Miss Brill views herself as a neede

Miss Brill views herself as a needed part of something spectacular on Sundays. She sits on the park bench wearing the fur that she is so fond of and in her mind nothing could be grander than "the play" at the garden. When thinking of things, such as the band that plays regularly in the park, Miss Brill compares them to family: "It was like some one playing with only the family to listen...." Everything and everyone is included in this performance she loves so dearly. Even the young couple who take a seat on the bench with her are pictured to be the "hero and heroine" of her magical fairy tale. This is her escape from the life she has; her escape from the truth. 

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นางสาว Brill มองตัวเองเป็นส่วนหนึ่งที่จำเป็นของสิ่งที่งดงามทุกวันอาทิตย์ เธอตั้งอยู่บนสวนม้านั่งสวมใส่ขนสัตว์ที่เธอจึงชอบ และในใจของเธอ ไม่อาจ grander กว่า "การเล่น" ที่สวน เมื่อคิดสิ่ง เช่นวงที่เล่นประจำในสวน นางสาว Brill เปรียบเทียบพวกเขากับครอบครัว: "มันเป็นเหมือนบางหนึ่งเล่นกับครอบครัวฟัง...เท่านั้น" ทุกอย่างและทุกคนอยู่ในประสิทธิภาพนี้เธอรักจึงลอง แม้สองหนุ่มที่นั่งบนม้านั่งกับเธอมีภาพ "พระเอกและนางเอก " ของเทพนิยายมหัศจรรย์ของเธอ นี้เป็นของเธอหนีจากชีวิตที่มีเธอ เธอหลีกหนีจากความจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นางสาวสุดยอดมุมมองว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งที่จำเป็นของบางสิ่งบางอย่างที่น่าตื่นเต้นในวันอาทิตย์ เธอนั่งอยู่บนม้านั่งในสวนสาธารณะสวมใส่ขนสัตว์ว่าเธอเป็นคนชอบของและไม่มีอะไรในใจของเธออาจจะยิ่งใหญ่กว่า "การเล่น" ที่สวน เมื่อความคิดของสิ่งดังกล่าวเป็นวงดนตรีที่เล่นเป็นประจำในสวนนางสาวสุดยอดเปรียบเทียบพวกเขากับครอบครัว: "มันเป็นเหมือนใครบางคนที่เล่นมีเพียงครอบครัวที่จะฟัง .... " ทุกอย่างและทุกคนจะรวมอยู่ในการแสดงครั้งนี้เธอ รักอย่างสุดซึ้ง แม้คู่หนุ่มสาวที่ใช้เวลานั่งอยู่บนม้านั่งกับเธอเป็นภาพที่จะเป็น "พระเอกและนางเอก" ของเทพนิยายที่มีมนต์ขลังของเธอ นี่คือเธอหนีจากชีวิตเธอมี; เธอหนีจากความจริง