“How could I possibly be here?” Xia

“How could I possibly be here?” Xiao Che smiled. It was an easy-going smile, in the eyes of the reclining Xiao Yulong, but he detected an odd awe-inspiring sensation from his body to his mind. He slowly picked up the dagger that Xiao Gu pulled out from Xiao Yulong and pointed it at Xiao Yulong: “Of course, I’ve come to collect your debt.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"วิธีสามารถฉันจะที่นี่" Che เสี่ยวยิ้ม ก็ยิ้มการจราจร ในสายตาของเสี่ยวหยู่ที่นอน แต่เขาพบความรู้สึกอลังการแปลกจากร่างกายของเขาถึงจิตใจของเขา เขาช้ารับกริชเสี่ยวกูดึงจากเสี่ยวหยู่ และชี้ที่เสี่ยวหยู่: "แน่นอน ฉันมาเก็บหนี้ของคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฉันจะทำอย่างไรอาจจะอยู่ที่นี่?" เสี่ยวเจ๊ยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มที่ง่ายไปในสายตาของนอนเสี่ยว Yulong แต่เขาตรวจพบความรู้สึกกลัวแปลกจากร่างกายของเขาที่จะคิดของเขา ช้าเขาหยิบกริชที่เสี่ยว Gu ดึงออกมาจากเสี่ยว Yulong และชี้ไว้ที่เสี่ยว Yulong: ". แน่นอนฉันได้มาเก็บหนี้ของคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ผมจะอยู่ที่นี่ " เสี่ยวเจ๊ยิ้ม เป็นคนง่ายๆ รอยยิ้มในดวงตาของเสี่ยว Yulong นอน แต่เขาพบแปลกความรู้สึกกลัวแรงบันดาลใจจากตัวของเขา ความคิดของเขา เขาค่อยๆหยิบกริชที่เสี่ยวกูดึงออกมาจากเสี่ยว Yulong และชี้ไปที่เสี่ยว Yulong " แน่นอน ผมเคยมาทวงหนี้ .