“I'd still thought that everything

“I'd still thought that everything I thought about that night-the shame, the fear-would fade in time. But that hadn't happened. Instead, the things that I remembered, these little details, seemed to grow stronger, to the point where I could feel their weight in my chest. Nothing, however stuck with me more than the memory of stepping into that dark room and what I found there, and how the light then took that nightmare and made it real.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ฉันยังมีความคิดว่า ทุกอย่างที่ฉันคิดว่า คืนที่อัปยศ ความกลัว-จะจางหายไปในเวลานั้น แต่ที่ไม่ได้เกิดขึ้น แทน สิ่งที่ผมจำได้ รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ ดูเหมือนเติบโตขึ้น ที่จุดที่ผมรู้สึกถึงน้ำหนักของพวกเขาในหน้าอกของฉัน ไม่มีอะไร อย่างไรก็ตามติดอยู่กับฉันมากกว่าหน่วยความจำในห้องที่มืด และสิ่งที่ฉันพบมี และวิธีแสงแล้วเอาที่ฝันร้าย และทำจริง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ผมยังคงคิดว่าทุกอย่างที่ฉันคิดเกี่ยวกับการที่คืนความอัปยศ, ความกลัวจะจางหายในเวลา แต่ที่ไม่เคยเกิดขึ้น แต่สิ่งที่ผมจำรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ดูเหมือนจะเติบโตแข็งแกร่งถึงจุดที่ฉันรู้สึกว่าน้ำหนักของพวกเขาในหน้าอกของฉัน ไม่มีอะไรติดอยู่ แต่กับผมมากกว่าความทรงจำของการก้าวเข้าสู่ห้องมืดที่และสิ่งที่ผมพบว่ามีและวิธีการที่แสงแล้วเอาฝันร้ายที่และทำให้มันเป็นจริง. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ผมยังคิดว่าทุกอย่างที่ฉันคิดเกี่ยวกับคืนนั้น ความอาย ความกลัวจะหายไปในเวลา แต่มันไม่ได้เกิดขึ้น แต่สิ่งที่ผมจดจำรายละเอียดเล็ก ๆน้อย ๆเหล่านี้ ดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้น จนผมรู้สึกได้ถึงน้ำหนักของพวกเขาในหน้าอกของฉัน ไม่มีอะไร แต่ติดอยู่กับฉันมากกว่าความทรงจำที่ก้าวเข้าไปในห้องที่มืด และสิ่งที่ผมพบนั้น แล้วแสงก็เอาฝันร้ายและทำให้มันเป็นจริง "