Hu Fei said, fumingly, “Do you need

Hu Fei said, fumingly, “Do you need to beat someone up so badly while being a Good Samaritan? If he gets a medical opinion and reports this to the police, what would you do? Eh?”

Zhang Ye was not one who would regret his action. That was his personality. Like a scoundrel, he sat on a seat, “Anyway, I’ve already beaten him up. This person deserved it. Brother Hu, I know what you are talking about, but so what? If that Wang guy dares to come again to play the hooligan, I’ll still beat him up every time I see him!”

Xiao Lu secretly gave Zhang Ye a big thumbs up.

Hu Fei stared at Xiao Lu, “Are you all revolting!?”

Xiao Lu muttered, “It’s supposed to be a matter that satisfies the masses.”

“Enough with the bantering! Time to work! Begin recording!” Hu Fei gathered everyone to the recording studio, also taking the opportunity to dodge Wang Shuixin.

However, there were certain things that there were impossible to dodge. The people who should be in the know knew, and the people who should come eventually came.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หูเฟยบอกว่า fumingly "คุณต้องการเอาชนะบุคคลขึ้นเพื่อไม่ดีขณะสะมาเรียใจดี ถ้าเขาได้รับความเห็นทางการแพทย์ และรายงานนี้ตำรวจ อย่างไร ใช่มั้ย"จางเย่ไม่ใครจะเสียใจการกระทำของเขา นั่นคือบุคลิกของเขา เช่น scoundrel เขานั่งบนนั่ง "อย่างไรก็ตาม ฉันได้แล้ว สะบักสะบอมเขา คนนี้สมควรได้รับมัน พี่ Hu ที่ฉันรู้สิ่งที่คุณกำลังพูดถึง แต่เพื่ออะไร ถ้าหมอนี่วังกล้ามาเล่นคนพาลอีก ฉันจะยังคงชนะเขาขึ้นทุกครั้งที่เห็นเขา"Xiao Lu แอบให้จางเยนิ้วหัวแม่มือใหญ่ขึ้นหูเฟยจ้องที่ Xiao Lu "มีคุณทั้งความน่ารังเกียจ?"ญี่ปุ่น Xiao Lu "มันควรจะ เป็นเรื่องที่ตอบสนองมวลชน""เพียงพอกับ bantering เวลาทำงาน เริ่มบันทึก" Hu Fei ที่รวบรวมคนไปสตูดิโอบันทึกเสียง ยัง ใช้โอกาสนี้เพื่อหลบ Shuixin วังอย่างไรก็ตาม มีบางสิ่งบางอย่างที่มีไปหลบ รู้ว่าคนที่ควรรู้ และคนที่ควรมาในที่สุดมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หูเฟยกล่าวว่า fumingly "คุณต้องเอาชนะคนขึ้นจึงไม่ดีในขณะที่เป็นพลเมืองดี? หากเขาได้รับความเห็นทางการแพทย์และรายงานนี้ให้ตำรวจสิ่งที่คุณจะทำอย่างไร? ใช่มั้ย? "

จางเจ้าไม่ได้เป็นหนึ่งคนที่จะเสียใจการกระทำของเขา นั่นคือบุคลิกของเขา เช่นเดียวกับตัวโกงที่เขานั่งอยู่บนที่นั่ง "อย่างไรก็ตามผมได้ตีแล้วเขาขึ้น คนนี้สมควรได้รับมัน บราเดอร์หูฉันรู้ว่าสิ่งที่คุณกำลังพูดถึง แต่เพื่ออะไร? ถ้าคนที่แต่งตัวประหลาดวังกล้าที่จะกลับมาอีกครั้งในการเล่นจิ๊กโก๋ที่ฉันจะยังคงเอาชนะเขาขึ้นมาทุกครั้งที่ผมเห็นเขา! "

Xiao Lu แอบให้จางเยนิ้วหัวแม่มือใหญ่ขึ้น.

Hu เฟจ้องที่ Xiao Lu," คุณรังเกียจทั้งหมด !? "

Xiao Lu พึมพำ" มันควรจะเป็นเรื่องที่น่าพอใจฝูง. "

" พอมีหยอกเย้า! เวลาทำงาน! เริ่มการบันทึก! "Hu เฟรวบรวมทุกคนที่สตูดิโอบันทึก, นอกจากนี้ยังมีโอกาสที่จะหลบวัง Shuixin ได้.

แต่มีบางสิ่งที่มีเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบ คนที่ควรจะอยู่ในความรู้รู้และคนที่ควรจะมาในที่สุดก็มา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หูเฟยกล่าวว่า fumingly " คุณต้องตีกับคนอื่นมากในขณะที่ถูกพลเมืองดี ? ถ้าเขาได้รับความเห็นทางการแพทย์ และรายงานนี้ไปให้ตำรวจ คุณจะทำยังไง เอ๋ ? "จาง ท่านไม่ได้ คนที่จะเสียใจในการกระทำของเขา นั่นคือนิสัยของเขา เหมือนเป็นผู้ร้าย เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ " ฉันได้ทำร้ายเขา คนผู้นี้สมควรได้รับมัน น้องโฮ ผมรู้ ว่าคุณพูดเรื่องอะไร แต่แล้วไง ? ถ้าหวังผู้ชายกล้ากลับมาเล่นแน่ ผมก็ชนะเขาขึ้นทุกครั้งที่ผมเห็นเขา "เสี่ยวลู่แอบให้จาง เจ้าใหญ่ นิ้วหัวแม่มือขึ้นหูเฟยจ้องเสี่ยวลู่ " คุณน่าขยะแขยง ! ? "เสี่ยวลู่พึมพำ " มันควรจะเป็นเรื่องที่ตอบสนองมวลชน”" เลิกล้อเล่น ! เวลาไปทำงาน เริ่มต้นการบันทึก ! " หูเฟยเรียกทุกคนมารวมกันที่ห้องบันทึกเสียง ยังถือโอกาสหลบวัง shuixin .อย่างไรก็ตาม มีบางอย่างที่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบ คนที่ควรที่จะรู้ได้ว่า ใครควรจะมา ในที่สุดก็มา