EtymologyThe Oxford English Diction

Etymology
The Oxford English Dictionary cites Ælfric's 10th-century glossary, in which henge-cliff is given the meaning "precipice", or stone, thus the stanenges or Stanheng "not far from Salisbury" recorded by 11th-century writers are "supported stones". William Stukeley in 1740 notes, "Pendulous rocks are now called henges in Yorkshire...I doubt not, Stonehenge in Saxon signifies the hanging stones."[10] Christopher Chippindale's Stonehenge Complete gives the derivation of the name Stonehenge as coming from the Old English words stān meaning "stone", and either hencg meaning "hinge" (because the stone lintels hinge on the upright stones) or hen(c)en meaning "hang" or "gallows" or "instrument of torture". Like Stonehenge's trilithons, medieval gallows consisted of two uprights with a lintel joining them, rather than the inverted L-shape more familiar today.

The "henge" portion has given its name to a class of monuments known as henges.[10] Archaeologists define henges as earthworks consisting of a circular banked enclosure with an internal ditch.[11] As often happens in archaeological terminology, this is a holdover from antiquarian usage, and Stonehenge is not truly a henge site as its bank is inside its ditch. Despite being contemporary with true Neolithic henges and stone circles, Stonehenge is in many ways atypical – for example, at over 7.3 metres (24 ft) tall, its extant trilithons supporting lintels held in place with mortise and tenon joints, make it unique.[12][13]

Early history


Plan of Stonehenge in 2004. After Cleal et al. and Pitts. Italicised numbers in the text refer to the labels on this plan. Trilithon lintels omitted for clarity. Holes that no longer, or never, contained stones are shown as open circles. Stones visible today are shown coloured
Mike Parker Pearson, leader of the Stonehenge Riverside Project based at Durrington Walls, noted that Stonehenge appears to have been associated with burial from the earliest period of its existence:

Stonehenge was a place of burial from its beginning to its zenith in the mid third millennium B.C. The cremation burial dating to Stonehenge's sarsen stones phase is likely just one of many from this later period of the monument's use and demonstrates that it was still very much a domain of the dead.[9]

— Mike Parker Pearson
Stonehenge evolved in several construction phases spanning at least 1,500 years. There is evidence of large-scale construction on and around the monument that perhaps extends the landscape's time frame to 6,500 years. Dating and understanding the various phases of activity is complicated by disturbance of the natural chalk by periglacial effects and animal burrowing, poor quality early excavation records, and a lack of accurate, scientifically verified dates. The modern phasing most generally agreed to by archaeologists is detailed below. Features mentioned in the text are numbered and shown on the plan, right.

Before the monument (8000 BC forward)
Archaeologists have found four, or possibly five, large Mesolithic postholes (one may have been a natural tree throw), which date to around 8000 BC, beneath the nearby modern tourist car-park. These held pine posts around 0.75 metres (2 ft 6 in) in diameter which were erected and eventually rotted in situ. Three of the posts (and possibly four) were in an east-west alignment which may have had ritual significance; no parallels are known from Britain at the time but similar sites have been found in Scandinavia. Salisbury Plain was then still wooded but 4,000 years later, during the earlier Neolithic, people built a causewayed enclosure at Robin Hood's Ball and long barrow tombs in the surrounding landscape. In approximately 3500 BC, a Stonehenge Cursus was built 700 metres (2,300 ft) north of the site as the first farmers began to clear the trees and develop the area.

Stonehenge 1 (ca. 3100 BC)


Stonehenge 1. After Cleal et al.
The first monument consisted of a circular bank and ditch enclosure made of Late Cretaceous (Santonian Age) Seaford Chalk, (7 and 8), measuring about 110 metres (360 ft) in diameter, with a large entrance to the north east and a smaller one to the south (14). It stood in open grassland on a slightly sloping spot.[14] The builders placed the bones of deer and oxen in the bottom of the ditch, as well as some worked flint tools. The bones were considerably older than the antler picks used to dig the ditch, and the people who buried them had looked after them for some time prior to burial. The ditch was continuous but had been dug in sections, like the ditches of the earlier causewayed enclosures in the area. The chalk dug from the ditch was piled up to form the bank. This first stage is dated to around 3100 BC, after which the ditch began to silt up naturally. Within the outer edge of the enclosed area is a circle of 56 pits (13), each about a metre (3 ft 3 in) in diameter, known as the Aubrey holes after John Aubrey, the 17th-century antiquarian who was thought to have first identified them. The pits may have contained standing timbers creating a timber circle, although there is no excavated evidence of them. A recent excavation has suggested that the Aubrey Holes may have originally been used to erect a bluestone circle.[15] If this were the case, it would advance the earliest known stone structure at the monument by some 500 years. A small outer bank beyond the ditch could also date to this period.

