Bored Room He’s back! It’s 2008 and

Bored Room
He’s back! It’s 2008 and Michael Douglas’s Gordon Gekko-older, grayer, thicker around the midsection-is out and about. Released from jail after serving a long insider-trading sentence, the corporate raider has reinvented himself as a scourge of the corrupt system. When he first appears onscreen in Oliver Stone’s Wall Street 2: Money Never Sleeps, Gekko is leading a college audience on a tour de force through the out-of-control debt culture. “Greed is good,” the takeaway line from Gekko’s showstopping speech in Wall Street, has been replaced by a much flatter catchphrase: “Buy my book.”
Money Never Sleeps largely passes what I call the BlackBerry test-i.e., can I sit from opening to ending credits without my mind wandering sufficiently to check my BlackBerry? But there are moments when I was tempted. Subtlety isn’t Stone’s forte. And while Money Never Sleeps is a fast-paced tour through the moral sewer of Wall Street and the money culture, at times it’s cartoonish and gimmicky. We see kids blowing bubbles in Central Park after a conversation about unrealistic investment valuations, dominoes falling as things fall apart, and a flipping calendar to signify the passage of time. When Gekko encounters his Wall Street nemesis Bud Fox (Charlie Sheen), the guy who sent him to jail, he’s a bon vivant with two women on his arm. Fox turned his father’s airline company into a private jet brokerage, sold it, and then retired.
But the larger problem has less to do with craft than with context. Wall Street came out in December 1987, just weeks after the horrific crash, and long before Barbarians at the Gate and long before Barbarians at the Gate and other books pulled back the curtains on Wall Street. In an era when cable-news anchors were anonymous, Wall Street essentially had the field to itself. But the burgeoning financial media, the scale of the debacle, and the speed of the culture’s response have raised the hurdle for films like this. What screenwriter could possible trump the story of Bernie Madoff’s massive Ponzi schem? Two years after the panic of September 2008, we’ve had news specials galore, a BBC dramatization of the Lehman Brothers story, and enough crisis books to fill up the ancient Library of Alexandria.
“It’s not about the money, it’s about the game,” Gekko tells his protégé, Jacob Moore (Shia LaBeouf). “The game between people.” But of course it’s about the money-if it was just about the game, Wall Streeters would play epic rounds of Monopoly, not borrow billions, cut corners, and screw their friends. Ultimately, Wall Street 2 founders against the shoals of what we know about the real Wall Street. In both the financial world and the movie, dishonesty and manipulation of family members, colleagues, rivals, and loves is accepted, lamented- and frequently forgiven. But only the fictionalized Hollywood version offers the prospects of underserved redemption.