal colonization, the mili tary, industrial an ocial progress of the West greatly influenced the elite Their actual engagement with the West and their selective application of Western-derived ideology (nationalism, constitutionalism) and technology (state apparatuses, armies) ensured that elite were caught in the discursive frame of Orientalism. They saw the society over which they ruled as somehow delinquent and inferior, and in need of form and rationality, seen as attributes of the West 4 As Carol Breckenridge and Peter Van Der Veer note, Orientalism was not merely a way of thinking, but a way of conceptu alizing the landscape of the colonial world that makes it susceptible to certain kinds of management'. In bringing under heel the disparate popula tions that made up the kingdom, elites increasingly embraced a civilizing posture towards their subjects. A form of internalized Orientalism may be said to have informed the practice of "developing' states and their intelli gentsia. Additionally, Occidentialism, or an imagined West of rational order and progress, animated this Orientalism, providing it with goals and indices of progress and new political rationalities. These basic points have some appli cation in the Thai context, particularly because Siamese elites experienced an epistemic rupture such that the tasks of modernity could only be refer to Western conditions. As active participants in this Orientalist frame and with its necessarily hybrid disposition vis-d-vis the peculiari ties of Siam, the elite emerged as a historical class of state modernizers. With the overthrow of the absolute monarchy in 1932, 'democracy emerged as a troubled component of national ideology. The broader social and economic basis for a discourse of citizenship and democracy had been developing for generations. King Chulalongkorn (1868-1910) had built the administrative structure of the nation-state in the late nineteenth century in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุนนิยม ประเทศ และสัญชาติในศตวรรษกลางถึงปลายของพระมหากษัตริย์ปรากฏขึ้นเป็นศูนย์ orga nizing เพิ่มขึ้นของระบบรัฐสมัยใหม่ในประเทศไทย กระบวนการปรับตัวและควบคุมกองกำลังอื่น ๆ สังคม ได้สามารถโครงการเจ้าของรัฐตลอด ในการทำเช่นนี้ วิธีการใหม่เห็นเกิด แม้ว่าไทยหนีสนามอย่างเป็นทางการ แพทย์หมุน อุตสาหกรรมการคืบหน้า ocial ของตะวันตกมากมีอิทธิพลต่อชนชั้นสูงความผูกพันความจริงกับตะวันตกและประยุกต์การใช้อุดมการณ์มาเวส (ชาตินิยม รัฐธรรมนูญนิยม) และเทคโนโลยี (apparatuses รัฐ กองทัพ) มั่นใจอีลิทที่ถูกจับในกรอบ discursive ของ Orientalism เห็นสังคมที่พวกเขาปกครองอย่างเป็นใดผิดนัดชำระหนี้และเป็นรอง และความต้องการแบบฟอร์มและ rationality ถือเป็นคุณลักษณะของบันทึกย่อตะวันตก 4 