In 2013 a team of archaeologists, led by Professor Mike Parker Pearson, excavated more than 50,000 cremated bones of 63 individuals buried at Stonehenge.[3][4] These remains had originally been buried individually in the Aubrey holes, exhumed during a previous excavation conducted by William Hawley in 1920, been considered unimportant by him, and subsequently re-interred together in one hole, Aubrey Hole 7, in 1935.[16] Physical and chemical analysis of the remains has shown that the cremated were almost equally men and women, and included some children.[3][4] As there was evidence of the underlying chalk beneath the graves being crushed by substantial weight, the team concluded that the first bluestones brought from Wales were probably used as grave markers.[3][4] Radiocarbon dating of the remains has put the date of the site 500 years earlier than previously estimated, to around 3,000 BCE.[3][4]

Analysis of animal teeth found at nearby Durrington Walls, thought to be the 'builders camp', suggests that as many as 4,000 people gathered at the site for the mid-winter and mid-summer festivals; the evidence showed that the animals had been slaughtered around 9 months or 15 months after their spring birth. Strontium isotope analysis of the animal teeth showed that some had travelled from as far afield as the Scottish Highlands for the celebrations.[4][5]

Stonehenge 2 (ca. 3000 BC)
Evidence of the second phase is no longer visible. The number of postholes dating to the early 3rd millennium BC suggest that some form of timber structure was built within the enclosure during this period. Further standing timbers were placed at the northeast entrance, and a parallel alignment of posts ran inwards from the southern entrance. The postholes are smaller than the Aubrey Holes, being only around 0.4 metres (16 in) in diameter, and are much less regularly spaced. The bank was purposely reduced in height and the ditch continued to silt up. At least twenty-five of the Aubrey Holes are known to have contained later, intrusive, cremation burials dating to the two centuries after the monument's inception. It seems that whatever the holes' initial function, it changed to become a funerary one during Phase 2. Thirty further cremations were placed in the enclosure's ditch and at other points within the monument, mostly in the eastern half. Stonehenge is therefore interpreted as functioning as an enclosed cremation cemetery at this time, the earliest known cremation cemetery in the British Isles. Fragments of unburnt human bone have also been found in the ditch-fill. Dating evidence is provided by the late Neolithic grooved ware pottery that has been found in connection with the features from this phase.

Stonehenge 3 I (ca. 2600 BC)


Graffiti on the sarsen stones. Below are ancient carvings of a dagger and an axe
Archaeological excavation has indicated that around 2600 BC, the builders abandoned timber in favour of stone and dug two concentric arrays of holes (the Q and R Holes) in the centre of the site. These stone sockets are only partly known (hence on present evidence are sometimes described as forming ‘crescents’); however, they could be the remains of a double ring. Again, there is little firm dating evidence for this phase. The holes held up to 80 standing stones (shown blue on the plan), only 43 of which can be traced today. The bluestones (some of which are made of dolerite, an igneous rock), were thought for much of the 20th century to have been transported by humans from the Preseli Hills, 150 miles (240 km) away in modern-day Pembrokeshire in Wales. Another theory that has recently gained support is that they were brought much nearer to the site as glacial erratics by the Irish Sea Glacier.[17] Other standing stones may well have been small sarsens (limestones), used later as lintels. The stones, which weighed about four tons, consisted mostly of spotted Ordovician dolerite but included examples of rhyolite, tuff and volcanic and calcareous ash; in total around 20 different rock types are represented. Each monolith measures around 2 metres (6.6 ft) in height, between 1 m and 1.5 m (3.3–4.9 ft) wide and around 0.8 metres (2.6 ft) thick. What was to become known as the Altar Stone (1), is almost certainly derived from either Carmarthenshire or the Brecon Beacons and may have stood as a single large monolith.