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห้องพักเบื่อ เขาจะกลับมา มันของปี 2008 และดักลาส Michael Gordon สกุลตุ๊กแกเก่า grayer หนารอบการ midsection-จะออกและเกี่ยวกับ ออกจากคุกหลังจากประโยคที่ยาวนานภายในขายให้บริการ ไรเดอร์บริษัทมีนวัตกรรมใหม่ ๆ ตัวเองเป็นการระบาดของระบบเสียหาย เมื่อเขาแรกปรากฏบนหน้าจอใน Oliver สโตนวอลล์สตรีท 2: เงินไม่เคยหลับไหล สกุลตุ๊กแกจะนำผู้ชมวิทยาลัยในทัวร์เดอแรงผ่านวัฒนธรรมออกควบคุมหนี้ "ความโลภเป็นดี การ takeaway ที่อยู่บรรทัดจากเสียง showstopping ของสกุลตุ๊กแกในวอลล์สตรีท ถูกแทนที่ โดยสำนวนติดปาก flatter มาก: "ซื้อสมุดของฉัน" เงินไม่เคยหลับไหลส่วนใหญ่ผ่านไปสิ่งที่ฉันเรียก BlackBerry ทดสอบเช่น สามารถฉันนั่งเปิดไปสิ้นสุดที่หน่วยกิตไม่คิดหลงพอตรวจสอบ BlackBerry ของฉัน แต่มีช่วงเวลาเมื่อผมล่อ ถึงความละเอียดอ่อนไม่ฟอร์เต้ของหิน และในขณะที่เงินไม่เคยหลับไหลเป็นท่อระบายน้ำทางศีลธรรมของวอลล์สตรีทและวัฒนธรรมเงินต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว บางครั้งเป็น cartoonish และ gimmicky เราเห็นเด็กเป่าฟองในเซ็นทรัลพาร์คหลังจากสนทนาเกี่ยวกับประเมินมูลค่าลงทุนไม่ ตกเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือกติกา และพลิกปฏิทินมีความหมายเวลา เมื่อสกุลตุ๊กแกเจอ nemesis วอลล์สตรีทของเขาดอกตูม Fox (ชาร์ลีชีน), คนที่ส่งเขาเข้าคุก เขาอยู่ vivant บอนกับผู้หญิงสองแขนของเขา ฟ็อกซ์เปิดสายการบินของบิดาของเขาเป็นนายหน้าซื้อขายเจ็ทส่วนตัว ขายได้ แล้วปลดเกษียณแล้ว แต่มีปัญหาใหญ่น้อย มีฝีมือกว่ากับบริบท วอลล์สตรีทมาออกในเดือน 1987 ธันวาคม เพียงสัปดาห์หลังจากชน horrific และยาวนาน ก่อนอนารยชนที่ประตู และนาน ก่อนอนารยชนที่ประตู และอื่น ๆ หนังสือพับม่านใน Wall Street ในยุคเมื่อพุกสายข่าวไม่ระบุชื่อ วอลล์สตรีทมีฟิลด์ตัวเองเป็นหลัก แต่ลัทธิเงินสื่อ ขนาดของ debacle การ และความเร็วของการตอบสนองของวัฒนธรรมได้ยกรั้วกระโดดข้ามในภาพยนตร์เช่นนี้ เขียนบทใดสามารถทรัมป์เป็นเรื่องราวของ Madoff แอร์ใหญ่ Ponzi schem สองปีหลังจากการตื่นตระหนกของ ๒๕๕๑ กันยายน เราเคยได้ข่าวโปรโมชั่นมากมาย dramatization BBC เรื่อง Lehman Brothers และพอหนังสือวิกฤตให้เต็มห้องสมุดโบราณของ Alexandria "มันไม่เกี่ยวกับการเงิน เกี่ยวกับเกม สกุลตุ๊กแกบอกเขาฝาก ค็อบมัวร์ (บัฟ) "เกมคน" แต่แน่นอนมันเป็นเกี่ยวกับเงิน-ถ้ามันเป็นเพียงเกม ผนัง Streeters จะเล่นรอบมหากาพย์การผูกขาด ไม่ยืมพันล้าน ตัดมุม และน็อตเพื่อนของพวกเขา สุด วอลล์สตรีท 2 ผู้ก่อตั้งกับ shoals ของสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับผนังถนนจริง ทั้งในโลกการเงิน และภาพยนตร์ ซื่อสัตย์ และจัดการของสมาชิกในครอบครัว เพื่อน คู่แข่ง และรักยอมรับ lamented และมักจะให้อภัย แต่เฉพาะรุ่นที่ฮอลลีวูดประนีประนอมมีแนวโน้มของ underserved ไถ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบื่อห้อง
ด้านหลังของเขา! มันเป็นปี 2008 และไมเคิลดักลาสของกอร์ดอนเก็คโคเก่า, พระเกศาหนารอบลำตัวเป็นออกและเกี่ยวกับ การปล่อยตัวจากคุกหลังจากที่ให้บริการภายในประโยคซื้อขายยาวขององค์กรตรวจค้นได้อัตชีวประวัติตัวเองเป็นต้นเหตุของความหายนะของระบบเสียหาย เมื่อแรกที่เขาปรากฏขึ้นบนหน้าจอในโอลิเวอร์สโตนเรื่อง Wall Street 2: เงินไม่เคยหลับ, Gekko จะนำผู้ชมวิทยาลัยในทัวร์เดอบังคับผ่านออกจากการควบคุมหนี้วัฒนธรรม "ความโลภเป็นสิ่งที่ดี" สาย Takeaway ที่จากคำพูด showstopping Gekko ใน Wall Street ได้รับการแทนที่ด้วยบทกลอนประจบมาก: "ซื้อหนังสือของฉัน."