เป็นแครอลเบรกเคนริดจ์และปีเตอร์มา Van Der, Orientalism ถูกไม่เพียงแต่วิธีคิด แต่วิธี conceptu alizing ภูมิทัศน์ของโลกโคโลเนียลที่ทำให้ไวต่อการบางชนิดของการจัดการ ' ในนำภายใต้ส้น tions popula แตกต่างกันที่ประกอบด้วยอาณาจักร ร่ำรวยกอดท่า civilizing ต่อเรื่องของพวกเขามากขึ้น ฟอร์มของ internalized Orientalism อาจจะกล่าวว่า ที่ได้ทราบการปฏิบัติของ "พัฒนา ' อเมริกาและ intelli gentsia ของพวกเขา นอกจากนี้ Occidentialism หรือทิศตะวันตกเป็นเรื่องสมมติของสั่งเชือดและดำเนินการ ภาพเคลื่อนไหวนี้ Orientalism ให้ มีเป้าหมายและดัชนีความก้าวหน้าและ rationalities ทางการเมืองใหม่ จุดพื้นฐานเหล่านี้มีบาง appli cation ในบริบทไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งสยามร่ำรวยประสบการณ์การแตก epistemic ที่งานของความทันสมัยอาจจะอ้างอิงถึงเงื่อนไขตะวันตก เป็นผู้ร่วม ในเฟรมนี้ Orientalist และมีความจำเป็นต้องผสมครอบครอง vis-d-วิ peculiari ความสัมพันธ์ของสยาม ชุมนุมชนชั้นสูงเป็นชั้นเรียนประวัติศาสตร์ของรัฐ modernizers ด้วยการล้มล้างพระมหากษัตริย์เต็มในปี 1932, ' ประชาธิปไตยปรากฏขึ้นเป็นอุดมการณ์แห่งชาติปัญหาการ กว้างสังคม และเศรษฐกิจพื้นฐานของวาทกรรมของสัญชาติและประชาธิปไตยมีการพัฒนาในรุ่น มหาจุฬาลงกรณ์ (1868-1910) ได้สร้างโครงสร้างการบริหารของ nation-state ที่ในช่วงปลายศตวรรษใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุนนิยมประเทศชาติและความเป็นไปได้ของการเป็นพลเมืองในช่วงกลางถึงปลายศตวรรษที่สิบเก้าสถาบันพระมหากษัตริย์กลายเป็นศูนย์ Orga nizing สำหรับการเพิ่มขึ้นของระบบรัฐสมัยใหม่ในประเทศไทย โดยกระบวนการของการปรับตัวและควบคุมกองกำลังทางสังคมอื่น ๆ มันก็สามารถที่จะเป็นโครงการ hegemonic ของความทันสมัย​​ของรัฐ ในการนี​​้วิธีการใหม่ของเห็นโผล่ออกมา ถึงแม้ว่าประเทศไทยจะหนีการล่าอาณานิคมอย่างเป็นทางการ Tary Mili ที่อุตสาหกรรม ocial ความคืบหน้าของเวสต์มีอิทธิพลอย่างมากยอดการสู้รบที่เกิดขึ้นจริงของพวกเขากับเวสต์และการประยุกต์ใช้การเลือกของพวกเขาในอุดมการณ์ตะวันตกมา (ชาตินิยมรัฐธรรมนูญ) และเทคโนโลยี (เครื่องมือของรัฐกองทัพ) มั่นใจ ที่ยอดเยี่ยมที่ได้รับการติดอยู่ในกรอบประเด็นของ Orientalism พวกเขาเห็นสังคมมากกว่าที่พวกเขาปกครองเป็นอย่างใดกระทำผิดและด้อยกว่าและอยู่ในความต้องการของรูปแบบและมีเหตุผลมองว่าเป็นลักษณะของเวสต์ 4 ในฐานะที่เป็นแครอลริดจ์และปีเตอร์แวนเดอร์เวีทราบ Orientalism ไม่ใช่แค่วิธีคิด แต่ วิธีการ conceptu alizing ภูมิทัศน์ของโลกอาณานิคมที่ทำให้มันไวต่อการบางชนิดของการจัดการ ' ในการนำภายใต้ส้นเท้าที่แตกต่างกันทั้งนี้ popula ที่ทำขึ้นในราชอาณาจักรชนชั้นมากขึ้นกอดท่าอารยธรรมของพวกเขาที่มีต่อวิชา รูปแบบของการ Orientalism internalized อาจจะกล่าวได้แจ้งการปฏิบัติของ "การพัฒนา 'รัฐและ gentsia Intelli ของพวกเขา. นอกจากนี้ Occidentialism หรือคิดตะวันตกของคำสั่งที่มีเหตุผลและความคืบหน้าเคลื่อนไหว Orientalism นี้ให้กับเป้าหมายและดัชนีของความคืบหน้าและ rationalities การเมืองใหม่. จุดพื้นฐานเหล่านี้มีบางไอออนบวก appli ในบริบทของสังคมไทยโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะชนชั้นนำสยามประสบการณ์แตก epistemic ดังกล่าวว่างานของความทันสมัย​​เพียงอาจจะหมายถึงเงื่อนไขตะวันตก. เข้าร่วมงานในฐานะที่อยู่ในกรอบคล้อยนี้และมีความจำเป็นต้องของไฮบริด จำหน่าย Vis-D-พิพาทความสัมพันธ์ peculiari ไทยยอดโผล่ออกมาเป็นชั้นประวัติศาสตร์สมัยใหม่ของรัฐ. ด้วยการล้มล้างการปกครองระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ในปี 1932 'ประชาธิปไตยกลายเป็นองค์ประกอบที่มีปัญหาอุดมการณ์ชาติ. โดยที่กว้างขึ้นพื้นฐานทางสังคมและเศรษฐกิจ สำหรับวาทกรรมของความเป็นพลเมืองและประชาธิปไตยที่ได้รับการพัฒนาสำหรับคนรุ่น. จุฬาลงกรณ์ (1868-1910) ได้สร้างโครงสร้างการบริหารของรัฐชาติในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้าใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุนนิยม ประเทศและโอกาสของพลเมืองในช่วงกลางถึงปลายศตวรรษที่ 19 กษัตริย์กลายเป็น nizing หรือศูนย์การเพิ่มขึ้นของระบบรัฐสมัยใหม่ในประเทศไทย โดยกระบวนการของการปรับตัวและควบคุมกองกำลังทางสังคมอื่น ๆ ก็สามารถเป็นเจ้าของโครงการของรัฐมากขึ้น ในการนี้วิธีการใหม่ของการเห็นเกิดขึ้นถึงแม้ว่าประเทศไทยจะหนีการล่าอาณานิคมอย่างเป็นทางการ , มิลิ tary , อุตสาหกรรมการ ocial ความคืบหน้าของตะวันตกได้รับอิทธิพลเป็นอย่างมาก ยอดหมั้นจริงกับตะวันตกและการเลือกของพวกเขาของตะวันตก ( ซึ่งอุดมการณ์ชาตินิยม รัฐธรรมนูญ ) และ เทคโนโลยี ( apparatuses รัฐกองทัพ ) มั่นใจว่า ยอดถูกจับในกรอบวาทกรรมของตะวันออก .พวกเขาได้เห็นสังคมที่พวกเขาปกครองเป็นอย่างใดผู้กระทำผิดและต่ำต้อย และต้องการรูปแบบและมีเหตุผล เห็นเป็นลักษณะของตะวันตก 4 เป็นแครอล Breckenridge และปีเตอร์ แวนเดอร์เวียร์ทราบตะวันออก ไม่ใช่แค่วิธีคิด แต่วิธีการ conceptu alizing ภูมิทัศน์ของโลกอาณานิคม ที่ทำให้มันอ่อนแอบางชนิดของการจัดการ "ในการนําใต้ส้นเท้าประชากรหลากหลายใช้งานได้อาณาจักรชนชั้นสูงมากขึ้นโอบกอด Civilizing ท่าต่อเรื่องของพวกเขา รูปแบบของ internalized ตะวันออกอาจกล่าวได้ทราบการปฏิบัติของรัฐ " พัฒนา ' และ intelli gentsia . นอกจากนี้ occidentialism หรือคิดทางตะวันตกของสั่งเชือด และความคืบหน้า ตะวันออกนี้เคลื่อนไหวให้มีเป้าหมายและดัชนีความก้าวหน้าและ rationalities ทางการเมืองใหม่ จุดพื้นฐานเหล่านี้มีการใช้ในบริบทของสังคมไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะสยาม elites มีประสบการณ์ความสัมพันธ์แตกเช่นงานของความทันสมัย สามารถดูเงื่อนไขของตะวันตกเป็นผู้เข้าร่วมใช้งานในนี้ orientalist กรอบ และด้วยนิสัยที่เป็นลูกผสม vis-d-vis peculiari ความสัมพันธ์สยาม , ยอดกลายเป็นห้องเรียนประวัติศาสตร์ของรัฐ modernizers . ด้วยการล้มล้างระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ พ.ศ. 2475 ' ประชาธิปไตยชุมนุมเป็นส่วนประกอบมีอุดมการณ์แห่งชาติกว้างด้านเศรษฐกิจและสังคมเป็นพื้นฐานสำหรับการเป็นพลเมืองและประชาธิปไตยได้รับการพัฒนาสำหรับรุ่น พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ( 1868-1910 ) ได้สร้าง โครงสร้างการบริหารของรัฐชาติในศตวรรษที่สิบเก้าปลายใน