The north-eastern entrance was widened at this time, with the result that it precisely matched the direction of the midsummer sunrise and midwinter sunset of the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศัพทมูลวิทยาพจนานุกรมภาษาอังกฤษออกซ์ฟอร์ดสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ด Ælfric ของศตวรรษที่ 10 อภิธานศัพท์ ที่หน้าผา henge ให้ความหมาย "ล่อ" หรือหิน ทำ stanenges หรือ Stanheng "มากซอลส์บรี" บันทึก โดย 11 "สนับสนุนหิน" เป็นนักเขียน William Stukeley ในบันทึกย่อ 1740 "หิน Pendulous ตอนนี้เรียกว่า henges ในยอร์คเชียร์... ฉันสงสัยไม่ สโตนเฮนจ์ในแซกหมายถึงหินแขวน" [10] คริสโตเฟอร์ Chippindale สโตนเฮนจ์สมบูรณ์ให้มาของสโตนเฮนจ์ชื่อมาจากเก่าอังกฤษคำ stān ความหมาย "หิน" และการ hencg ความหมาย "บานพับ" (เนื่องจากทับหลังบรรจงหินบานพับตรงหิน) หรือไก่ (c) พร้อมความหมาย "หาง" หรือ "แขวนคอนักโทษ" หรือ "วัดทรมาน" เช่น trilithons ของสโตนเฮนจ์ ยุคกลางแขวนคอนักโทษประกอบด้วยสอง uprights กับทับหลังการเข้าร่วมพวกเขา แทนกลับ L-รูปร่างคุ้นวันนี้ส่วน "henge" ได้ให้ชื่อคลาสของอนุสาวรีย์เรียกว่า henges [10] นักโบราณคดีกำหนด henges เป็นชั้นดินที่ประกอบด้วยเอกสารแนบผ่านระบบธนาคารเป็นวงกลมกับการคูภายใน [11] ที่มักเกิดขึ้นในคำศัพท์ทางโบราณคดี นี้ holdover จากใช้ antiquarian และสโตนเฮนจ์ไม่ได้ไซต์ henge เป็นของธนาคารภายในของคู ถึงแม้ว่าจะร่วมสมัยกับยุคหินใหม่ henges จริงและวงกลมหิน สโตนเฮนจ์ได้ในอักเสบ – ตัวอย่าง ที่กว่า 7.3 เมตร (24 ฟุต) สูง trilithons มันยังสนับสนุนทับหลังบรรจงจัดขึ้นในตำแหน่งกับแบบหัวบอล และ tenon รอยต่อ ทำให้ไม่ซ้ำ [12] [13]ประวัติศาสตร์ยุคแรกแผนของสโตนเฮนจ์ในปี 2004 หลังจาก Cleal et al. และ Pitts หมายเลข italicised ในข้อความหมายถึงป้ายในแผนนี้ ทับหลัง trilithon บรรจงละสำหรับ หลุมที่ไม่ หรือ ไม่ ประกอบด้วยก้อนหินจะแสดงเป็นวงเปิด หินที่เห็นวันนี้มีแสดงสีไมค์พาร์กเกอร์เพียร์ หัวหน้าโครงการริมแม่น้ำสโตนเฮนจ์ตามที่ผนัง Durrington สังเกตว่า สโตนเฮนจ์ปรากฏมีการเชื่อมโยงกับการฝังศพจากระยะเริ่มแรกของการดำรงอยู่ของ:สโตนเฮนจ์เป็นสถานที่ฝังศพจากจุดเริ่มต้นของการเป็นสุดยอดในมิลเลนเนียมสามกลางบี เผาศพฝังศพเดทของสโตนเฮนจ์ sarsen หินระยะหนึ่งเพียงแนวโน้มของจากนี้ระยะหลังใช้ของอนุสาวรีย์ และแสดงให้เห็นว่า ก็ยังโดเมนตายมาก [9]— ปาร์คเกอร์ไมค์เพียร์สันสโตนเฮนจ์ที่พัฒนาในระยะก่อสร้างต่าง ๆ ที่รัฐน้อยกว่า 1500 ปี มีหลักฐานการก่อสร้างขนาดใหญ่ และ รอบ ๆ อนุสาวรีย์ที่อาจขยายกรอบเวลาของภูมิทัศน์ปี 6500 เดท และเข้าใจขั้นตอนต่าง ๆ ของกิจกรรมจะมีความซับซ้อน โดยรบกวนของชอล์กธรรมชาติจากผล periglacial