At this moment, a female doctor in

At this moment, a female doctor in her fifties came to one of the policemen and said agitatedly, “Mr Policeman! You must save that child! She’s a good child! She’s too filial! She knew her family could not bear the burden of the medical fees! So, she…” There was a lump in her throat, “You do not know how she has been passing the past few days. She knew that she had nearly expended all of her family’s money over the past few days. She kept saying that she did not feel good, so she did not eat. She did not take a single bite and even gave the hospital food to her parents. She only knew how to save money for her parents and ate only one meal a day. She also prevented us doctors and nurses from telling her parents. She told us to tell her parents that she had already eaten if they asked! Later on, a few of us doctors and nurses could not stand watching this any further. We then took turns bringing food for her and managed to finally make her eat!”

A male doctor also said emotionally, “Quickly save her!”

When the old mother heard this, she cried even louder, “Little Lian! Why are you so silly!? If you aren’t around, what are we to do!? What do you want us to do!”

When the policemen heard this, they were clearly disturbed!

“We must save her!”

“Our men have already gone up to persuade her, but…”

“That’s right. We don’t dare to approach her. She is already sitting up there. If some mishap happens while saving her, she might…”

Over there, a middle-aged man in a white doctor’s coat stood forward. He seemed to be the Leader of the hospital. He shouted, “Young comrade, come down first and talk. The medical fees aren’t a problem. You should be treated first before we talk about the medical fees. Besides, there are a lot of good-willed people in society these days! I don’t believe that no one would help you! I don’t believe everyone’s conscience has been eaten by dogs! I’ll lead! I’ll donate 30,000!”

“I’ll donate 5,000!”

“I’ll donate 2,000!”

Everyone expressed their intentions to donate. Although this amount of money was useless and just a drop in the bucket for the medical fees, they wished to summon back this filial girl.

But no matter how long they persuaded, Yang Lian remained unmoved. She did not even look down, nor did anyone know if she heard what they said. She only looked quietly at the sun in the sky.

The policemen looked at each other and had ugly expressions. From their experience, they knew that this young lady had made her decision. There was no way to change her mind. Typically, those who insisted on seeing various people and said a lot in a fierce manner before committing suicide were not really wishing to die. However, Yang Lian’s behavior was too calm. Clearly, she had made her decision!

Suddenly, the reporters arrived!

A few Beijing Television Station’s reporters came. Some drove an interview truck. The moment they got off, they pointed their cameras to the top of the building.

“Come down!”

“Everyone will help you!”

“Yang Lian! Come down first!”

“If you die, who is to take care of your parents?”

Everyone used all sorts of words, but the girl up there remained unmoved.

Suddenly, something happened. Yang Lian lifted herself with both her arms and stood up on the top of the building, “Thank you. Goodbye.”

“Ah!”

“She’s jumping!”

“Oh no, oh no!”

“Little Lian! No! No!”

The leading policeman tried his best to shout into the walkie-talkie, “Move!”

“There’s no time anymore! It’s too far!” The other side of the walkie-talkie replied in a hurry.

At this moment, many people covered their eyes. At this moment, everyone was feeling extremely grieved!

A child, a young girl in her twenties, actually chose to end her life, so as not to burden her parents or trouble her family. This sounded simple, but how many people in the entire world would do that? She was extremely filial!

No one wanted her to die!

At this moment, everyone was out of options!

A few reporters and cameramen also revealed doleful looks!

Many doctors and nurses who had interacted with Yang Lian in the hospital over the past few days even teared up. They were crying!

At that split moment, Zhang Ye had already arrived behind a few policemen. With a grab, he took a loudspeaker from a policeman and spoke out to Yang Lian, who was about to jump down the next second. Zhang Ye was not long-winded, nor did he preach. He only said a poem and did not say it slowly or quickly. His tone was very calm, “When cobwebs sealed my stove without mercy; When the smoldering embers lamented poverty; I didn’t yield, but smoothed out the ashes of despair; And with the lovely snow I wrote: In the future we trust.”

Yang Lian stopped in her motions and looked downstairs with a surprise. She looked at the person reciting the poem downstairs!

