Bleaching or BrighteningSince the r

Bleaching or Brightening
Since the raw pulp (brown stock) still contains an appreciable amount of lignin and other discoloration, it must be bleached to produce light colored or white papers preferred for many products. Bleaching is normally done in several stages (multistage bleaching). Through chlorination and oxidation the fibers are further “delignified” by solubilizing additional lignin from the cellulose. A number of bleaching agents may be used and are applied in a stepwise fashion within a bleaching sequence. These include chlorine gas, chlorine dioxide, sodium hypochlorite, hydrogen peroxide, and oxygen. Between bleaching treatments, a strong alkali (usually sodium hydroxide) is used to extract the dissolved lignin from the surface of the fibers. The bleaching agents and the sequence in which they are used depend on a number of factors, such as the relative cost of the bleaching chemicals, type and condition of the pulp, desired brightness of the paper to be produced, and sometimes in response to environmental guidelines and regulations.
Bleaching of mechanical pulp is much different than that for chemical pulp. Mechanical pulping leaves the lignin and the cellulose intact, whereas the purpose of chemical pulping is to chemically separate the lignin from the cellulose fibers and remove it from the pulp. A major advantage of mechanical pulping is the high yields of pulp that can be achieved from a given volume of wood. Therefore, bleaching or brightening of mechanical pulps is designed to minimize the removal of the lignin that would reduce fiber yields.
Chemicals used for bleaching mechanical pulps selectively destroy coloring impurities but leave the lignin and cellulosic materials intact, These include sodium bisulfite, sodium or zinc hydrosulfite (no longer used in the United States), calcium or sodium hypochlorite, hydrogen or sodium peroxide, and the Sulfur Dioxide-Borol Process (a variation of the sodium hydrosulfite method). Originally, much of the mechanical pulp was not bleached, but the bleaching of groundwood has increased and improved technology now enables bleached groundwood pulp to be used for printing papers, tissues, and
towelling.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟอกหรือทำความสะอาดเนื่องจากเนื้อดิบ (สต็อกน้ำตาล) ยังคงประกอบด้วยลิกนินและสีอื่น ๆ จำนวนเห็น มันต้องฟอกผลิตแสงสีหรือกระดาษสีขาวที่ต้องการสำหรับผลิตภัณฑ์จำนวนมาก ฟอกสีโดยปกติแล้วในหลายขั้นตอน (การฟอกสีหลายใบพัด) คลอรีนและออกซิเดชัน เส้นใยมีการ "delignified" โดย solubilizing ลิกนิเพิ่มเติมจากเซลลูโลส จำนวนของตัวแทนฟอกสีอาจจะใช้ และใช้ในแฟชั่นศภายในลำดับฟอกสี เหล่านี้รวมถึงก๊าซคลอรีน