และสัตว์ burrowing คุณภาพไม่ดีต้นขุดระเบียน และไม่ถูกต้อง น่าตรวจสอบวัน ทันสมัยที่สุดโดยทั่วไปตกลงไป โดยนักโบราณคดีเพื่อเป็นรายละเอียดด้านล่าง คุณลักษณะที่กล่าวถึงในข้อความที่มีตัวเลข และแสดงแผน ขวาก่อนอนุสาวรีย์ (BC 8000 ไปข้างหน้า)นักโบราณคดีได้พบสี่ หรืออาจเป็น 5 ใหญ่ Mesolithic postholes (หนึ่งอาจมีโยนต้นไม้ธรรมชาติ), วันไปประมาณ 8000 BC ภายใต้ความทันสมัยใกล้เคียงที่ จอดรถของนักท่องเที่ยว เหล่านี้จัดสนลงรอบ 0.75 เมตร (2 ฟุต 6 ใน) เส้นผ่านศูนย์กลางที่เกร็ง และในที่สุด rotted ใน situ 3 โพสต์ (และอาจรวมถึงสี่) อยู่ในการจัดตำแหน่งตะวันออกตะวันตกซึ่งอาจมีพิธีสำคัญ parallels ไม่เป็นที่รู้จักจากสหราชอาณาจักรในเวลา ได้พบเว็บไซต์ที่คล้ายกันในสแกนดิเนเวีย ซอลส์บรีล้วนถูกแล้วยังเป็นป่า แต่ 4000 ปีต่อมา ในลำดับแรก ๆ ของ ยุคหินใหม่ คนสร้างตู้ causewayed ที่ลูกโรบินฮูดและสุสานบาร์โรยาวในภูมิทัศน์โดยรอบ ในประมาณ 3500 BC, Cursus สโตนเฮนจ์สร้าง 700 เมตร (2300 ฟุต) จากเว็บไซต์เป็นเกษตรกรแรกเริ่มล้างต้นไม้ และพัฒนาบริเวณสโตนเฮนจ์ 1 (ca. 3100 BC)สโตนเฮนจ์ 1 หลังจาก Cleal et alสมรภูมิแรกประกอบด้วยธนาคารแบบวงกลม และตู้คูทำชอล์กซีฟอร์ดสาย Cretaceous (Santonian อายุ), (7 และ 8), วัดประมาณ 110 เมตร (360 ฟุต) เส้นผ่านศูนย์กลาง ทางเข้าใหญ่ฝั่งตะวันออกเหนือและหนึ่งเล็กใต้ (14) มันยืนในกราสแลนด์เปิดบนจุดลาดเล็กน้อย [14] ผู้สร้างวางอัฐิของกวางและวัวในด้านล่างของการคู เป็นเครื่องมือมนุษย์ที่ทำงานบางอย่าง กระดูกได้มากมากกว่ารับ antler ใช้ขุดคู และแนะคนที่ฝังพวกเขาพวกเขาบางครั้งก่อนที่จะฝังศพ คูมีอย่างต่อเนื่อง แต่มีการขุดในส่วน เช่นคูของก่อนหน้านี้ causewayed เปลือกในพื้นที่ ชอล์กที่ขุดจากคูถูกคั่งไปธนาคาร ขั้นตอนแรกนี้จะลงไปประมาณ 3100 BC หลังจากคูเริ่ม silt ธรรมชาติ ภายในขอบด้านนอกของบริเวณที่ล้อมรอบ วงกลมห่วง 56 (13), แต่ละเกี่ยวกับเมตร (3 ฟุต 3 ใน) เส้นผ่านศูนย์กลาง เรียกว่าหลุม Aubrey หลังจากจอห์น Aubrey, antiquarian ศตวรรษที่ 17 ที่มีความคิดที่ต้องระบุให้ หลุมอาจประกอบด้วยการสร้างวงกลมไม้ ไม้ยืนแม้ว่าจะไม่ขุดของพวกเขา ขุดล่าสุดได้แนะนำว่า หลุม Aubrey อาจเดิมใช้ประกอบวงกลมบลูสโตน [15] ถ้ากรณี มันจะล่วงหน้าเร็วที่สุดรู้จักหินโครงสร้างที่อนุสาวรีย์ โดยปี 500 ธนาคารภายนอกขนาดเล็กนอกเหนือจากคูสามารถยังวันรอบระยะเวลานี้ในปี 2013 ทีมนักโบราณคดี นำ โดยศาสตราจารย์ไมค์พาร์กเกอร์เพียร์ ขุดกระดูกมากกว่า 50000 cremated 63 บุคคลฝังที่สโตนเฮนจ์ [3] [4] เหล่านี้ยังคงมีเดิม ถูกฝังอยู่แยกกันในหลุม Aubrey, exhumed ในระหว่างการขุดค้นก่อนหน้านี้ที่ดำเนินการ โดย William ฮอว์เลย์ในปี 1920 ถือว่าสำคัญ โดยเขา และมาใหม่ interred