beyond this, they are condemned to

beyond this, they are condemned to suffer the pain of low
self-esteem. An analogous point has been made in relation to
blacks: that white society has for generations projected a demeaning
image of them, which some of them have been unable
to resist adopting. Their own self-depreciation, on this
view, becomes one of the most potent instruments of their
own oppression. Their first task ought to be to purge themselves
of this imposed and destructive identity. Recently, a
similar point has been made in relation to indigenous and
colonized people in general. It is held that since 1492 Europeans
have projected an image of such people as somehow
inferior, “uncivilized,” and through the force of conquest
have often been able to impose this image on the conquered.
The figure of Caliban has been held to epitomize this crushing
portrait of contempt of New World aboriginals.
Within these perspectives, misrecognition shows not just
a lack of due respect. It can inflict a grievous wound, saddling
its victims with a crippling self-hatred. Due recognition
is not just a courtesy we owe people. It is a vital human
need.
In order to examine some of the issues that have arisen
here, I’d like to take a step back, achieve a little distance, and
look first at how this discourse of recognition and identity
came to seem familiar, or at least readily understandable, to
us. For it was not always so, and our ancestors of more than
a couple of centuries ago would have stared at us uncomprehendingly
if we had used these terms in their current sense.
How did we get started on this?
Hegel comes to mind right off, with his famous dialectic of
the master and the slave. This is an important stage, but we
need to go a little farther back to see how this passage came
to have the sense it did. What changed to make this kind of
talk have sense for us?
We can distinguish two changes that together have made
the modern preoccupation with identity and recognition in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกเหนือจากนี้ พวกเขาจะให้ประสบความเจ็บปวดของต่ำนับถือตนเอง จุดคู่ที่ทำการดำ: สังคมสีขาวที่มีสำหรับรุ่นคาดการ demeaningรูปภาพของพวกเขา ที่บางส่วนของพวกเขาได้ไม่เพื่อต่อต้านการใช้ Self-depreciation ตน นี้ดู กลายเป็นหนึ่งในเครื่องมือมีศักยภาพสูงสุดของพวกเขาอธิปไตยของตัวเอง งานแรกของพวกเขาควรจะ ล้างตัวเองของรหัสนี้กำหนด และทำลาย เมื่อเร็ว ๆ นี้ การจุดคล้ายได้สัมพันธ์กับพื้น และยึดครองคนทั่วไป จัดที่ตั้งแต่ยุโรป 1492มีการคาดการณ์ภาพของคนดังกล่าวเป็นอย่างใดน้อย "uncivilized และแรงชนะมักจะได้สามารถกำหนดรูปนี้บนการตุ้นรูปของ Caliban ได้ถูกจัดขึ้นเพื่อ epitomize บดนี้ภาพเหมือนของดูถูก aboriginals โลกใหม่ในมุมมองเหล่านี้ misrecognition ไม่เพียงแสดงครบกำหนดการขาดความเคารพ จะสามารถทำดาเมจบาง grievous เป็นแผล saddlingของเหยื่อ ด้วย crippling self-hatred ยกย่องไม่หน้าเชื่อเราเป็นหนี้คน เป็นบุคคลสำคัญความต้องการการตรวจสอบบางส่วนของปัญหาที่เกิดขึ้นได้ที่นี่ อยากจะก้าวไป บรรลุ ระยะเล็กน้อย และสิ่งแรกที่วิธีนี้วาทกรรมของการรู้จำและอัตลักษณ์มาดูเหมือนคุ้นเคย หรือน้อยเข้าใจ ง่าย การเรา สำหรับไม่เสมอดังนั้น และบรรพบุรุษของเรามากกว่าสองศตวรรษที่ผ่านมาจะได้จ้องไปที่เรา uncomprehendinglyถ้าเราได้ใช้เงื่อนไขเหล่านี้ในปัจจุบันของพวกเขาวิธีทำเราเริ่มต้นในการนี้หรือไม่Hegel มาขวาปิด กับ dialectic ของเขามีชื่อเสียงของหลักและการทาส เป็นระยะสำคัญ แต่เราต้องอยู่ห่างน้อยกลับไปดูว่าเส้นทางนี้มามีความรู้สึกที่มัน สิ่งที่เปลี่ยนแปลงการให้ชนิดของพูดคุยมีความรู้สึกสำหรับเราเราสามารถแยกความแตกต่างกันสองกันได้preoccupation ทันสมัย มีเอกลักษณ์และการรับรู้ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกเหนือจากนี้พวกเขาจะถูกประณามการที่จะประสบความเจ็บปวดจากการที่ต่ำ
ความนับถือตนเอง จุดที่คล้ายคลึงกันได้รับการทำในส่วนที่เกี่ยวกับ
คนผิวดำ: ที่สังคมมีสีขาวสำหรับรุ่นที่คาดการณ์ข่าว
ภาพของพวกเขาซึ่งบางส่วนของพวกเขาได้รับไม่สามารถ
ที่จะต่อต้านการใช้ ของตัวเองค่าเสื่อมราคาของพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้
ดูจะกลายเป็นหนึ่งในเครื่องมือที่มีศักยภาพมากที่สุดของ
การกดขี่ตัวเอง งานแรกของพวกเขาควรจะเป็นเพื่อล้างตัวเอง
ของตัวตนที่เรียกเก็บและการทำลายล้างนี้ เมื่อเร็ว ๆ นี้
จุดที่คล้ายกันได้รับการทำเกี่ยวกับพื้นเมืองและ
อาณานิคมคนทั่วไป มันเป็นเรื่องที่ถือได้ว่าตั้งแต่ 1492 ชาวยุโรป
ได้ฉายภาพของคนเช่นใด
ด้อยกว่า "ป่าเถื่อน" และผ่านพลังแห่งชัยชนะ
ที่ได้รับมักจะสามารถที่จะกำหนดภาพนี้บนเสียที
ร่างของคาลิบันได้รับการจัดให้เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนนี้ บด
ภาพของดูหมิ่นพื้นเมืองโลกใหม่
ในมุมมองเหล่านี้ misrecognition แสดงให้เห็นไม่เพียง แต่
การขาดความเคารพจาก มันสามารถสร้างความเจ็บปวดบาดแผลสาหัสอานม้า
ผู้ประสบภัยด้วยตัวเองพิการความเกลียดชัง ได้รับการยอมรับเนื่องจาก
ไม่ได้เป็นเพียงมารยาทเราเป็นหนี้คน มันเป็นมนุษย์ที่สำคัญ
ความจำเป็น
ในการที่จะตรวจสอบบางส่วนของปัญหาที่จะเกิดขึ้น
ที่นี่ผมอยากจะใช้ขั้นตอนกลับให้ได้ระยะทางที่น้อยและ
ดูเป็นครั้งแรกที่ว่าวาทกรรมของการรับรู้และเอกลักษณ์นี้
มาดูเหมือนคุ้นเคย หรืออย่างน้อยที่เข้าใจได้อย่างง่ายดายเพื่อ
ให้เรา มันไม่ได้เสมอเช่นนั้นและบรรพบุรุษของเรามากกว่า
สองสามศตวรรษที่ผ่านมาจะมีการจ้องที่เรา uncomprehendingly
ถ้าเราได้ใช้คำเหล่านี้ในความหมายปัจจุบันของพวกเขา
ได้อย่างไรเราจะเริ่มต้นในวันนี้หรือไม่?
Hegel ในใจขวาออก ด้วยเหตุผลที่มีชื่อเสียงของเขา
หลักและทาส นี้เป็นขั้นตอนที่สำคัญ แต่เรา
ต้องไปไกลออกไปเล็กน้อยกลับไปดูว่าที่ผ่านมานี้
ที่จะมีความรู้สึกที่มันทำ สิ่งที่เปลี่ยนไปทำให้ชนิดนี้
พูดคุยมีความรู้สึกสำหรับเรา
เราสามารถแยกแยะความแตกต่างสองเปลี่ยนแปลงที่ร่วมกันได้ทำให้
ความลุ่มหลงที่ทันสมัยด้วยตัวตนและการรับรู้ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกินกว่านี้ พวกเขาถูกบังคับให้ต้องทนทุกข์ทรมานจากการเห็นคุณค่าในตนเองต่ำ

