At this, the young prince, who had

At this, the young prince, who had the spirit of a hero, determined to find out the truth for himself. Spurred on by both generosity and curiosity, he leaped from his horse and began to force his way through the thick wood. To his amazement the stiff branches all gave way, and the ugly thorns sheathed themselves of their own accord, and the brambles buried themselves in the earth to let him pass. This done, they closed behind him, allowing none of his suite to follow: but, ardent and young, he went boldly on alone. The first thing he saw was enough to smite him with fear. Bodies of men and horses lay extended on the ground; but the men had faces, not death-white, but red as peonies, and beside them were glasses half filled with wine, showing that they had gone to sleep drinking. Next he entered a large court, paved with marble, where stood rows of guards presenting arms, but motionless as if cut out of stone; then he passed through many chambers where gentlemen and ladies, all in the costume of the past century, slept at their ease, some standing, some sitting. The pages were lurking in corners, the ladies of honour were stooping over their embroidery frames, or listening apparently with polite attention to the gentlemen of the court, but all were as silent as statues and as immoveable. Their clothes, strange to say, were fresh and new as ever: and not a particle of dust or spider-web had gathered over the furniture, though it had not known a broom for a hundred years. Finally the astonished prince came to an inner chamber, where was the fairest sight his eyes had ever beheld.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่นี้ เจ้าชายน้อย ที่มีจิตวิญญาณของพระเอก กำหนดเพื่อค้นหาความจริงในตัวเอง เขาดันออกจากความเอื้ออาทรและความอยากรู้ leaped จากม้าของเขา และเริ่มที่จะบังคับให้เขาผ่านไม้หนา เพื่อความประหลาดใจของเขา แข็งสาขาทั้งหมดให้ทาง และปลอกหนามน่าเกลียดตัวเองของเจ้าด้วยตัวเอง และ brambles ที่ฝังตัวในดินจะปล่อยให้เขาผ่าน นี้ทำ พวกเขาปิดหลังเขา ทำให้ไม่มีของเขาตาม: แต่ ซัก และเยาวชน เขาไปอย่างกล้าหาญในคนเดียว สิ่งแรกที่เขาเห็นคือพอ smite เขากลัว ร่างกายของคนและม้าวางขยายบนพื้นดิน แต่คนที่มีใบหน้า ไม่ตายขาว แต่แดง peonies และข้างๆ มีแก้วครึ่งเต็มไป ด้วยไวน์ การแสดงที่พวกเขาได้ไปนอนดื่ม ต่อไป เขาใส่ศาลใหญ่ ปู ด้วยหินอ่อน ที่ยืนแถวยามนำเสนอ อาร์มแต่แบบว่าตัดจากหิน แล้ว เขาส่งผ่านหลายหอที่สุภาพบุรุษและสุภาพสตรี เครื่องแต่งกายของศตวรรษที่ผ่านมา ในการนอนหลับที่ง่ายของพวกเขา บางยืน นั่งเล่นบาง หน้าซุ่มซ่อนในมุม ฝ่ายเกียรติถูก stooping ผ่านเฟรมของเย็บปักถักร้อย หรือฟัง ด้วยความสุภาพสุภาพของศาล แต่ทั้งหมดเห็นได้ชัดอาจเป็นสภาพเป็นรูปปั้น และเป็น immoveable เสื้อผ้าของพวกเขา แปลกว่า คำสดใหม่เช่นเคย: และไม่อนุภาคของฝุ่นหรือแมงมุมเว็บรวบรวมกว่า เฟอร์นิเจอร์ แม้ว่าจะไม่รู้จักกับไม้กวาดร้อยปี ในที่สุด เจ้าชายประหลาดมาภายในหอการค้า ที่มีสายตาเป็นตาได้เคย beheld