กันในหนึ่งหลุม Aubrey หลุม 7 ในปี 1935 [16] วิเคราะห์ทางกายภาพ และทางเคมีจะยังคงมีแสดงว่า ที่ cremated ได้เกือบเท่าเทียมกันชายและหญิง และรวมบางเด็ก [3] [4] ตามที่มีหลักฐานของชอล์กแบบใต้หลุมฝังศพที่ถูกบด โดยน้ำหนักพบ ทีมงานสรุปว่า bluestones แรกที่มาจากเวลส์คงใช้เป็นเครื่องหมายของภัย [3] [4] กัมมันตรังสีของเหลือได้นำวันที่ของเว็บไซต์ 500 ปีก่อนหน้าก่อนหน้านี้ ประมาณ คริสตศักราชประมาณ 3000 [3] [4]วิเคราะห์พบที่ผนัง Durrington ใกล้เคียง ความคิดที่จะ 'สร้างค่าย' ฟันสัตว์แนะนำว่า จำนวน 4000 คนรวบรวมเว็บไซต์สำหรับเทศกาลกลางฤดูหนาว และฤดูร้อนกลาง หลักฐานแสดงให้เห็นว่า สัตว์มีถูกฆ่าประมาณ 9 เดือนหรือ 15 เดือนหลังจากเกิดฤดูใบไม้ผลิ วิเคราะห์ไอโซโทปสทรอนเทียมฟันสัตว์พบว่า บางส่วนได้เดินทางจากเท่ารวมเป็นไฮแลนด์อตภาษาสำหรับการเฉลิมฉลอง [4] [5]สโตนเฮนจ์ 2 (ca. 3000 BC)หลักฐานของการมองเห็นไม่ได้ จำนวนอายุมิลเลนเนียม 3 ช่วง BC postholes แนะนำว่า รูปแบบของโครงสร้างไม้ถูกสร้างขึ้นภายในตู้โดยในช่วงเวลานี้ เพิ่มเติมยืนไม้ถูกวางไว้ที่ทางตะวันออกเฉียงเหนือ และการจัดตำแหน่งข้อความขนานวิ่งเข้าใต้ inwards Postholes ที่มีขนาดเล็กกว่าหลุม Aubrey มีเฉพาะรอบ 0.4 เมตร (ใน 16) เส้นผ่านศูนย์กลาง และมีระยะห่างมากน้อยเป็นประจำ ธนาคารถูกจงใจลดความสูง และคูที่ยังคง silt ค่า ที่ยี่สิบห้าของหลุม Aubrey รู้จักประกอบด้วยเผาศพภายหลัง รำคาญ burials เดทไปสองศตวรรษหลังจากที่มาของอนุสาวรีย์ ดูเหมือนว่า สิ่งหลุมของฟังก์ชันเริ่มต้น มันเปลี่ยนเป็น หนึ่งเกี่ยวกับความตายในช่วงระยะ 2 เพิ่มเติม cremations สามสิบถูกวางลง ในคูของตู้ และจุดอื่น ๆ ภายในอนุสาวรีย์ ส่วนใหญ่ในตะวันออก สโตนเฮนจ์เป็นตีความจึงเป็นการทำงานเป็นสุสานเผาศพล้อมรอบในขณะนี้ สุสานเผาศพที่ทราบเร็วที่สุดในประเทศอังกฤษ ชิ้นส่วนของกระดูกมนุษย์ unburnt ยังพบในคูเติม หลักฐานหาคู่ให้ ด้วยดินเผายุคหินใหม่ร่องเครื่องสายที่พบกับลักษณะการทำงานจากขั้นตอนนี้สโตนเฮนจ์ 3 ฉัน (ca. 2600 BC)กราฟฟิตีในหิน sarsen มีแกะสลักโบราณของกริชและขวานผ่าซากการขุดค้นทางโบราณคดีได้ระบุว่า ประมาณ 2600 BC ผู้สร้างยกเลิกไม้ลงหิน และขุดอาร์เรย์ concentric สองหลุม (Q และ R หลุม) ของเว็บไซต์ หินเหล่านี้เพียงบางส่วนทราบว่าซ็อกเก็ต (ดังนั้นในปัจจุบันหลักฐานบางครั้งไว้เป็นเป็น 'crescents'); อย่างไรก็ตาม พวกเขาสามารถของแหวนคู่ อีกครั้ง มีน้อยบริษัทเดทหลักฐานในระยะนี้ หลุมจัด 80 ยืนหิน (แสดงสีฟ้าบนแผนที่), 43 เท่านั้นที่สามารถติดตามวันนี้ Bluestones (ซึ่งจะทำ dolerite มีหินอัคนี), ได้คิดสำหรับมากของศตวรรษ 20 ที่ได้ขนส่งมนุษย์จากเนินเขา Preseli, 150 ไมล์ (240 กิโลเมตร) ไปในสมัย Pembrokeshire ในเวลส์ ทฤษฎีอื่นที่เพิ่งได้รับการสนับสนุนได้ว่า