จุดที่คล้ายกันได้ในความสัมพันธ์กับสังคมที่มีสีขาวดำ

ภาพรุ่นคาดการณ์การด้อยค่าของพวกเขา ซึ่งบางส่วนของพวกเขาได้รับไม่สามารถ
เพื่อต่อต้านการ . ค่าเสื่อมราคาของตัวเองแล้ว ในมุมมองนี้
, กลายเป็นหนึ่งในเครื่องมือที่มีศักยภาพมากที่สุดของการกดขี่ของพวกเขา
เองงานแรกของพวกเขาควรจะสามารถที่จะกำจัดตัวเอง
นี้กำหนด เอกลักษณ์ และทำลาย เมื่อเร็วๆ นี้ จุดที่คล้ายกันได้

ในความสัมพันธ์กับคนพื้นเมือง และประเภทประชาชนทั่วไป จะจัดขึ้นตั้งแต่ 1 ชาวยุโรป
ได้ฉายภาพของบุคคลดังกล่าวเป็นอย่างใด
ด้อยกว่า " ป่าเถื่อน " และด้วยพลังแห่งชัยชนะ
มักจะสามารถกำหนดภาพนี้บน
เสียทีร่างของคาลิบานได้รับการจัดขึ้นเพื่อสรุปเอาเฉพาะใจความสำคัญของงานเขียนนี้บด
ภาพเหมือนของหมิ่นประมาท aboriginals โลกใหม่ .
ภายในมุมมองเหล่านี้ misrecognition แสดงไม่เพียง
ขาดความเคารพ . มันสามารถสร้างบาดแผลฉกรรจ์ saddling
เหยื่อกับความเกลียดชังตัวเองทำลาย .
ระหว่างการยอมรับ ไม่ใช่แค่มารยาท เราเป็นหนี้ใคร มันเป็นความต้องการของมนุษย์

สําคัญเพื่อตรวจสอบบางส่วนของปัญหาที่เกิดขึ้น
นี่ฉันต้องการที่จะใช้ขั้นตอนกลับ ได้ระยะทางน้อยและ
ก่อนดูว่าวาทกรรมของการรับรู้และเอกลักษณ์
มา คุ้นๆ หรืออย่างน้อยก็พร้อมจะเข้าใจ

เรา มันไม่ได้เสมอดังนั้น และบรรพบุรุษของเรามากกว่า
สองสามศตวรรษที่ผ่านมาได้แต่จ้องมองเรา uncomprehendingly
ถ้าเราได้ใช้เงื่อนไขเหล่านี้ในความหมายปัจจุบัน .
ทำไมเราเริ่มเรื่องนี้
เฮเกิลในใจทันที ด้วยภาษาถิ่นของเขามีชื่อเสียงของ
ต้นแบบและทาส นี้เป็นขั้นตอนที่สำคัญ แต่เรา
ต้องไปอีกหน่อย กลับไปดูว่าหัวข้อนี้มา
จะมีความรู้สึกแบบนั้น อะไรที่เปลี่ยนไป เพื่อให้ชนิดของ
พูดได้เลยสำหรับเรา
เราสามารถแยกแยะสองการเปลี่ยนแปลงที่ไปด้วยกันได้
วุ่นสมัยใหม่ที่มีเอกลักษณ์และเป็นที่ยอมรับใน