The police were angry, “What are you doing?”

“Who let you say anything? You grabbed my loudspeaker?” Another policeman charged forward

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะนี้ แพทย์หญิงแบกเธอมาพร้อมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างใดอย่างหนึ่ง และกล่าวว่า "นายตำรวจ agitatedly คุณต้องบันทึกลูก เธอเป็นเด็กดี เธอเป็นสิ่งที่ยากเกินไป เธอรู้ว่า ครอบครัวของเธอไม่สามารถแบกภาระค่ารักษาพยาบาล ดังนั้น เธอ... " มีก้อนในลำคอของเธอ "คุณไม่ทราบว่าเธอได้ถูกส่งผ่านมาไม่กี่วัน เธอรู้ว่า เธอมีเกือบใช้จ่ายเงินของครอบครัวทั้งหมดไปไม่กี่วันผ่านมา เธอพูดอยู่ตลอดว่า เธอไม่ได้รู้สึกดี ดังนั้นเธอไม่ได้กิน เธอไม่ได้ใช้การกัดครั้งเดียว และได้ให้โรงพยาบาลอาหารกับพ่อแม่ของเธอ เธอรู้วิธีการประหยัดเงินสำหรับพ่อแม่ของเธอ และกินเพียงหนึ่งวันเท่านั้น เธอยังทำให้เราไม่แพทย์และพยาบาลบอกว่า พ่อแม่ของเธอ เธอบอกเราบอกพ่อแม่ของเธอที่เธอได้กินถ้าพวกเขาถาม ในภายหลัง ของเราแพทย์และพยาบาลสามารถยืนดูนี้ได้อีก เราเอาจะใส่อาหารสำหรับเธอ แล้วจัดการเพื่อสุดท้าย ให้เธอกิน"แพทย์ชายกล่าวว่า อารมณ์ "บันทึกอย่างรวดเร็วเธอ"เมื่อแม่ยายได้ยินนี้ เธอร้องยิ่งดังขึ้น "เลียนน้อย ทำไมคุณจึงโง่ดังนั้น ถ้าคุณไม่ได้สถานที่สำคัญ สิ่งเราทำ สิ่งที่คุณต้องเราทำ"เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ยินนี้ พวกเขาก็ถูกรบกวนอย่างชัดเจน"เราต้องบันทึกของเธอ""ผู้ชายของเราเสียแล้วถึงชักชวนให้เธอ แต่...""ถูกต้อง เราไม่กล้าจะเข้าใกล้เธอ เธอเป็นแล้วนั่งอัพมี ถ้าอุบัติเหตุบางอย่างที่เกิดขึ้นขณะกำลังบันทึกเธอ เธออาจ..."โน่น วัยกลางคนในเสื้อสีขาวแพทย์ยืนอยู่ข้างหน้า เขาดูเหมือนจะ เป็นผู้นำของโรงพยาบาล เขาตะโกน "เพื่อนหนุ่ม มาลงก่อน และพูดคุย ทางโรงพยาบาลไม่มีปัญหา คุณควรรักษาก่อนก่อนเราพูดถึงค่ารักษาพยาบาล นอกจากนี้ มี willed ดีคนในสังคมจำนวนมากวันนี้ ผมไม่เชื่อว่าไม่มีใครจะช่วยให้คุณ ผมไม่เชื่อว่า จิตสำนึกของทุกคนได้รับการกิน โดยสุนัข ฉันจะนำ จะบริจาค 30,000 ""จะบริจาค 5,000""จะบริจาค 2000"ทุกคนแสดงความตั้งใจของตนบริจาค แม้ว่าเงินจำนวนนี้ไม่มีประโยชน์ และเพียงหยดในถังสำหรับค่ารักษาพยาบาล