พวกเขาถูกนำมากใกล้กับเว็บไซต์เป็น erratics น้ำแข็งจากธารน้ำแข็งทะเลไอริช [17] อื่น ๆ หินยืนอาจดีแล้วเล็ก sarsens (พึง), ใช้ในภายหลังเป็นทับหลังบรรจง หิน ที่ชั่งน้ำหนัก ประมาณ 4 ตัน ประกอบด้วยส่วนใหญ่ dolerite Ordovician ด่าง แต่รวมตัวอย่างของ tuff, rhyolite และ เถ้าภูเขาไฟ และปุ๋ย ในหินต่าง ๆ รวมประมาณ 20 ชนิดจะแสดง แต่ละโมโนลิธรีวัดประมาณ 2 เมตร (6.6 ฟุต) สูง ระหว่าง 1 เมตรและ 1.5 เมตร (3.3-4.9 ฟุตกว้าง) น่า 0.8 เมตร (2.6 ฟุต) หนา สิ่งที่จะรู้จักกันในนามหินบูชา (1), เกือบจะแน่นอนได้จาก Carmarthenshire หรือบีคอนส์ และอาจต้องยืนเป็นโมโนลิธรีเดียวขนาดใหญ่ทางตะวันออกเฉียงเหนือที่ widened ขณะนี้ กับผล แม่นยำตรงกับทิศทางของมิดซัมเมอร์อาทิตย์ขึ้นและช่วงกลางฤดูหนาวพระอาทิตย์ตกของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิรุกติศาสตร์ฟอร์ดอังกฤษพจนานุกรมอ้างอิงÆlfricของคำศัพท์ที่ 10 ศตวรรษที่เฮนจ์หน้าผาจะได้รับความหมาย "หน้าผา" หรือหินจึง stanenges หรือ Stanheng "ไม่ไกลจากซูเปอร์มาร์เก็ต" บันทึกโดยนักเขียนที่ 11 ศตวรรษคือ "การสนับสนุนหิน" .
วิลเลียม Stukeley 1740 ในบันทึก "ห้อยหินเรียกว่าตอนนี้ henges ในยอร์ค ... ผมสงสัยไม่โตนเฮนจ์ในแซกซอนหมายถึงหินแขวน." [10] คริสโตนเฮนจ์ของ Chippindale สมบูรณ์ให้มาของชื่อโตนเฮนจ์มาจากเก่า คำภาษาอังกฤษสแตนหมาย "หิน" และทั้ง hencg ความหมาย "บานพับ" (เพราะทับหลังหินบานพับบนก้อนหินตรง) หรือไก่ (ค) ความหมาย en "แขวน" หรือ "ตะแลงแกง" หรือ "ใช้ในการทรมาน" เช่นเดียวกับ trilithons โตนเฮนจ์ของตะแลงแกงยุคกลางประกอบด้วยสองเสากับทับหลังร่วมงานกับพวกเขามากกว่า L-รูปร่างคว่ำที่คุ้นเคยมากขึ้นในวันนี้. ว่า "เฮนจ์" ส่วนได้ให้ชื่อชั้นของอนุสาวรีย์ที่รู้จักกันเป็น henges ได้. [10] นักโบราณคดีกำหนด henges เป็นกำแพงที่ประกอบด้วยสิ่งที่แนบมาแถวงกลมที่มีคูน้ำภายใน. [11] ในขณะที่มักจะเกิดขึ้นในคำศัพท์ทางโบราณคดีนี้เป็นสิ่งที่หลงเหลือมาจากการใช้โบราณวัตถุและโตนเฮนจ์ไม่ได้อย่างแท้จริงเว็บไซต์เฮนจ์เป็นธนาคารที่อยู่ภายในคูน้ำของ แม้จะเป็นร่วมสมัยที่มี henges ยุคที่แท้จริงและวงกลมหินสโตนเฮนอยู่ในหลายวิธีที่ผิดปกติ - ตัวอย่างเช่นที่กว่า 7.3 เมตร (24 ฟุต) trilithons ที่ยังหลงเหลืออยู่ของการสนับสนุนทับหลังที่จัดขึ้นในสถานที่ที่มีร่องและข้อต่อเดือยทำให้มันไม่ซ้ำกัน [. 