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่นี้เจ้าชายหนุ่มที่มีจิตวิญญาณของวีรบุรุษมุ่งมั่นที่จะค้นหาความจริงให้กับตัวเอง กระตุ้นโดยทั้งความเอื้ออาทรและความอยากรู้เขากระโดดจากหลังม้าของเขาและเริ่มที่จะบังคับทางของเขาผ่านไม้หนา ท่ามกลางความประหลาดใจของเขาแข็งสาขาทั้งหมดให้ทางและหนามน่าเกลียดเปลือกของตัวเองสอดคล้องของตัวเองของพวกเขาและพุ่มฝังตัวเองในโลกที่จะให้เขาผ่าน นี้ทำพวกเขาปิดอยู่ข้างหลังเขาทำให้ไม่มีห้องสวีทของเขาที่จะทำตาม แต่, กระตือรือร้นและหนุ่มเขาไปอย่างกล้าหาญในการอยู่คนเดียว สิ่งแรกที่เขาเห็นก็เพียงพอที่จะแทงเขาด้วยความกลัว ร่างกายของคนและม้าวางขยายบนพื้นดิน; แต่ชายที่มีใบหน้าไม่ตายสีขาว แต่เป็นสีแดงดอกโบตั๋นและด้านข้างพวกเขาเป็นแก้วที่เต็มไปครึ่งกับไวน์แสดงให้เห็นว่าพวกเขาได้ไปนอนดื่ม ต่อมาเขาได้เข้ามาในศาลขนาดใหญ่ปูด​​้วยหินอ่อนที่ยืนอยู่แถวของทหารที่นำเสนอแขน แต่นิ่งราวกับว่าตัดออกจากหิน จากนั้นเขาเดินผ่านห้องจำนวนมากที่สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีในเครื่องแต่งกายของศตวรรษที่ผ่านมานอนหลับสบายใจของพวกเขายืนบางนั่งบาง หน้าถูกซุ่มซ่อนในมุมฝ่ายเกียรติที่ได้รับการก้มกว่าเฟรมเย็บปักถักร้อยของพวกเขาหรือการฟังชัดว่ามีความสนใจที่สุภาพกับสุภาพบุรุษของศาล แต่ทุกคนเงียบเหมือนรูปปั้นและระดมเงินทุนเป็น เสื้อผ้าของพวกเขาแปลกที่จะบอกว่ามีความสดและใหม่เช่นเคยและไม่ได้อนุภาคของฝุ่นละอองหรือแมงมุมเว็บที่ได้รวบรวมกว่าเฟอร์นิเจอร์ที่แม้ว่ามันจะไม่เป็นที่รู้จักไม้กวาดหลายร้อยปี ในที่สุดเจ้าชายประหลาดใจมาถึงห้องด้านในที่เป็นสายตาโสภาดวงตาของเขาได้เห็นเคย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในนี้ เจ้าชายหนุ่มผู้ซึ่งมีวิญญาณของพระเอกมุ่งมั่นที่จะค้นหาความจริงด้วยตัวเอง ดันออกโดยทั้งความเอื้ออาทรและความอยากรู้ เขากระโดดลงจากม้าของเขาและเริ่มที่จะบังคับทางของเขาผ่านป่าทึบ เพื่อความประหลาดใจของเขากิ่งแข็งทั้งหมดให้ทาง และหนามน่าเกลียดเปลือกตัวเองเองและ BRAMBLES ฝังตัวเองในโลกที่จะปล่อยให้เขาผ่านไปนี้เสร็จ จะปิดหลังเขาให้ไม่มีแต่งงานของเขาที่จะปฏิบัติตาม แต่ร้อนแรง และหนุ่ม เขาก็กล้าในคนเดียว สิ่งแรกที่เขาเห็นคือพอที่จะโจมตีเขาด้วยความกลัว ร่างกายของคนและม้าวางไปบนพื้นดิน แต่ผู้ชายมีใบหน้า ความตายสีขาวไม่ได้ แต่สีแดงเป็นดอกโบตั๋น และข้างๆมีแก้วครึ่งเต็มไป ด้วยไวน์ แสดงให้เห็นว่าพวกเขาได้นอนหลับไปดื่มต่อมาเขาเข้าสนามใหญ่ ปูด้วยหินอ่อน ที่ยืนอยู่แถวทหารเสนอที่แขน แต่นิ่ง ถ้าตัดจากหินแล้ว เขาผ่านหลายตำหนักที่สุภาพสตรี สุภาพบุรุษ และ ทุกคนในเครื่องแต่งกายของศตวรรษที่ผ่านมา , หลับสบาย , บางยืน บ้างนั่ง หน้าเว็บที่ถูกซ่อนอยู่ในมุมสาวๆ ให้เกียรติเป็นก้มลงเหนือกรอบเย็บปักถักร้อยของพวกเขาหรือฟังแล้วมีความสนใจสุภาพกับสุภาพบุรุษ แต่ทั้งหมดเป็นเงียบเป็นรูปปั้น และ immoveable . เสื้อผ้าของพวกเขาแปลกที่จะพูด คือ สด และใหม่ เคยเป็น และไม่ได้เป็นอนุภาคของฝุ่นหรือใยแมงมุมได้รวบรวมเฟอร์นิเจอร์ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รู้จักไม้กวาดเป็นร้อยปี ในที่สุด เพราะเจ้าชายมาห้องชั้นในที่เป็นภาพธรรมตา เคยเห็นมา