เงินไม่เคยหลับส่วนใหญ่ผ่านไปสิ่งที่ผมเรียก BlackBerry ทดสอบคือฉันสามารถนั่งจาก เปิดการสิ้นสุดสินเชื่อโดยไม่ต้องใจของฉันหลงเพียงพอที่จะตรวจสอบ BlackBerry ของฉันได้อย่างไร แต่มีช่วงเวลาที่ฉันถูกล่อลวง ความละเอียดอ่อนไม่ได้เป็นมือขวาของหิน และในขณะที่เงินไม่เคยหลับเป็นทัวร์อย่างรวดเร็วผ่านทางท่อระบายน้ำคุณธรรมของ Wall Street และวัฒนธรรมเงินในช่วงเวลาที่มันเป็นการ์ตูนและลูกเล่น เราเห็นเด็กเป่าฟองอากาศในเซ็นทรัลปาร์คหลังจากการสนทนาเกี่ยวกับการประเมินมูลค่าการลงทุนที่ไม่สมจริง, โดมิโนล้มเป็นสิ่งกระจุยและปฏิทินพลิกที่มีความหมายทางเวลา เมื่อ Gekko พบ Wall Street ซวยของเขาหน่อฟ็อกซ์ (ชาร์ลีชีน) คนที่เขาถูกส่งตัวไปยังคุกเขา bon กินกับผู้หญิงสองคนบนแขนของเขา ฟ็อกซ์หัน บริษัท สายการบินของพ่อของเขาเป็นนายหน้าซื้อขายหลักทรัพย์เครื่องบินเจ็ตส่วนตัวขายแล้วเกษียณ.
แต่ปัญหาที่มีขนาดใหญ่มีน้อยจะทำอย่างไรกับงานฝีมือกว่ากับบริบท วอลล์สตรีทออกมาในเดือนธันวาคมปี 1987 เพียงไม่กี่สัปดาห์หลังจากความผิดพลาดที่น่ากลัวและนานก่อนที่จะป่าเถื่อนที่ประตูและนานก่อนที่จะป่าเถื่อนที่ประตูและหนังสืออื่น ๆ ดึงกลับผ้าม่านใน Wall Street ในยุคที่แองเคอสายเคเบิลเป็นข่าวที่ไม่ระบุชื่อ Wall Street เป็นหลักมีสนามตัวเอง แต่สื่อทางการเงินที่กำลังขยายขนาดของน้ำท่วมและความเร็วของการตอบสนองของวัฒนธรรมได้ยกอุปสรรค์สำหรับภาพยนตร์เช่นนี้ สิ่งที่คนที่กล้าหาญบทที่เป็นไปได้อาจจะเป็นเรื่องของ schem Ponzi ใหญ่ Bernie Madoff หรือไม่ สองปีหลังจากที่ตื่นตระหนกของเดือนกันยายนปี 2008 เราได้มีข่าวมากมายพิเศษเกินจริงบีบีซีของเรื่องเลห์แมนบราเธอร์สและหนังสือวิกฤตพอที่จะเติมห้องสมุดโบราณของซานเดรีย.
"มันไม่ได้เกี่ยวกับเงินมันเป็นเรื่องของเกม "Gekko บอกprotégéของจาค็อบมัวร์ (ไชอาลาบัฟ) "เกมระหว่างคน." แต่แน่นอนมันเป็นเรื่องของเงินถ้ามันเป็นเพียงเกี่ยวกับเกมกำแพง Streeters จะเล่นรอบมหากาพย์ของการผูกขาดไม่ยืมพันล้านตัดมุมและสกรูเพื่อนของพวกเขา ในท้ายที่สุด Wall Street 2 ผู้ก่อตั้งกับสันดอนของสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับวอลล์สตรีทที่แท้จริง ทั้งในโลกการเงินและภาพยนตร์เรื่องทุจริตและการจัดการของสมาชิกในครอบครัว, เพื่อนร่วมงาน, คู่แข่งและรักเป็นที่ยอมรับและได้รับการอภัย lamented- บ่อย แต่สมมติรุ่นฮอลลีวู้ดมีแนวโน้มของการไถ่ถอนที่ด้อยโอกาส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เบื่อห้อง