ที่พวกเขาอยากจะเรียกกลับผู้หญิงคนนี้ยากแต่ไม่นานพวกเขาชักชวน หยางเหลียนยังคง unmoved เธอก็ยังดูไม่ลง หรือไม่มีใครรู้ถ้าเธอได้ยินพวกเขากล่าวว่า เธอเพียงมองเงียบ ๆ ที่ดวงอาทิตย์ในท้องฟ้าตำรวจในพื้นที่แต่ละอื่น ๆ และมีนิพจน์น่าเกลียด จากประสบการณ์ของพวกเขา พวกเขารู้ว่า หญิงสาวนี้ได้ทำการตัดสินใจของเธอ วิธีการเปลี่ยนใจของเธอได้ โดยปกติ ผู้เห็นคนหลายคน และกล่าวในลักษณะรุนแรงมากก่อนฆ่าตัวตายถูกไม่จริง ๆ ต้องตาย อย่างไรก็ตาม ยางเลียนพฤติกรรมสงบเกินไปได้ อย่างชัดเจน เธอได้ทำการตัดสินใจของเธอทันใดนั้น ผู้สื่อข่าวที่มาถึงแล้วผู้สื่อข่าวสถานีปักกิ่งโทรทัศน์กี่มา บางคนขับรถบรรทุกการสัมภาษณ์ ในขณะที่พวกเขามี พวกเขาชี้กล้องไปยังด้านบนของอาคาร"ลงมา""ทุกคนจะช่วยให้คุณ""หยางเหลียน ลงมาก่อน""ถ้าคุณตาย ใครคือการดูแลของพ่อแม่ของคุณทุกคนใช้ทุกประเภทของคำ แต่หญิงสาวนั่นยังคง unmovedทันใดนั้น สิ่งที่เกิดขึ้น ยางเลียนยกตัวเอง ด้วยแขนทั้งสองของเธอ และลุกขึ้นยืนด้านบนของอาคาร ใจ ลา""อา""เธอจะกระโดด""โอ้ ไม่ โอ้ ไม่! ""เลียนน้อย ไม่ใช่! ไม่มี"ตำรวจนำพยายามเขาสุดตะโกนเป็น walkie-talkie "ย้าย""ไม่มีเวลาอีกต่อไป มันอยู่ไกลเกินไป" ด้านอื่น ๆ ของการ walkie-talkie ตอบรีบขณะนี้ หลายคนคลุมตา ตอนนี้ ทุกคนมีความรู้สึกเสียใจมากเด็ก เด็กสาวในวัยยี่สิบต้น ๆ ของเธอ จริงเลือกจะจบชีวิตของเธอ เพื่อไม่ให้พ่อแม่ของเธอที่ช่วยลดภาระ หรือปัญหาครอบครัวของเธอ นี้ง่าย sounded แต่กี่คนในโลกจะทำอย่างไร เธอยากมากไม่มีใครอยากให้เธอตายตอนนี้ ทุกคนเป็นออกจากตัวเลือกผู้สื่อข่าวกี่และ cameramen ยังเปิดเผยมีลักษณะ dolefulแพทย์และพยาบาลที่ได้โต้ตอบกับหยางเหลียนในโรงพยาบาลมากกว่าไม่กี่วันผ่านมาแม้ มากร้องไห้ขึ้น พวกเขาก็ร้องไห้ที่ที่แบ่งช่วงเวลา จางเย่มาแล้วถึงหลังตำรวจกี่ ด้วยการคว้า เขาเอายังลำโพงจากตำรวจ และตรัสกับหยางเหลียน ที่กำลังจะกระโดดลงที่สองต่อไป จางเย่ไม่ long-winded หรือเขาไม่สั่งสอน เขากล่าวว่า บทกวี และได้ไม่ว่า จะช้า หรือเร็วเท่านั้น เสียงของเขาคือความสงบ "เมื่อ cobwebs ปิดผนึกของเตาโดยไม่ต้องเมตตา เมื่อถ่านระอุ lamented ความยากจน ฉันไม่ได้ผล แต่ออกจากเถ้าถ่านของความสิ้นหวัง ทำให้เรียบ และ ด้วยหิมะน่ารักที่ผมเขียน: ในอนาคต ที่เราเชื่อถือ "ยางเลียนหยุดในการเคลื่อนไหวของเธอ และมองชั้นล่าง ด้วยความประหลาดใจ เธอมองไปที่คนที่อ่านบทกวีชั้นล่างตำรวจก็มี "กำลังทำอะไร""ที่ให้คุณพูดอะไร คุณคว้าการลำโพงของฉัน" ตำรวจอื่นคิดไปข้างหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้ หมอหญิงใน fifties เธอมาเป็นตำรวจและบอกว่า agitatedly " คุณตำรวจ ! คุณต้องช่วยเด็กคนนั้น เธอเป็นเด็กที่ดี เธอช่างกตัญญู ! เธอรู้ว่าครอบครัวของเธอไม่สามารถแบกภาระของค่าธรรมเนียมแพทย์ ดังนั้น เธอ . . . . . . . " มีก้อนในคอของเธอ เธอไม่รู้ว่าเธอได้รับผ่านไม่กี่วัน เธอรู้ว่าเธอเกือบจะใช้จ่ายทั้งหมดของเงินของครอบครัวของเธอไปไม่กี่วัน เธอบอกว่าเธอไม่ได้รู้สึกดี ก็เลยไม่ได้กิน เธอไม่กินเดียวและยังให้โรงพยาบาลอาหารไปให้พ่อแม่ เธอแค่รู้วิธีประหยัดเงินสำหรับพ่อแม่ และกินเพียงมื้อเดียวต่อวัน เธอยังให้เรา หมอและพยาบาลบอกพ่อแม่เธอ เธอบอกให้เราบอกพ่อแม่ของเธอว่า เธอได้กินถ้าพวกเขาถาม หลังจากนั้น พวกเราไม่กี่คน หมอและพยาบาลจะไม่ยืนดูเพิ่มเติมใด ๆ จากนั้น เราก็ผลัดกันนำอาหารของเธอ และจัดการทำให้เธอกิน "หมอชายยังบอกอารมณ์ " รีบช่วยเธอ ! "เมื่อแม่ได้ยิน เธอร้องให้ดังกว่านี้ " เล็ก ๆน้อย ๆ ! ! ทำไมคุณถึงโง่ ? ถ้าคุณไม่รอบ เราต้องทำอะไร ! อะไรที่คุณต้องการให้เราทำ "เมื่อคนได้ยินนี้พวกเขาก็รบกวน" เราต้องช่วยเธอ ! "" ทหารของเราได้ขึ้นไปเกลี้ยกล่อมเธอ แต่ . . . . . . . "" ใช่แล้ว เราไม่กล้าเข้าใกล้เธอ เธอกำลังนั่งอยู่บนนั้น ถ้ามีอุบัติเหตุเกิดขึ้นในขณะที่การบันทึกของเธอ เธออาจจะ . . . . . . . "ตรงนั้น ชายวัยกลางคนในเสื้อสีขาวของหมอที่ยืนอยู่ข้างหน้า ดูเหมือนเขาจะเป็นผู้นำของโรงพยาบาล เขาตะโกน " หนุ่มสหาย ลงมาก่อนแล้วค่อยคุยกัน ค่ารักษาพยาบาล ไม่ใช่ปัญหา คุณควรปฏิบัติก่อน ก่อนที่เราจะพูดคุยเกี่ยวกับค่ารักษาพยาบาล นอกจากนี้ ยังมีมาก ตั้งใจจะทำให้ผู้คนในสังคมวันนี้ ผมไม่เชื่อว่า ไม่มีใครช่วยคุณได้ ฉันไม่เชื่อในมโนธรรมของทุกคนถูกกินโดยสุนัข ผมจะนำ ฉันจะบริจาค 30 , 000 ! "" ผมจะบริจาคเงิน 5000 "" ผมจะบริจาค 2000 ! "ทุกคนแสดงความตั้งใจของพวกเขาที่จะบริจาค แม้ว่านี้คือจำนวนเงินที่ไร้สาระ และจะลดลงในถังค่ารักษา พวกเขาประสงค์ที่จะอัญเชิญกลับไปสาวน่ารักนี้แต่ไม่ว่าจะนานแค่ไหนพวกเขาชักชวน หยางเหลียนยังคงเฉย . เธอไม่ได้มอง หรือใครรู้ถ้าเธอได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอดูเงียบๆที่ดวงอาทิตย์ในท้องฟ้าตำรวจมองที่แต่ละอื่น ๆและมีการแสดงออกที่น่าเกลียด จากประสบการณ์ของพวกเขา พวกเขารู้ว่าหญิงสาวคนนี้ได้ตัดสินใจไปแล้ว ไม่มีทางที่จะเปลี่ยนใจ โดยปกติ ผู้ที่ยืนยันในการเห็นผู้คนต่าง ๆ และพูดเยอะมากในลักษณะที่รุนแรงก่อนฆ่าตัวตายไม่ได้จริงๆให้ตาย อย่างไรก็ตาม พฤติกรรมของหยางเหลียนก็สงบ เห็นได้ชัดว่าเธอตัดสินใจด้วยตัวเธอ !จู่ๆ นักข่าวมานักข่าวไม่กี่สถานีโทรทัศน์ปักกิ่งก็มา บางคนขับรถสัมภาษณ์รถบรรทุก ตอนนี้พวกเขาได้ปิด พวกเขาเล็งกล้องไปด้านบนของอาคาร" ลงมาสิ "" ทุกคนจะช่วยให้คุณ ! "" ยัง ! ! ลงมาก่อน "" ถ้าเธอตาย ใครดูแลพ่อแม่ของคุณ ? "ทุกคนใช้ทุกประเภทของคำ แต่สาวก็ยังคงเฉย .ทันใดนั้น มีบางอย่างเกิดขึ้น หยางเหลียนยกเองด้วยแขนทั้งสองของเธอ และยืนอยู่บนชั้นบนของอาคาร " ขอบคุณ ลาก่อน . "" อ๊ะ ! "" เธอกระโดด ! "" โอ้ ไม่ โอ้ ไม่ "" เจ้า ! ! ไม่ ! ไม่ ! "าที่ตำรวจพยายามของเขาที่ดีที่สุดที่จะตะโกนใส่ walkie talkie " ย้าย ! "" ไม่มีเวลาแล้ว ! มันไกลเกินไป ! " ด้านอื่น ๆของเครื่องส่งรับวิทยุ ตอบหน่อยในช่วงเวลานี้ หลายคนครอบคลุมตาของเขา ในตอนนี้ ทุกคนรู้สึกโศกเศร้ามาก !เด็ก สาว 20 ปี จริงๆแล้วเลือกที่จะจบชีวิตของเธอ เพื่อไม่ให้เป็นภาระของพ่อแม่ หรือปัญหาครอบครัวของเธอ นี้เสียงง่าย แต่กี่คนในโลกที่จะทำ ? เธอแสนกตัญญู !ไม่มีใครต้องการให้เธอตายในตอนนี้ ทุกคนออกจากตัวเลือกนักข่าวและตากล้องยังไม่พบความเศร้าใจดู !มีหมอและพยาบาลที่ได้ติดต่อกับหยางเหลียนในโรงพยาบาลมาหลายวันก็ร้องไห้ พวกเขาร้องไห้ในช่วงเวลาไม่นาน จางเจ้ามาถึงแล้วหลังไม่กี่ตำรวจ กับคว้าเขาเอาลำโพงจากตำรวจและพูดกับหยางเหลียนซึ่งกำลังจะกระโดดลงในวินาทีถัดไป จางเย ไม่ยืดยาว หรือเขาเทศนา เขากล่าวว่า บทกวีและไม่พูดช้าหรือเร็ว น้ำเสียงของเขานิ่งมาก " เมื่อใยแมงมุมปิดเตาอย่างไม่ปราณี เมื่อกดถ่านไฟไม่มีความยากจน ผมก็ยอมไม่ได้ แต่เรียบออกขี้เถ้าของความสิ้นหวัง และด้วยความน่ารักหิมะฉันเขียน : เราเชื่อในอนาคต”หยางเหลียนหยุดการเคลื่อนไหวของเธอ และมองลงไปข้างล่างด้วยความประหลาดใจ เธอมองไปที่คนท่องกลอนข้างล่างตำรวจกำลังโกรธ " คุณทำอะไรน่ะ ? "" ใครให้คุณพูด