คลอรีนไดออกไซด์ โซเดียมไฮโปคลอไรต์ ไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ และออกซิเจน ระหว่างรักษาฟอกสี ด่างแข็งแกร่ง (ปกติโซเดียมไฮดรอกไซด์) ถูกใช้เพื่อแยกลิกนิละลายจากพื้นผิวของเส้นใย บริษัทตัวแทนการฟอกสีและลำดับที่จะใช้ขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย เช่นต้นทุนสัมพัทธ์ของสารเคมีฟอกสี ชนิด และสภาพของเนื้อเยื่อ ต้องการความสว่าง ของกระดาษที่ผลิตได้ และบางครั้ง ในการตอบสนองแนวทางสิ่งแวดล้อมและกฎระเบียบฟอกสีของเยื่อเชิงกลจะแตกต่างกันมากกว่าเยื่อเคมี จักรกล pulping ใบกับลิกนินและเซลลูโลสเหมือนเดิม ในขณะที่วัตถุประสงค์ของ pulping เคมีคือสารเคมีแยกลิกนิการจากเส้นใยเซลลูโลส และนำออกจากเยื่อกระดาษ เป็นประโยชน์ที่สำคัญของจักรกล pulping คือ อัตราผลตอบแทนสูงของเยื่อที่สามารถทำได้จากปริมาณที่กำหนดของไม้ ดังนั้น ฟอกสี หรือผิวของกล pulps ถูกออกแบบเพื่อลดการกำจัดของลิกนิที่จะลดผลผลิตเส้นใยสารเคมีที่ใช้สำหรับฟอกสีกล pulps เลือกที่จะทำลายสิ่งสกปรกสี แต่ออกจากลิกนินและวัสดุไลต์ยัง โซเดียมไบซัลไฟต์ โซเดียม หรือ hydrosulfite สังกะสี (ไม่ใช้ในสหรัฐอเมริกา), แคลเซียม หรือโซเดียมไฮโปคลอไรต์ ไฮโดรเจน หรือโซเดียมเปอร์ออกไซด์ และกระบวนการ Borol ก๊าซซัลเฟอร์ไดออกไซด์ (รูปแบบของวิธีการโซเดี่ยม) แต่เดิม เยื่อเชิงกลมากที่สุดคือฟอกขาว แต่การฟอก groundwood มีเพิ่มขึ้น และปรับเทคโนโลยีตอนนี้ช่วยฟอกเยื่อ groundwood จะใช้สำหรับพิมพ์เอกสาร เนื้อเยื่อ และtowelling

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟอกขาวหรือใส
ตั้งแต่เยื่อดิบ (หุ้นบราวน์) ยังคงมีจำนวนเงินที่เห็นของลิกนินและการเปลี่ยนสีอื่น ๆ ก็จะต้องมีการฟอกขาวในการผลิตแสงสีหรือกระดาษสีขาวที่แนะนำสำหรับสินค้าจำนวนมาก ฟอกสีฟันจะทำตามปกติในหลายขั้นตอน (ฟอกแบบหลายขั้นตอน) ผ่านการฆ่าเชื้อโรคด้วยคลอรีนและการเกิดออกซิเดชันเส้นใยที่มีต่อไป "delignified" โดยละลายลิกนินเพิ่มขึ้นจากเซลลูโลส จำนวนของตัวแทนการฟอกสีอาจนำไปใช้และถูกนำมาใช้ในแฟชั่นแบบขั้นตอนภายในลำดับการฟอกสี เหล่านี้รวมถึงก๊าซคลอรีนคลอรีนไดออกไซด์โซเดียมไฮโปคลอไรไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์และออกซิเจน ระหว่างการรักษาฟอกสีเป็นด่าง (ปกติโซเดียมไฮดรอกไซ) จะใช้ในการสกัดลิกนินที่ละลายในน้ำจากพื้นผิวของเส้นใย ตัวแทนฟอกและลำดับในการที่พวกเขาจะใช้ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการเช่นค่าใช้จ่ายญาติของฟอกสารเคมีชนิดและสภาพของเยื่อกระดาษ, ความสว่างที่ต้องการของกระดาษที่จะผลิตและบางครั้งในการตอบสนองต่อสิ่งแวดล้อม หลักเกณฑ์และระเบียบข้อบังคับ.
ฟอกเยื่อกระดาษกลแตกต่างกันมากไปกว่านั้นสำหรับการผลิตเยื่อกระดาษเคมี การผลิตเยื่อกระดาษใบวิศวกรรมและลิกนินเซลลูโลสเหมือนเดิมขณะที่วัตถุประสงค์ของการผลิตเยื่อกระดาษเคมีทางเคมีคือการแยกลิกนินจากเส้นใยเซลลูโลสและนำออกจากเยื่อกระดาษ ประโยชน์ที่สำคัญของการผลิตเยื่อกระดาษกลเป็นอัตราผลตอบแทนที่สูงของเยื่อกระดาษที่สามารถทำได้จากปริมาณที่กำหนดของไม้ ดังนั้นการฟอกสีหรือสดใสของเยื่อกลถูกออกแบบมาเพื่อลดการกำจัดของลิกนินที่จะช่วยลดอัตราผลตอบแทนใย.