เขากลับมาแล้ว ! มันเป็นปี 2008 และไมเคิล ดักลาสกอร์ดอน Gekko รุ่นเก่า เกรเยอร์ หนารอบ midsection จะออกและเกี่ยวกับ ออกจากคุกหลังจากที่ให้บริการยาวนาน การค้าภายในประโยคนั้นของบริษัทได้เรียนรู้ตัวเอง เป็นหายนะของระบบเสียหาย ครั้งแรกเมื่อเขาปรากฏบนหน้าจอในโอลิเวอร์ สโตนวอลสตรีท 2 : เงินไม่เคยหลับหุ้ม จะพาผู้ชมในวิทยาลัยทัวร์เดอบังคับผ่านวัฒนธรรมหนี้ออกจากการควบคุม " ความโลภดี " บรรทัด Takeaway จาก Gekko ก็ showstopping การพูดใน Wall Street ได้ถูกแทนที่โดยมากประจบ catchphrase " หนังสือของฉัน "
เงินไม่เคยหลับไป ผ่านไป สิ่งที่ผมเรียก test-i.e. BlackBerry ,ผมนั่งจากการเปิดเครดิตตอนจบโดยไม่เปลี่ยนใจเดินพอที่จะตรวจสอบ BlackBerry ของฉัน ? แต่มันเป็นช่วงเวลาที่ผมโมโห ความละเอียดอ่อนไม่ใช่หินมันถนัด และในขณะที่เงินไม่เคยหลับไหลเป็นทัวร์อย่างรวดเร็วผ่านท่อระบายน้ำจริยธรรมของ Wall Street และเงิน วัฒนธรรม ในบางครั้งมันก็การ์ตูน และลูกเล่น .เราเห็นเด็กเป่าฟองอากาศในเซ็นทรัล ปาร์ค หลังจากการสนทนาเกี่ยวกับการประเมินมูลค่าการลงทุนไม่สมจริง โดมิโน่ล้มเป็นสิ่งที่แยกจากกัน และพลิกปฏิทินเพื่อแสดงเวลาที่ผ่านไป เมื่อหุ้มการเผชิญหน้าของเขา Wall Street เนเมซิสบัด ฟอกซ์ ( ชาร์ลี ชีน ) คนที่ส่งเขาเข้าคุก เขาเป็น บองวีวอง กับผู้หญิง 2 บนแขนของเขาสุนัขจิ้งจอกเปลี่ยนสายการบิน พ่อของเขาเป็นนายหน้า , เจ็ทส่วนตัวขายแล้วเกษียณ .
แต่ปัญหาที่ใหญ่กว่าได้น้อยจะทำอย่างไรกับงานฝีมือกว่ากับบริบท ถนนกำแพงออกมาในเดือนธันวาคม 1987 เพียงไม่กี่สัปดาห์หลังจากความล้มเหลวที่น่ากลัว และก่อนที่อนารยชนที่ประตูและนานก่อนที่อนารยชนที่ประตูและหนังสืออื่น ๆดึงกลับม่านใน Wall Streetในยุคเมื่อสายข่าวเบรกอยู่ที่ไม่ระบุชื่อ , Wall Street เป็นหลัก มีช่องให้เอง แต่สื่อบริการทางการเงิน , ขนาดของความผิดพลาด และความเร็วของการตอบสนองของวัฒนธรรมได้ยกกองทัพหนังแบบนี้ อาจเป็นไปได้ว่าคนเขียนบททรัมป์เรื่องราวของ Bernie Madoff Ponzi ใหญ่ schem ? สองปีหลังจากการตื่นตระหนกของ 2008 กันยายนเราเคยมีข่าวพิเศษมากมาย , บีบีซี dramatization ของเลห์แมน บราเธอร์ส เรื่องราว และพอวิกฤตหนังสือเติมห้องสมุดโบราณของอเล็กซานเดรีย
" มันไม่เกี่ยวกับเงิน มันเกี่ยวกับเกม " เก็กโก้บอกของเขาเมซุท เอิทซิล เจคอบ มัวร์ ( ไชอา ลาบัฟ ) " เกมระหว่างคน แต่แน่นอนมันเกี่ยวกับ เงิน ถ้ามันเป็นแค่เรื่องเกมStreeters ผนังจะเล่นมหากาพย์รอบของการผูกขาด ไม่ยืมพันล้าน , ตัดมุม , และสกรู เพื่อนของพวกเขา ในที่สุด , Wall Street 2 ผู้ก่อตั้งกับสันดอนของสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับถนนกำแพงจริง ทั้งในด้านการเงินและโลกภาพยนตร์ ไม่ซื่อสัตย์ และการจัดการของสมาชิกในครอบครัว เพื่อนร่วมงาน คู่แข่ง และ รัก ยอมรับ การคร่ำครวญและมักให้อภัยแต่เป็นเพียงเรื่องสมมติ Hollywood รุ่นมีลู่ทางด้อยโอกาส
การไถ่ถอน