12] [13] สมัยก่อนประวัติศาสตร์แผนโตนเฮนจ์ในปี 2004 หลังจากที่ Cleal et al, และพิตส์ ตัวเลขตัวเอียงในข้อความอ้างถึงฉลากบนแผนนี้ trilithon ทับหลังละเว้นเพื่อความชัดเจน หลุมที่ไม่มีหรือไม่เคยมีก้อนหินจะปรากฏเป็นวงกลมเปิด หินที่มองเห็นได้ในวันนี้จะแสดงให้เห็นสีไมค์ปาร์คเกอร์เพียร์สันซึ่งเป็นผู้นำของโครงการริเวอร์ไซด์สโตนเฮนอยู่ที่กำแพง Durrington ตั้งข้อสังเกตว่าสโตนเฮนดูเหมือนจะได้รับการเชื่อมโยงกับการฝังศพจากช่วงแรกของการดำรงอยู่ของมัน: โตนเฮนจ์เป็นสถานที่ฝังศพจากจุดเริ่มต้นในการของตน สุดยอดในสหัสวรรษที่สามกลางก่อนคริสต์ศักราชที่ฝังศพพระราชทานเพลิงศพออกเดทกับเฟสหิน sarsen โตนเฮนจ์มีโอกาสเพียงหนึ่งในหลายจากระยะเวลาภายหลังการใช้อนุสาวรีย์และแสดงให้เห็นว่ามันก็ยังคงเป็นอย่างมากโดเมนของตาย [9]. - ไมค์ปาร์กเกอร์ เพียร์สันสโตนเฮนการพัฒนาในขั้นตอนการก่อสร้างหลายทอดอย่างน้อย1,500 ปี มีหลักฐานของการก่อสร้างขนาดใหญ่และรอบอนุสาวรีย์ที่อาจจะขยายกรอบเวลาที่ภูมิทัศน์ที่จะปี 6500 ออกเดทและความเข้าใจขั้นตอนต่างๆของกิจกรรมมีความซับซ้อนโดยการรบกวนของชอล์กธรรมชาติจากผลกระทบ periglacial และวัตถุโบราณสัตว์ที่มีคุณภาพดีบันทึกการขุดต้นและการขาดความถูกต้องวันที่มีการยืนยันทางวิทยาศาสตร์ ยุติที่ทันสมัยที่สุดโดยทั่วไปเห็นด้วยที่จะมีการโดยนักโบราณคดีรายละเอียดด้านล่าง คุณสมบัติดังกล่าวในข้อความจะมีหมายเลขและแสดงให้เห็นถึงแผนขวา. ก่อนที่อนุสาวรีย์ (8000 ปีก่อนคริสตกาลไปข้างหน้า) นักโบราณคดีได้พบสี่หรืออาจจะเป็นห้า postholes หินขนาดใหญ่ (อย่างใดอย่างหนึ่งอาจจะเป็นต้นไม้ธรรมชาติโยน) ซึ่งวันที่ไปประมาณ พ.ศ. 8000 ภายใต้สถานที่ท่องเที่ยวที่อยู่ใกล้เคียงที่ทันสมัยจอดรถ เหล่านี้ยื่นกระทู้สนรอบ 0.75 เมตร (2 ฟุต 6) มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางที่ถูกสร้างขึ้นและในที่สุดก็ผุในแหล่งกำเนิด สามกระทู้ (และอาจจะสี่) อยู่ในแนวทิศตะวันออกทิศตะวันตกซึ่งอาจจะมีความสำคัญพิธีกรรม; แนวไม่เป็นที่รู้จักจากสหราชอาณาจักรในเวลา แต่เว็บไซต์ที่คล้ายกันได้ถูกพบในสแกนดิเนเวี Salisbury Plain จากนั้นก็ยังคงเป็นป่า แต่ 4,000 ปีต่อมาในช่วงก่อนหน้านี้ในยุคที่ผู้คนสร้างกรง causewayed บอลที่โรบินฮู้ดและสุสานรถเข็นยาวนานในภูมิทัศน์โดยรอบ ในเวลาประมาณ 3500 ปีก่อนคริสตกาลเป็นซัสโตนเฮนจ์ถูกสร้างขึ้น 700 เมตร (2,300 ฟุต) ทางตอนเหนือของเว็บไซต์เป็นเกษตรกรแรกเริ่มที่จะล้างต้นไม้และพัฒนาพื้นที่. โตนเฮนจ์ 1 (แคลิฟอร์เนีย 3100 BC) โตนเฮนจ์ 1. หลังจาก Cleal et al, อนุสาวรีย์แรกประกอบด้วยธนาคารวงกลมและคูน้ำตู้ทำจากยุคปลาย (Santonian อายุ) ฟอร์ดชอล์ค (7 และ 8) การวัดประมาณ 110 เมตร (360 ฟุต) มีทางเข้าขนาดใหญ่ไปทางทิศเหนือทิศตะวันออกและมีขนาดเล็ก อย่างใดอย่างหนึ่งไปทางทิศใต้ (14) มันยืนอยู่ในทุ่งหญ้าโล่งกว้างในจุดที่ลาดเอียงเล็กน้อย. [14] ผู้สร้างวางกระดูกของกวางและวัวในด้านล่างของคูน้ำเช่นเดียวกับบางส่วนทำงานเครื่องมือหิน กระดูกเป็นอย่างมากที่มีอายุมากกว่าหยิบเขากวางที่ใช้ในการขุดคูน้ำและคนที่ฝังไว้ได้ดูหลังจากที่พวกเขาบางครั้งก่อนที่จะมีพิธีฝังศพ คูเป็นอย่างต่อเนื่อง แต่ได้รับการขุดในส่วนเช่นคูของเปลือก causewayed ก่อนหน้านี้ในพื้นที่ ชอล์กขุดจากคลองที่ถูกซ้อนขึ้นในรูปแบบของธนาคาร นี้ขั้นตอนแรกคือวันที่รอบ 3100 ปีก่อนคริสตกาลหลังจากที่คูตะกอนเริ่มขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ ภายในขอบด้านนอกของพื้นที่ปิดล้อมเป็นวงกลมของ 56 หลุม (ที่ 13) แต่ละเกี่ยวกับเมตร (3 ฟุต 3) มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางที่เรียกว่าหลุมออเบรย์จอห์นออเบรย์, โบราณวัตถุสมัยศตวรรษที่ 17 ที่ถูกคิดว่าจะมี ครั้งแรกที่พวกเขาระบุ หลุมอาจจะมีไม้ยืนสร้างวงกลมไม้แม้จะไม่มีหลักฐานที่ขุดพวกเขา ขุดที่ผ่านมาได้แสดงให้เห็นว่าหลุมออเบรย์อาจได้รับการเดิมที่ใช้ในการสร้างวงกลม bluestone. [15] ถ้าเป็นกรณีนี้ก็จะก้าวไปเร็วโครงสร้างหินที่รู้จักกันที่อนุสาวรีย์โดยบางส่วน 500 ปี ธนาคารด้านนอกมีขนาดเล็กเกินกว่าคูยังสามารถวันที่เวลานี้. ในปี 2013 ทีมงานของนักโบราณคดีนำโดยศาสตราจารย์ไมค์ปาร์คเกอร์เพียร์สันขุดมากกว่า 50,000 กระดูกเผา 63 บุคคลที่ฝังอยู่ในโตนเฮนจ์. [3] [4] ซากเหล่านี้มี แต่เดิมถูกฝังอยู่ในแต่ละหลุมออเบรย์, ขุดขึ้นในระหว่างการขุดค้นก่อนหน้านี้ที่จัดทำโดยวิลเลียมฮอกลีย์ในปี 1920 ได้รับการพิจารณาความสำคัญของเขาและต่อมาอีกครั้งฝังอยู่ร่วมกันในหลุมออเบรย์หลุม 7 ในปี 1935 [16] ทางกายภาพและเคมี การวิเคราะห์ยังคงแสดงให้เห็นว่าเผาเกือบเท่า ๆ กันทั้งชายและหญิงและรวมถึงเด็กบางคน. [3] [4] ในขณะที่มีหลักฐานของชอล์กพื้นฐานใต้หลุมฝังศพถูกบดขยี้โดยน้ำหนักที่สำคัญทีมได้ข้อสรุปว่าแรก bluestones นำมาจากเวลส์อาจจะถูกนำมาใช้เป็นเครื่องหมายหลุมฝังศพ. [3] [4] เรดิโอควงยังคงได้ใส่วันที่เว็บไซต์ 500 ปีก่อนหน้านี้กว่าที่คาดไว้ก่อนหน้านี้ประมาณ 3000 คริสตศักราช. [3] [4] การวิเคราะห์ของสัตว์ ฟันที่พบในที่อยู่ใกล้กำแพง Durrington, คิดว่าจะเป็นค่ายผู้สร้าง 'แสดงให้เห็นว่าเป็นจำนวนมากถึง 4,000 คนรวมตัวกันที่เว็บไซต์สำหรับเทศกาลกลางฤดูหนาวและช่วงกลางฤดูร้อน; หลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าสัตว์ที่ได้รับการฆ่าประมาณ 9 เดือนหรือ 15 เดือนหลังจากที่เกิดในฤดูใบไม้ผลิของพวกเขา การวิเคราะห์ธาตุโลหะชนิดหนึ่งไอโซโทปของฟันสัตว์แสดงให้เห็นว่าบางคนเดินทางมาจากที่ไกลออกไปเป็นที่ราบสูงสำหรับการเฉลิมฉลอง. [4] [5] โตนเฮนจ์ 2 (แคลิฟอร์เนีย พ.ศ. 3000) หลักฐานของเฟสที่สองคือไม่สามารถมองเห็น จำนวน postholes นัดหมายกับต้นสหัสวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาลแสดงให้เห็นว่ารูปแบบของโครงสร้างไม้บางส่วนถูกสร้างขึ้นภายในตู้ในช่วงเวลานี้ ไม้ยืนนอกจากนี้ถูกวางไว้ที่ทางเข้าทิศตะวันออกเฉียงเหนือและแนวขนานของโพสวิ่งเข้ามาจากทางเข้าภ