สารเคมีที่ใช้สำหรับฟอกเยื่อกลการคัดเลือกทำลายสิ่งสกปรกสี แต่ออกจากลิกนินและวัสดุเซลลูโลสเหมือนเดิมเหล่านี้รวมถึงโซเดียม bisulfite โซเดียมหรือสังกะสี ไฮโดรซั (ไม่ได้ใช้ในประเทศสหรัฐอเมริกา) แคลเซียมหรือโซเดียมไฮโปคลอไรต์ไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์โซเดียม, และกำมะถันในกระบวนการก๊าซ-Borol (รูปแบบของวิธีการโซเดียมไฮโดรซั) ที่ แต่เดิมมากของเยื่อกระดาษกลไม่ได้ฟอกขาว แต่ฟอก groundwood ได้เพิ่มขึ้นและเทคโนโลยีที่ดีขึ้นในขณะนี้ช่วยให้เยื่อกระดาษฟอกขาว groundwood ที่จะใช้สำหรับการพิมพ์เอกสารเนื้อเยื่อและ
toweling

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟอกสีฟัน หรือ หน้าใสเนื่องจากผลิตวัตถุดิบ ( Brown Stock ) ยังคงมียอดเงินชดช้อยของลิกนินและกระ อื่น ๆ , มันต้องฟอกผลิตแสงสีขาวหรือเอกสารที่ต้องการสำหรับผลิตภัณฑ์หลาย ฟอกสีฟันเป็นปกติทำหลายขั้นตอน ( multistage bleaching ) ผ่านการเติมคลอรีนและออกซิเดชันไฟเบอร์เพิ่มเติม " delignified " ลิกนินโดยการศึกษาเพิ่มเติมจากเซลลูโลส จำนวนของตัวแทนฟอกอาจถูกใช้และใช้ในแฟชั่นแบบภายในการลำดับ เหล่านี้รวมถึงแก๊สคลอรีน คลอรีนไดออกไซด์ โซเดียมไฮโปคลอไรต์ , เปอร์ออกไซด์ ไฮโดรเจน และออกซิเจน ระหว่างการรักษาเป็นด่างแก่ ( โดยปกติโซดาไฟ ) ใช้เพื่อสกัดปริมาณลิกนิน จากพื้นผิวของเส้นใย การฟอกสีและลำดับในการที่พวกเขาจะใช้ขึ้นอยู่กับจำนวนของปัจจัยเช่นต้นทุนสัมพัทธ์ของการฟอกสารเคมี ชนิดและสภาพของเยื่อ ความสว่างที่ต้องการของกระดาษที่จะผลิต และบางครั้งในการตอบสนองต่อแนวทางด้านสิ่งแวดล้อมและกฎระเบียบการฟอกเยื่อเชิงกลมากแตกต่างจากเยื่อเคมี กลเยื่อใบลิกนินและเซลลูโลสเหมือนเดิม ส่วนจุดประสงค์ของเยื่อเคมีเคมีคือการแยกลิกนิน จากเส้นใยเซลลูโลสและลบออกจากเยื่อกระดาษ ข้อได้เปรียบที่สำคัญของเครื่องจักรกล การผลิตเยื่อกระดาษ คือ ผลผลิตสูง เยื่อกระดาษที่ได้จากที่กําหนดปริมาณของไม้ ดังนั้น การฟอกเยื่อเชิงกล หรือหน้าใสถูกออกแบบมาเพื่อลดการเอาออกของลิกนินจะลดผลผลิตเส้นใยสารเคมีที่ใช้ฟอกขาวเยื่อเชิงกล โดยทำลายสีปลอม แต่ปล่อยให้วัสดุเซลลูโลสและลิกนินเหมือนเดิม ได้แก่ โซเดียมไบซัลไฟท์ , โซเดียมไฮโดรซัลไฟต์ ( หรือสังกะสี ไม่ใช้ในสหรัฐอเมริกา ) , แคลเซียม หรือโซเดียมไฮโปคลอไรต์ ไฮโดรเจน หรือโซเดียมเปอร์ออกไซด์ และซัลเฟอร์ไดออกไซด์ borol กระบวนการ ( รูปแบบของโซเดียมไฮโดรซัลไฟต์วิธี ) แต่เดิมมากของเยื่อเชิงกลไม่ฟอกขาว แต่การฟอกสี groundwood เพิ่มขึ้นและปรับปรุงเทคโนโลยีตอนนี้ช่วยฟอกเยื่อ groundwood เพื่อใช้สำหรับเอกสารการพิมพ์ เนื้อเยื่อ และtowelling .